Doğmuşlardan Kurtulanı (Aithen)

Aithen · 18 Jul 2022, 11:32

İblisin ismini söylememesi genç adamı az da olsa işkillendiriyor. Ağır gelirmiş falan... Alt tarafı isim, nesi ağır gelebilir? Hatta bu durum genç adama o kadar saçma geliyor ki dillendirmeden edemiyor. "Kusura bakma ama verdiğin örnek çok saçma. Alt tarafı isim. Ben de istesem..." Genç adam aniden duraklıyor ve az önce edindiği bilinmezlik hissini tekrardan yaşıyor. Cümlenin devamında onun da istese kendi ismini hemencecik söyleyebileceğini açıklayacak olsa da bunu yapmaktan vazgeçiyor. Genç adama bir şeyler yanlış gibi görünüyor. Bu duyguya bir anlam yükleyemiyor. Hayır, bir anlam yüklemek istemiyor. Bazı şeyleri hatırlamadığının zaten farkında, ama bu...

Bu çok fazla.

Garip ve utanç verici bir sessizliğin ardından iblis tarafından kendisine önemli bir soru yöneltiliyor. Şu konuşmanın başından beri ilk defa iblis akli dengesinin yerinde olduğunu belli eden bir soru sorduğu için genç adam dışarıdan göstermese de heyecanla soruyu cevaplamaya yelteniyor. "Sana dürüst olacağım..." diyor ve yine duraklıyor. "Aslında burada sana bir birey olarak saygı duyduğumu göstermek adına ismini kullanmak isterdim ama oldukça saçma bir nedenden dolayı bilmiyorum. O yüzden kendine taktığın lakabını kullanacağım sorun etmeyeceksen." diyor ve az önceki cümlesine tekrar başlıyor. "Sana dürüst olacağım İnsanların Kurtarıcısı ve İblislerin Efendisi. Burası ve burası dışındaki yerleri ayırt edebilmem için bazı şeyleri hatırlamam gerektiğini düşünüyorum. Ne yazık ki buradan çıkınca nereye gideceğim hakkında hiçbir fikrim yok. Ama sana aklımdaki bir plandan bahsedebilirim. Seninle görüşmeden önce Vadlena adında bir kadınla karşılaştık. Bu kadın hepimize kötü davrandı, ben de onu alt edebilmek için köprüden geçene kadar ayıya dayı deme politikasını uyguladım. O kadına haddini bildirmek istiyorum. Kendisini üstün sanıyor ama benim potansiyelimin farkında değil. Onun beni ve gücümü kabul etmesini istiyorum." diyor ve sözü iblise bırakıyor.

18 Jul 2022, 12:16

İsim konusunda söylediklerine pek takılmayan ve baktığında sözlerine katılmayan iblis yine de omuz silkmek dışında belirgin bir karşılık vermiyor. Akabinde devam eden konuşman sırasında lakabını kullanma hususuna geldiğinde, eliyle yaptığı bir hareketle sanki bu lakabı kullanmayı sana bahşeden iblis, ağzından lakabını duyunca son derece mutlu oluyor. Yüzündeki tebessümü artan iblisin omuzlarını daha da dikleştirdiğini ve göğüs bölgesini öne çıkararak gururlu bir duruş sergilemeye çalıştığını görebiliyorsun. Ne var ki, sözlerine devam ettiğin süre zarfında iblisin duruşu eski haline dönerken, yüzündeki tebessümün de silinmeye başladığını görüyorsun. Bir şeylerden hoşlanmamış gibi sana bakan iblis, konuşmanın sonlanmasını bekledikten sonra hafifçe nefes aldıktan sonra “Vadlena isimli bir kadın için yani…” diyor iç geçirir gibi. İblisin bakışları hafifçe yere düşerken, sanki ayağıyla yerde olmayan kum tanelerini eşeliyor gibi duruyor.

Aranıza çöken sessizlik karanlığı harlar gibi dursa da, iblis ayağıyla yaptığı eşeleme hareketinden ve yere döndürdüğü bakışlarından taviz vermeyerek konuşmaya başlıyor. “Biri sana kötü davrandı diye veya kendini üstün sanıyor diye mi buradan kurtulmak istiyorsun?” diyerek lafa giren iblis “Veya amacın sadece bundan ibaret mi?” diyor. Kulağa sana sorulan bir soru gibi gelmeyen bu sözlerin ardından iblis canı sıkılmışçasına bakışlarını sana çeviriyor ve “Siz insanlar ya çok duygusalsınız ya da çok acizsiniz. Onca potansiyelinize rağmen amaçlarınız karanlığın içinde bir mum yakmaktan öteye gitmiyor. Ne yazık.” diyor. Bu sözlerinin ardından bir anda yüzüne tekrar sempatik bir tebessüm yapıştıran iblis, tüm o kasvetli havasından sıyrılırken sana bakıyor ve “Seni tanımak güzeldi insancık. Kendine çok dikkat et, tamam mı?” diyor. Bir anda olayın nasıl bu noktaya geldiğini anlamaya çalıştığın sırada iblis sağ elini sana sallamaya devam ederek arkasını dönüyor ve senden uzaklaşmaya başlıyor.

Aithen · 18 Jul 2022, 14:01

Genç adam karşısındaki iblisin amacını sorgulayıp kendini küçümsemesiyle tekrar sinirlenmeye başlıyor. Arkasına dönüp yürümeye başlamasıyla ise bardak taşıyor ve hızlıca iblise doğru yürüyüp kolundan tutup arkasına çeviriyor. "Sana gidebileceğini kim söyledi?!" diye bağırdıktan sonra iblisi kolundan tutuyor ve arkaya doğru fırlatıyor. İblisin yanına gidiyor ve bağırarak "Amacımı öğrenmek istiyorsun demek. O zaman söyleyeyim. Ben bu diyarlarda en çok potansiyele sahip olan insanım. Bunu herkese kabul ettirmek amacım. Gerek insan, gerek iblis, gerek varsa tanrı. Hepiniz teker teker ya seve seve ya da sike sike beni kabul edeceksiniz. Beni üstün olarak kabul edecek ve bana saygı duyacaksınız." diyor. Sinirden dişlerini gıcırdatırken iblisin arkasından çıkan yılanlara bakıyor ve tekrar kaşlarını çatıp iblisi yakasından sıkıca tutuyor ve kendine çekiyor. "Eğer insanların kurtarıcısı ve iblislerin efendisi olduğunu iddia ediyorsan kanıtla. Sana saygı duymamı, tapmamı mı istiyorsun? Kanıtla. Çekip gitmekle olmaz o iş. Ben buradan çıkana kadar hiçbir yere gitmeyeceksin." Genç adam yakasından tuttuğu iblisi iyice kendine yaklaştırmayı ve ona keskin bakışlar atmaya devam etmeyi planlıyor. Canını yakacak bir hamle gelse bile yakasından bırakmama taraftarı. İblisin buradan gitmemesi için elinden gelen her şeyi yapmaya hazır olan genç adam iblisten bir karşılık gelmesini bekliyor. Bir yumruk atsa bile önemsendiğini hissedecek. Sadece bir tepki, bir öfke belirtisi, hadi iblis. Kabul ettir kendini.

18 Jul 2022, 15:42

İblis ilerlemekteyken artan sinirinle yerinde hızlıca ilerliyor ve iblisin kolunu yakaladığın gibi arkasına çeviriyorsun. Bir anda göz göze geldiğin iblisin yüzüne yerleşen korku belirtileri senin bağırtılı bir şekilde konuşmanla daha da artıyor. İblisi olduğu yerden tutup arkaya doğru fırlattığında, iblis bir anda tüm dengesini kaybederek geriye doğru düşmemek için birkaç adım atıyor, ancak sonunda kalçasının üstüne düşüyor. Bir anda acıdan olsa gerek, sol gözü kapanan ve dişlerini hafifçe sıkarak yüzü buruşan iblisin yanına gelip bağırarak konuşmanı sürdürüyorsun. Yerdeki iblisi yakasından tutup kaldırmanın ardından devam ettiğin konuşma içerisinde, iblisin az önceki sempatik halinin sonlandığını ve korkuyla yüzüne baktığını görebiliyorsun. İblisi iyice kendine yaklaştırarak konuşmanın ardından ise iblis titrek göz bebeklerini senin bakışlarından ayırmakta bir hayli zorlanıyor.

Birkaç saniye önce seninle üstten konuşan iblisin şu anda karşında titrediğini görmek, ilginç bir duygu karmaşası içine girmene neden oluyor. Fakat iblisin korku dolu ifadesini yavaşça silmeye başlaması ve az önce sempatikliğinden uzak ve biraz tehdit edici bir şekilde gülümsemeye başlamasıyla, bu karmaşan biraz daha artıyor. Yakasından tuttuğun iblis hiçbir şekilde sana fiziksel anlamda zarar verecek veya karşı koyacak gibi görünmüyor. Bu da iblisin kafasında başka bir şey olup olmadığını sorgulatıyor sana. Gülümsemesi tüm suratına yayılan iblis, kısa bir süre öylece sana baktıktan sonra “O zaman söylesene insancık… Kendini Tanrı dahil herkese kabul ettirmek istiyorsun ya… Üstün olduğunu… Basit bir soru o zaman sana…” diyor. Ardından aldığı hafif bir nefesle yüzüne daha da gülümseyerek bakan iblis “Adın ne insancık?” diyor bir nebze alaycı ve küçük gören bir şekilde.

Aithen · 18 Jul 2022, 15:54

Genç adam sonunda başardığını, sonunda karşısındaki iblise ne kadar üstün olabileceğini kanıtladığını düşünüyor. Şu yüz ifadesine, şu hal ve hareketlere bakar mısınız? Karşısındaki iblis besbelli kendisinden korkuyor. Az önce amacını sorguluyor, kendisini küçümsüyordu. Şimdi ise az önceki hiçbir olay yaşanmamış gibi hareket ediyor. Demek ki o iki yılanın da bir boka yaradığı yokmuş. Genç adam karşısındaki iblisin korku dolu gözlerini görünce küçümser bir bakış atıyor ve iblisin vücudunu süzüyor. Roller sonunda tersine döndüğü için mutlu olan genç bir anlığına öfkesinin azaldığını hissediyor ve tam olarak o anda iblis eski haline dönüyor. İşte o anda genç adam ne hissedeceğini bilemez bir halde iblisin gözlerine dik dik bakmaya başlıyor. Karşısındaki illet ya hislerini saklama konusunda usta, ya da bu diyarın gelmiş geçmiş en beceriksiz yalancısı. Davranışları bir tiyatro mu yoksa gerçek hisleri mi anlaşılması imkansız gibi görünüyor. İşte o sırada iblisten birkaç dakikadır gencin aklını kurcalayan soru geliyor. Hayır, bir dakika. Genç adam yavaş yavaş burada ne döndüğünü anlamaya başlıyor. İblisin bunu sormasının bir sebebi var. Genç adamın kabullenmekte zorlansa da adını hatırlayamamasının arkasında da bir sebep var. Bunların hepsi karşısındaki iblis yüzünden oldu. Bu bir komplo. Genç adamın buradan çıkma şansı var ama yokmuş gibi lanse ediliyor.

Genç adam karşısındaki iblisin nasıl davranışlarda korktuğunu artık anladığı için aklına bir plan geliyor. İblisi doruklarına kadar korkutup ismini ağzından kaçırmasını sağlayabilir. Düşününce, neden 'isim' kavramı bu kadar önemli? İblis neden genç adama ismini söylemedi? Neden genç adamın ismini öğrenmek istedi? Bu bir savaş. Fiziksel bir savaş değil, psikolojik bir savaş. Ve genç adam bu savaşı seve seve kazanamayacak. Genç adam bir anda karşısındaki iblisin üstüne atlıyor, kucağına çıkıyor, iblisin iki elini de yakalayabilmesi durumunda yere yapıştırıyor ve diyaframdan avazı çıktığı kadar "ÖNCE BEN SORDUM!" diye bağırıyor. Genç adam yüzünde öyle korkunç bir ifade takınıyor ki karşısında bir insan olsa kesinlikle bayılacağına inanıyor. Bakalım bir iblis, hele ki bu iblis nasıl bir tepki verecek.

18 Jul 2022, 16:17

Yakasına yapıştığın iblisi yere düşürmek için kendini hafifçe öne ittiriyorsun. Bu sayede iblis de dengesini tamamen kaybediyor ve sırt üstü yere düşüyor. İblisin düşüşüyle birlikte, kendini iblisin üstünde bulduğunda, hızla iblisin iki bileğini yakalayarak yere yapıştırıyorsun. İblisin karın bölgesine oturuyor ve kendini iyice yerleştiriyorsun. Bu sayede iblisi hareketsiz kılabileceğini de düşünerek neredeyse ortamdaki tüm havayı içine dolduruyor ve ardından iblisin suratına avazın çıktığı kadar bağırıyorsun! Sesindeki ve yüzündeki tüm korkunç ifadeye rağmen, iblisin az önce suratına yerleşen tebessümden bir miktarını bile silip atamıyorsun. Az önce korku dolu gözlerle bakan iblisin, şu anda yüzüne yerleştirdiği gülümseme sinirlerine dokunuyor. Fakat, az önceki korku halinin tamamen beklenmedik bir olaya karşı refleksi bir tepki olduğunu, ancak iblisin şu an senden korku namına pek bir şey hissetmediğini düşünüyorsun. Bu sebeple hareketlerini daha temkinli tutmanın faydana olacağını düşünüyorsun.

Sesin karanlığın içerisinde birkaç saniye boyunca yankılanıyor, ancak iblisin suratında, ağzından çıkan birkaç damla tükürük dışında başkaca bir etki bırakmıyor. Yüzündeki gülümsemeyi silmemekte kararlı gibi duran iblis hafifçe kıkırdarken “Tam bir barbar gibisin insancık… Çok ayıp.” diyor seni ilk seferde azarladığı gibi. Hemen ardından bakışlarıyla iki bileğini kontrol eden iblis “Beni bu şekilde tutabileceğini mi sanıyorsun gerçekten.” dedikten sonra “Hem barbar hem saf…” diye iç geçiriyor. İblisin bakışlarını suratına doğru sabitlerken “Bak insancık… Beni daha önce de sırt üstü düşürmüştün ve sana o zaman seni affettiğimi ama bir kez daha yaparsan cezalandıracağımı söylemiştim.” diyor. Hemen ardından tek gözünü kırparak konuşmasına devam eden iblis “Kafana dank etti mi?” dedikten sonra birden vücudunun üst kısmını havaya doğru kaldırarak seni bir kez daha havaya doğru savuruyor. İlkine nazaran bu havaya kalkışın daha sert oluyor. Ancak bu kez iblisin kollarını tutmaya devam etmen, bir anda senin aleyhine dönüyor. Senin havaya doğru fırlamanın ardından iblis iki bacağını da kendine doğru çekiyor ve kıvrak bir şekilde ellerinden kurtulup seni bileklerinden yakalayarak kendine doğru çekerken, karnına doğru çektiği ayaklarını da hızlıca sana doğru kaldırıyor. Saniyelik bir süreç içerisinde yaşanan bu hareketlere herhangi bir karşılık vermen mümkün olmadığından, karnına yediğin çifteyle birlikte havaya doğru savruluyorsun.

Havada savrulduğun sırada, iblisin gücü konusundaki tecrübelerini bir kez daha anımsıyorsun. Tıpkı iblisin vuruşlarının sende fiziksel anlamda bir zarar oluşturmadığını anımsaman gibi… Ancak üstünden kurtulmuş olan iblis yerden kalkıp senin yere sert düşüşünü izlerken “Seni kötü çocuk, ne yaptığına bak!” diyor alaycı bir şekilde azarlar gibi. Ancak hemen ardından yere düşmüş bedeninin yanına kadar sokulup karın boşluğuna bir tekme savuruyor ve bu tekmeyle birlikte yerde yuvarlanmaya başlıyorsun. Aslında bu anda, iblisin sana vursa bile bir şekilde zarar veremediğini ve iblisin gücü nedeniyle senin de ona zarar vermenin pek mümkün olamayacağını anlıyorsun. İblis bir kez daha “Kötü çocuk!” diyerek yanına doğru sokulurken bir anda olduğu yerde duruyor ve “Aaa, doğru ya!” diyor ansızın aklına bir şey gelmiş gibi. Hemen ardından ise toparlanmaya başladığın sırada sana bakarak “Sen bir barbardın… Seni ne kadar pataklarsam pataklayayım yine ayağa kalkacaksın.” diyor. Bu sözlerinin ardından iblis sanki küçük bir çocukla konuşur gibi tane tane “Beeeğn… Evet… Beğn... Gidi-yooorum.” diyor bir eliyle arkasını doğru gösterirken. Hemen ardından iki elini yere doğru açıp hafif hafif aşağı yukarı sallarken “Seeeğn… Kalı-yor-sun.” dedikten sonra sanki bir anda yere tükürür gibi “Zaten ismini bile hatırlayamayan bir insanla neden uğraşayım ki?” diyor. Bu cümlelerinden sonra, geri geri adımlarla uzaklaşmaya başlayan iblis sağ elini havaya kaldırıp parmaklarını hızlı hızlı oynatarak sana görüşürüz hareketi yapıyor.

Aithen · 18 Jul 2022, 16:44

Aga iblis korkmuyor. AGA İBLİS KORKMUYOR. Genç adam iblisin korkmadığını görünce öyle bir sinirleniyor ki akli dengesini zinde tutmanın tek yolu kendine hakim olmak ve bu yöntemden uzaklaşmak gibi görünüyor. Birkaç azarlamanın ardından iblis beklenmedik bir şekilde genç adamı havaya fırlatıyor. İblis genç adamı tekrar kendine çekiyor ve karnına çift tekmeyi, tabiri caizse dropkick'i yediriyor. Bu bücürün ne kadar güçlü olabileceğini ilk defa görmediğini hatırlıyor genç. Tabii iki saattir iblis adamda akıl bırakmadığı için buraya ilk geldiğinde yaşadıklarını unutmuştu fakat unuttuğu için sinirlendiği en büyük şey keşke bu olsa. Birbirlerine hiçbir fiziksel saldırının işlemeyeceğinden de zamanında şüphelenmiş olan genç bu sefer net bir şekilde farkına varıyor ve o sırada bir tekme daha yiyor. Genç adamın o an içinden düşündüğü tek şey tekrar ayağa kalkıp iblise arkadan saldırmak oluyor. İblis ise genç adamın adeta aklını okuyor ve kendisini haklı çıkarıyor. Genç adam tekrar ortamdan ayrılma taraftarı olan iblise yerden bakıyor ve yavaşça ayağa kalkıyor. Genç adam düşünmeye başlıyor ve çok fazla vakti olmadığını da göz önünde bulundurarak düşünüyor. Belki de bu iblisten yararlanmanın tek yolu onun beklemediği, ummadığı şeyler gerçekleştirmek. İblis ondan asla korkmadı fakat beklenmedik bir hareket yaptığında bu hareketin bütününden korktu. İblis sürekli olarak genç adamın ne yapacağını ve nasıl biri olduğunu tahmin etmeye çalışıyor. İnsanları küçümsüyor ama bunun arkasında bir neden sonuç ilişkisi var. Genç adam oyunculuk kariyerinin başlangıcı niteliğinde bir gösteri yapmaya hazırlanıyor. Ayağa yavaşça kalktıktan sonra hızla iblisin yanına koşuyor, iblisin elini tutuyor ve iblisin yanına geçiyor. İblisi bir saniyeliğine durduruyor ve "Özür dilerim. Ben de geliyorum. Göster yolu da gidelim buradan." diyor.

Şimdi mantıken bunu herhangi bir insana yapsanız pasif agresifliğinizin altında bir art niyet arar. Ama bu bücür başından beri o kadar pasif agresif davranıyor ki bir insanın da aynı davranışları sergilemesi muhtemelen kendisine garip gelmez. En azından genç adam böyle düşünüyor. Hadi bücür, bütün dünya buna inansa, bir inansa, hayat bayram olsa. İnsanlar ve iblisler el ele tutuşsa, birlik olsa, uzansak sonsuza.

18 Jul 2022, 17:09

Geri geri attığı adımlarla senden uzaklaşmaya çalışan iblise karşı, yerinden kalkıp hızla koşmaya başladığın anda, iblisin bir an için şaşkınlıkla duraksadığını fark edebiliyorsun. Tam olarak ne şekilde tepki vermesi gerektiğini tam olarak bilememiş gibi duran iblisi elinden yakalayıp yanında durduğun anda, iblisin gözlerinin birleşen ellerinizde takılı kaldığını fark ediyorsun. Pullu yanaklarının kızardığını ve gözlerinin olağandan daha fazla büyüyerek göz bebeklerinin titrettiğini fark ettiğin iblis, bakışlarını yavaşça sana doğru kaldırırken yüzündeki şaşkınlıkla birleşen sevimli utanç izlerini net bir şekilde görüyorsun.

Elini kavradığın iblisten yayılan sıcaklığı derinde hissetmeye başladığında, bunun sana zarar verecek bir nitelikte olmadığını düşünüyorsun. İblis ise hafifçe titreyen bedenini zar zor ayakta tutar gibi dururken “İn-san… El-elin… Sıcak.” diyebiliyor sadece. Bir anda iblisin tüm bedeni kırmızı bir ışıkla kaplanmaya başlarken elinin arasındaki sıcaklığın giderek arttığını hissediyorsun. İblisi saran kırmızılık giderek artarken zihninin içinin bulanmaya başladığını fark ediyorsun. Bir anda gözlerini kapattığında ise, kendini başka bir boş karanlıkta, beyaz bir ışığın içindeki insan siluetinin elinin tutarken buluyorsun.

Gözlerini alan bir parlaklıkla elini tuttuğun beyaz ışığın içindeki kişinin yüzünü net bir şekilde görmen mümkün olmuyor. Karşındakinin sadece bir insan olduğuna emin olabiliyorsun. Bunun dışında ne yüz ne vücut hatları ışıktan dolayı hiçbir şekilde belli olmayan insanın sana sıcak bakışlar gönderdiğini göremesen bile hissedebiliyorsun. Parıltının içindeki kişinin attığı bakışlar seni hiçbir şekilde rahatsız etmezken, naif bir ses kulağına çalınıyor.

“Bu çok garip, öyle değil mi? Rahatla, burada benimle güvendesin.”

Parıltıdan gelen ve cinsiyetini anlaman için yetersiz olan bu sesin neye delalet olduğunu bilmesen bile, içinde var olmaya başlayan bir sıcaklık, tedirginliğini süpürüyor. Bu esnada parıltı konuşmaya devam ediyor.

“Aslına bakarsan insanların beni fark edebilmesi için ciddi şekilde uğraşması gerekiyor. Neden bilmiyorum… Ancak sen bir istisna gibisin.”

Karşındaki parıltıdan gelen sesin ne hakkında konuştuğu, neyi kastettiği senin için pek anlaşılır olmasa bile, içten içe onun sürekli konuşmasını arzuluyorsun. Bu nedenle parıltıdan gelen sözleri dinlemeye devam ediyorsun.

“Farklı bir şekilde olsa da sen de uyanışını sağlayanlardansın ve yazgına bir isim verildi. Bu ismi, onu kendine ait kılmak için kullanmalısın."

Bu cümlelerin neye istinaden söylendiğini fark etmiş olsan bile en çok takıldığın nokta yazgına isim verilmesi hususu olur. Kafana bir anda takılan bu nokta, sanki parıltının içindekinin de aklına o anda gelmiş gibi sana doğru yaklaşan yüzü fark ediyorsun. Halen daha yüz hatlarını ve uzuvlarını göremesen bile bakışlarının senin üstünde olduğunu biliyorsun.

“Ona ismini söyle, hiç çekinme!”

Parıltı giderek seni daha çok konuşmanın içine çekerken, bir anda ışıltılar halinde yok olmaya başlaması bir anda tüm bilinmezliklerin çözümünün arafta kalacağı inancını doğuruyor içinde. Sanki parıltının bütünlüğünü avucunla tutarak sağlayabilecekmişsin gibi bir hamle yapmak istesen de, vücudunun pek de söz dinler bir yanı olmadığını görüyorsun. Parıltı yok olmayan başlarken son bir kez sesini duyuyorsun.

“Doğumunu selamlayın! Aithen’i selamlayın!”

Parıltı bu cümlelerle birlikte tamamen yok olurken, birden açılan gözlerin karşındaki iblisin utangaç bakışlarıyla buluşuyor. Elin hala iblisin elinde sabitlenmişken, iblis de senden kaçmak veya sana karşı koymak için pek bir şey yapacak gibi durmuyor. Tam bu esnada ise, sanki az önceki hala yanıbaşındaymış gibi tek bir kelimenin yankılandığını duyuyorsun kulaklarında.

Aithen!

Aithen · 18 Jul 2022, 17:25

Genç adam... nerede? Az önce elini tuttuğu anda utandığını belli eder davranışlar sergileyen iblisin yanındaydı. Şimdi ise bambaşka bir varlığın karşısında duruyor. Hayır, bu bir insan. Genç adam karşısındaki her ne kadar gözlerini kör edecek parlaklıkta bir beyaza bürünmüş olsa da onun bir insan olduğunu fark edebiliyor. Genç adam kendi kendine düşünüyor. Kör edici parlaklıkta bir ışığa dümdüz bakıyor, bu ışık onu neden kör etmiyor? Işık yüzünden karşısındaki insanın hiçbir hattını besbelli göremiyor, peki neden kendisine bakan sımsıcak bir gülümseme hissediyor? Karşısındaki insanın dediği gibi, bu gerçekten çok garip. İnsan başka insanların onu fark etmesinin ne kadar zor olduğunu açıklarken genç adam daha da mutlu oluyor. Sanki başından beri çözmesi gerektiği bir kodu sonunda çözmüş gibi hissediyor. Başkalarının yapamadığını yapabilmiş gibi hissediyor. Üstün hissediyor. Kendisine bir isim lütfedildiğini öğrenen genç adam adeta bu ismi duymak için yalvaracak kıvama geliyor ama bu düşüncelerini gün yüzüne çıkarmakta zorlanıyor. Karşısındaki insan onu o kadar büyülemiş durumda ki yapabildiği tek şey göremediği gözlerinin içine bakmak, göremediği yüzü süzmek ve göremediği insanın konuşmasını dinlemeye devam etmek. Genç adam konuşma devam ederken yapmak istediklerini yapamadığını, sadece dinleyebildiğini daha da net bir şekilde fark ediyor ve kabulleniyor. İşte o anda başından beri aradığı cevabı buluyor.

Aithen.

Kendisini tekrar utangaç, bücür, pasif agresif, salak, aptal ama bir o kadar da tanımak istediği iblisin yanında buluyor. Boğazını temizliyor, malum bu anın en doğru ve düzgün şekilde gerçekleşmesini istiyor. İblisin elini ikisinin de eli terlemeye başlayacak kadar, canını acıtmayacağını bilecek şekilde sıkıyor ve gülümseyip "Adım Aithen. Seninki ne?" diyor.

18 Jul 2022, 17:35

İsmini söylediğin anda hafifçe irkilen iblis, mahcup bir şekilde başını öne eğiyor. Elini biraz daha sıkı sıkı tutmaya başlayan iblisin yüzündeki kırmızılığının silinmeye başladığını ve tebessümünün geri döndüğünü fark edebiliyorsun. Ancak bu kez, alaycı veya küçük gören bir tebessümden ziyade, daha cana yakın ve içten bir tebessümün sana armağan edildiğini hissedebiliyorsun. İblis elini yavaşça biraz daha sıkarken kafasını kaldırıp gözlerinin içine bakıyor ve yumuşak bir ses tonuyla “Memnun oldum Aithen… Ben de Lyure!” diyor.

İblisin ismini söylemesiyle birlikte, karanlık adeta yırtılırcasına dağılmaya başlıyor ve Lyure’nin bedenin saran kızıl renk giderek daha belirgin bir hal almaya başlıyor. Bir anda etkisini arttıran bu ışıkla birlikte, normalde tereddüde veya korkuya kapılmanız gerekse bile, ne Lyure ne de sen en ufak bir olumsuz his hissetmiyorsunuz. Lyure’nin bedeninde parıldayan ışık giderek artmaya başlarken vücuduna dolan sıcaklıkla hareketsiz bir şekilde olan biteni izlemekle yetiniyorsun. Seni olduğun yerde tutan şey, Lyure’nin yüzündeki sevimli gülümseme olurken kızıl ışık giderek Lyure’nin simasını silmeye başlıyor. Bununla birlikte kalp atışlarının hızlandığını fark etsen bile, elinde hala Lyure’nin sıcaklığını hissetmek net bir tepki vermeni engelliyor. Kızıl ışık bir anda formsuz bir hale bürünüp, hemen ardından birkaç parçaya bölünerek kalbine doğru hücum ederken, tüm ışığı özümsemeye başladığını fark ediyorsun. Işığın kalbine işlemesiyle birlikte, içinin daha da ısındığını hissedebiliyorsun. Tüm bu ışık bedeninin içine hapsolduğunda ise, vücudun ansızın bitkinleşmiş gibi kendini yere salıyor. Önce dizlerinin üstüne çöküyorsun ve ardından kendini geriye doğru bırakarak sırt üstü yatar pozisyona geçiyorsun. Yüzüne yerleşen sıcak bir gülümseme, içine dolan sıcaklıkla daha da artarken, kendini tamamen parıltının yarattığı hisse bırakıyorsun. Gözlerin kapanırken, zihninde Lyure’nin alaycı ve o alışıldık sesinin yankılandığını duyuyorsun.

“Bu olanlar aramızda Aithen’cim… Unutma ben, İnsanların Kurtarıcısı ve İblislerin Efendisi Lyure’yim.”

Off Topic

Son bir RP daha alalım senden, sonrasında konuyu sonlandırabiliriz.