Uyanış (Inias | Xaphan | Diniel)

[Xaphan]

Tahmin ettiği gibi iblisiyle hala zihinsel iletişim kurabiliyordu. Inias bunun farkında mıydı bilmiyordu ama değilse buradan kendine avantaj yaratabilirdi. Tabi işin içine Ibe Anu'nun acımasız mizahı dahil olunca bir an korkmamış da değildi. Şakanın açığa çıkmasıyla duyduğu özgüvenli sözler ise onu rahatlatmıştı. İblisi iğrençti ve onu bile gıcık ediyordu. Yine de Xaphan güçlü bir iblisle anlaşma yaptığını düşünmesini sağlayacak şeyler görmüştü şu ana kadar. Etrafındaki herkesi rahatsız etmesi bile bir başarıydı onun için.

Planını kurup Inias ve iblisine topu attıktan sonra onlardan gelecek hamleyi beklemişti Xaphan. İblisine emir verdiği gibi bir laf gelirse harekete geçecekti, gelmezse de gelene kadar bekleyecekti... Tabi Kitath'ın araya girmesiyle böyle bir şeyin olmayacağı da az çok anlaşılmıştı. Yine de konuşmaya başlamasıyla Kitath'a çevirdiği bakışlarını geri adım atmadan tekrar Inias'a çevirmişti. Inias sözlerini söyleyene kadar da geri adım atmamıştı. "Bu iş burada bitmeyecekmiş, peh! Senin daha o işten bu işten haberin yokken ben seni şişlemeyi kafaya koymuştum zaten delikanlı! Yarına bırakıyoruz Ibe Anu. Bu herif diğerleri gibi değil." Inias'ın sözleriyle onun alanından çıkıp diğer tarafa döndü. Bu sırada da kendi kendine mırıldandı. Çok uzağında olmayanların duyabileceği tonda... "Bir anda rütbeyi, etiketi takar olduk. Bak sen şu işe..." Hızlı bir şekilde başarı basamaklarını tırmanıp Inias'ın üst rütbelisi olup onu deli etmeye karar verdi Xaphan. Fırsatını bulursa onu ve iblisini öldürmek zaten her zaman aklındaydı ama o fırsat çıkana kadar bu planda Xaphan'ı tatmin ederdi.

Ortamın biraz yatışmasıyla bakmaya pek fırsat bulamadığı Diniel'in iblisine döndü. "Bu ne iş lan? Bildiğin insan bu, neresi iblis bunun?" Pek anlam veremediği iblis hakkında bilgi edinmek için Ibe Anu'ya yöneltti sorusunu. Bir de Ibe Anu'yu cevap mevap oyalayıp tekrar Diniel'e sarmasın diye oyalamak istiyordu. Gerçi bu saatten sonra herkesi deli etmesini görmek istemiyor değildi. Diniel'in Ibe Anu'yla uğraşmasını izlerken oturup kahkaha atacağına emindi. Ama durum gereği olmazdı işte... Cevabını aldıktan sonra da ortamı boş bırakmayıp Kitath'a hitaben konuşacaktı. "Beyim buradaki işimiz bitti mi? Hazır gelmişken burada öğrenebileceğimiz başka şeyler varsa arkadaşlar da isterlerse ben devam etmek isterim. İmkan dahilinde midir bilmiyorum ama belki bu iblis avlama işi nasıl yürüyor onu öğrenebiliriz? Kabaran öfkenin yeni bir düşmana yönelmesi belki bazı sorunları çözer." Bunları söylemekte pek bir amacı yoktu aslında. Hatta sinir atmak için savaşa gitmek oldukça tehlikeli bir şeydi Xaphan'a göre. Ama inisiyatif alma ve motivasyon konusunda Kitath'ın gözüne girerek Inias'tan daha rütbeli olma yolunda ilk adımını atmak istiyordu. Hem gerçekten öğrenmesi gereken çok şey vardı ve yanlarında tecrübeli bir Aludir varken bir şeyler öğrenmek işine yarardı.

Tabi ki bir de Kho'Raktar'ı gıcık etmek hatta belki de Kitath'ın gözünden düşürmek ihtimaline oynuyordu. Kho'Raktar ve Inias anladığına göre fazlasıyla gururlulardı ve bu durumda Ibe Anu'yla çalışmak istemeyeceklerdi. Bu sahte dostluk teklifini reddetmeleri üst rütbelileri gözünde nasıl görülecekti acaba? Bir de kabul etmeleri durumu vardı. Ibe Anu savaşırken bile gıcık edebilirdi onları. Onları dost kılacak bu savaşta düşmanlıklarını göstermeleri daha da işine gelirdi Xaphan'ın. "Ne düşündüğümün farkındasındır herhalde." diye Ibe Anu'ya da pas attı olay çıkarmaması için. Tam nasıl işlediğini çözememişti bu zihinsel iletişimin. Kendi kendine düşündüğü şeyleri de duyabiliyor muydu Ibe Anu? Eğer Ibe Anu kendi kendine bir şey düşünüyorsa Xaphan duyamıyordu ama düşünmemesi ihtimali üstünde duruyordu Xaphan. Eğer duyamıyorsa kısaca açıklayıp olay çıkarmamasını sağlayacak ve alacağı cevabı bekleyecekti.

[GM - Dimensio]

Diniel; Kitath’ın sözlerinin ardından kurduğun cümleler, Kitath’ın hafifçe duraksamasına neden oluyor. Bu duraksamanın ardındaki sebebi net olarak anlayamasan bile, herhangi bir olumsuzluk da sezmiyorsun. Kaldı ki, odağın hızla ellerine doğru kaydığında, Raldrin’in durumun farkında olup olmadığını kontrol ediyorsun göz ucuyla. Ancak Raldrin, neredeyse kapanacak göz kapaklarını açık tutmak için ciddi bir mücadele verir gibi olan biteni izlemekle yetiniyor sadece.

Inias; Zihninde Kho’Raktar’a ilettiğin cümleler karşısında, Kho’Raktar’ın biraz bozulduğunu hissedebiliyorsun. Cümlelerin sonlandığında ise Kho’Raktar’ın “Üst rütbeli konusunda diyecek bir şeyim yok Inias, bu senin bilebileceğin bir şey. Ancak gücümden şüphen yoksa, zaferimden de şüphen olmasın! Düşmanımı en iyi savaş alanında tanırım ve düşmanımı savaş alanında yenerim!” diyerek düşüncelerini dile getiriyor. Kho’Raktar’ın bu sözlerinin altında, şu an bile savaşa hazır olduğunu ve Ibe Anu’yu yok etmek için sonuna kadar mücadele edebileceğini anlayabiliyorsun. Fakat Kho’Raktar’ın sabır, plan ve garanti üzerindeki düşüncelerine iştirak etmemesi, daha büyük olaylarda Kho’Raktar’ın davranışları konusunda kafanda şüpheler uyandırmıyor değil.

Genel; Inias’ın sözlerinin ardından Kitath durumdan memnun bir şekilde bakışlarını Xaphan’a çeviriyor. Kitath, Xaphan’dan da benzer veya en azından durumu şimdilik askıya alacak sözler bekler gibi duruyor. Bunun yanında, bu işin bir an önce noktalanması konusunda bir sabırsızlığı olduğu da gözlerinizden kaçmıyor.

Xaphan; Inias’ın sözlerinin ardından Kitath’ın bakışlarını üzerinde hissetmeye başladığın anda Ibe Anu’ya geri çekilme emrini veriyorsun. Ibe Anu ise, Diniel’de sabitlediği odağını korumaya devam ederken “Ne çabuk da pes ettiniz? Az’cık hır gür çık’aydı eğlenirdik… Neyse, canın sağolsun Siklerin Efendisi!” diyor durumdan ne memnun olmuş ne de memnuniyetsizlik duymuş bir halde. Ibe Anu’nun tüm bu tavırlarının altında ise, Diniel gerçeğinin yattığını fark etmen mümkün oluyor. Diğer bir deyişle, Ibe Anu’nun odağının başka bir şeyde olmaması halinde, olayın bu aşamada noktalanmayacak olabileceği ihtimalini kafana not ediyorsun.

Genel; Xaphan, mırıltı şeklinde söylediği sözlerinin ardından Kitath’ın hafif kızgın bakışlarıyla karşılaşıyor. Ancak Kitath da bu durumu uzatmak istemez gibi hemen bakışlarını eski haline çevirirken ortamdaki gerginlik de şimdilik rafa kalkmış oluyor.

Xaphan; Odağın, gerginlikten uzaklaşıp ortama “teşrif eden” Diniel’in iblisine döndüğünde, baştan aşağıya onu incelemeye başlıyorsun. İblis hakkındaki düşüncelerini kafandan geçirip Ibe Anu’ya hitaben sorunu yönelttiğinde, Ibe Anu gayet kendinden emin bir şekilde “Orospu çocuğu olabilir, dikkat edelim.” diyor ve hemen ardından “Ama hatun erik gibi!” diyerek halen daha Diniel konusunda ısrarcı olduğunu gösteriyor.

Genel; Kitath, ortamın durulmasından dolayı rahatlamış bir şekilde her birinize bakarken, Xaphan’ın konuşmaya başlamasıyla birlikte bakışlarını onda sabitliyor. Xaphan’ın kurduğu cümlelerinin ardından ise hafifçe gülümseyen Kitath “Bir şeyleri yok etmeden veya parçalamadan da işleri çözebiliriz.” diyor. Ardından ise konuşmasını herkese yönelik yapacağını belli eden bakışlarını attıktan sonra “İblis avlama işi için henüz erken. İblisleriniz üzerindeki kontrolleriniz yeterli olsa bile, henüz bu tip şeyler için hazır değilsiniz.” diyor. Bu sözlerinin ardından her birinizin iblisine kısaca bakan Kitath “Ancak eminim, çok kısa süre içerisinde hazır olacaksınız.” diyerek konuşmasını sonlandırıyor.

Kitath bir süre daha iblislerinize bakmayı sürdürdükten sonra “Şimdi iblislerinizi geri çağırın. Onları kontrol edişinize bakılırsa, sadece geri dönmelerini söylemeniz yeterli olacaktır diye düşünüyorum.” diyerek geçeceğiniz bir sonraki aşamayı dile getiriyor. Tam bu esnada varlığı vücut bulduğundan beri bayık bakışlarla olan biteni seyreden Raldrin’in ayağa kalktığını görüyorsunuz. Sanki yıllardır beklediği bir haber gelmiş gibi gözleri parlayan Raldrin’in “Ben kaçtım o zaman.” dediğini duyuyorsunuz. Raldrin bu sözlerinin ardından, vücut buluş şeklinin tam tersi şekilde mor bir parıltıya dönüşüp Diniel’in muhtelif uzuvlarından vücuduna akın ederek yok oluyor.

Raldrin’in yok oluşuyla birlikte Diniel vücudunda hissettiği sıcaklığa tekrar kavuşmuş olmanın verdiği bir mutluluğun yanında, Raldrin’in başına buyruk davranışının tedirginliğini bir arada hissediyor. Kitath ise, pek de beklemediği bir manzarayla karşılaşmış gibi Diniel’e bir süre baktıktan sonra hafifçe kaşlarını kaldırıp “Enteresan bir iblisin olduğunu söyleyebilirim. İyi veya kötü diyemiyorum… Enteresan en iyi kelime sanırım.” diyor. Bu sözlerinden sonra Kitath, Inias ve Xaphan’ın yapacaklarını beklemeye koyuluyor.

[Inias]

"N'aber İnias? Nasıl gidiyor? Varoluşunun ilk gününde neler yaptın?

"Oh, o kadar çok şey yapmadım. Sadece, iki tane potansiyel düşman edindim, üstümden azar işittim ve iblisimi hayâl kırıklığına uğrattım. Sıradan bir insan için sıradan bir gün, öyle değil mi?"

Inias, yeniden doğuşunun ilk gününde çok önemli bir özellik elde ediyor. İnsan olduğunun en büyük kanıtlarından birini. Kendini yerme! İnsan dışında hiçbir canlı bunu yapamaz herhalde! Bana bakın, ben büyük bir savaşçı olacağım! Tabii, canım. Hem de ne kadar büyük bir savaşçı olacaksın var ya...

"Kho'Raktar, bana dön!"

Kendi kendine gaza gelen, duygularını kontrol edemeyen, astının gözünden düşen bir zavallı! Daha kendine hakim olamıyorsa, Kho'Raktar'a nasıl hakim olacak? Nasıl büyük bir savaşçı olacak? Nasıl düşmanlarını alaşağı edip, rakiplerine üstünlüğünü kabul ettirecek? Nasıl saygınlık ve hayranlık kazanacak? Eğer duygularını dizginleyemezse, o iğrenç başkalaşım yaratıktan ne farkı kalır ki? Xaphan'a bak! Adam geri adım atmak zorunda kalırken bile bunu o kadar iyi beceriyor ki, asla göze batmıyor! Yarın öbür gün kendisinden üstün olursa, hatta Inias'ın üstü olursa, bunu kendisine nasıl yedirebilir? Nasıl katlanabilir o denli bir işkenceye? Daha öğrenmesi gereken nice ders var. Şu an kim bilir etrafındakiler onun hakkında ne düşünüyor? Olumlu hiçbir şey düşünmüyorlardır çünkü şu an Inias'ın suratında belirgin bir karamsarlık hüküm sürüyor. Sinirinin kendisine olduğu ve şu an aklında geçenler bile belki de apaçık ortadadır. Lanet olsun...

[Xaphan]

"Hır gürün de zamanı gelecek, merak etme." Ibe Anu'nun yüreğine su serperdi bu haber kesin. Tabi bir de o kadar şekil yaptıktan sonra geri adım atmalarını meşrulaştırması gerekiyordu. İşin ilginci Diniel olmasa kafayı takıp zorla dövüşecek gibi bir hali vardı iblisinin. Bu konu abazalıkla mı alakalı yoksa iblisi yenip Diniel'e kendini mi kanıtlamak istiyordu emin olamadı. Yine de bu durumu kafasının bir kenarına not etti Xaphan.

Diniel'in iblisini izlemeye devam etmişti kafasında Ibe Anu'nun sesi yankılanırken. İçinden "Aynen, herhalde orospu çocuğudur. Sen de az ibnenin evladı değilsin gerçi..." diye onayladı onu. Çok da iyi davranırsa devreleri yanabilirdi, o yüzden en sona bir de hakaret cümlesi eklemeyi ihmal etmedi. Diniel hakkında tekrar yorum gelmesiyle de kafasına düştüğü nota yeni dipnotlar ekledi. "Bunları sırf azgınlıktan mı diyorsun başka bir konu mu var? Başka bir karı olsa da aynı şeyleri diyecek miydin?" Kafasındaki bir diğer hipotez de Xaphan'ın Diniel'in götünü kesmesi sebebiyle bunların yaşanıyor olmasıydı. Xaphan şöyle bir göz atmıştı aşağı mahallede ne var ne yok diye, Ibe Anu gibi bir açlıkla yaklaşmıyordu olaya. Ama sonuçta varlıkları birdi artık ve belki yaptığı şey Ibe Anu'da farklı bir yankı bulmuştu. Bu hipotezi nasıl test ederdi bilmiyordu ama yakında öğrenirdi nasıl olsa.

Kitath'ın sözlerini bakışlarına karşılık vererek dinlemiş, gözlerini yumarken belinden hafifçe eğilerek onaylamıştı. Sonra da iblislerini geri çağırmalarını söylemişti. Xaphan, yavaşça Ibe Anu'ya yaklaştı. Kulağı olmadığı için kulağına fısıldayamazdı gerçi ama yine de sadece Ibe Anu duyacak şekilde fısıldayabilirdi. "Bir daha götümden çıkmaya veya sivri zekalılık edip götümden girmeye çalışırsan seni sevgi sözcüklerine ve öpücüklere boğarım. Sikimden de çıkma! Burun deliklerimden veya kulaklarımdan da! Bir delikle dünyaya açılan herhangi bir yerimden çıkma. Ayaklarımın altından çıkabilirsin mesela. Nasıl, karizma di mi? Hem ait olduğun yer hem de ayaklarımın altından çıkan kara ışıltıların senin gibi korkunç bir ucubeye dönüştüğünü düşünsene. Diniel sırılsıklam olur." Ibe Anu'nun zorunluluktan değil de şerefsizliğine götünden çıktığını umuyordu. Öteki türlü o ışıldayan elemanı bulup her şeyi baştan yapmaları gerekecekti...

Ibe Anu'yu geri çağırdıktan sonra Diniel'e dönecek ve sağ elini hafifçe kaldırıp kafasını azıcık eğerek özür diliyor rolü yapacaktı. "Çok da sikimdeydi Diniel amına koyim..." Dümenden işler...

[Diniel]

Raldrin hiç de oralı değildi. Hatta sanki sıkıntıdan uyudu uyuyacaktı. Bu kadar kısa sürede bu kadar sıkılmayı nasıl başardığına inanamıyordum. Belki de içerideyken uykusuz kalmıştı. Bu olabilir miydi? Konu Raldrin olduğunda bazı şeyleri kestirmesi oldukça zorlaşıyordu. Zaman geçtikçe bu karmaşa içerisinde rastgele bir hamle ile bir şeyler elde etmeye çalışmanın beni bir yola getiremeyeceğini düşünmeye başlamıştım. Zaten hiçbir fiziksel bir değişim de hissetmemiştim. Bu yüzden bir aludirin yetenekleri meselesini daha sonra bir araştırma konusu olarak bırakacak ve konuşmalara dikkatimi verecektim.

En son Inias bir şey söylüyordu ve sonrasında Xaphan bir şeyler mırıldanıyordu. Ardından öğrenebileceğimiz bir şey varsa bunun sırası olduğunu söylemiş ve iblis avlama konusunu açmıştı. İblis avlama ilgimi çeken bir mevzu değildi ancak aludir olarak verilen görev içerisinde bunun yapılması gerekirse de bununla ilgili gerekli bilgileri elde etmek oldukça faydalı olurdu. Öfkeli durum ile ilgili kurduğu cümlenin sonrasında da bir Inias’a bir de ona bakıyordum. Tartışmayı başlatan varlık Inias’ın iblisiydi sanırım. Tam üzerine yorum yapacaktım ki ne kadar umursamadığım aklıma gelince bundan vazgeçtim. Burada en çok dikkatimi çeken şey Raldrin’den sonra Ibe Anu denen garabet oluyordu çünkü.

Kitath Xaphan’ın sorusunu makul bir şekilde cevaplıyordu. ‘İblis üzerinizdeki kontrolleriniz’ dediğinde ise Raldrin üzerinde bir kontrolüm olmadığından bu durumun Kitath’ın durumumu anlayamadığını çıkarıyordum. Aslında bu kötü bir şey de sayılmazdı. Konuşmasını iblisleri geri döndürmemiz gerektiği şeklinde bitiren Kitath’ın sözü biter bitmez Raldrin’in ayaklanmasıyla tüm dikkatimi Raldrin’e veriyordum. Gözleri çakmak çakmak parlayan Raldrin demek ki gerçekten sadece sıkılmıştı. Yüzü bana dönük değildi. Oturduğundan beri de milleti izliyordu. Ben kaçtım deyip bir anda parıldamaya başlamış ve ışık hüzmeleri halinde geri dönüyorken yine o sıcaklığa kavuşmuştum. Raldrin’in beni terk etmediğine sevinçle ve kafasına göre habersiz dönüşünün verdiği tedirginlik bir arada ancak memnuniyetle karşılıyordum durumu. Yeniden bir bütün olduğumuzdan sonra biraz önce var olduğu o boşluğa bakıyordu gözlerim. “Başka ne yapmasını bekleyebilirdim ki?” diye düşünürken Kitath’ın bana bakışıyla odağımı kendisine çekiyordu. Raldrin’in enteresan olduğunu söylüyordu. Bir de bana sor… Kitath’ın sözlerine karşılık nötr bir ifadeyle kollarımı kavuşturmakla yetiniyordum. Ejderham hakkında başkalarıyla konuşmayı henüz uygun görmüyordum.

Kitath’ın yanına doğru sakince adımlarken Inias’ın iblisini çağırma komutunu duyuyordum. Eşzamanlı olarak Xaphan yine iblisiyle vakit geçiriyordu. İkisi de iblisleriyle ne kadar da rahat iletişime geçebilmişti. Bir de bana bak… Raldrin’in bana tek tepkisi kaçamak bir bakış atıp omuz silkmesi olmuştu. Raldrin’in bu tavrına karşı düşünürken kısa süre gözüm dalıyordu. İblislerin dönüşünün ardından bu dalgınlığı dağıtan Xaphan oluyordu. Bir tür özür hareketi sergiliyordu bana karşı. Ibe Anu’nun tavrından dolayı olmalıydı. Xaphan varlık olarak ilgimi çeken biri olmasa da hareketleri ve olaylar içerisindeki konumu dolayısıyla hafızamı işgal etmekten geri kalmıyordu. Inias’a karşı tavrını koyması konuşmalara çok dikkat etmesem de normal bir davranıştı. Ne olursa olsun şu an için bir müttefikti. Kendisi de bu durumu bozmak gibi bir niyeti yok gibiydi. O yüzden iblisine karşı da bir adım atmamayı tercih etmiştim. O yüzden ona karşı şu anlık kuracağım tek cümle ciddi ve soğuk tonda şu olacaktı.

“Sorun yok.”

[GM - Dimensio]

Xaphan; Diniel ile alakalı olarak sorduğun sorunun üzerine, Ibe Anu’nun siyah salyalarının ağzından akmaya başladığını fark ediyorsun. Durumundan gayet memnun görünen Ibe Anu “Başka karı da olur ama bu Diniel bi’ başka! Şu saçlar… Göğüsler… Kalçalar… Ufff-” diyor zihninin içerisinde. Ancak bir anda kesilen konuşması, sanki bir şeyler ters gidiyormuş gibi bir his yaratırken içinde Ibe Anu “Bana ayarla desem ona yanaşmazsın zaten. Neyse ben fırsatını bulmuşken biraz daha bak’am, malzeme toplamış ola'm.” diyor. Bu andan sonra ise, sanki Ibe Anu’ya ulaşmak senin için imkansızmış gibi bir his içine doğuyor.

Genel; Kitath’ın sözleri üzerine kaybolan Raldrin’in ardından, Inias da Kho’Raktar’a geri dönmesine ilişkin talimatını veriyor. Kho’Raktar, kaybolmadan önce ortamdaki herkese bakıyor, ancak bakışları Xaphan’a ve Ibe Anu’ya geldiğinde, yüzündeki dinmeyen öfke net bir şekilde kendini gösteriyor. Dişlerini olabildiğince sıkan Kho’Raktar, kızıl bir parıldamaya dönerken, var oluşunun tam tersi şekilde Inias’ın kollarına doğru özümsenerek görünürlüğünü siliyor.

Bu esnada Xaphan da Ibe Anu’yla konuşabilme fırsatı yakalıyor. Ancak Ibe Anu, Diniel’e dair arzusuyla Ibe Anu’nun sözlerini dinleyip dinlemediğinden bile emin olamıyor. Kaldı ki, Xaphan’ın sözlerinden sonra belirgin ve anlaşılır bir tepki vermeyen Ibe Anu, hayvansı bir iç çekişle yetiniyor sadece. Kendisi için kapanan sonlanan şölenin üzüntüsüyle Diniel’e son bir defa varlığını hissettiren Ibe Anu, tıpkı diğer iblisler gibi var oluşunun tam tersi bir şekilde hareket ediyor ve siyah parıltı halinde Xaphan’ın kıçından içeriye doğru giriyor!

Ibe Anu’nun geri dönüşünü hafif ağzı açık ve şaşkın bir şekilde izleyen Kitath, bir süre olana inanamamış gibi bakmasının ardından, açık ağzını kapatıp gözlerini deviriyor. Hemen ardından ise ilk ayak bastığı yere doğru ilerledikten sonra, iblis diyarına kapı açarken yaptığı hareketleri yineliyor. Karanlık, bu kez Kitath’ın elleriyle dağılıp insan diyarını aralıyor ve Kitath her birinizin tekrar insan diyarına ulaşmasına imkan sağlıyor.

Sırayla, insan diyarına tekrar dönüp odanın içinde sizleri bekleyen Ulrasil’i görmenizin ardından, Kitath’ın da arkanızdan karanlığı yok ettiğini görüyorsunuz. Ulrasil heyecanlı bir şekilde olan biten hakkında bilgi sahibi olmak ister gibi duruyor. Ulrasil’in bakışları karşısında Kitath önce Inias’ı işaret ediyor ve “Kocaman bir iblisi var… Ama gerçekten kocaman.” diyor hafifçe gülümseyerek. Ardından ise “Muhtemelen bir dev türü.” diyor. Bu sözlerinden sonra bakışlarını Diniel’e çeviren Kitath “İnsansı görünümü olan değişik bir iblisi var. Bence onu tanımak istersin. Türünü kestiremedim.” diyor. Son olarak Kitath bakışlarını Xaphan’a çevirdiğinde, bir süre ne demesi gerektiğini düşünüyor. Ibe Anu’yu tarif edebilecek pek de zarif bir kelimenin bulunmadığını hepiniz bilseniz de, Kitath bu çaresiz çabasını bir süre sürdürüyor. Ancak haklı olarak bir sonuca ulaşamayınca “Bir hortlak türü iblisi var. Nasıl olması gerekiyorsa o şekilde. Belki biraz daha fazlası, bilemedim.” diyor. Bu bilgileri merakla ve heyecanla dinleyen Ulrasil, Kitath’tan gelecek diğer bilgileri beklerken, Kitath “Gerisini anlatırlar, benim biraz dinlenmem lazım.” diyor ve kenara çektiğiniz koltuklardan birine kendini bırakıyor. Ulrasil ise, tecrübelerinizi dinlemek adına sabırsızlıkla sizi bekliyor.

[Diniel]

Ibe Anu denen iğrenç ötesi varlık yok olmadan öncesine kadar en son numarası olarak ağzından salya akıtıyordu. Varlığını doğrudan bana hissettirmeye çalışmasıyla dikkatim yine ona kayıyordu. Sıradan bir insan böylesine bir yaratığa karşı sanırım korkudan yere yığılıp başını kollarının arasına alıp yardım çığlıkları atıyor olurdu ancak ben bu yaratığa karşı çok ciddi çekincelerim olsa da doğrudan bir korku beslemiyordum. Bunun sebebi aludir olmamdan mı kaynaklanıyordu yoksa ben bir psikopat mıydım emin değildim ama şu an için bana faydası oluyordu. Bu yaratığın her ne kadar yüzde yüz emin olamasam da bana odaklanıp olmayan gözleriyle bakışlarını sürekli bende tutması Kho’Raktar denen devasa iblisi neredeyse göz ardı etmeme sebep oluyordu. Savaş potansiyeli olarak Kho’Raktar bu yaratığın üstüne bassa pestilini çıkarabilecek gibi görünüyordu ancak dikkate almam gereken önemli bir husus vardı ki Raldrin’in yüksek hız ve gücünü bizzat deneyimlemiştim. Ayrıca bu garabet Kho'Raktar'ı küçümseyici konuşmaktan hiç çekinmemişti. “Yani iblisler için güç kavramı görünüş ile anlaşılamayabilecek bir kavramdır” diye içimden geçiriyordum. Kho’Raktar ne tür varlıktı acaba? Umursamazlık etmeyip varlıklarına biraz dikkat etseydim keşke.

Xaphan’ın iblisinin geri dönüş rotasını izleyince varış noktasında bakışlarımı Inias’a çeviriyordum. “Raldrin’in dönüş şekline bin şükür” diye düşünürken Inias’a söyleyecek bir şeyim olmadığı için Kitath’ın dönüş kapısını açmaya başlamasıyla ona dönüyordum. Dönüş yolumuz açılmış ve harekete geçmiştik. Dünya boyutuna geçtiğim anda o karanlık hissiyat sona eriyor ve kendimi daha ‘insan’ hissediyordum.

Odaya dönmüş ve Ulrasil’in heyecanlı bakışlarıyla karşılaşmıştım. Kitath onun merakını gidermek için kurduğu cümlelerde ‘tür’ kelimesine takılmıştım. “Dev mi?” diye içimden geçiriyordum. Böyle devasa yaratıklara dev mi deniliyordu? Daha önemlisi iblislerin kendi içinde türleri mi vardı? Xaphan’ın iblisini görünce iblislerin muhtemelen karma karışık varlıklar olduğunu düşünüyordum ancak öyle değil miydi? Kitath bana geçtiği sırada Ulrasil’in Raldrin’i tanımak isteyeceğini söylediğinde gözlerim Ulrasil’e bakarak büyüyordu. Cümlesinin devamında Raldrin’in türünü kestiremediğini söylemişti. Raldrin’e insan deyince kafayı yese bile insansı kelimesini duyunca bence tavırlara girmesine hiç gerek yoktu. Sonuçta ortada görünür gerçekler vardı. Ona odaklanmadığım sürece ve o kendini göstermek istemediği sürece onu göremeyeceğim için tavrını bilemiyordum. Belki de dinlemiyordu konuşulanları. Benim ise odağım Ulrasil oluyordu. Ulrasil iblisiyle anlaşamadığını söylemişti. Hatta bu noktada benzerliğimiz olduğunu düşünmüştüm ama düşününce bunun sebebi onun da bir ejderhası olmasından kaynaklanıyor olabilir miydi? Sonuçta Inias ve Xaphan farklı türlerle rahatça anlaşabiliyordu. İnsansı olmayan ejderhalar da var olmalıydı. Belki de ejderha kavramı henüz bilindik bir şey değildi. Bunu yalnızca sorarak öğrenebilirdim. Dev, ejderha ve…

Xaphan’ın iblisi için hortlak demişti Kitath. Türü için normal sayılabilirmiş. Benim için hiç normal bir yaratık değildi o iblis. Ardından dinlenmesi gerektiğini söyletip koltuğa yığılıyordu. Düşününce geçidi açmanın belli bir bedeli olmalıydı. Sanırım şu anda bu bedeli ödüyordu.

Kitath’ı daha fazla umursamayıp Ulrasil’e dönüyor ve sağ elimi çeneme götürüp sol elimi sağ dirseğimi desteklerken biraz da düşünceli bir şekilde “Kitath iblisimin türünü kestiremediğine göre ortada sıra dışı bir durum söz konusu. Belki de bu türü ilk kez duyacaksınız. Tür ile ilgili bilgim bulunmadığı için iblisimden sadece türünün adını duymuştum. Farklı tür iblislerin olduğunu ve görünüşlerini koşullar içerisinde doğal olarak bilmiyordum. İblisim bir ejderha, senin iblisinin türü nedir ve daha kaç tür var?” diyecektim Ulrasil'e.

[Inias]

Inias, "ait" olduğu boyuta dönerken renklerin, rüzgârın ve yeşilin onu mutlu edeceğini bekliyor ama nafile. Kafasının içi çok dolu olduğundan o güzellikleri göremiyor. Onların değerini algılayamıyor. Xaphan ve Ibe Anu ile yaşadıklarından ötürü Diniel'e hiç dikkat edemediğini fark ediyor. Bir eksi daha ekleniyor listeye. Belki anlatırken detaya girer de onu yükten kurtarır. Kho'Raktar bir Dev demek. Kulağa mantıklı geliyor. İblislerin türleri olması şaşırtıcı değil. Ne kadar farklı olduklarını ilk elden biliyor artık. Hortlak sözcüğünün tam olarak ne anlama geldiğini bilmese de, sözcük onda belli çağrışımlara neden oluyor ve bunu da mantıklı buluyor. Anlaşılan kendilerini açıklamaları gerekecek. Inias çekiniyor doğrusu. Yanlışlarını dillendirerek onları tekrar yaşamak istemiyor. O sırada Diniel söze giriyor. Ejderha? Çok garip, ejderha denince aklında bir görüntüden çok yazılı kavramlar oluşuyor. Korku, kudret, uzak, yabancı. En çok da üstünlük. Bu ejderha denilen şey ne olabilir ki? Önceden görmediğine emin ama görmediyse nasıl bu denli net kavramlar aklına geliyor? Hortlak da görmedi ama aklına bulanık görüntüler geliyor. Acaba hafızası kaybolurken geride kalıntılar mı bıraktı? Küçük ve yarım parçacıklar. Inias, o an anlamlandıramadığı için üstüne düşünmeyi kesiyor. Hem geçmişi geçmişte bırakmaya ne oldu? Neden söylediği her sözünü bozarken buluyor kendini? Diniel'e bakıyor. Sorduğu soru yanıtını bilmeleri gereken bir soru. Diniel...

Başta onun soğukluğu ve ilgisizliği olumsuz bir etki bırakırken, şimdi ondan ders çıkarıyor. Belki de olması gereken bu. Soğukkanlı olması gerekiyor. Asla etkilenmemesi, fevri hareket etmemesi, duygularından uzak, mantığına yakın olması gerekiyor. İlgisiz kalamayacağını biliyor ama en azından saklamayı deneyebilir. Hem, her şey bir yana, Xaphan'ın ondan önce konuşması tatsızlığa neden olabilir. İçinden bir ses eğer kendisinden önce konuşursa pislik yapmaktan çekinmeyeceğini söylüyor. Diniel gibi olabilir. Bunu yapabilir. Duygu yok, ateş veya alev de yok. Soğuk, boş, sadece ne söylenmesi ve yapılması gerekiyorsa o. Tıpkı, İblis Boyutu gibi. Ne kadar da gülünç; En yakın zamanda kurtulmak istediği yeri kendisine getiriyor. İlk defa sıradan veya nötr denilebilecek bir yüz takınıp aynı özelliklere sahip bir ses tonu ile konuşuyor.

"İblisim Kho'Raktar bir Dev. Bana karşı saygıda kusur etmiyor ve aramızdaki astlık üstlük ilişkisini kabul ediyor. Kendine özgü bir savaşçı anlayışı var ve bu konudan asla taviz vermiyor. Başka anlayışlara kapalı gibi. Aynı amaç uğruna yaşadığımızdan bu bir sorun olarak gözükmüyor. Gelin görün ki, kendi anlayışı ile beraber benim anlayışımı da benimsemesini arzuluyorum. Endişelerim var mı? Kesinlikle. Üstesinden gelebilir miyim? Bilmiyorum. Yorum yapmak için çok erken. İblis Boyutu'nda iken ben ve Kho'Raktar ile Xaphan ve Ibe Anu arasında sözlü bir atışma gerçekleşti. Kho'Raktar ne kadar sinirli olsa da, ne kadar öldürmek istese de başına buyruk hareket etmedi. Aksine, benimle beraber hareket etmek istedi. O kesinlikle saygıyı ve takdiri hak eden bir savaşçı. Ben de öyle bir savaşçı olmak istiyorum. Ardından, onla omuz omuza çok daha fazlası olalım istiyorum. Kusura bakmayın, kulağınıza konuyu dağıtıyorum ve lafı uzatıyorum gibi gelmiş olabilir ama içeride yaşananların birden fazla boyutu var. Bu yüzden bu anlatım biçimine başvuruyorum."

[Xaphan]

"AHAHAHAHAHAHAHA... Hahahahahah..." Neredeyse dışından da kahkaha atacaktı Xaphan. "Lan oğlum sen hiç tipine baktın mı? Su mu yok mu iblis diyarında, bir yansımana bakaydın. Ben sana nasıl ayarlay'am Diniel'i? Diniel'i geç sana karı kurusu bile ayarlayam'am ben, am'cı ibne!" Kesin üzülmezdi bu dedikleri için Ibe Anu ama sonrasında söyleyecekleri için iyi bir girizgah olacaktı her türlü. Olmasa bile dalga geçerdi zaten. "Ha, romantik bir derdin yoksa Diniel'i ayarlamaya çalışabilirim de orası ayrı. Bana iyi hizmet etmeye devam edersen neden olmasın..." Bu tarz şeyler diyordu demesine ama bu iş nasıl yürüyecekti tam kestiremiyordu. Sonuçta Ibe Anu'nun ortaya çıkabilmesi için iblis diyarına gelmesi gerekiyordu ve bunun için de bir anahtar lazımdı. O anahtar yanındayken Ibe Anu'nun ve zaman zaman Xaphan'ın da istediği şeyleri yapamazdı. Anahtarı öldürse veya başka bir şeyler yapsa geri dönemezdi. Kendi anahtar olabilir miydi acaba? Belki de Vadlena'yla anlaşabilirdi, o da epey başına buyruk birine benziyordu sonuçta. "Hem buradaki kibarcık ılık götlülerden iyidir."

"Şimdi bir de Ulrasil'e ayak çekeceğiz, sıkıldım amına koyim!" Tüm olan bitenlerden ve Kitath ile tanıştıktan sonra Ulrasil epey boş bir karakter gibi gelmeye başlamıştı Xaphan'a. Böyle olunca da rol kesmekteki motivasyonu biraz kaybolmuş gibiydi. Yine de sıkkınlıkla da olsa yapması gerekeni yapacaktı. Zaten Ibe Anu yüzünden morali bozuktu...

"Her şeyden önce bir sorum var. Kitath Beyim, ilk giriş yaptığımız yere gelip tekrar kapı açtı. Farklı bir yerde kapı açsaydı insan aleminde farklı bir yere mi dönecektik? Bunun haricinde anlatılanlar doğrudur beyim. İblisim daha önce bir beyanda bulunmadı ama hortlak olması mantıklı görünüyor. Tam nasıl oluyorlar bilmiyorum gerçi, orayı açıklığa kavuşturursak benim için de iyi olur."

"Duydun mu lan göt lalesi Ibe Anu? Diniel'in orospu çocuğu ejderhaymış. Canı sıkıldı mı çağırır ejderini sikişir sonra geri yollar. Sen de anca benim kuru götüme gir-çık yaparsın bu kafayla. Sana o kadar vaatlerde bulunduk, ama sen böylesini tercih ettin. İbne olduğun için normal tabi, şaşırmadım..."

[GM - Dimensio]

Ulrasil’in bakışları üzerinizde dolaşmaya başlarken, ilk olarak söze giren Diniel oluyor. Kitath, oturduğu yerden sizleri dinlemeye başlarken, Diniel de iblisi üzerindeki sır perdesini aralıyor. Her ne kadar iblisinin ejderha olmasını dile getirdiğinde sıra dışı bir durum olduğunu varsaymış olsa bile, ne Ulrasil’in ne de Kitath’ın yüzünde herhangi bir şaşırma veya olayın sıra dışı olduğuna dair bir ifade belirmiyor. Diniel’in soruyla biten cümlesinin ardından Ulrasil önemsiz bir konudan bahsedilmiş gibi hafifçe gülümserken “Benim iblisim bir yaratık… Ancak konu dağılmasın, diğerlerini de dinleyelim.” diyerek sözü devrediyor. Ancak cümlesi bittikten sonra Diniel’e attığı bakışla, sorduğu soru hakkında detaylıca konuşacağının da sinyalini vererek konuyu öldürmediğini göstermeye çalışıyor.

Ulrasil’in ardından söze giren Inias durumla ilgili açıklamalarını yapıyor ve Ulrasil de son derece dikkatli bir şekilde onu dinlemeye koyuluyor. Her ne kadar Inias sözü uzattığını düşünse de, Ulrasil omuzlarını silkmesinin ardından Inias’ın sözlerinin bitmesini bekliyor ve ardından “Ne kusuru… Bunlar benim için önemli detaylar. En azından bundan sonraki olacaklar için!” diyor gülümseyerek. Ulrasil’in bu sözleri üzerine ise, henüz her şeyin sonlanmadığını ve önünüzde atacak adımlar olduğunu anlayabiliyorsunuz. Fakat Ulrasil, bu konuyu da es geçerken bakışlarını Xaphan’a çeviriyor.

Xaphan’ın sözleri üzerine, Ulrasil ilgisi uyanmış bir şekilde kaşlarını hafifçe havaya kaldırırken, bir yandan da Kitath’a omzunun üstünden bakmayı ihmal etmiyor. Bir şeyleri ima etmek ister gibi attığı bakışlara karşılık Kitath bakışlarını Xaphan’da tutmaya devam ediyor. Xaphan’ın konuşması sonlandığında ise Ulrasil “İsterseniz kapı açma olayını bizzat Kitath’a bırakayım.” diyor ve ona doğru dönüyor.

Lafın kendisine gelmiş olmasından pek memnun olmayan Kitath, oturduğu koltukta hafifçe doğrulurken “İblis mevzularına yeni girmiş sizler için epey fazla düşünüyor gibisiniz. Bu hızda yaşadığınız uyum umarım zamanla sizin aleyhinize olacak sonuçlar doğurmaz. Ancak merakınızı da dindirmem gerek.” diyor. Hafifçe aldığı bir nefesin ardından Kitath “Ben ve benim gibi anahtar olarak adlandırılan kişiler, iblis boyutundaki bir noktada kapı açabilir ve bu kapıyı kapatabilir. Bunun için önemli olan, iblis diyarına açılacak kapının ardından bulunmuş olma zorunluluğudur. Yani iblis diyarında bir kapı açmam gerekiyorsa, bunu ancak daha önce iblis diyarında bulunduğu yerlerde açabilirim. Tabi bu her zaman ve her şekilde bir kapı açabileceğim anlamına da gelmiyor. Kapının açılacağı yere göre farklı yoğunlukta çaba sarf etmem gerekiyor.” diyor. Bu sözlerini her birinize bakarak dile getiren Kitath bir nefes kadar ara verdiği konuşmasına “İnsan diyarına kapı açma konusu da prensip olarak aynı. Daha önce bulunmadığım yerlere kapı açmam mümkün değil. Az önce genel olarak ilk kez Aludir olan kişilerin bulunabileceği en zararsız bölgeye bir kapı açtım. Ardından da tekrar gelmemiz gereken yer burası olduğu için kapıyı tekrar açtım.” diyerek konuşmasını sürdürüyor. Bu cümlelerinden sonra hafif düşünceli bakışlarla sizlere bakan Kitath “Siz sormadan şunu da söyleyeyim… Bu kapı açma konusu bir ulaşım aracı olarak kullanmak da pek mümkün değil. Yani A noktasından bir kapı açıp iblis diyarına girdikten hemen sonra B noktasına ulaşacak şekilde kapı açmak mümkün olmuyor. Yani iblis diyarına girmek için açılan kapı ile iblis diyarından çıkılması için açılacak kapı arasında belli mesafeler gibi parametreler var. Tabi bunu da oturup hesaplayamıyoruz, belli bir iç güdü diyebilirim.” diyor. Haddinden fazla konuşmuş gibi bir anda soluklanmaya başlayan Kitath, konuyla ilgili başkaca bir şey söylemeyecek gibi durduğunda Ulrasil bakışlarını size doğru çeviriyor.

Konuyla ilgili açıklamalar konusunda ne kadar tatmin olduğunuzu ölçmek ister gibi bakan Ulrasil, kısa bir sessizliğin ardından “İblis türleri konusuna gelecek olursak…” diyor hızlıca bir nefes alarak. Sanki heyecan verici bir konuya giriş yapmak ister gibi duran Ulrasil hepinizin dikkatini üstünde topladığını düşündüğü bir anda “Bu zamana kadar iblislere ilişkin yapılan gözlemler, insanları iblisleri birçok farklı şekillerde sınıflandırmaya itti. Ancak günümüzde, iblisler hakkında kabul gören sınıflandırma, daha çok türleri bazında oldu. Zira her iblisin fiziksel farklılıklar olsa da, türlerin ortak bir paydası olduğu görüldü. Bu yüzden de sınıflandırma tür üzerinden yapılmaya başlandı. Şu anda ise kabul gören altı ana sınıf bulunmakta. Bunlar, ejderha, peri, hortlak, dev, ork ve ruhani sınıflar olarak adlandırılmakta. Tüm bunların yanında, bahsettiğim altı sınıf türüne uymayan her türlü iblis ise, yedinci bir tür olan yaratık olarak anılmakta.” diyor. Bu açıklamalarından sonra ise yüzüne hafif bir tebessüm yerleşen Ulrasil “Dediğim gibi, her türün kendine özgü yanları bulunmaktadır. Fakat bu kendini özgü yanlar sadece fiziksel görünümden ileri gelmemektedir. Çünkü sizlerin de görmüş olduğu üzere, Diniel’in iblisi gibi insansı görünüme sahip olan, ancak tür olarak insan olmayan iblisler bulunmakta. Bu özelde baktığımızda, Diniel’in iblisi insansı bir görünüme sahip olsa da, bir ejderha olması nedeniyle, bir ejderhada olması gereken gururu barındırıyor olabilir. Yani anlayacağınız, tür ayrımı fiziksel görünümden ziyade sergilenen ortak tavır ve davranışlara göre belirlenmekte. Tabi bu durumda fiziksel özelliklerin etkisiz olduğu anlamına gelmesin. Mesela Xaphan’ın iblisinin hortlak olduğu düşüncesi, muhtemel bu türün sahip olduğu itici ve iğreti görünümden ibarettir. Yani bu tür temel durumlar da olabilir, ancak kesinlik doğurmaz.” diyor.

Anlatımlarının sonuna geldiğini, bu zaman kadar gördüğünüz benzer gülümseme hareketiyle sonlandıran Ulrasil, her birinizin gözlerinin içine baktıktan sonra “Eğer başka bir konu yoksa, artık sizin için serbest bölgeye geçiş yapma zamanı geldi. Kendinizi ve iblisinizi orada daha iyi tanıyacağınıza eminim.” diyor yine heyecanlı bir şekilde. Kitath ise, bu bilgiye sevinmiş gibi gözlerini devirirken “Nihayet.” demekle yetiniyor sadece. Ancak hemen ardından “Burayı eski haline getirmeden gidebileceğinizi sanmayın sakın!” demeyi de ihmal etmiyor.