Topraktan Yükselen (2. Kısım) | Esther

[GM - Dimensio]

Neredeyse tüm dikkatin ve odağın Rudolf’ta olduğu anlarda, birden ağzını açmanla birlikte 7 kadının da bakışlarının anında üzerinde döndüğünü görüyorsun. Sanki sihirli bir kelime dile getirmiş gibi çektiğin bu dikkat karşısında, Rudolf da bakışlarını hafifçe düşürerek sana bakmaya başlıyor. Rudolf’un bakışlarından anladığın kadarıyla, bu aceleci tavrın onun pek hoşuna gitmemiş gibi görünüyor. Fakat bu aşamada esas odağın 7 kadının üzerinde olduğundan, bu husus aklına not edip bırakmakla yetiniyorsun. Söylediğin üç kelimeden sadece bir tanesi senin dilinde olsa bile, kadınların bir anda sana dönen bakışlarıyla birlikte sanki ne dediğini anladıklarını hissedebiliyorsun. Kaldı ki Rudolf da herhangi bir çeviri zahmetine girmeden bakışlarını senden alarak kadınlara çeviriyor. Birkaç saniyelik sessizliğin sonunda ise kadınlardan bir tanesi kendi dilinde bir şeyler söylüyor ve Rudolf da başını onaylarcasına sallıyor, ardından da sana dönerek “Haber vereceklermiş.” diyor.

Kadınların yanınızdan ayrılmaya başladığında, gözlerinle her birini takip etmeye başlıyorsun. İçlerinden altı tanesi masa aralarındaki işlerine dönerken bir tanesi duraksamaksızın ilerlemeyi sürdürüyor ve kadın geniş holde bulunan kapılardan birine giriyor. Kadının gözden kaybolmasından sonra ise diğer kadınlara ve mekana odağını çeviriyorsun. Yanınıza gelmiş olan kadınlar işlerine kaldıkları yerden devam ediyorlar gibi görünüyor ve sizin olduğunuz tarafa hiç bakmamaya gayret ediyorlar. Ancak mekanda bulunan müşterilerin dikkatini çoktan çekmiş olmanız nedeniyle, haset ve şehvet dolu bakışların odağında buluyorsun kendini. Tüm bu bakışlara rağmen, mekandakilerden hiçbirinin size yönelik bir harekette bulunmaması ise, burada gizli bir kodun olduğunu ve insanlara salça olma gibi bir davranışın bulunmadığını sana anlatmaya yetiyor.

Birkaç dakikanın ardından ise, kadının girdiği kapının tekrar açılmasıyla bakışları bu yöne çevirdiğinde, az önce kapıdan giren kadının çıktığını ve hızlı adımlarla yanınıza geldiğini görüyorsun. Kadın yanınıza gelmesinin ardından, oldukça kısık sesle Rudolf’a kendi dilinde kısa bir şey söylüyor ve Rudolf bir kez daha başını sallamakla yetinmesinin ardından “Katie bizi bekliyormuş.” diyor. Kadının cümleleri içerisinde ‘Katie’ kelimesini duymamış olsan bile, Rudolf’un kendince bir çeviri yaptığını düşünerek ve yine de temkinli olmaktan vazgeçmeyerek Rudolf ile birlikte kadını takip etmeye başlıyorsun.

Kadının ardında ilerlerken, onun ilk güzergahına uygun bir şekilde yürüdüğünü ve kapıya yöneldiğini görüyorsun. Kadının ardından kapıdan geçtiğinde ise, dar bir koridor sizi karşılıyor. Pek de uzun sayılmayacak bu koridorun sonunda beliren merdivenle yukarıya çıkacağını anlasan bile, kadının yine de size öncülük etmesine olanak sağlıyorsunuz. Nitekim, kadınla birlikte üçüncü kata çıktığınızda, bu katta diğerlerinden farklı olarak daha az oda kapısı olduğunu ve diğer odadan gelen ufak tefek seslerin burada olmadığını anlayabiliyorsun. Bu haliyle, kapıdan geçtikten sonra bir genelev havasına bürünen ve özel görüşmelere ayrılan odaların, bu kat için ya geçerli olmadığını ya da özel müşterilere ayrıldığını anlayabiliyorsun. Kadın, birkaç odayı geride bıraktıktan sonra seni bir odanın önüne alırken, kapıyı tıklatıyor ve ardından da kapıdan geçmeniz için kapıyı açıyor.

Kadının açtığı kapıdan içeriye girdiğinizde, beklediğinin aksine bir çalışma masası, arkasında neredeyse bir tahtı andıran büyük bir koltuk sizi karşılıyor. Koltukta oturan kadını tam anlamıyla süzmeden önce etrafına bakındığında, odanın üç duvarı da büyük raflar ve kitaplarla çevrili duruyor. Odağını bu kez tekrar koltukta oturan kadına çevirdiğinde, geniş bir şapka giyen pembe saçlı kadını görüyorsun. Kadın sizi beklediğini belli eden bir ifadeyle masasında oturmaya devam ederken, bakışlarının senden çok Rudolf üzerinde olduğunu görebiliyorsun. Rudolf’un statüsünü de düşündüğünde, kadının bu bakışlarını anlayabilsen bile, kadının herhangi bir saygı belirten tutum içinde olmaması dikkatini çeken bir husus oluyor. Kapı ardınızdan kapanıp odada tamamen yalnız kalmanızın ardından Katie olduğunu düşündüğün kadın kendi dilinde bir şeyler söylüyor ve Rudolf da bu sözlere kısa bir cevap vermekle yetiniyor. Rudolf’un bu ana kadarki konuşma tonunun aynı olması, ikisi arasında geçen konuşmalar konusunda bir çıkarım yapmanı imkansız kılsa bile, ikilinin en azından pek de saygı tonu içeren konuşma içinde olmadıklarını anlayabiliyorsun. Nitekim kadının bakışlarını sana döndüğünden bir şeyler daha dediğini ve cümle arasında ise ‘Aclania’ kelimesinin geçtiğini duyuyorsun. Rudolf bu sözleri onaylar gibi bir hareket yaptıktan sonra, kadın “Aclania’dan geliyorsun demek…” diyor senin kendi dilinde. Kadının donuk sesinin altında yatan özgüven bu cümleyle birlikte vücuduna girdiği anda Rudolf “Tam olarak değil, ancak önemi de yok.” diyor. Bunun üzerine kadın bakışlarını Rudolf’a çevirirken “Tüm o unvanların bu kapının dışında kaldı. Burada neyin önemli olup olmadığına ben karar veririm.” diyor. Rudolf bu sözleri pek de tasvip etmediğini belli edercesine bakışlarını kısıklaştırdığında kadın tekrar sana dönüyor ve “Rudolf tek gelmediğine göre, esas meselesi olan sensin. Katie Lonicare’den ne istiyorsun ve bunu yapacağımı sana düşündürten ne?” diyor. Kim olduğu zaten bariz olsa bile, sözleriyle de bunu teyit eden Katie bu andan sonra sadece sana odaklanmış bir şekilde sandalyesine sırtını yaslıyor.

Katie Lonicare

[Esther]

Çevresindeki insanların kendisinden ziyade Rudolf'a ilgi gösteriyor olması genç kızın hoşuna gitmişti, zira kibirli bir insan olsa da her zaman spot ışıklarının altında olmayı seven birisi değildi. Özellikle böyle zaman kaybı olduğunu düşündüğü bir konu hakkında uğraşmak zorunda olduğu vakitlerde... Yanındaki kişisel tercümanın tanınan birisi olması işine de gelmişti açıkçası, onun sayesinde işleri uzatmadan Katie ile buluşma fırsatı yakalamıştı. Elbette o yanında olmasa da bir şekilde onunla görüşebilirdi fakat 10 dakikada bu görüşmeyi ayarlamakla 30 dakikada ayarlamak arasında onun için çok büyük bir fark bulunuyordu. Genç kız bu işi olabildiğince çabuk halletmek ve bir an önce kendi ile ilgili konulara vakit ayırmak istiyordu. O ne bir Aludir, ne bir Aledes, ne bir iblis, ne de bir insandı. Hepsinden daha farklı olduğunun bilincinde fakat tam olarak ne olduğunun bilincinde değildi. Her ne kadar özel olmak genç kızın hoşuna gidiyor, merakını kabartıyor olsa da tam olarak ne olduğunu da öğrenmek istiyordu.

Şehvet, kıskançlık ve merak dolu bakışlar bedenini delip geçerken genç kız pek oralı olmadı. Bu birkaç dakikalık bekleme esnasında düşünmek için bolca fırsatı oldu. Algılarını neredeyse kapatan genç kız aklındaki sorulara yanıt arasa da pek başarılı olamadı. Fakat en azından ne olduğuna dair soruya bir cevap bulabilmeyi başardığı için keyfi yerindeydi. Evet o ne bir Aludir, ne bir Aledes, ne bir iblis, ne de bir insandı. O sadece Esther'di ve bu onun için yeterliydi.

Katie'nin kendilerini beklediği haberini aldıkları gibi aklındaki cevapsız soruları bir çırpıda silip attı. Rudolf'u başıyla onayladıktan sonra kendilerine yol gösterecek olan kadını takip etmeye başladılar. Kadını takiben üçüncü kata çıktıklarında Esther beklemediği bir manzarayla karşılaştı. Bir genelevde olmalarına rağmen bu kat hiç olmadığı kadar sessiz ve sakindi. Diğer katlardan gelmekte olan sesler bu katta hiç duyulamıyordu, onun yerine büyük bir sessizlik hakimdi.

Katie'nin kapısı açıldı ve içeriye girdiler. Hiç beklemediği kadar sıradan olan bu oda bir hayat kadınından ziyade bir araştırmacının odasını andırıyordu. Odayı incelemeyi bitirdikten sonra bakışları minik tahtında saltanatını süren pembe saçlı kadına yöneldi. Her ne kadar kadın azıcık ilgisini çekmeyi başarmış olsa da genç kızın suratındaki ifade değişmedi. Soğuk, kibirli bakışlarını karşısındaki kadının üzerinde tutmaya devam etti. Kısa bir süre sonra kapı kapandı ve kendilerine yolu gösteren kadın odadan çıktı. Hemen ardından Rudolf ile Katie arlarında bir şeyler konuşmaya başladı. Esther pek oralı olmadı, zira ne dediklerini anlayabilecek kadar bir dil bilgisine sahip değildi.

Kadının bakışları ve cümleleri üzerine yöneldiğinde genç kız hiç istifini bozmadı. Katie kibirli birisine benziyordu fakat kendisiyle aynı hamurdan olmadığını hemencecik anlayabilmişti. Esther'in kibri diğerlerine kıyasla oldukça farklı işliyordu, zira o mutlak olanın kendisi olduğuna inanıyor ve herkesi kendinden aşağı görüyordu. Bu ister Vamaldir olsun, ister bir Kral olsun onun için bir önemi yoktu. En tepede Esther, sonrasında diğerleri bulunuyordu.

Esther lafı dolandırmadan konuşmaya başladı. "Dilimizi anlayabiliyor olman güzel, çeviriyle uğraşmamıza gerek yok." Genç kız bakışlarını karşısındaki kızın gözlerine kilitledikten sonra aynı soğuklukta devam etti. "Ben Esther. Merak etme Aclania'dan geliyor olsam da oradakilerle pek bir ilgi alakam yok... Theo, Aspendos veya Mihr adıyla bilinen birisini arıyorum ve senin bana bu konuda yardımcı olabileceğin bilgisini aldım." Genç kız bakışlarını çevresindeki raflara çevirdikten sonra "Normalde yüklü bir meblağ ödemeyi planlıyordum fakat sanırım aradığın şey para değil. En azından yaşadığın ortam bana bunu anlatıyor." dedi. Bakışlarını tekrardan genç kızın gözlerine kilitledikten sonra "Söyle bana, aradığım kişiyi bulman karşılığında benden ne istiyorsun?" demekle yetindi. Kişisel tercümanının bu direkt tavrından pek memnun olmayacağının farkında olsa da genç kız bunu önemsememişti, zira Rudolf'un yanında olup olmamasıyla pek ilgilenmiyordu.

[GM - Dimensio]

Katie ile konuşmaya başladığın anda, Rudolf’un tüm bakışlarının üzerine kilitlendiğini ve ağzından çıkan her bir kelimeye gerekenden fazla önem verdiğini görüyor ve hissedebiliyorsun. Buna karşın Katie, Rudolf’un tam aksine ağzından çıkan herhangi bir söze karşı pek ilgi duymadığını daha konuşmaya başladığın anda düşen dudak kenarlarıyla belli ediyor. Ne var ki, konuyu doğrudan isimlere ve karşılığının ne olduğunun sorulmasına geldiği anda, Rudolf’un bakışlarının keskinleştiğini hissedebiliyorsun. Tıpkı tahmin ettiğin gibi, Rudolf işe doğrudan girmeni pek de tasvip etmediğini bu bakışlarıyla açıkça belli etmiş olsa bile, yine de konuşmaya dahil olmayı seçmiyor ve bakışlarını Katie’ye çevirerek ondan gelecek karşılığı beklemeye koyuluyor.

Katie sözlerini pek de istekli olmayan bir şekilde dinlemekle birlikte, senden duyduğu isimlere karşı da belirgin bir tepki vermiyor. Yine aynı şekilde, konuşmanı sonlandırdığın anda da senden talep edebileceği bir şey olmadığını hafifçe büktüğü alt dudağıyla belli ediyor. Buna karşın Katie hemen sana bir cevap vermek yerine, tıpkı senin gibi gözlerini etrafta gezdiriyor ve ardından aldığı hafif bir nefesi yavaşça dışarıya verirken “Aradığın kişiyi bulmam karşılığında ‘sen’ bana ne verebilirsin ki?” diyor. Sözlerinin arasında ‘sen’ kısmına açık bir küçümseyici vurgu yapan Katie bakışlarını Rudolf’a çevirdiği sırada “O istese, belki isteyecek bir şeyler düşünebilirdim.” diyor. Bu noktada Rudolf dik duruşundan taviz vermeksizin hafifçe sana göz ucuyla bakmasının ardından “Esther’in istediği şey karşısında, benden istediğin şeyi sana verebilirim.” diyor. Rudolf’un bu sözleri, Katie’nin gözlerinin anlık olarak büyümesine neden olurken, yüzüne yerleşen ince tebessüm onun size karşı küçümser tavrını daha da ön plana çıkarıyor. Nitekim Katie “Demek öyle.” diyerek sırtını hafifçe sandalyesinin arkasına yaslıyor ve bakışlarını ikiniz arasında gezdirmeye başlıyor.

Birkaç saniye süren bu bakış gezdirme faslının ardından Katie istifini hiç bozmadan “Clevania’nın iki numarası, Aclania’dan gelen ancak oradakilerle pek alakası olmadığını söyleyen Esther isimli bir kadının her istediğini yapabileceğini söylüyor. Yani, Clevania Hükümdarı Esther’in her istediğini yapacağını söylüyor… Yani Esther, kudretli Clevania Hükümdarına hükmediyor… İşte bu enteresan.” diyor. Katie’nin bu sözlerine karşılık bir anda kaşları çatılarak karşı çıkmaya yeltenen Rudolf ağzını açıp “Haddini bi-” dediği esnada, Katie’nin “Seni dinlemeye layık bulmuyorum, üç numara!” diyerek Rudolf’un cümlelerini ağzına tıkıveriyor. Katie bunu o kadar işin ehli olarak yerine getiriyor ki, Rudolf bir anda hırsından kızaracakmış gibi duruyor. Nitekim Katie, Rudolf ile yeteri kadar muhatap olmuş gibi bakışlarını bu kez daha meraklı bir şekilde üzerine çevirdiğinde “Söyle bakalım Esther… Clevania Hükümdarını elinde oynatmayı nasıl başardın? Belki o zaman senden ne isteyeceğimi karar verebilirim.” diyerek cümlelerini sonlandırıyor.

Katie’nin bu sözleri ve tavırları karşısında, içten içe Rudolf’un ona çoktan birkaç kez saldırmış olacağını, en azından Katie’nin bu kadar rahat konuşmasına bir şekilde engel olacağını düşünüyorsun. Ancak Rudolf, sanki yoluna taş koymak istemezmiş gibi söylenen sözleri ve tavırları sineye çektiğini, ne var ki bunun elbet bir karşılığının olacağını derince aldığı ve hırsla verdiği bir nefesle belli ediyor.

[Esther]

Katie'nin saygısızca tavırları karşısında tepkisiz kalan Esther, genç kızın konuşması boyunca vücut dilini ve sesini analiz etmek dışında bir şey yapmamıştı. En sonunda ise suratına hafif bir gülümseme yerleşti, kendisine benzeyen birisiyle karşılaştığı için biraz keyiflenmişti. Bakışlarını Rudolf'a döndürerek "Konuşma işini sana bırakmak zorunda kalmadığım iyi olmuş." dedi aşağılayıcı bir ses tonuyla. Hemen ardından suratındaki ifadeyi koruyarak bakışlarını Katie'ye odakladı. "Kimsenin kimseyi elinde oynattığı veya hükmettiği yok, sadece Droges ile benim çözülmesi gereken ortak bir problemimiz olduğunu söyleyelim." Konuşmayı pek uzatmayı planlamıyordu fakat karşısındaki kadın aynı fikirde değildi. Konuşmanın gidişatını yönlendirmek adına ipleri eline alması gerektiğinin farkındaydı fakat genç kızın merak duygusu garip bir şekilde kabarmıştı. Rudolf gibi Droges için her şeyi yapabilecek bir adam, Droges'e hakaret edilmesine rağmen bunu görmezden gelmek zorunda kalmıştı.

Esther asla insanlara kolayca ilgi duyabilen birisi olmadı. Geldiği bu ülkede ne Droges, ne de Rudolf onun ilgisini çekmeyi başaramamıştı fakat bir genelevin üçüncü katındaki Katie oldukça dikkatini çekmişti. Elbette bunun sebebi biraz da olsa kendisine benzer bir insan olmasından kaynaklanıyordu fakat içinden bir ses onun gelecekte çokça kez işine yarayacağını söylüyordu. Esther'in asıl ilgisini çeken kısım da bu iç sesi olmuştu. Bu sebepten ötürü kızın söyleyeceklerini bir süre daha dinleyebileceğine kanaat getirdi.

Sözlerini bitirdikten sonra daha fazla bilgi paylaşmaya niyeti olmadığı net bir şekilde belli oluyordu. Her ne kadar bakışları kibirli olsa da gözlerinin içerisindeki minik merak parıltıları dikkatli bakıldığında görülebiliyordu... Her ne kadar farkında olmasa da onun ilgisini çeken şey karşısındaki kadından olan beklentileriydi. Kendisini sevindirebilecek bir kadın olup olmadığını öğrenmek istiyordu aslında.

[GM - Dimensio]

Rudolf’a karşı söylediğin sözler, onun yüzündeki memnuniyetsiz ifadenin daha da belirgin hale gelmesine neden olurken, Katie için aynı şeyi söylemek pek de mümkün olmuyor. Rudolf’un düştüğü bu hal, bir şekilde Katie’yi memnun etmiş gibi dudaklarının kenarlarının üst tarafa doğru kıvrılmasına engel olmayan Katie, bakışlarının kendisine yöneldiğini fark eder etmez tüm odağını sana çeviriyor. Bu noktada verdiğin cevabı dikkatli ve ifadesiz bir şekilde dinleyen Katie, cümlelerinin tamamlanmasından sonra alt dudağını hafifçe büküyor ve kafasını azıcık aşağı yukarı oynatıyor. Bu ifade, tatmin olamamanın verdiği anlık bir tepkiden ibaret olsa bile, Katie’nin bu tepkinin görünür olmasını arzuladığını hissedebiliyorsun. Bu yüzden bu tepkiye karşı henüz daha belirgin bir tavır sergileyemeden Katie “Demek öyle…” diye hiç inanmadığı bir hikayeye kendini kaptırmayı ister bir tonda. Ardından ise bakışlarını anlık olarak Rudolf’a çevirip akabinde tekrar sana döndürmesiyle birlikte “Anlamadığım, Clevania Hükümdarı ile Aclania’dan gelen bir kadının nasıl ortak bir problemleri olduğu ve Clevania Hükümdarının bu işi kendisi veya Rudolf ile halletmeyip de seninle birlikte halletmeye nasıl karar verdiği…” diyor. Cümlesini olabildiğince girift ve hızlı bir şekilde dile getiren Katie, cümlesinin takip edilmesini zorlaştırmak adına böyle bir tonlamayı tercih etmesinin ardından, ciğerlerinde biriken nefesi hızlı bir şekilde vererek “Benden bir şeyler istemeye geldiysen, bana doğru düzgün şeyler vermen ve doğru düzgün şeyler teklif etmen gerektiğini de biliyor olmalısın. Ama niyetin sabaha kadar burada boş boş sohbet etmekse, üzgünüm vaktim yok.” diyor.

Katie bu sözlerinden sonra iki dirseğini de masasına dayayıp öne doğru eğiliyor ve bakışlarını bu kez Rudolf ile senin aranda gezdirmeye başlarken “Theo, Aspendos veya Mihr adıyla bilinen birisini arıyorsun ve bunun Clevania Hükümdarı ile senin ortak sorunun olduğunu söylüyorsun. Neden? Hepsinden de önemlisi, bu sözde “ortak sorununuz” beni neden alakadar ediyor? Niye sizin ortak sorununuzu çözmenize yardımcı olayım?” diyor. Ancak hemen ardından çarpık gülümsemeyle bakışlarını sana çevirerek “Ya da aynı soruma tekrar cevap vermeyi deneyebilirsiniz… Nasıl oldu da Clevania Hükümdarını elinde oynatmayı başardın?” diyor. Katie sorusunu sormasının ardından bakışlarını bir anda Rudolf’a çevirdiğinde ise, onun içine düştüğü durum karşısına aldığı zevki açıkça ortaya koymayı ihmal etmiyor.

[Esther]

Genç kızın dudakları hafifçe büzüldü, bakışları daha da aşağılayıcı bir hal aldı. Genelevin üçüncü katında yaşayan bir kadın tarafından kendisine yalancı imasında bulunulmuştu ve açıkçası bu durum genç kızın biraz sinirlenmesine neden olmuştu. Bir anlığına da olsa karşısındaki kadını öldürmeyi düşündü fakat sonrasında hafifçe iç geçirerek bu düşünceden sıyrıldı... Aşağılayıcı bakışlarını kadının üzerinde tutmaya devam etti. Her ne kadar Rudolf'un şekilden şekle girdiğini görmek hoşuna gitse de kadının tavırları genel olarak hoşuna gitmemişti. Kadın da kendisi gibi oldukça kibirli ve zeki birisiydi fakat bunu destekleyecek gücü yok gibi gözüküyordu. Bu sebepten ötürü Esther'in gözünde herhangi bir değeri bulunmuyordu. Ona karşı ufak bir ilgi beslemiş olduğunu inkar etmiyordu elbette fakat bu ilgi her zamanki gibi çabucak sönüp gitmişti.

Kısa bir süre bekleyip aklında bazı şeyleri tarttıktan sonra genç kız bakışlarını kızın üzerinden çekmeden konuşmaya başladı. "Bir daha sözlerimi sorgularsan farklı bir tepki vereceğimi bilmeni isterim." dedi kibirlice. Genç kadın bunu söylerken sinirli değildi fakat patlamaya hazır bir bomba olduğu gerçeği de gün gibi ortadaydı. Aslında bu sözlerle birlikte Katie'ye bir koz vermişti ve bunun farkındaydı fakat pek de umurunda değildi. O yüzden hiç düşünmeden devam etti, zaten söyleyeceklerini çoktan aklında toparlamıştı. "Kısa bir süre önce gerçekleştirilen katliamın failini yakalamak için Droges'in bana ihtiyacı var. Yaşanan olayla ilgili gerekli bilgilere sahip olan tek kişi ben olduğum için şimdilik bir işbirliği içerisindeyiz." Karşısındaki kadının sözlerini iyi anlayabilmesi için kısa bir süre ara verdikten sonra devam etti. "Faili bulabilmemiz için de Theo, Aspendos veya Mihr adıyla tanınan kişiye ihtiyacımız var. Kendisi benim eski bir dostum olur, adımı duyduğu anda zaten hiç çekinmeden yanıma gelecektir. Bu yüzden bu kişiyi bulmam gerekiyor... Kısaca Aclania Hükümdarı faili yakalama fırsatına sahip olacak, bense eski bir dostumla buluşacağım." Tekrardan kısa bir süre bekledikten sonra ekledi. "İlk başta söylediğim gibi değil mi? Aclania eski dostumu bulmam için bana bir fırsat verirken bende katliamın sorumlusunu bulmaları için onlara yardımcı oluyorum. Kimsenin kimseyi elinde oynattığı falan yok." Genç kız söylediklerinde oldukça ciddiydi. Her ne kadar Droges'e faili bulacağına dair söz vermiş olsa da Theo'yu direkt olarak onlara teslim etmek gibi bir niyeti yoktu. Bu Theo ile konuştuktan sonra kendisinin vereceği bir karardı.

Vamaldir pek fazla bilgi vermemesi konusunda kendisini uyarmış olsa da Esther bu durumu pek önemsemiyordu. Bu Dünya üzerinde kendisine tehdit oluşturabilecek herhangi bir kişinin bulunmadığına adı kadar emindi. Elbette kendisinden güçlü kişilerin bulunduğunun farkındaydı fakat bu durumun pek uzun sürmeyeceğinin de bilincindeydi, özellikle son yaşadıklarından sonra bu konuda fikirleri de kesinleşmişti.

[GM - Dimensio]

Konuşmaya başladığın anda kurduğun cümleyle birlikte, Katie’nin gözlerinin kısıldığını ve kaşların da neredeyse gözlerini kapatacak kadar indiğini görüyorsun. Bu yüz ifadesinin, duyduklarından pek de memnun olmayan bir insana ait olduğunu anlamak güç olmasa bile, Katie’nin ifadesini açıkça göstermiş olması, duyduğu memnuniyetsizliğin bir hayli fazla olduğunu da gösteriyor. Buna karşın, ona herhangi bir fırsat vermeden sözlerine devam ettiğin anda, Katie sağ elinin parmaklarını sıralı ve ritmik bir şekilde masaya vurmaya başlıyor. Bakışları yer yer Rudolf’a kayan Katie, cümlelerinin bitmesiyle birlikte derin bir nefes alıyor ve bunu pek de acelesi olmayan bir şekilde vermeye başlıyor.

Rudolf ile birlikte Katie’nin nefes vermesini sonlandırmayı beklediğiniz anda, Katie sol elinin avuç içine çenesini dayayarak parmaklarıyla çıkardığı ritmik sese devam ediyor. Birkaç saniye sonunda ise bakışlarını pek de istemeyerek sana yöneltiyor ve “Biliyor musun Esther, tehdit edilmekten veya yanlış anlayacağım cümleler kurulmasından pek hoşlanmam… Sen, çoktan bunu yaptın.” diyor. Ardından ise kafasını masasına doğru çeviren Katie “Sana yardımcı olamayacağım, çıkabilirsin.” diyor oldukça ilgisiz ve zaman ayırmanın değersiz olacağını belli eden bir ses tonuyla. Ancak bu esnada Rudolf silinmiş varlığını bir anda ortaya çıkartarak “Hata yapmaktan da hoşlanmadığını biliyorum Katie… Veya Janine mi demeliyim? Ya da dilersen, kullandığın diğer isimleri de sayabilirim… Belki de yepyeni bir kimlik daha edinmiş de olabilirsin, ama onu da bulacağımdan şüphe etmiyorsundur.” diyor. Rudolf’un bu sözleri üzerine kafasını kaldırmadan sadece bakışlarını Rudolf’a çeviren Katie henüz daha bir şey demeye fırsat bulamadan Rudolf “Bir genelev sahibinden fazlası olduğunu zaten biliyoruz. Uzun süredir burada olsan bile, zaman zaman yok oluşlarını da bildiğimiz gibi… Fakat Clevania olarak bunları mesele etmiyoruz Katie. Varlığının yarattığı kuşkuya rağmen, senin rahatça nefes almanı sağlıyoruz.” diyor. Bu sözlerinden sonra ise Rudolf rüzgarı arkasına almışçasına bir adım öne çıkıyor ve “Bunları tehdit olarak algılama… Beni tanıyorsan ki damarlarımda akan kanın hangi kızılın tonu olduğunu dahi bildiğine eminim, seni hiçbir şeyle tehdit etmiyorum. Sadece, Clevania’da sana bir yaşam sunulduğunu, her neyin peşinde koşan biriysen onu Clevania’da rahatça yapabildiğini hatırlatıyorum. Bu yüzden, bizimle işbirliği yapmanı bekliyoruz.” diyor.

Rudolf’un bu sözleri, Katie’nin yüzündeki memnuniyetsiz ifadeyi değiştirmese bile, bakışlarına bir parlama düşürüyor. Bu esnada sana da birkaç kaçamak bakış atmayı ihmal etmeyen Katie, birkaç saniyelik sessizliğinin ardından “Tıpkı Esther ile olduğu gibi yani… Sorunlarımıza ortak çözüm.” diyor. Rudolf bu sözleri tam bir sessizlikle karşılasa bile, Katie bu sessizlikten almak istediğini almışçasına geriniyor ve sırtını yavaşça sandalyesine yaslarken “Açıkçası bahsettiğin isimlerden birini biliyorum ancak benim nezdimde pek bir önemi yok. Yaşayıp yaşamadığı veya kime ne yaptığı, zerre ilgimi çekmiyor. Saydığınız isimlerden sadece Theo’yu biliyorum. Diğerlerini duyduğumu sanmıyorum, ama istersem duyabilirim. Theo’yu nerede bulabileceğiniz konusunda ise fikirlerim var.” diyor. Katie’nin sözlerini bir pazarlığa bağlayacağı açıkça ortaya çıkarken, Katie de bu pazarlığı bir an önce tamamlamak ister gibi “Theo bilinçli veya bilinçsiz, bu dünyaya aykırı düşen bir grubun içinde. Bu gruptaki kişilerin isimlerini de biliyorum. Tek bilmediğim ise, bu isimlere liderlik eden kişinin kim olduğu… Gölgelerin isimlerini bile biliyorken, böyle birinin ismini bilmemek benim için büyük kayıp, anlayabiliyorsunuz değil mi?” diyor. Bu sözlerinden sonra ise Katie yüzüne hafif bir tebessüm konduruyor ve “Theo’yu aradığınıza göre, onun içinde bulunduğu gruptan haberiniz olduğunu da varsayıyorum… Bana, grubun liderinin ismini verirseniz, ben de size Theo’yu veririm.” diyerek cümlelerini tamamlıyor.

[Esther]

Katie Lonicare'in yaptığı bunca saygısızlığa rağmen Esther'in neden herhangi bir tepki vermemiş olduğunu iyi anlayabilmek için öncelikle onun bakış açısını tam olarak anlamamız gerekmekte... Esther her ne kadar kimi zaman sıradan insanlara ve onların hayatlarına ilgi gösteriyor olsa da bu ilgi sadece bir gözlemci seviyesinde kalıyor. Bunun en büyük sebebi ise sıradan insanları birer birey olarak değil de bir topluluk olarak kategorileştirmesinden kaynaklanıyor. Genç kızın gözlerinde sıradan insanlar her an rahatlıkla ezebileceği ufak karıncalardan farksız. Onlarla etkileşime girdiği vakitlerde bir bireyle konuşuyor olmaktan ziyade deney için gözlemlediği bir hayvanla konuşuyormuş gibi hissediyor. İçlerinde bulundukları fanustan mutlu olan karıncalar çoğunlukta olduğundan ötürü aralarındaki aykırı karıncaları gördüğünde bir anlığına ilgisi kabarıyor, sonrasında ise çabucak bu ilgi sönüp gidiyor... İşte Katie Lonicare'de olan da tam olarak bu. Sıradan bir karınca olmasına rağmen kendisine ve yanındaki büyük karıncaya karşılık vermeye çalışması hoşuna gitmişti. Kendisini eğlendirdiğinden ötürü de karşısındaki karıncayı önemsememeye ve keyfine bakmaya devam etmişti. Katie Lonicare aslında büyük karıncanın tehditlerine yeniş düşmese daha mutlu bir hayat yaşayabilirdi. Belki de bugüne kadar yaptığı en büyük hata da bu olmuştu.

Esther bir an önce Theo'yu bulup onunla konuşmak, sonrasında Vamaldir ve Droges'e onu teslim etmek istiyordu. Theo'nun kendisini savunabileceğini biliyordu, dolayısıyla ona yardım etmesini gerektiren bir durum yoktu. Ki olsaydı dahi genç kız ona yardım etmezdi. Her ne kadar bu dünyadaki ilk arkadaşı olsa dahi aralarında pek bir samimiyet olduğunu düşünmüyordu. Elbette Theo onun ilgisini çekmeyi ve uzun süre üzerinde tutmayı başarmış nadir kişilerden birisiydi fakat bu ona herhangi bir şekilde yardım edeceği anlamına da gelmiyordu. Theo'nun aradığı fail olmama ihtimalini de hesaba katıyordu fakat Mihr ortaya çıkmadığı sürece Theo harici birisinin bunu gerçekleştirmiş olabileceğini de düşünmüyordu.

Aslında Esther gitmeye çoktan hazırlık yapmıştı bile, kafasında Theo'yu nasıl bulabileceğine dair binbir çeşit plan dönüyor olmasına rağmen hepsinin fazla uzun vakit alacağını bildiğinden ötürü hiçbirisine doğrudan girişmek istemiyordu. Tam bu esnada ise lafa giren Rudolf, Esther'e çok büyük bir iyilik yapmış ve Katie'nin konuşmasını sağlamıştı. Daha önceden de dediğim gibi, genç kız bu konuda pek sabırlı değildi çünkü onun ilgisini çeken bir konu değildi. Özellikle kendi iblisiyle yaşadıklarından sonra kendisini keşfetmek için vakit ayırmak istiyordu. Onun için ne bu katliam, ne de Theo herhangi bir önem arz etmiyordu.

Katie Lonicare konuşmasına başladığı anda genç kızın duygusuz gözlerinin içerisi tekrardan parıldamaya başladı fakat bu sefer ne meraktan, ne de heyecandan ötürü parıldıyordu. Bu olayı çabucak bitirebileceğinin farkına vardığından ötürü mutlu olmuştu açıkçası fakat önünde bir problem bulunuyordu. Katie'nin istediği bilgiyi ona vermeye pek niyeti yoktu genç kızın. Verse ne olurdu? Eh~~ Pek umurunda değildi aslında fakat Katie'nin hala bu kadar özgüvenli konuştuğunu görmek canını sıkmaya başlamıştı. Genç kızın gözünde Katie rahatsız edici bir sineğe dönüşmüştü bir anda. Bir tokat darbesiyle kolaylıkla öldürebileceği fakat bunu bilmeden sürekli olarak kulağının etrafında uçuşan uyuz bir sinek.

Esther bir anlığına gözlerini kapadı ve kısa bir süre odaklandı. İçindeki kudretin damarlarında akmaya başlamasıyla birlikte genç kız tekrardan gözlerini açtı. Vücudunun neredeyse tamamını saran karanlık usulca odayı doldurmaya başladı. Genç kız aslında "Mutlak Olan" adındaki bir tekniği kullanıyordu. Daha önce bu tekniği kullanmamış veya görmemiş olmasına rağmen içgüdüleri ona nasıl kullanabileceğini söylüyordu adeta.

Oda neredeyse tamamıyla zifiri karanlığa büründüğü vakitlerde genç kızın gözleri karanlığı aydınlatan yegane şeydi. Suratındaki ifade net bir şekilde görülmese de sahip olduğu kibir ve aşağılayıcı bakışlar net bir şekilde belli oluyordu. Bakışları Katie Lonicare'i delip geçiyor olmasına rağmen sanki onu görmüyor, daha doğrusu orada olmasını umursamıyor gibiydi. "Sana istediğini vermek gibi bir niyetim yok, zira buna ihtiyacım yok. Ödeme olarak hayatını bağışlamayı sunuyorum Katie Lonicare, bana yaptığın saygısızlıkların tamamını görmezden geleceğim... Tabii eğer Theo'nun nerede olduğunu söylersen." Sesi oldukça sakin olmasına rağmen söyledikleri oldukça tehditkardı. Aslında bu da karşısındaki kadını önemsemediğinin göstergelerinden birisiydi fakat bunu bilerek yapmıyordu. Esther her zaman olduğu gibi davranan birisiydi, asla rol yapabilen veya yalan söyleyebilen birisi olmamıştı zaten. Bu da zaten onun sayılı iyi özelliklerinden birisiydi.

[GM - Dimensio]

Katie’nin sözlerinin ardından bir anlığına kapanan gözlerin yavaşça aralanmaya başladığında, bedenini sarmaya başlayan parıltı bir anda karanlığa evriliyor ve karanlık, hızla odanın içinde hücuma kalkıyor. Bu hücum, başta Katie olmak üzere Rudolf’u da oldukça şaşkın bir halde bırakıyor. Gözleri büyüyen Katie, kendisini belli eden bariz bir korkuyla gözlerine gözlerini kilitlemiş bir şekilde kalıyor. Damarlarındaki kudretin şu anda odaya yayılması ve bu kudretin Katie’yi adeta olduğu yerde sabitleyecek kadar bir korkuya sürüklemiş olması, bu noktaya gelene kadar başardıklarını ve bu başarı için ardından bıraktıklarını anımsatıyor sana bir anlığına. Fakat karşındaki korku dolu gözler, tüm bu anımsamaları bile ardında bırakıyor ve gerçekliğe döndüğünde savunmasız bir şekilde Katie’yi buluyorsun karşında.

Sözlerine başlamanla birlikte, Katie’nin seni tüm korkusu ve dikkatiyle dinlediğini görebiliyorsun. Sesindeki sakinliğe karşı görüşün içerisinde korku, oldukça tezat bir manzara yaratsa bile tehditkar tavrınla birleştiğinde bu korkunun ölümcül sonuçlar doğurabileceğini öngörüyorsun. Nitekim cümlelerini tamamlamanın ardından Katie kekeleyerek bir şeyler söylemeye yelteniyor, sözlerinin anlaşılmadığını fark edince derin bir nefes alıyor ve korkusunu içine atar gibi yutkunduktan sonra bir kez daha konuşmaya başlıyor. Sesinde, az önceki kendinden emin konuşmalarına karşın bariz bir titreklik sezdiğin Katie “S-seni ona götürürüm. Y-yakında bi-bir yerdedir. He-hemen haber gön-göndereyim… Araştırsınlar, he-hemen bulurlar. Ya-ya bir handa ve-veya birkaç eş-eşya satan dükkana git-gitmiştir…” diyor. Katie bu sözlerinden sonra, halen daha korku dolu bakışlarını gözlerinde sabit tutsa da, yer yer kekeleyerek Alcine Bordel isimli bir adamın hanından, Azelma Cavelier isimli bir kadının dükkanından, Melanin de Bellemare isimli kadının hanından ve Sosthene d'Amboise isimli bir adamın dükkanından bahsediyor ve bunların yerlerini söylüyor. Alcine’nin hanının büyükçe bir yer olduğu, Melanin’in ise daha lokal tarzda bir han olduğu, Azelma’nın dükkanında pahalı mücevher ağırlıklı eşyalar bulunduğu ve Sosthene’nin dükkanında ise daha çok dövüş, savaş gibi konulara ilişkin aletlerin bulunduğu bilgisini aklına not ediyorsun.

Tüm bu olanlar sırasında, Rudolf’a göz ucuyla baktığın anlarda, onun da yüzünde bir korku ifadesinin olduğunu görsen bile, bir yandan da yaptıklarını tasvip etmeyen bir bakış sezebiliyorsun. Bu haliyle, Rudolf’un tekniğinden tam anlamıyla, en azından Katie kadar, etkilenmediğini ve korkusu altında kalmadığını anlayabiliyorsun.

Bu aşamadan sonra ise, Theo’yu bulma konusunu Katie’ye bırakma veya söylediği yerlere giderek kendin arayıp bulma yönünde bir karar vermen gerektiğini anlayabiliyorsun. Rudolf’un vereceği herhangi bir karar itiraz edecek veya diretecek bir duruşunun bulunmaması da, olayı neticelendirecek olanın vereceğin karar olduğunu gösteriyor.

[Esther]

İnsan gibi görünmesine rağmen iblislerin kudretine hükmeden genç kız, yakınında bulunma talihsizliğine uğrayanlara kudretini göstermekten çekinmiyordu. Özünde kibirli bir varlık olmasına rağmen yanındaki ikiliyi kendine denk görmediğinden ötürü davranışlarını bunca zaman göz ardı edebilmişti. Aslında hala pek umurunda değildi, sadece bir an önce Theo'yu bulmak ve verdiği sözü yerine getirmek istiyordu. Belki de sesindeki ve bakışlarındaki duygusuzluk buradan geliyordu... Duygusuzca yapılan bu tehdit bile karşısındaki kadının küçük dilini yutması için yeterliydi. Kadının titrek gözlerindeki korkuyu oldukça net görebiliyor olmasına rağmen duygusuz bakışlarını onun üzerinden çekme zahmetine girmemişti. Ondan bir yanıt gelene kadar bu şekilde bekleyeceği barizdi. Katie'de bunun farkına varmış olsa gerek ki bütün cesaretini toplayarak ağzını açmaya karar verdi. Birkaç saniye öncesine kadar burnu havada olan kadını bu acınası halde gördüğünde Esther'in suratında garip bir ifade oluştu. Her ne kadar karşısındaki kadın ona istediğini vereceğini söylüyor olsa da genç kızın suratında memnuniyetsiz bir ifade vardı. Esther her ne kadar karşısındaki kadına olan ilgisini kaybetmiş olsa da bu kadar çabuk kırılacağını tahmin etmemişti. Belki de içten içe kendisine karşılık verebilmesini ümit ediyordu.

Katie konuşmasını bitirdikten sonra göz ucuyla Rudolf'a baktı. Genç adam her ne kadar korkusuna yenik düşmemiş olsa da Katie ile aynı hisleri onun da hissettiği oldukça açık bir şekilde görülebiliyordu. Esther güçlü olduğunu biliyordu fakat Clevania'nın iki numaralı adamının, kendisine yöneltilmemiş bir tehditte dahi korkusunu yüzüne yansıtmasını beklemiyordu... Genç kıza kısa bir süre Rudolf'a baktıktan sonra tekrardan bakışlarını Katie'ye odakladı. Gözlerini bir anlığına kapadığı vakit damarlarında akan iblis kudretinin akıp gitmesine izin verdi. Çevreyi saran karanlık bir anda ortadan kayboldu. "O halde Theo gelene kadar keyfimize bakalım. Esther'in onu aradığını söylerlerse zaten kendi isteğiyle buraya gelecektir." Bu sözcükler ağzından adeta akıp giderken genç kızın suratında nazik bir gülümseme vardı. İşini bir an önce bitirebileceği için oldukça mutlu olmuştu açıkçası. Suratındaki gülümseme henüz yerini korurken Katie'ye hitaben tekrardan konuşmaya başladı. "Az önce sorduğun soruyu yanıtlamam mümkün değil fakat Theo gelene kadar merak ettiğin diğer soruları bilgim ve keyfim dahilinde cevaplayabilirim." Esther her ne kadar isteğini tehditle almış olsa da karşısındaki kadına hiçbir şey vermeden de gitmek istemiyordu. Elbette pek çok soruya yanıt veremeyeceğinin farkındaydı fakat uygun gördüğü soruları da cevaplamaktan çekinmeyecek gibi görünüyordu.