Uyanış (Asuriel | Archon | Esther | Theo)

[GM - Dimensio]

Theo; Her ne kadar zihninde bir şekilde varlık bulmuş ve sana seslenen şeye bir soru yöneltsen de, bunun herhangi bir şekilde karşılığını alamıyorsun. Ancak ilginç bir şekilde, tüm bu olan bitenlerden dolayı kendini güçlü ve oldukça muzip hissediyorsun.

Genel; Yaşanan olay karşısında, her ne kadar sakinliğinizi korumaya çalışsanız bile, bir şekilde kanınızın damarlarınızda aynı şekilde akmadığını hissedebiliyorsunuz. Sanki bu kez karanlık sizi değil de, siz karanlığı sarmalıyormuş gibi varlığınızı ortaya koyuyorsunuz. Uphin ve Melades’in şaşkın bakışları ve sözleri, içinde bulunduğunuz durumu daha karmaşık bir hale getirirken üzerinize çöken ağırlığın iyice farkına varıyorsunuz. Vücudunuzu kaplayan parıltılar adeta sizinle bütünleşmiş gibi görünürken, bir anda bu parıltıların artmasıyla birlikte vücudunuza pompalanan enerjiyle dolmaya başlıyorsunuz. Kısa bir süre sonra bu parıltılar, adeta tüm karanlığı yok etmek istercesine etrafını aydınlatmaya başlıyor ve Melades ile Uphin istemsizce sizden uzaklaşarak kendilerini koruma altına almaya çalışıyorlar.

Vücutlarınızdan yayılan parıltılar, karanlığın tek amacını gerçekleştirmek ister gibi etrafı kuşatmaya başlıyor. Vücutlarınızdan yayılan ısı artık kemiklerinizi bile eritecek gibi hissettiriyor. Fakat, yine ve yeniden bu durumdan hiçbir rahatsızlık duymuyorsunuz. Şaşkınlığınız ve istemsiz memnuniyetiniz arasında yükselen ve daha belirgin hale gelen parlaklıklar, kendinizi daha güçlü hissetmenize neden oluyor. İşin daha ilginç yanı ise, bu hissi daha önce karşılaştığınız iblislere karşı hissetmiş olmanız oluyor. Karşılaştığınız iblislerin baskın tonlarını, yaydığınız auradan hissedebiliyorsunuz. Bu halinizle, içten içe tıpkı söylendiği gibi bir iblis olduğunuzu düşünmeye başlıyorsunuz.

Henüz yaşadıklarınızın şaşkınlığını ve anlamsızlığını üzerinizden atamamışken, bir anda hareketlenen ayaklarınız size bir kez daha neler olup bittiğini sorgulatıyor! Sıktığınız yumrukların havada savrulduğunu gördüğünüz anda, Archon Theo’ya saldırmış oluyor! Theo da aynı şekilde Archon’a karşılık verirken, Esther de bu ikiliye dahil oluyor! Archon ve Theo arasında başlayan yumruklaşmaya Esther’in de katılmasıyla birlikte ortalık bir anda kargaşa alanına dönüyor. Uzuvlarınız sizden bağımsız bir şekilde hareket etse de, birbirinizin çeşitli bölgelerinize indirdiğiniz yumruklar size haz ve acı olarak geri dönüyor. Reflekslerinizin ve gücünüzün normal hallerine göre artmış olması bir yana, zihninizde sürekli varlığını belli eden bir öldürme komutu, durmadan yumruklarınızı savurmanıza neden oluyor! Her bir yumruğunuz bir öncekinden daha güçlü ve haz verici oluyor. Uphin ve Melades ise, sadece olan bitene anlam vermek adına oldukları yerden sizleri izleyebilmekle yetiniyor. Bu durumda, az öncesine kadar sorduğunuz soruların ne bir anlamı kalıyor ne de şu anda bu sorulara bir cevap olduğunu düşünüyorsunuz.

[Esther]

Vücudunun kontrolünü yavaş yavaş kaybediyor olmasına rağmen bunun farkında değildi. Damarlarında dolaşan, kalbinin birkaç kat daha hızlı atmasına vesile olan pembe parıltı düzgün düşünmesine olanak vermiyordu. Her şeyi yapabilecekmiş gibi hissettiği bu anlarda gerçeklikle bağını tamamıyla koparmıştı. Gözünün içerisinden, dışarıya bakıyormuşçasına hayal etti kendini. Minik ellerini parmaklıkların etrafına sarmış, kontrolünü kaybettiği vücudunun parıldayışını izliyordu. Öfkelenmişti fakat bir o kadar da rahatlamış hissediyordu kendini. İçinden bir dürtü kendisini akışa bırakmasını, ne kadar çabalarsa çabalasın bu minik parmaklıklardan kurtulamayacağını söylüyordu. Gerçekten de bunu yapması daha mantıklı olurdu, zira damarlarında dolaşan güç kendisine ait değildi. Güç aklını bulanıklaştırmaya devam ederken Esther parmaklıkları daha da sıkı kavradı. Gözlerinin içerisinde yanan alev henüz sönmemişti, aksine bu zorlukların ardından daha da harlanmıştı. Parmaklıkları tutan ellerini iki yana doğru açmaya çalıştı, bir gram dahi oynamadılar. Genç kız bu sonuç karşısında ümitsizliğe kapılmamış, daha da hırslanmıştı. Bu yüzden tekrardan parmaklıklardan kurtulmak adına ellerini iki yana doğru açtı.

Esther bedeninin kontrolünü tekrardan ele geçirmeye çalışırken bu esnada vücudu, daha önce hiç olmadığı kadar parlak bir şekilde parıldamaya başladı. Archon ve Aspendos'un ışıklarıyla birleşen bu pembe ışık, içerisinde bulundukları iblis diyarına bir güneş misali açtı. Çevrelerinde herhangi bir karanlık noktanın dahi bulunmadığı bu anlarda Esther, kanının kaynamaya başladığını hissetti. Bir şeylerin ters olduğunu hissedebiliyordu fakat yapabileceği hiçbir şey bulunmuyordu.

Parlaklıkları daha da güçlü bir şekilde hissetmeye başladığı bu anlarda Esther, gerçekten de bir iblis olabileceğini düşündü. Geçmişine dair herhangi bir bilgisi olmaması ve bu hissiyatı daha önce iblislerden hissetmesi bu kanıya varmasında öncü oldu. Karman çorman olmuş aklı daha da karıştı. Birden fazla duyguyu aynı anda hissediyor, düşüncelerini kontrol edemiyordu. Minik kafesinin içerisinde, kollarındaki bütün kuvveti kaybetmeye başlamıştı bile. Tam pes edeceği anda görüş açısına Archon ve Aspendos'un birbirlerini yumrukladığı girdi. Bir film sahnesi misali bir anlığına da olsa bilincini kaybetti, tekrardan kendine geldiğinde Archon ve Aspendos'un yumruklamaya başladığını gördü. Dehşete düşmüştü fakat içinden bir ses sürekli olarak onları öldürmesi gerektiğini söylüyordu. Vücuduna inen darbeler canını yakıyordu fakat bir o kadar da haz veriyordu. Kendisine gelmesi gerektiğini biliyordu. Kafesin içerisinde gözleri son bir kez daha parıldadı. Vücudundaki bütün kuvveti kollarına aktararak parmaklıkları iki yana ayırdı ve kafesinden çıktı. Diğerlerine daha fazla zarar vermeden önce durması gerektiğinin bilincindeydi. Bunu nasıl yapacağını bilmiyordu fakat bir şekilde başarabileceğine inanıyordu.

[Archon]

Bu haftasonu tamamen dolu olduğum için en erken pazar akşamı yazabilirim.

[Theo]

Ufaklığın sesini duyduğum için ona seslenerek burada olup olmadığını anlamaya çalıştım. Ancak herhangi bir cevap alamadım. İlk başta heyecanlandığım için sevimli iblis ile konuşabileceğimi sanmıştım ama şimdi düşününce burada olsa bile bana cevap vermektense saklanmayı tercih edeceğini düşünüyorum. Bende olsaydım ortaya çıkmaktansa saklanmaya devam ederek en beklenmedik anda ortaya çıkıp etrafı karıştırmaya çalışırdım. Bu yüzden cevap alamama çok şaşırmadım.

Etrafımda olan bitenleri anlayabilmek için sakin olmaya çalışsam da enteresan bir şekilde kendimi dizginleyemiyorum. Etrafımdaki ışıkta her geçen saniye daha da şiddetlenmeye başladı. Şimdilik herhangi bir zararı olmasa bile ilerde ne olacağını kestiremiyorum. Melades ve Uphin'de benimle aynı şekilde düşünmüş olacak ki çaktırmadan bizimle aralarına mesafe koyarak savunma pozisyonuna geçtiler. Az öncesine kadar değerli denekleri olan bize şimdi şüpheyle bakmaya başladı. Karşısında ilk defa gördüğü manzara karşısında merak duygusu yerini içgüdüsel korkuya bıraktı. Savunmaya geçmelerinin nedeninin bu olduğunu düşünüyorum. Umarım bu durum ilerledikçe sonunda bize saldırmaya karar vermezler.

Vücudum iyice beyaz beyaz parlamaya başladıktan sonra vücudumu eritebilecek kadar sıcak olmaya başladı. Ancak bu sıcaklık karşısında gayet rahat bir şekilde hiç endişe duymadan sadece kendimi daha da güçlü hissediyorum. Bu güç artmaya başladıktan sonra Uphin'in dediği gibi bir iblis olabileceğimi düşünmeye başladım. Eğer iblis olursam acaba ikisinden hangisini yemeliyim? Bize anlattığı kötü hikayelerin de daha kötüsü başına geldiği için acaba Uphin neler hissediyor? Artık bana saldırmalarından da endişelenmiyorum. Güçlendikçe etrafımdaki diğer şeyler daha da önemsiz gözükmeye başlıyor.

Zaman geçtikçe daha da güçlenmeye başlamışken bir anda yavaş yavaş bedenimin kontrolünü kaybetmeye başladım. İlk başta ayaklarım kendi kendine hakaret etmeye başladı. Sonrasında ise beklenmedik bir şekilde Archon bana saldırmaya başladı. Hala kontrolüm bende olmamasına rağmen bende Archon'a aynı şekilde karşılık verdim. Esther'in de bize katılmasından sonra birbirimize dövmeye başladık. Biraz acı çeksem bile attığım yumrukların hedefini vurmasıyla birlikte büyük bir haz yaşamaya başladım. Kavga etmenin bu kadar eğlenceli olduğunu bilmiyordum. Böyle olduğunu bilseydim ilk uyandığımız zaman sinirli arkadaşı sakinleştirmeye hiç çalışmazdım. Bu durumda yapabileceğim tek şeyi yaparak kendimi tamamen akışa bırakarak olabildiğince eğlenmeye ve haz almaya çalışacağım.

[GM - Dimensio]

Esther; Vücuduna inen ve attığı yumruklar, derin bir haz olarak geri dönüş yapsa bile, zihninde tüm bu olan bitenin iraden dışında gerçekleşiyor olması yankılanıyor. Tüm düşüncelerin, bu vahşi ortamın son bulmasına yönelik olsa bile, sözlerinin ve düşüncelerinin uzuvların işlemediğini görmek seni daha da kamçılıyor. Ancak, tüm bu kamçılanma vücudunu saran parlaklığın daha göz alıcı bir hale gelmesine neden oluyor. İşin ilginç olan yanı ise, bu artışın doğrudan gücüne ve duyduğun hazza da yansıyor oluşu oluyor. Hazzın ve gücün artışı, indirdiğin yumrukların daha seri ve güçlü olmasına neden oluyor. Diğer yandan ise, tüm bu hazza ve güve karşı koyuşun da giderek güçleniyor. Adeta ruhunda var olan iki yaşamın birbirlerine üstün gelmek için daha güçlenmesi olarak yansıyan bu durum karşısında, son bir çırpınışa yelteniyorsun. Kararlılığını arttırıp, hakim olanın kim olduğunu ispat etmek istercesine kollarını iki yan açtığın anda, zihnindeki bu yaşam gerçeğe dönüşüyor ve kollarını iki yana açıyorsun ansızın!

Yumruklarının son bulmasıyla birlikte, vücudundan yayılan parlaklık da azalıyor. Ancak sanki damarlarına işleyen bu güce rağmen kontrolün daha da kendinde olduğunu hissetmeye başlıyorsun. Birbirlerini durmadan yumruklayan iki yaratığın karşısında, ruhun kendini kemirmeyi sürdürse bile, onlar gibi var olmadığına ikna olmaya çalışıyorsun. Bedeninde gezdirdiğin gözlerin, halen daha parlaklığın vahşetini ve gücünü net bir şekilde görebiliyor. Kafanı yan tarafa doğru çevirdiğinde ise, Uphin’in dehşet verici bir eğlenceye kapıldığını, Melades’in ise derin bir endişenin izleriyle dolduğunu görebiliyorsun.

Theo; Archon’a attığın her bir yumruk, kendini daha kudretli hissetmene neden oluyor. Bu anlarda Esther’in bir şekilde kendini kargaşanın dışına atması bile zerre umurunda olmuyor ve kendini bu “eğlenceye” tamamen bırakıyorsun. Fakat attığın ve yediğin her bir yumruğun ardından güçlenişin, var oluşunun da izlerini yok etmeye başlıyor gibi görünüyor. Her ne kadar bu olayla birlikte eğlendiğini hissetsen bile, bir anda hislerinin körelmeye başladığını fark ediyorsun. Sanki soyut bir gözle bakmaya başladığın vücudun harap olmaya başlamışken, artık zevk veya acı senin adına var olan duygular olmamaya başlıyor. Tüm bunlar hala ruhunu neşelendiriyor olsa bile, o ruhun kendine ait olup olmadığını sorgulamadan edemiyorsun.

Genel; Her birinizin, kendinizce bir karanlığın içindeyken kulağınıza gelen bazı sesler de anlamlı olmaya başlıyor. Uphin ve Melades'in kendi içlerinde bu konuşmanın sonuna yetişmiş gibi görünseniz de, Melades'in "Onları durdurmayacak mıyız?" dediğini, Uphin'in ise cevaben "Henüz değil... Ölmeye yaklaşmadıkları sürece deneklerimi gözlemlemeliyim." dediğini duyuyorsunuz.

Off Topic

Archon’un ikinci bildirilmiş pasiflik yaptığı varsayılmıştır.

[Esther]

Misafirim olduğu in bir süredir yazamıyorum, pazar günü yazıcam. Beklettiğim için kusura bakmayın.

[Esther]

Parmaklıkların dışarısına adımını attığı anda çevresindeki sonsuz karanlık hızlı bir şekilde ortadan kaybolmaya başladı, vücudu bir anda tam karşısında bulunan dış dünyanın içerisine doğru çekildi. Tekrardan gözlerini açtığında gerçek dünyaya adımını tekrardan attığını fark etti. Kolları iki yana doğru açılmış, vücudunu kaplayan parlaklık gitgide azalarak bedeninin içerisine işlemeye başladı. Karşısında yumruklaşan iki yaratığı görmek kanını kaynatıyor, vücudu aralarına tekrardan dalmak için can atıyordu. Yine de Esther buna dayanmayı başardı, kendisini o ikiliden ayıran bir şeyler olduğunu hissedebiliyordu. Onlardan daha mı özeldi? Hayır kesinlikle böyle düşünmüyordu fakat aralarında tam olarak ne olduğunu bilmediği bir fark mevcuttu. Elbette dürtülerine yenik düşmemek için zar zor dayanana birisi için oldukça iddialı düşüncelerdi bunlar. İkiliden gelen bir yumrukla birlikte tekrardan kendini kaybedebileceğinin bilincindeydi. Onları durdurmak gibi bir niyeti yoktu zaten fakat kaza kurşunlarına hedef olmaya da niyeti yoktu, bu yüzden geri çekildi.

Bakışlarını Uphin'e çevirdiğinde gördüğü manzara tekrardan ondan iğrenmesine vesile oldu. İki kişinin, ölümüne birbirini yumrukladığı bir manzara karşısında zevkle gülümsüyor ve onları izliyordu. Melades'in tepkisi daha insancıldı fakat onun da herhangi bir şey yapmıyor oluşu tiksindiriciydi. Bütün bu düşüncelere rağmen Esther onların düşüncelerini ve davranışlarını anlamlandırabiliyordu. Kendisi de zaten iyilik perisi değildi. İkiliyi durdurmaya çalıştığı takdirde bir şeyler kaybedeceğini hissediyordu ve kendini riske atmaya lüzum görmüyordu. Zaten yapacak daha önemli işleri vardı, minik iblisini bulması gerekiyordu.

Damarlarında dolaşan kuvvet, ona her şeyi yapabileceğini hissettiriyordu. Bu yüzden harekete geçti. Gruptan ayrılarak iblis diyarına adım attığında duyduğu iblisin sesinin peşinden ilerledi. Nereye gittiğine dair bir fikri yoktu fakat buna ihtiyacı olmadığını biliyordu. Minik iblisle ilk karşılaştıkları anda kader iplikleri birbirine bağlanmıştı. Ne yaparsa yapsın onunla karşılaşacağının bilincindeydi, bu yüzden yürümeye devam etti. Diğerlerinden uzaklaştıktan sonra "Neredesin?" diye mırıldandı ve yürümeye devam etti.

[Theo]

Attığım her yumrukla birlikte kendimi daha güçlü daha kudretli hissetmeye başladım. Bu işin sonu nereye gidecek bilmiyorum ama şimdilik bu durumdan gayet memnunum. Bazı arkadaşlar oyun bozanlık yapıp aramızdan ayrılsa bile çok fazla umursamıyorum. Çünkü Esther'in aksine Archon hala benimle oynamaya devam ediyor. İkisinin de yanımda olmasına gerek yok. Vurabileceğim bir şey olduğu sürece eğlenmeye devam edebilirim. Ancak zaman geçtikçe işler birazcık karmaşıklaşmaya başlıyor. Sanki yavaş yavaş bilincimi kaybediyorum gibi hissediyorum.

Vücuduma biraz daha dikkat ettiğim zaman attığım ve yediğim her yumruğun ilk başta olduğu gibi zevk vermediğini fark ettim. Bedenim hasar almaya devam ettikçe acı veya zevk hissetmemeye başladım. Galiba belli bir doyuma ulaştığım için artık yaptığım eylemlerden hiçbir şey hissetmiyorum. Bu yeni durumumdan hoşlanmadım. Sanki ruhum artık benim olmaktan çıkıyor gibi hissediyorum. Bu yeni duygular kafamı karıştırıyor. Ne yapmam gerektiği hakkında çok bir fikrim yok. Bildiğim tek bir şey var. Eğer bu yumruk alışverişini bir an önce bırakmazsam ileride hiç iyi şeyler olmayacak.

Kavgadan kaçış aradığım sırada Melades ve Uphin'in seslerini duydum. Her zamanki gibi Melades daha güvenli bir yol seçerken Uphin ise merakını tatmin etmek için gidebildiği kadar ileri gitmek istiyor. Esther'in kavgadan çıkmasına bir şey demediği için aynı şekilde bana da çok fazla tepki göstereceğini düşünmüyorum. Bu yüzden eğer vücudumu kontrol edebilirsem olabildiğince Archon'dan uzaklaşarak daha fazla hasar almadan bu minik kavgayı bitirmeye çalışacağım.

[GM - Dimensio]

Esther; Topladığın kararlılığın sayesinde kazandığın kudretle, odağını gruptan ayırarak karanlığa yönlendiriyorsun. Bu esnada Melades ve özellikle Uphin’in bakışlarının üzerinde olduğunu hissetsen bile, fikrinden taviz vermeden ilerlemeye karar veriyorsun. Ancak adımlarını atmaya başladığın anda odağını sana çeviren Uphin seni bir süre izlemeye devam ediyor. Tam bu esnada ise, bilinmedik ve baskı kuran yeni bir auranın varlığını hissediyorsun.

Theo; Archon ile devam eden kavganız artık senin nezdinde tatsız bir hal almaya başlamış olsa bile, yumruklarına söz geçirmek beklediğin gibi kolay olmuyor. Kafandan vazgeçme fikri geçtiği anda dahi harlanan ateşin, vücudunu saran parlaklığın daha da aydınlık olmasına neden oluyor. Bu sayede, sanki az önce kaybettiğin heves bir anda tekrar içine doluyor ve zihnin daha da kararmaya başlarken yumrukların daha da güçleniyor. İçinde biriken bir güç, adeta hem Archon’u hem de Esther’i yok etmek ister gibi duruyor ve bu gücün ilk hedefi de Archon’dan başkası olmuyor.

Senin aksine parlaklığı ve gücü daha stabil halde olan Archon ile devam eden yumruk savaşın birkaç saniye içinde üstünlüğü ele geçirmenle devam ediyor. İndirdiğin yumrukların Archon’u da sindirmeye başladığını görüyorsun. Bu durum ise, az önce yok olan hazzın ziyadesiyle geri gelmesine neden oluyor ve bu kez o “eğlence” duygusu içine dolmaya başlıyor. Archon’un son bir darbeyle yıkıp yere yığdığın anda ise, bu savaşın mutlak galibi olduğunu hissedebiliyorsun indirdiğin yumruklarla. Tam bu esnada ise, bilinmedik ve baskı kuran yeni bir auranın varlığını hissediyorsun.

Genel; Esther ortamdan ayrılmak için ilerlerken, Theo da Archon’u yok etmek için yumruklarını indirmeye devam ediyor. Her ikiniz de kontrol altında tutabildiğiniz veya tutamadığını motivasyonunuzla ilerlemeyi sürdürürken, Esther bir anda Uphin’in “Güzelliğini saç, Neelenua!” dediğini duyuyor. Bu sözle birlikte ortama saçılan baskın aura ile her ikinizin de bakışlarını ister istemez Uphin’e doğru dönerken, Uphin’in ayaklarının altından sanki bir gölgenin uzamaya başladığını fark ediyorsunuz. Siyah gölge, adeta bir yılan gibi kıvrıla kıvrıla ilerlerken, Uphin’in birkaç metre ötesinde sabit hale geliyor ve bu kez yukarıya doğru ilerleyerek cisimleşmeye başlıyor. Gölge, morumsu bir renge bürünüp belli belirsiz bir siluet halini almaya başlıyor. Birkaç saniye içerisinde ise 2 metreye yakın boyu ile yılan başına sahip, ancak kolları ve bacakları olan bir iblis ortaya çıkıyor ve her ikinize de keskin ancak yumuşak birer bakış atıyor.

Neelenua

Neelenua’nın varlık kazanmasıyla birlikte, ister istemez ikiniz de içine girdiğiniz aksiyonları kesiyorsunuz. Bunun en önemli nedeni ise, içten içe kötü bir şey yapmanız halinde Neelenua’nın size karşı koyacağına dair içgüdünüz oluyor. Tam bu sırada ise Uphin Neelenua’nın yanına doğru ilerleyip onun sert pullu derisini okşamaya başlarken “Ne diyorsun hayatım, iblis gibiler mi?” diyor. Bu sözlerin üzerine Neelenua her ikinizi hafifçe süzdükten sonra “Tamamen iblis gibiler tatlım.” diyor yılansı ancak yumuşak bir ses tonuyla. Ancak bir anda bakışlarını bir yılanın soğuk vahşetine dönen Neelenua “Onları yok edeyim mi tatlım?” diye soruyor. Neelenua’nın bu sözleri, içinizde harlanan kudretin vücudunuzu daha sıkı sıkıya sarmasına neden oluyor, ancak Uphin kendine özgü kocaman bir kahkaha attıktan sonra “Şimdilik lüzumu yok hayatım, lüzumu yok! Onlar benim nadide deneklerim!” diyor. Hemen ardından ise bakışlarını Theo’ya çeviren Uphin “HEE~~Y! Sen daha bir vahşi gibisin! SA~~KİN~~LEŞ~~! Archon’un öldürmene müsaade etmiyorum!” diyor bağırıyor sanki çok uzaktaymış gibi. Uphin’in bu sözleriyle birlikte bakışlarınız yerde yatan Archon’a döndüğünde, vücudunu saran parlaklığın yok olmuş olduğunu ve hareketsiz bir şekilde yerde yattığını görüyorsunuz.

Şu an için özellikle Theo vücudunun kontrolünü henüz sağlayamamış duruyor. Ancak yine de Neelenua’nın varlığı nedeniyle vücudu bu iblisi yok etmek istese de, bundan emin değilmiş gibi duruyor. Esther ise vücudunun kontrolünü daha iyi bir şekilde elinde tutmakta, ancak onun da kontrol bölgesinin dışına çıkması halinde Neelenua’nın müdahalesine maruz kalacağı ortada. Bu nedenle şu an için hangi aksiyonu alacağınızı belirlemeniz gerekiyor gibi duruyor.

Off Topic

Archon karakter dondurma isteğinde bulunmuş olduğundan konudan çıkartılmıştır.

[Esther]

Gücünün kaybolabileceğinden korkan Esther, hiç düşünmeden karanlığa doğru ilerlemeye başladı. Aslında korktuğu şey gücünün kaybolması değildi, zira tekrardan iblis diyarına ilk adımını attığın andaki zayıf haline dönmek konusunda herhangi bir problemi yoktu. Gücünü kaybettiği takdirde minik iblisle karşılaşmasının mümkün olmayacağını düşünüyordu içten içe. Bu yüzden Uphin ve Melades'in bakışlarını aldırmayarak karanlığa doğru ilerlemeye başladı. İlk adımını attığı anda arkasında bir varlığın ortaya çıktığını hissederek adımlarını durdurdu. Her ne kadar ilerlemek istiyor olsa dahi içgüdüsel olarak donakalmıştı. Bundan yaklaşık birkaç salise sonra ise Uphin'in sesi duyuldu. Hemen arkasında bulunan varlığın baskınlığının artmaya başlamasıyla birlikte hayvani içgüdüleri bir kez daha devreye girdi ve istemsizce arkasına döndü. Uphin'in ayaklarının altından siyah bir gölge harekete geçti ve birkaç metre ötesinde cisimleşmeye başladı. Yaklaşık iki metre boyundaki yılan başlı, uzuvlara sahip olan bu iblis önce bakışlarını Esther'e, daha sonrasında ise Theo'ya çevirdi. Sadece kısa bir süre göz göze gelmelerine rağmen hareket etmemesi gerektiğini fark etmişti. Her ne kadar zihni güçle sarhoş olmuş olsa da yine de karşısındaki iblisin tehlikeli olduğunu sezebilecek kadar bilince sahipti.

Neelenua adındaki iblisin tehditkar aurası ortamı tamamıyla kaplamış olmasına rağmen Esther kendine güveniyordu. Birkaç uzvunu kaybetmek pahasına da olsa ondan kaçabilirdi fakat iblis diyarında kaçmasının ne anlamı vardı ki? Uzuvlarını kaybetmesinden bahsetmiyorum bile.

Neelenua, Uphin'e ikiliyi yok edip etmemesi gerektiğini sorduğunda Esther'in vücudundaki kuvvet harlandı. Bütün vücudu ona savaşması için yalvarmasına rağmen kontrol edebildiği tek organı olan beyni bunun aksini söylüyordu. Gerçekten de kendisine saldırılmadığı takdirde savaşması için herhangi bir sebep yoktu ortada.

Uphin son sözlerini ettikten sonra herkesin bakışları yerde yatan Archon'un üzerine çevrildi. Bilincini ve ona kuvvet veren parlaklığı tamamıyla kaybettiğini gördüğü anda istemsizce dilini sürçtü. Acele etmesi gerektiğini hissediyordu fakat Uphin'in onu durdurmak için elinden geleni yapacağını biliyordu. Bu yüzden konuşmaya karar verdi. "Bu kuvveti kaybetmeden önce gitmem gerektiğini hissediyorum, bir sakıncası var mı?" diye sordu bakışları Uphin ve Neelenua arasında gidip gelirken. Hemen ardından başıyla Neelenua'yı işaret ederek devam etti. "Hem onun yanındayken kendimi rahat hissetmiyorum, sanırım 'iblis gibi' olduğumuzdan ötürü."

Uphin'in kendisine izin vermesini beklemiyordu fakat denemekten bir zarar gelmeyeceğinin de farkındaydı. Uphin izin verdiği takdirde karanlığın arasına dalacak, izin vermediği takdirde ise bir sonraki hareketini planlamak üzerine ortamı incelemeye devam edecekti.