Uyanış (Asuriel | Archon | Esther | Theo)

[Esther]

Herkesin aynı düşüncede olması Esther'in hoşuna gitmişti, laf kalabalığı yapılmadan olabildiğince hızlı bir şekilde iblis diyarının girişine doğru gidebileceklerini düşünüyordu. Komutan ve yanındakilerin gitmesiyle birlikte harekete geçmemek için herhangi bir nedenleri kalmayacaktı... Tabii her zaman işler planladığı gibi gitmiyor. Merdivenin diğer ucundan gelen ayak sesleriyle birlikte herkes irkildi ve bakışlarını sese doğru çevirdi. Birkaç saniye sonra, yaklaşık 2 metre boyunda, bakımsız bir adam merdivenin diğer ucunda belirdi. Grupla göz göze gelmesine rağmen hiçbir tepki vermiyor olması özellikle Esther'in biraz paniklemesine vesile oldu. Ne pahasına olursa olsun iblis diyarına girmesi gerektiğini hissediyordu fakat karşısındaki adam kendisine engel olabilir ve girişini geciktirebilirdi. Uphin ve Melades'e güvenmek dışında herhangi bir seçeneğinin olmadığının farkındaydı ve bundan nefret ediyordu... Güvendiği bu ikilinin endişeli hallerini gördüğü anda kaşları hafifçe çatıldı. Öfkelenmişti fakat öfkesinin hedefinde kendisi vardı. Böyle önemli bir anda dahi hiçbir şey yapamıyor olmak, başkalarının avucunun içerisine bakmak canını sıkıyordu. Sadece birkaç saatlik hafızaya sahip olmasına rağmen böyle hissetmesi oldukça garipti, kendisi de bunun farkındaydı. Yine de içerisinde biriken bu hissi bastırmasının imkanı yoktu.

Uzun boylu adamla göz göze geldiğinde herhangi bir tepki göremeyince biraz afalladı. Ne yapacağını bilemez bir vaziyette beklemeye devam ederken Uphin'in eliyle sus işareti yaptığını fark etti. Bunu gören adam omuzlarını silkerek diğer merdivene doğru harekete geçti. Bu esnada Uphin koca bir gülümsemeyle bir şeyler söylerken, Melades sessizliğini korumaya devam etti.

Gyugnal merdivenin başında durmaya başladıktan kısa bir süre sonra Komutan ile konuşmaya başladı. Kısa bir konuşmanın ardından Komutan'ın ortamdan ayrılmasıyla herkes derin bir nefes vererek rahatladı. Komutanin gidişiyle birlikte grup tekrardan harekete geçti. Uphin'in önderliğinde binanın alt katına doğru ilerlediler. Kilitli kapıları teker teker zorlayan Uphin, açılan bir kapı bulduğunda mutlulukla içeriye girdi. Kullanılmayan bir depoyu andıran bu oda, Uphin ve Melades için yeterli büyüklüğe sahipti. Melades'in sözleriyle birlikte herkes odanın raflarına sırtını dayayarak ortada bir boşluk bıraktı. Melades iki elini göğsünde birleştirerek kafasını hafifçe öne eğdi ve iki elini önüne doğru uzattı. Bir pandomim misali önündeki hayali kapıya ellerini dayadı. Hemen akabinde ellerinden siyah dalgalanmalar yayılmaya başladı. Melades hayali kapıyı büyük bir ustalıkla ittirirken, iblis diyarının karanlıkları odayı kaplamaya devam etti. Kısa bir süre daha ittirdikten sonra Melades'in ellerinin arasında, bir insanın geçebileceği boyutta bir geçit meydana geldi.

İblis diyarının karanlığı vücuduyla temas ettiği anda içinde garip bir his oluşmaya başladı. Hayal dünyasında vücudunu kaplayan ışığın benzeri fakat bir o kadar da zıttı olan bir histi bu. Kelimelerle tarif etmesi imkansız olan bu hisse aldırış etmeden Uphin'in arkasından iblis diyarına girmek için harekete geçti. Geçidin önüne geldikten sonra hiç tereddüt etmeden içeriye doğru ilk adımını attı. Neyle karşılaşacağını tam olarak bilmese de az çok tahmin edebiliyordu.

[Theo]

Archon benden sonra bekleme kararını kafasıyla onayladı. Geriye kalan tüm denekleri aynı kararı verdikten sonra Uphin'in suratında kocaman bir tebessüm belirdi. Bize anlattıklarından sonra böyle bir karar vermemiz çok şaşırtıcı değildi. Uphin'in sevinmesine de çok şaşırmadım. Sonuçta o kadar uğraştıktan sonra deneyinin yarım kalmasını istememesi oldukça normal. Ne olursa olsun değerli deneklerinin yeniden iblis diyarına girmesini istediği için eğer şimdi ona baş kaldırsaydık o kadar öğrenmek istediği bilgiye erişmeyecekti. Bizim için kendisini riske atmasının tek sebebinin merak duygusu olduğunu düşünüyorum. Eğer iblis diyarına girip bir şekilde geri dönmeye başarabilirsek onu tatmin edecek bir şeyler anlatmamız gerekecek. Onun ilgisini kaybedersek az önce bahsettiği sorgulayıcı arkadaşlar ile tanışmak zorunda kalabiliriz.

Beklemeye başladıktan sonra karşımızdaki gruptan bir kişi diğerlerinin yanından uzaklaşarak bize doğru yürümeye başladı. Bariz bir şekilde saklanırken birinin bize doğru gelmesi kötü bir şey, daha kötüsü ise bu kişinin bizi bulması. Eğer saklanırken yakalanırsak işler çok hızlı bir şekilde çirkinleşebilir. Ancak Uphin sayesinde gelen arkadaş bizi görmesine rağmen hiçbir şey yapmadan yönünü değiştirdi. Yaptığı küçük açıklamaya bakarsak önümüzdeki gruptan şansımıza Uphin ile arası iyi olan birine denk gelmişiz. Bu sayede yakalanmamıza rağmen bir sorun ile karşılaşmadık. Biraz sonra komutan ve yanındaki diğer kişilerin uzaklaşması ile daha da rahatladık. Geriye kalan son kişi de Gyugnal ile konuşmaya başlayınca sessiz bir şekilde ilerlemeye başladık.

Sessiz bir şekilde belli bir süre ilerledikten sonra öncekine göre biraz daha karanlık bir yere geldik. Bu karanlık ortamda bir sürü düzensiz şekilde kapı vardı. Uphin buraya geldikten sonra kapıları tek tek zorlamaya başladı. Bir kaç başarısız denemeden sonra sonunda kilitsiz bir kapı bulabildi. Onun önderliğinde bulduğu odaya girdikten sonra her tarafı tozlarla kaplı uzun zamandır ziyaret edilmeyen küçük kiler tarzı bir yerle karşılaştık. Bu noktadan sonra Melades araya girerek kendisi için bir alan açmamızı istedi. isteğini gerçekleştirdikten sonra bir süre garip bir pozisyonda kaldıktan sonra işler garipleşmeye başladı.

Melades yaptığı garip hareketlerden sonra iblis diyarına bir geçit açmaya başardı. Geçit açıldıktan sonra Uphin bizi beklemeden içeriye girdi, Melades ise o kadar aceleci değildi. Belki de kapıyı o açtığı için burada kalması gerekiyor veya geçitten en son girmesi gerekiyor olabilir. Diğer arkadaşlardan birinin girmesini bekledikten sonra bende yavaş adımlarla geçitten içeri gireceğim. Bakalım bu sefer şansım yaver gidecek mi.

[Archon]

Gruptaki herkesin onaylaması ile birlikte, komutanın gitmesini beklemeye başlamışlardı. Kaçak bir iş yapmayı sevmemişti. Belki gidip olayları normal bir şekilde anlatsalar izin alabileceklerdi. Yine de, komutanı şahsi olarak tanımıyor olması bu seçeneği aklından siliyordu Archon'un. Çaresiz bir şekilde gitmesini beklemek zorundaydılar. Tabi, başlarına bir iş gelip ifşa olmazlarsa. Bu ihtimali aklına getiren ise merdivenin diğer tarafından ilerlemeye başlayan, kendisinden bir kaç santim uzun, görünüşüne pek önem göstermeyen bir adamın gelmesiydi. Bakışlarını adama kitlemeden hemen önce Uphin ve Melades'e çevirmişti. Onların da adamı görüp görmediğini anlamak için. Melades'in omuzları yavaşça düşerken Uphin'in ise bir çıkış yolu aradığı belliydi. Bu da biraz sonra komutan ile şahsi olarak tanışacağını düşündürtmüştü. Belki de ilk dediği yola gelirdi bütün bu olaylar ve izin almak için bir fırsatları olurdu. Ya da sorgu biriminin eline düşerlerdi. Uphin'in bir şeyleri abartmayı sevdiğini az çok anlamıştı. Bu sebeple sorgu biriminin o kadar da kötü olmadığını düşünüyordu. Tabi sorgu biriminin kötü olmadığını düşünse de, bu düşüncesi onların eline düşmek istediğini göstermiyordu. Bu sebeple Uphin işaret parmağıyla sus işareti yaparken, bakışlarını siyahlı adama çevirmişti. Adamın omuzlarını silkip ilerlemeye devam etmesiyle büyük bir rahatlama hissetmişti. O anda Uphin adamın isminin Gyugnal olduğunu dile getirmişti. Uphin'in konuşmasının devamında onlara aldırış etmeden ilerleyen Gyugnal'a çevirmişti tekrar bakışlarını. Komutanın yanına gidip biraz bekledikten sonra komutanla konuşmaya başlamıştı. O anda siyahlı adamdan bir hareket beklemişti. Komutanın bakışlarını bulundukları yöne doğru çevireceğini düşünmüştü. Söylememesi için herhangi bir neden yoktu sonuçta. Tabi, kendisi Gyugnal'ın yerinde olsa bu durum pek umrunda olmazdı. Kendi işini halledip giderdi. Gyugnal'da aynısını yapmıştı, tek bir farkla. Komutanın konuştuğu adam ile birlikte merdivenin başına oturmuşlardı.

Uphin'in ilerlemeye başlamıştı. Onu takip etmek için diğerlerinin hareket etmesini beklemişti. Grubun en arkasında sessizle ilerlemeye çalışıyordu. Koridorun sonundan aşağıya doğru inen merdivenlerden inmeye başlamışlardı. Merdivenlerden indiği gibi, sağ tarafında bulunan büyükçe kapıyı görmüştü. Kapının, içinde bulunduğu binanın dışına çıktığını tahmin ediyordu. Tam da bu sebepten, kapının yerini ve şeklini bir kaç saniyelik gözlemle aklına kazımaya çalıştı. Bu kapıya ihtiyacı olabilirdi yakın bir gelecekte. Yerini arayarak vakit kaybetmek, ya da camdan aşağıya atlamak istemiyordu.

Kapıyı es geçtikten sonra bir kat daha aşağıya inmeye başlamalarıyla birlikte aklından tek bir soru geçiyordu. "Bu bina kaç katlı birader. İn in bitmiyor. Ulan bu binayı yapmak için ne kadar taş kullanıldı acaba." Olayla pek alakasız gibi dursa da, o an beyni içindeki gerginliği atmak için bu yola başvurmuş olabilirdi.

Bodrum kata indiklerinde Uphin tek tek odaların kapısını kontrol etmeye başlamıştı. Bir kaç kilitli kapıya denk geldikten sonra açık bir kapı bulabilmişti anca. Odadan içeriye girdiklerinde tozlu raflara denk gelmişti. Bu odanın kiler olarak kullanılmış olabileceğini düşünmüştü. Rafların tozlu olması, bir süredir bu odanın kullanılmadığına işaretti. Bu da aklına içinde bulundukları durumun zorlu olduğuna işaretti. Şu an yaşadıkları şehir, ülke ya da askeri üs. Zor zamanlardan geçiyor olabilirdi. Bunu tam olarak bilemiyordu. Bu detayı da aklının bir köşesine not etmişti yine de.

Melades'in sözlerini dinleyerek rafların önünde yerini almıştı. Önce ellerini birleştirip bir süre bekledikten sonra önüne doğru açmıştı. Ellerinden yayılan siyah dumanı gördüğü an derin bir nefes alma ihtiyacı hissetmişti. Bir süre sonra tekrardan nefes almasını gerçekten zorlaşacağını hissediyordu. İlk önce ufak bir daire olan karanlık, Melades'in ellerini hiddetle ileriye doğru ittirmesiyle bütün odayı kaplar hale gelmişti. "İşte başlıyoruz." Kendi kendine mırıldanırken Uphin hareketlenmeye başlamıştı. Grubu heveslendirmek için bir kaç kelime söyleyerek açılan dairenin içine bırakmıştı kendisini. Bütün herkes içeriye girdikten sonra odada Melades ile baş başa kalmışlardı. "Teşekkürler." Başını hafifçe aşağı yukarı hareket ettirerek vücut diliyle de minnetini gösterme gereği hissetmişti. Sonuçta bu yaptığı işi yapmak zorunda değildi. Sadece merakı onun bu işi yapmasına vesile olmuştu. Tabi bir de Uphin'in şantajı. O konuyu irdelemeye de pek niyeti yoktu. Melades'in cevabını beklemeye de. Bu sebeple bütün herkes gibi karanlık dairenin ortasına geldiğinde, içeriye doğru ikinci ilk adımını atmıştı.

[GM - Dimensio]

Genel; Uphin’in eşliğinde sırayla Melades’in iblis diyarına açtığı kapıdan geçmeye başlıyorsunuz. İblis diyarına Uphin’den sonra içinizden ilk adımı atan kişi Esther oluyor. Esther’i Theo, Theo’yu ise Archon takip ediyor. Son olarak ise iblis diyarına geçiş yapan kişi Melades oluyor. Ancak bu sıralama, sadece Uphin ve Melades açısından bilinir oluyor, zira sizler iblis diyarına adım attığınız anda, karanlık bir anda içinize işliyor ve bilincinizi tamamen kaybediyorsunuz!

İblis diyarına geçiş yaptığınız esnada, insan diyarında kalan kişinin iblis diyarına geçiş yapan kişiyi görememesi nedeniyle, her biriniz iblis diyarına girdiği anda kendisinden önce bayılmış kişiyi görüp baygınlık geçiriyor. Bu nedenle, bu olaya hiçbir şekilde müdahale etme veya tepki verme şansınız da bulunmuyor. Kaldı ki, bir anda içinize işleyen karanlık, sizi tüm unsurlarıyla çoktan yok etmeye başlıyor!

Gözlerinizi açtığınız anda, hiç kimsenin var olmadığı bir karanlığın içinde buluyorsunuz kendinizi. Bu karanlığın iblis diyarındaki karanlıktan daha yoğun ve boğucu olduğunu rahatlıkla hissedebiliyorsunuz. Ancak buna rağmen bir şekilde halen daha varlığınızı sürdürebiliyor olmak, benzersiz iradenizin bir göstergesi oluyor. Bu ana kadar istisna bir birey olmanızdan bahsedilmesinden veya Aludir olduğunuzun belirtilmesinden kaynaklı olduğunu düşündüğünüz bu direnciniz, sizi hayatta tutan yegane şey oluyor. Ancak yine de gözleriniz karanlığın içerisinde tutunabileceğiniz bir dal arıyor sadece. Daha önce iblis diyarında yaşadıklarınız, Uphin’in anlattıkları ve bunlara dair duygu ve düşünceleriniz sonsuz bir şelale gibi akıyor zihninizde. Lakin içinde bulunduğunuz düzlemin, tüm bu yaşanmışlıklardan ve anlatımlardan farklı olduğunu hissedebiliyorsunuz. Hiç kimsenin olmadığı ve ne kadar çabalarsa çabalasın var olamayacağı bir diyarda, bir başınıza, sanki ruhunuzun bile sizi terk ettiği bir ortamda buluyorsunuz kendinizi.

Karanlığın dinmez bir kahırdan daha fazla çöktüğü omuzlarınız giderek düşmeye başlarken, bu ana kadar aradığınız cevaplardan daha fazlasını bulmayı ümit ediyorsunuz. Zaman kavramının varlığını yitirdiği veya varsa bile anlamsız bir boyuta ulaştığı karanlıkta, sadece bir cevabı veya en azından kendinizi arıyorsunuz. Ta ki, tanıdık ancak size uzak olan o sesi duyana kadar!

Archon; Karanlığa gömülen varlığını canlı kılmak için çabaladığın anlarda, karanlığın içinden “Demek hayatta kaldın insan… Ne takdire şayan!” şeklinde sözleri duyuyorsun. Bu sözlerin sahibini çok iyi biliyor olsan bile, karanlığın içinde onun sesi dışında varlığına dair hiçbir şey göremiyorsun. Bakışların, karanlığı delip geçmek istese bile, duyduğun ses dışında O’nun varlığını ortaya koyan hiçbir şey bulamıyorsun.

Esther; Karanlığa gömülen varlığını canlı kılmak için çabaladığın anlarda, karanlığın içinden “Karanlığın içinde ölürüm derken bunu kastetmiyordum kesinlikle!” şeklinde sözleri duyuyorsun. Bu sözlerin sahibini çok iyi biliyor olsan bile, karanlığın içinde onun sesi dışında varlığına dair hiçbir şey göremiyorsun. Bakışların, karanlığı delip geçmek istese bile, duyduğun ses dışında O’nun varlığını ortaya koyan hiçbir şey bulamıyorsun.

Theo; Karanlığa gömülen varlığını canlı kılmak için çabaladığın anlarda, karanlığın içinden "Ne? Bu sen misin? İşte bu inanılmaz eğlenceli!” şeklinde sözleri duyuyorsun. Bu sözlerin sahibini çok iyi biliyor olsan bile, karanlığın içinde onun sesi dışında varlığına dair hiçbir şey göremiyorsun. Bakışların, karanlığı delip geçmek istese bile, duyduğun ses dışında O’nun varlığını ortaya koyan hiçbir şey bulamıyorsun.

Genel; Yüzyıllarca boyunca nefessiz kalmış gibi içinize çektiğiniz havayla birlikte gözleriniz açıldığı anda, bedenlerinizin yere serilmiş bir halde olduğunu görüyorsunuz. Hemen üstünüzde gördüğünüz Uphin ve Melades’in endişeli gözleri, gözlerinizi açtığınız anda derin bir rahatlığa dönüyor. Ancak bu rahatlık sadece anlık bir şekilde gerçekleşiyor. Zira gözlerinizi açtığınız anda bedenlerinizde daha önce hissetmediğiniz bir sıcaklık baş göstermeye başladığını fark ediyorsunuz. Kanınız kaynıyor olmasına rağmen içinizin huzurla doldurduğunu, uzuvlarınız erimek isterken sanki yeniden doğduklarını hissediyorsunuz. Normal bir zaman diliminde, sizleri rahatsız etmenin ötesine taşıyacak bu hislerin şu an için size bir doygunluk hissi yaratmasına da pek bir anlam veremiyorsunuz. Ne var ki, ruhunuzun şenlenmesinden bir şekilde zevk almaya başladığınızı da hissediyorsunuz.

Uphin ve Melades giderek geriye doğru çekilmeye başladıkları sırada, içinize işleyen tüm sıcaklığın yoğunlaşmaya ve uzuvlarınızdan fışkırmaya başladığını fark ediyorsunuz. Başlangıçta vücudunuzun muhtelif yerlerinden ince bir sızıntı gibi beliren farklı renklerdeki parıltılar, giderek daha belirgin hale gelmeye başlıyor. Archon’dan yayılan kızıl, Esther’den yayılan pembemsi ve Theo’dan yayılan beyaz parıltı, hızla kendine bir var oluş yaratmak ister gibi görünüyor. Ne var ki, vücudunuzdan fışkıran bu parıltılar kendilerine özgü bir cisme dönüşme konusunda da tutarsız davranışlar gösteriyor gibi duruyor. Giderek artan parıltılar neredeyse tüm vücudunuzu sardığı anda ise, parıltılar tıpkı karanlığın içindeki dalgalanmalar gibi vücudunuzda belirginleşiyor.

Vücutlarınız tamamen kendine özgü parıltılarla kaplanmış bir haldeyken, içten içe kendinizi hiç olmadığınız kadar güçlü ve kudretli hissediyorsunuz. Uphin ve Melades’in neredeyse gözlerinin düşecek kadar açılmasıyla yaşanılan sıradışı durumu az çok kavrayabiliyorsunuz. Ne var ki, şu an için kendinizi o kadar kudretli hissediyorsunuz ki, her şeyi yapabileceğinize ve hiçbir şeyin kudretinize engel olamayacağını hissediyorsunuz. Bu anda Uphin zar zor toparlayabildiği suratındaki şaşkınlığı silemeden “Me-Mela…des! Bu-bu… Ta-tama…men…” diyebiliyor. Uphin’in cümleleri bu noktada kesilirken, sözlerini tamamlayan Melades oluyor. Uphin kadar zorlanan Melades ancak “İb…lis gibi…” diyebiliyor.

[Theo]

Esther'i kobay olarak kullandıktan sonra onun ardından geçitten içeri girdim. İçeri girer girmez üzerime bariz bir ağırlık çöktü. Bu ağırlığın ne olduğunu anlamaya fırsatım bile olmadan yerde yatan Esther'i görüp kendimden geçtim.

Kendime geldikten sonra etrafımın zifiri karanlık olduğunu gördüm. İlk başta endişe etmesem de zamanla bu karanlığın normal bir şey olmadığını hissetmeye başladım. Çünkü ne kadar denersem deneyeyim etrafımda karanlık dışında hiçbir şey göremiyorum veya hissedemiyorum. Bu durum yavaş yavaş sinirlerimi bozmaya başladı. Acilen bu karanlık konusunda bir şeyler yapmam gerekiyor. Eğer karanlığa bir çözüm bulabilirsem etrafta ne var ne yok bakabilirim. Böylece savunmasız bir şekilde bana ne olacağını bilmeden burada beklemek zorunda kalmam. Sanki her an Uphin'in bahsettiği başarısız Aludir adaylarını yiyen iblislerden biri ortaya çıkacakmış gibi hissediyorum. Kafamı dağıtmak ve bu durumdan kurtulacak bir şey bulabilmek için karanlığın içerisine odaklanarak dikkatimi çekecek bir şey olup olmadığını anlamaya çalışmaya başladım. Bu sırada Uphin'in bize anlattığı şeyleri düşünüp işime yarayacak bir bilgi edinmeye de çalıştım ancak ne yaparsam yapıyım hiçbir şey değişmiyordu.

Pes etmeye çok yaklaşmışken tanıdık bir ses duydum. Sesi duyduktan sonra heyecanla sesin geldiği yere dönsem de kimseyi görmedim. Ayrıca ne kadar denersem deneyeyim etrafta onun varlığını da hissedemiyorum. Bir ihtimal canı sıkılan arkadaşım eğlenmek için beni kullanıyor olabilir veya tam tersi bana yardım etmek için bir şeyler yapıyor da olabilir. Her iki durumda da hala daha karanlıktan kurtulmak için bir şeyler yapmam gerekiyor. Şimdiki en büyük sıkıntım o.

İçime işleyen sıcaklık yoğunlaşarak kendiliğinden ışık olarak uzuvlarımdan fışkırmaya başladı. Başlangıçta sızın şeklinde olan bu ışık zamanla giderek daha belirgin hale gelmeye başladı. Bu parıltılar tüm vücudumu sardıktan sonra vücudum belirginleşmeye başladı. Neler oluyor bilmiyorum ama bu karanlık sorunundan kurtulduğum için mutluyum. Renk konusunda yeşilin bana daha yakışacağını düşünsem de şimdilik beyaz ile idare etmenin de sorun olacağını düşünmüyorum. Hem belki Theo'nun rengi yeşil, Aspendos'un rengi beyazdır.

Vücudum beyaz renk ile tamamen kaplandıktan sonra kendimi daha önce hissetmediğim kadarıyla güçlü hissetmeye başladım. Bu gücü nasıl kullanacağımı bilmesem bile güç sahibi olmak hoşuma gitti. Bize rehberlik eden ikili bizim bu durumumuzu gördükten sonra şaşkın bir şekilde birbirlerine baktıktan sonra durumumuzun iblis gibi olduğunu söylediler. İblis olmak böyle hissettiriyor ise benim için çok da sorun yok. Ancak ilk önce bu gücün kalıcı olup olmadığından emin olmam gerekiyor. Bu yüzden az önce beni kendime getiren arkadaşa seslenerek "Hala buralarda mısın?" diyeceğim. Bana ne olduğunu tam olarak anlamasam bile belki o bu durum hakkında daha çok şey biliyor olabilir. Ayrıca eğer burada olursa belki diğerlerini kandırarak biraz eğlenebiliriz.

[GM - Dimensio]

Off Topic

Esther birinci bildirilmemiş pasiflik uyarısını almıştır.

Archon birinci bildirilmemiş pasiflik uyarısını almıştır.

Konunun gidişatı gereği her iki oyuncunun da yazması gerektiğinden, GM mesajı atılamamıştır.

[Archon]

Kusura bakmayın(Esther bakabilir) şu sıralar pek vaktim olmadı. Yarın akşama yazmış olacağım.

[Archon]

Karanlık daireden içeriye girdiği anda, yerde baygın şekilde yatan Aspendos ve Esther'i görmüştü. Ne yazık ki, neler olduğunu kavrayamadan iblis diyarının kendine özgü karanlığını içinde hissetmeye başladığı gibi dizlerinin bağı çözülmüştü. Kendisini yavaşça yere doğru ilerler bir şekilde bulmuştu. Gözleri, bu karanlığın baskısına dayanamamıştı yine. Göz kapakları yavaşça kapanmaya başladığı anda, her şeye baştan başlamasının gerekeceğini fark etmişti.

Gözlerini, iblis diyarında tecrübe ettiğinden daha boğucuve daha yoğun bir karanlığa açmıştı. Hızlıca etrafına bakındığında ise koca karanlıkta yine tek başına kaldığını fark etmişti. En başta neden bu fikri kabul ettiğini sorgulamaya başlamıştı kendisine. Başına bunların geleceğini bilmesi gerekiyordu. İsmini öğrenmiş olması, iblis diyarına tekrar girdiğinde ışıklar içinde karşılanacağını göstermiyordu en nihayetinde. Yine bu karanlığa gireceğini bile bile kabul etmişti. Lakin şimdi bu kararını sorgular olmuştu. Kararını hızlıca sorguladıktan sonra, şu an elinden bir şey gelmeyeceğine karar verip, düşünceleri önündeki işe yoğunlaştırmıştı. Nasıl yapacağını tam olarak kestiremese de, bir iblisle anlaşma kurması gerekiyordu. İlk tecrübelerinden anımsadığı kadarıyla bu diyarda sağa sola yürümesi pek bir şey değiştirmemişti. Bu sebeple omuzları, içinde bulunduğu karanlığın ağırlığına dayanamayıp çökerken, bu kuvvete karşılık vermenin manasız olacağını biliyordu. Bulunduğu yere oturup, beklemeye başlamıştı.

Çok fazla beklemesi gerekmeden, tanıdık bir ses işitmişti. İblis diyarına ilk ziyaretinde konuşma fırsatı bulmuş olduğu tek iblis. Kızıl ejder. Hayatta kalmış olduğunu belirtmişti iblis. Ejder'in bu söyleminden, muhtemelen ölmesi gerektiğini düşündüğü çıkarımını yapmıştı Archon. Biraz daha dursa, biraz daha çıkarım yapabilirdi muhtemelen lakin, gözleri tekrar kapandığında kendisini çok beklemediği bir yerde buldu.

Gözlerini tekrar açtığı anda, derin bir nefes çekme ihtiyacı hissetmişti. Ciğerlerini iblis diyarının boğucu havasıyla doldururken, yerde uzandığını fark etti. Bedenini yavaşça doğrulturken, Uphin ve Melades'in gözlerindeki endişenin azaldığına şahit olmuştu. Muhtemelen ölmüş olduğunu düşünmüşlerdi.

Uphin ve Melades'in gözleri rahatlıkta çok fazla kalmadan, tekrar endişeli bakışlar ile bakmaya başlamışlardı. Kafasından gerçekten ölmüş olabileceği düşüncesi geçerken, vücudunda farklı bir sıcaklık hissetmeye başlamıştı. Yavaşça ayağa kalkıp vücuduna göz gezdirmeye başlamıştı. Uphin ve Melades'in neden geriye doğru çekildiklerini, kendi vücuduna bakınca anlamıştı. Vücudundan dışarıya doğru yayılan kızıl renkli parıltılar yayılıyordu. Bu parıltılar vücudunu tamamen kapladığında, içinde bulunan güç ve kudretin kat kat arttığını hissetmişti. Neler olduğunu pek anlamasa da, vücudunda olan bu değişimlerin kızıl ejder ile bir bağlantısı olması gerektiğini düşünüyordu. Aklından "Sen bana ne yaptın." diye geçirirken, bakışlarını sorgular bir biçimde Uphin'e doğru çevirmişti. Uphin ve Melades'in bakışlarından gerçekten de sıradışı bir durum olduğunu anlayabiliyordu. Ağzını açıp bir soru sorma fırsatı bulamadan, Uphin ve Melades'in kekeler bir şekilde konuşmalarını işitmişti. Tamamen bir iblis gibi. Bu sözlerin ne anlama geldiğini pek anlamamıştı. En doğrusunun sormak olduğunu fark etmişti bu anda. "İblis gibi mi? Ne demek istiyorsun?"

[Esther]

Bugün yazıyorum.

[Esther]

Geçitten içeriye adımını attığı anda karanlık üzerine doğru hücum etmeye başladı. Vücudunda bulunan bütün deliklerden içeriye giren karanlık damalarında akarken, boğuluyormuş gibi hissediyordu. Ciğerleri bir gram oksijen için yalvardığı bu anlarda, kısa bir süre önce kapanan gözlerinin tekrardan açıldığını hissetti. Refleks olarak ağzını açtı ve derin bir nefes almaya çalıştı. Başardı fakat içerisinde bulunduğu ortamın havası hiçte aydınlık değildi. Ciğerlerini dolduran oksijen, beraberinde iblis diyarının karanlığını da getirmişti. Yoğun karanlığın içerisinde zar zor hayatta kalmaya çalıştığı bu anlarda aklında minik iblisten başka bir şey yoktu. İblis diyarına olan yolculuğunun zorlayıcı olacağını zaten biliyordu, bu da aşması gereken zorluklardan birisiydi. Kararlılığı bir anlığına dahi olsa gözlerinden silinmedi. Aksine zorlandığını hissettikçe gözleri parıldamaya başlıyordu, zira yakınlaştığını hissedebiliyordu. Bu zamana kadar adımı attığı diyarlardan daha farklı bir diyarda olduğunu hissedebiliyordu. Hala iblis diyarındaydı fakat onun derinliklerinde olduğunu hissediyordu. Daha önce kimsenin adımını atmadığı bu diyarda keşfedilmeyi bekleyen bir çok şey olduğunun farkındaydı fakat ilerleyecek gücü kendisinde bulamıyordu. Bütün gücünü sadece bilincini kaybetmemek için kullanıyordu zaten.

Hissettiği baskıyla birlikte çökmeye başladığı bu dakikalarda, onun biraz daha dayanabilmesini sağlayan yegane şey minik iblisin sesi olmuştu. Onun sesini duyduğu anda başardığını hissetmişti Esther. Bunca zamandır hissettiklerinin beyninin kendine uyguladığı bir yanılsama olmadığını, düşüncelerinde haklı olduğunu fark ettiği anda gülümsemeden edemedi. Konuşmak için ağzını açtı fakat herhangi bir ses çıkmadı. Minik iblise seslenmek istiyordu, onun için tekrardan geldiğini belirtmek istiyordu fakat bunu yapamıyordu.

Gözlerini tekrardan açmak üzere kapadı fakat sonrasında karşılaştığı manzara hiç hoşuna gitmedi. Minik iblisi görmeyi umduğu anlarda onu Uphin ve Melades'in endişeli bakışları karşılamıştı. İkilinin konumundan ötürü yere serilmiş vaziyette olduğunu anlayabilmişti. Huzursuz bakışlarını yanına doğru çevirdi, diğer ikilinin de kendisiyle aynı durumda olduğunu gördü. Kısa bir süre sonra vücudu mecazen yanmaya başladı. Damarlarında, karanlıkla birleşmiş olan kanın kaynadığını hissedebiliyordu fakat garip bir şekilde rahatlamış hissediyordu. İnsan diyarında, parlak güneş suratına vururken dahi hissetmediği bir şekilde huzur doluydu. Bu hissin bir benzerini çiçek bahçesine ilk adımını attığında hissetmişti. Suratındaki huzursuzluk ifadesi yavaşça yerini içten bir gülümsemeye bıraktı. İçerisindeki sıcaklığın vücudunun dışarısına doğru çıkmaya başladığını hissetti. Huzur içinde kapattığı gözlerini tekrardan açarak bakışlarını vücuduna çevirdi ve onu çevreleyen pembe parıltıyı görme fırsatı yakaladı. Ne olduğunu, neden böyle olduğunu bilmiyordu fakat bütün bunları önemsemeyecek kadar mutlu hissediyordu kendini.

Parıltılar yavaş yavaş şekillenmeye başladığı anda Esther kendisini, hiç olmadığı kadar kuvvetli hissetmeye başladı. İçerisinde daha önce hissetmediği kadar büyük bir haz oluşmuşken, Melades ve Uphin'in şaşkın ifadelerle ettiği sözcükleri dinledi. Birer iblis gibi olduklarını söylemişlerdi. Yaşadıkları durumun anormal olduğunun bilincindeydi fakat bir iblis gibi? İşte onu meraklandıran şey bu olmuştu. Her ne kadar kendisini bir araştırmacı olarak tanımlamasa da merak ettiği şeylerin peşinden koşmasını seven birisiydi Esther. Kendi üzerinde yapabileceği deneyleri düşündüğü anda gülümsemesi biraz daha büyüdü. Merak ettiği soruyu sormak için ağzını açtı fakat hemen sonrasında ağzını tekrardan kapattı. Zira Archon bu soruyu zaten sormuştu. Yavaşça uzandığı yerden doğrularak oturur pozisyona geçti. Uphin ve Melades'ten cevabını aldıktan sonra harekete geçmeyi planlıyordu. Nereye gideceğini bilmiyordu fakat nereye giderse gitsin minik iblisle karşılaşacağını hissedebiliyordu.