Kararan Karanlığın Karartıları (1. Kısım) | Zenahpuryu

[GM - Dimensio]

Bu kez yüzünde mağrur bir ifadeyle sözlerini dinleyen adam, sana sadece inanç dolu bakışlarla bakmakla yetiniyor. Ne mataranı suyla doldurmana ne de ona bal şarabı borcu olduğuna söylemene yüzündeki mağrur ifade dışında belirgin hiçbir tepki vermeyen adam, senin suya girişini de aynı mağrur ifadeyle karşılıyor. Kendini suya bıraktığında ise, sadece boğuk bir ses kalıyor adamdan geriye.

“Visyn’e dikkat et… Bir kez yaydığı karanlığını bu kez hiçbir ışık kalmayana kadar yayacak!”

Kulaklarına dolan bu son sözlerle birlikte, daha önceki tecrübenden dolayı vücudunda hissetmeyi beklediğin acıya kendini hazırlarken, gözlerinin ansızın açılmasıyla birlikte Zenahpuryu’yu bıraktığı yerde buluyorsun! Kızılca kıyametin arasında tekrar varlık bulmuş gibi nefessiz kalarak etrafına göz attığında, fark ettiğin ilk şey vücudunda hissettiğin parlama oluyor! Daha önce gördüğün o mavi parıldamanın bir zırh gibi tekrar bedenini sarmış olması bir yana, damarlarında ve ruhunda hissettiğin bir gücün seni yönlendirmek için çabaladığını fark edebiliyorsun. Neden ve ne için burada olduğunu çoktan biliyor ve her şeyin sonucuna karar verecek gibi…

Aldığın ilk nefesle birlikte durumu tekrar kontrol altına almaya çalıştığında, Zexerena’yı bıraktığın yerde buluyorsun. Ne var ki, bakışların Shyrlonay’a dair hiçbir şey göremezken, Zexerena’nın yüzündeki öfkeli ve şaşkın bakışları fark edebiliyorsun. Bir şekilde Shyrlonay’ın yok olmadığını ve hatta Zexerena’nın saldırısından ufak bir çizik bile almadığını bildiğin bir inançla bedenini toparladığında ise, artık gerçek savaşın başladığını anlayabiliyorsun. Aranızda 20 metre kadar mesafe bulunan Zexerena, senden başlayarak gördüğü her şeyi yok etmeye çoktan hazır bir şekilde bakışlarını doğrudan sana diktiğinde, bu savaşın son safhasına geldiğini ve bu savaş sonlandığında geriye sadece birinizin kalacağını hissedebiliyorsun.

Ve bir de…

Hala varlığını sana adamış olan iblisin varlığını…

“Bu işi bitirelim Zen!”

[Zenahpuryu]

Genç adam, kendini suya bıraktığı anda kulağına dolan kelimeleri dikkatle dinlemeye çalıştı. Visyn'e dikkat etmesi gerektiği yönünde başlayan bu cümleye karşılık, suyun altında ruhuyla birlikte gülümsedi. Ne Visyn, ne de Karanlığın Tanrısı, hiçbir şey onun içinde büyümeye başlayan ve her geçen saniye alevlenen ışığı söndüremezdi. Verdiği sözü, arkasında duran her bir yüzü güldürecekti, ışığının sönmesine müsaade etmezdi. Vücudu ve zihni, önceki gibi bedeninin bir anda yanmasını beklerken, gözleri ansızın açılmıştı. Kendini, buraya gelmeden önce bulunduğu yerde bulmuştu. Önceden hissettiği, gördüğü ve sorguladığı parlama tekrardan vücudunu kaplamıştı. Damarlarında ve ruhunda hissettiği güç onu yönlendirmek için çabalıyordu. Her şeyi sonuca kavuşturacak bir güçtü bu, kendisiyle bir bütün olmak için her bir zerresini aktarıyordu. Gözleri, olduğu ortamı taradığı anda Zexerena'yı bıraktığı yerde görmek küçük bir tebessüm etmesine sebep oluyordu. İntikamını almaya hazır, yerinden yaydan çıkan ok gibi atılmaya hazırdı.

Shy'a ait hiçbir şey ortalıkta yokken, Zexerena'nın yüzündeki öfkeli ve şaşkın ifadeye karşılık samimi bir şekilde gülümsedi. Shy'ın yok olmadığını, hatta en ufak bir çizik bile almadığını düşünüyordu. Bedenini toparlamış, gerçek savaş için harekete geçmeye hazırlanmıştı. Aralarında 20 metre kadar mesafe vardı, hızlı bir şekilde kafasını çalıştırmaya odaklanacaktı ki, Shy'ın sesini duymasıyla birlikte gülümsemesi tüm yüzüne oturmuştu. "Shy!" Diye bağırmıştı içinden. "Biz bir bedende iki varlık, bir varlığı tamamlayan iki ruhuz!" Tüm inancı ve sevinciyle bağırışına devam ederken, kararlı gözlerini Zexerena'nın üstüne dikti. Tekrardan içinden Shy'a doğru konuşmaya başladı. "Boaldir'le konuştuğumda, daha önce böyle parlayan birisinin iblisinin yeteneklerini kullanabildiğini söylemişti. Eğer bu mümkünse, Metal Hükümdarının Öfkesini kullanmak istiyorum Shy. İki kuyruk çıkarabilirsem, belki de savaşa çok daha iyi bir şekilde yön verebilirim. Eğer bu doğruysa, kullanmama izin ver Shy! Bu savaşı kazanalım!" Genç adam, bu yeteneği kullanabileceğini düşünüyordu, ancak bunu test etmek gibi bir lükse sahip değildi. Bu yüzden hızlıca Zexerena'ya doğru koşturmaya başladı, bir yandan yeteneği kullanıp kullanamayacağını görmek için 20 metresinin olduğunu düşünüyordu. Eğer kullanamazsa, hızlı bir şekilde Zexerena'nın yüzüne yumruk atmak için hamleye geçecekti, ancak karşısındaki iblis zıplamaya kalkarsa, hamlesini ayağından tutup yere çarpmak üzere değiştirecekti.

Out: Hamle üzerinde henüz yeteneği kullanabiliyor olmasına karşılık bir hamle atmadım, bunun sebebi olarak karakterin kullanıp kullanamayacağını bilmemesi olarak düşündüm. Eğer kullanabiliyorsa, yüce Fortius'un izni de olursa yetenek üzerinden bir hamle yapmak isterim. Saygılar, sevgiler.

[GM - Dimensio]

"Evet Zen! Biz bir bedende iki varlık, bir varlığı tamamlayan iki ruhuz! Kudretimi elimden geldiğince sana bırakıyorum!”

Shyrlonay bu sözleriyle birlikte, damarlarında gezinen kanın hızının her zamankinden daha hızlı olduğunu, yaydığı sıcaklıktan hissedebiliyorsun. Sanki bedenini kaplayan o parıltı olmasa, damarların çoktan parçalanıp tüm kanın vücudunda buharlaşarak uçacakmış gibi hissettiren sıcaklık, anlamsız bir şekilde kendini daha iyi hissetmene neden oluyor. Kanın tüm akışını pürüzsüz bir şekilde hissederek Shyrlonay’a arzunu dile getirdiğinde ise, sırtında hissetmeye başladığın acı sanki arzunun gerçeğe dönüşüne bir müjde oluyor. Acı, oldukça dayanılabilir ve makul olsa bile, bu acıyı hissetmek bile ruhunu çocukça şenlendirmeye yetiyor. Sırtından çıkan iki kuyruğun tüm havayı yararak varlık bulmasıyla birlikte, kendini çok daha özgür ve kudretli hissetmeye başlıyorsun. Sanki bu zamana kadar yaşadığın her şeyi, kilitli bir kafeste geçirmiş gibi özgürlüğe kavuşan parmak uçlarının bile şen bir edayla titrediğini fark edebiliyorsun. Tüm bu hisler ise, karşındaki Zexerena’nın senden daha kudretli olması halinde bile, onunla baş edebileceğini söylemeye başlıyor sana. Hasretle yollarını gözlediğin iki kuyruğun havada hürce dalgalanırken, artık sade bir insan olarak yumruk atmaktan ibaret olmadığını hissedebiliyorsun. Adımların Zexerena’ya yaklaştığında, bir Aludir’den öteye geçtiğini, sadece onun bakışlarından bile anlayabiliyorsun.

[Zenahpuryu]

Shy'ın sözleri genç adamın kulaklarında yankı yaparken, bedenini kaplayan parıltıyla birlikte vücudunun her bir zerresinde taşıdığı gücü ve kudreti daha fazla hissediyordu. Kendini çok daha iyi hissediyordu, belki normal bir zamanda yok olmasına sebep olacak tüm etkenler şimdi onu bir piramidin en tepesinde hissettiriyordu. Sırtında hissetmeye başladığı acı ile birlikte, yüzünde dostunu ve kendisini bir kalkan gibi çevreleyecek olan o tebessüm oluşuyordu. Metal Ejderinin Öfkesine sahip olmak, kanat verilmiş bir insan gibi hissettiriyordu kendini. Oldukça özgür ve oldukça kudretliydi, neredeyse yapamayacağı bir şey yokmuş gibi hissediyordu, ancak bu hissiyatın içerisine düşüp kaybolmak istemiyordu. Bütün vücudu ve ruhu, bu özgürlüğü kutluyormuşçasına titremeye ve tepki vermeye devam ederken, gözlerini Zexerena'nın üzerinde tutmaya ve suratında o büyük gülümsemeyi yaşatmaya devam ediyordu. Sadece yumruk atacak bir insan olmamanın verdiği özgürlük ve özgüvenle ileriye doğru kararlı bir adım atmıştı. Elinde olsa, attığı adım yeri bile yarar geçerdi. Öylesine kararlı, öylesine güçlü bir adımın ardından, kafasında saldırı planını hızlı bir şekilde hazırlamıştı. İlk hedefi, Zexerena'nın bacakları olacaktı.

"Shy, Metal Ejderinin Onurunu kullanacağım. Açısını tam kafasına gelecek şekilde ayarlayacağım, bu noktada iki sıkıntımız olacak, ya kendini hızla yukarıya doğru atmak adına zıplayacak, ya da eğilecek. Tahminim, zıplamak yerine eğilmesi yönünde. Zıplarsa işimiz biraz daha zor, ancak eğilirse, anında kuyruklarımızı bacaklarını koparmak veya hasar vermek adına sallayacağım. Eğer zıplarsa, anında sütunu yok etmem gerek. Hatta bu saldırıya çok eğlenceli bir şey ekleyeceğim..." Kafasında kurduğu planla birlikte, Zexerena'ya dört ya da beş metre yaklaştığı anda ayağını yere vurarak Metal Ejderinin Onurunu kullanmak için yeterli mesafeyle birlikte başlangıcı verecekti. Ancak, tekniği kullanırken açısını Zexerena'yı eğdirmek üzerine kafasına doğru açı vermeye çalışacaktı. Sütunun çıkacağı noktaya doğru, o tarafta bulunan kuyruğunu sütunun çıkacağı yerin dibine koyarak sütunun çıkışıyla birlikte kuyruğun savurma hızını arttırmayı planlıyordu. Kuyruklarının birini diğer yönden bacaklarına doğru sallarken, sütun tarafında bulunan kuyruğunu sütunun çıkış gücüyle birlikte iyice hızlandıracak ve bacaklarından birini arada kıstırarak koparmayı deneyecekti. Eğer Zexerena eğilmek yerine zıplamayı tercih ederse, kuyruklarını hızla kafasının üzerine doğru çekerek savunmaya geçecek ve sütunu yok etmek adına bir kez daha ayağını yere vuracaktı, bir hamle yapmadan önce.

[GM - Dimensio]

Shyrlonay’a fısıldadığın cümlelerle saldırı planının çerçevesini ortaya koyduğunda, Shyrlonay’dan aldığın kudretin her bir zerresini damarlarında hissederek koşunu sürdürüyorsun. Zexerena, sendeki bu değişimi fark etmişçesine temkinli bir şekilde yaklaşmanı izlemeyi sürdürürken, aranızdaki mesafenin 4-5 metreye kadar inmesiyle birlikte ayağı zemine sertçe vuruyorsun! Ayağını vurduğun noktadan bir anda fırlayan sütun, Zexerena’nın kafa hizasına gelecek şekilde eğimli bir açıyla ilerlemeye başlarken, kuyruklarından bir tanesini sütunun çıkış noktasına koymanın yarattığı ivmeden faydalanıyorsun! Kuyruğun, sütunun çıkış ve ilerleyiş hızı sayesinde, bir savurma hamlenden daha hızlı ilerlese bile, kontrol açısından aynı hassasiyeti yakalaman mümkün olmuyor. Kuyruğu kendiliğinden savurmamanın yarattığı durum, onun kontrolü zorlaştıran bir etken olsa bile, planına esas ket vuran husus bu olmuyor. Diğer kuyruğunla birlikte aynı anda yapmaya denediğin saldırı bakımından, kuyruklarının 3 metrelik boyu, Zexerena ile arandaki 4-5 metrelik mesafeye nazaran daha kısa olması nedeniyle, ister istemez planını sadece sütunun hızına bırakmıyor, kendi adımlarına da muhtaç oluyorsun. Diğer bir deyişle, sütunun çıkma anında Zexerena ile arandaki mesafe kuyruklarının ulaşamayacağı noktada olması nedeniyle, Zexerena ile arandaki mesafeyi biraz daha düşürmen gerekiyor. Bu durum da, sütunla ivme kazanan kuyruğunu efektif bir şekilde kullanamamana neden olup, Zexerana’nın bir karşı hamle geliştirmesine olanak sağlıyor.

Tüm bu yaşadığın zorluğun yanında, Zexerena beklediğinin aksine ne eğilmeyi ne de zıplamayı seçiyor. Sütunun açılı bir şekilde üzerine gelmesiyle birlikte, Zexerena birkaç adım geriye doğru çekilerek sütunun kendisine temas etmesinden rahatlıkla kaçınabiliyor. Zexerena’nın bu geriye adımlaması, planının bir diğer açığını daha ortaya çıkardığından, kafandan geçen tüm plan bir anda boşa gitmiş oluyor.

Zexerena’nın saldırılarından rahatlıkla kurtulması neticesinde, aranızdaki mesafeyi yine 4-5 metreye kadar çıkarması, onun hamlelerinin de bir anlamı olduğu sonucunu çıkarmana neden oluyor. Nitekim, Zexerena’ın sahip olduğu kudrete dair aşağı yukarı bir fikrin olmasına rağmen, henüz daha sana saldırmamayı tercih etmesi, esasen onun tamamen seni test ettiği ve limitlerini öğrenmeye çalıştığı sonucunu çıkarmana neden oluyor. Bu noktada, sütunun boyutu ve kuyruklarının mesafesi konusunda Zexerena’ya yeterli doneleri de vermiş olmanın senin adına bir eksi olduğunu düşünsen bile, Zexerena’nın henüz saldırıya geçmemesi bir fırsat olarak da görebiliyorsun.

[Zenahpuryu]

Genç adam, planının boşa çıkmasına ve elindeki kozların bir kısmını Zexerena'ya vermiş olmasına rağmen, yüzüne kocaman bir gülümseme oturttu. Kendine olan özgüveni, bu gülümsemenin altında belli oluyordu. Rakibine koz vermiş olmayı bir eksi olarak kabul etmiyordu, bu onun ışığını söndürebilecek bir mesele değildi. Kendine ve Zenahpuryu'ya güvenmeye devam ediyordu. Aralarındaki mesafe tekrardan 4-5 metreye çıkmış olmasına rağmen, kendinden emin bir şekilde söze girdi.

"Analiz yapıyoruz ha? Salak iblisin teki olursun diye düşünmüştüm."

İleriye doğru adımlamaya başlamasıyla birlikte, kafasında bir plan oturtmaya çalışıyordu. Her ne kadar ağzından çıkan cümlesinde "salak iblis" diye bahsetmiş olsa da, Zexerena öyle değildi. Üstelik, kendisinden daha da kudretli birisiyle çarpışıyordu. Bu yüzden dikkatli olmalıydı, düzgün bir saldırı planı ile harekete geçmeli ve galip gelmeliydi. Komutan Zen olmayı başarmışken, daha da yüksekleri hedefliyorken, burada sonlanamazdı. Yükselebilmek için, adını duyurabilmek, ışığını yayabilmek için, bu mücadeleyi kazanmak zorundaydı.

Zexerena'nın özellikle bacaklarını hedef almak istiyordu, onu en çok etkileyecek uzuvların onlar olduğunu düşünüyordu. Bu yüzden, mesafeyi yavaş ve kendinden emin adımlarla kapattıktan sonra, bir kuyruğunu hızlı bir şekilde bacağına doğru, dikey ve delecek şekilde saplamayı deneyecekti. Diğer kuyruğunu bilerek yanında tutacak, herhangi bir savunma için harekete geçirmek adına tetikte tutacaktı. Bu saldırıya karşı Zexerena'nın nasıl bir tepki vereceğini görmek istiyordu, bir sonraki saldırılarını daha iyi planlamak için.

[GM - Dimensio]

Zexerena’nın davranışları karşısında yaptığın çıkarımlarla, bu kez yeni bir savaş planı geliştirmeye çalışıyorsun. Bu doğrultuda ilk hedefin, Zexerena ile olan arandaki mesafeyi kapatmaya çalışmak oluyor. Zexerena’nın halen daha olduğu yerde durması ve saldırıya geçmemesi, bu planını uygulamana epey yardımcı oluyor. Fakat arandaki mesafenin kuyruklarının hemen hemen erişebileceği bir mesafeye ulaşmasıyla birlikte, Zexerena’nın geriye veya yana doğru yaptığı adımlamalarla mesafenin tekrar eski haline gelmesi, içinden çıkılmaz bir döngünün doğmasına neden oluyor. Bir tarafın saldırmak için mesafeyi kapatmaya ihtiyacı varken, diğer tarafın sadece mesafeyi sabit tutma çabası geri dönüşü olmayan sıkıcı bir aksiyonun doğmasına neden oluyor. Ancak tam bu esnada, Zexerena’nın hareketlerini durdurduğu gibi, ansızın senin de ilerlemeni durduran o sesi duyuyorsun, kulaklarına inanmayı inkar ederek.

“Bir hayli sıkıcı, öyle değil mi Zen?”

Bakışların, bir anda arkandan gelen bu tanıdık sesin sahibini görmeyi reddetme arzusuyla dolup taşarken, istemsizce kafanı çevirmenle birlikte onun donuk yüzüyle yüzleşiyorsun. Sanki başından beri izlediği savaşınızdan duyduğu sıkkınlığı her bir bakışına yüklemiş ve bundan sonrasını da izlemeye tahammülü kalmamış gibi gözlerini diken yumuşak sesli kadının, o anda orada olmasına dair duyduğun tüm hislerle olduğun yerde kalıyorsun.

Tüm soğukluğu ile…

Tüm umursamazlığı ile…

Ve tüm çaresizliğin ile…

Amahimara Kirata ile sadece birkaç metre ötende durduğunu…

Ve senin ölümünü izlediğini…



Eletha “Visyn” Norkian’ın…

[Zenahpuryu]

Kendi kafamda kurmaya başladığım savaş planı, biraz erken sonlanmıştı. Zexerena adımlarını geriye veya yana doğru çekerek aradaki mesafeyi korumaya çalışıyor, bense sürekli ona yaklaşmaya çalışıyordum. Bu kavganın nereye gideceğini anlayamıyordum, özellikle böyle bir döngü içerisindeyken. Ya onun bana saldırmasına izin vermek zorundaydım - ki çok riskli olurdu - ya da bir şekilde o mesafeyi kapatmalıydım. Tam bu aksiyonun sıkıcılığı içerisinde yerimde durmaya karar verip, bütün bıkkınlığım ile nefes almaya karar vermişken, arkamdan gelen ve kulaklarıma dolmaya başlayan sesle birlikte alacağım ciğerlerime doldurmaya hazırlandığım o nefesi alamamıştım. Kulaklarımın bana oyun oynuyor olmasını diliyordum, bu sesi hiç duymamak istiyordum. Belki, bir ihtimal zihnimin yarattığı bir illüzyondur diye düşünerek, tuttuğum nefesimle birlikte kafamı çevirdim. Ama umduğum gibi olmadı, bir illüzyon veya oyun değildi. Karşımdaydı.

Bütün savaş anına tanık olmuş gibi, aynı sıkkınlığı paylaşıyor gibi duran, hala yumuşak sesli o kadın, Eletha, karşımdaydı. Yumuşak sesine rağmen tüm soğukluğu ve umursamazlığı ile, Amahimara Kirata ile birlikte karşımda duruyordu. Ölümümü izlediğini görmek, yüzümde gururlu bir gülümseme yaratmıştı. Kulaklarımda yankılanmaya başlayan o dedenin sözleri beynime vurmaya başladıkça, Eletha'nın yüzüne bakarken ki gülümsemem daha fazla artıyordu.

“Visyn’e dikkat et… Bir kez yaydığı karanlığını bu kez hiçbir ışık kalmayana kadar yayacak!”

Ve o kadının sözleri...

"Senin yazgına değebilecek siyah bir nokta bile yoktur! Karanlık, senin için asla var olmayacaktır…"

Gülümsemesi, aklına gelen her bir kelimeyle daha fazla artıyordu. Ne ölümden, ne Eletha'dan korkuyordu. Aksine, ışığının daha da fazla parlayacağını ve hiç sönmeyeceğini biliyordu. Şu durumda, merhamet dilenecek değildi, dedeyle konuşmasından sonra merhamet dileneceği tek kişi Zenahpuryu idi. Bu yüzden, kuyruklarını geriye çektikten sonra sağ yumruğunu sıkıp havaya kaldırdı ve aniden baş parmağını onaylarcasına kaldırdı.

"Öyle öyle. Sen gelmesen daha da sıkılırdım. Bu yandaşları bulmak için çok uğraştın mı?"

[GM - Dimensio]

Eletha’nın sözleri üzerine yaptığın el hareketi, Eletha’nın donuk dudaklarında hafif bir tebessüm yaratmaya yetiyor. Bu ana kadar yaşanılanların olmadığı bir evrende, Eletha’nın bu tebessümünü oldukça buruk olarak tanımlayabilecek olsan bile, zihninden ve ruhundan atamadığın gerçeklik bu tebessüme olumsuz her türlü anlamı yüklemene olanak sağlıyor. Nitekim Eletha da tebessümünü hızla geri çekerken “Yandaş mı?” diyor donuk edasını yaymak istercesine. Hemen ardından ise bakışlarını Zexerena’ya doğru çevirirken “Benim yandaşım değil. En azından şimdilik.” diyor. Eletha’nın Zexerena’ya olan bakışlarında, en ufak çekince ve korku olmamasına rağmen, herhangi bir hamle yapmaktan da uzak tutumu, onun sözlerinin altındaki anlamı bir nebze de olsa anlaşılır kılıyor senin için. Birkaç saniyelik sessizliğin ardından ise Eletha bakışlarını tekrar sana çevirirken “Onu birine bağlamayı planlıyorum. Bu kondisyonundayken bunu yapmak zahmetli olacak.” diyor. Eletha’nın neden burada olduğunu belli eden sözleri bir yana, ne yapmak istediğini bu kadar açık bir şekilde ifade etmesi seni şaşırtan bir durum olurken, Eletha bir seyre dalmak ister gibi adımlarını savaş alanınızdan uzaklaştırmaya başlıyor. Tam bu esnada ise Eletha “Fakat olan biteni görünce fikrimi değiştirdim Zen…” diyor. Artık sende olmayan bakışlarıyla kendisine en güzel köşeyi kapmak ister gibi etrafına bakan Eletha “Kudretin her zamanki gibi gözlerimi kamaştırdı… Bu yüzden, Zexerena ile olan savaşınızda hanginiz galip gelirse, yanıma onu almaya karar verdim.” diyor sanki çoktan sonuca hükmetmiş gibi. Ardından ise, senden yaklaşık 15 metre kadar uzak bir yerde, toprak bir yere sanki tahtının kenarına çöktüğü zamanlardaki gibi oturan Eletha, bakışlarını tamamen sana odaklarken “Ya da şimdiden yanımda olmaya yemin edersin ve ben de senin için Zexerena’yı daha fazla cana kıymadan yok ederim…” diyor. Eletha bu sözleriyle, tıpkı öncekilerde olduğu gibi tamamen sonuç elde etmişçesine bakışlarını Zexerena’ya doğru çevirirken “Seçim de sahne de senin Zen…” diyerek sözlerini noktalıyor.

[Zenahpuryu]

Genç adam, Eletha'nın hafif tebessümüne karşılık, kocaman bir gülümseme ile karşılık vermişti. Her ne kadar olumsuz bir durumun içinde bulunuyor olsa da, ışığından ödün vermemeye karar vermişti. Bu yüzden, kendini karanlığa teslim etme niyetinde değildi. Bu, bir gülümsemeyle bile kabul edemeyeceği bir şeydi artık. Eski hükümdarı tebessümünü hızlı bir şekilde geriye çektikten sonra, Zexerena'ya doğru bakışlarını çevirmiş ve yandaşı olmadığını belirtmişti. Onu birine bağlamayı planladığını, ancak bu kondisyonda iken bunu yapmanın zor olacağını söylüyordu. Kondisyon kısmında ne kastettiğini tam olarak anlayamamıştı, belki de iyice zarar görmesini bekliyordu. Genç adam ile olan dövüşün ardından çok daha hasarlı bir şekilde çıkarsa, onu birine bağlama ihtimali olduğunu düşündürtüyordu. Savaş alanından uzaklaşmaya başlayan adımlarını dikkatlice izledi gülümsemesini silmeden. Olan biteni gördükten sonra fikrinin değiştiğini, kudretini gördükten sonra savaştan galip gelecek olan kişiyi yanına alacağına karar verdiğini söylüyordu. Bunun yanında, yeni bir teklif daha sunmuştu, genç adam onun yanında olmaya yemin ederse Zexerena'yı yok edecek ve daha fazla canın zarar görmesine engel olacaktı. Seçimi ve sahneyi genç adama bıraktıktan sonra, sanki oldukça komik bir durumun içine düşmüş gibi kahkaha patlatmıştı. Birkaç saniye süren bu kahkahaların ardından, tekrardan gülümsemesini suratına yayarak sakin bir şekilde söze girmişti.

"Senin karanlığının altında ışığımı yok etmektense, ölmeyi tercih ederim Eski Hükümdarım."

Eletha'nın sözlerine karşılık, kendi hükmünü vermişti genç adam. Böyle bir kadının hükmü altına girmeye niyeti yoktu. Kafasını hafifçe geriye çevirip, Zexerena'ya doğru baktı. Bir iblisle anlaşma yapmanın ne kadar mantıklı olacağını bilmiyordu, hatta kabul edip etmeyeceğini bile bilmiyordu ancak onunla şimdilik dost olabilirdi. Eletha'yı baş parmağıyla gösterdikten sonra konuşmaya başladı. "Gerçekten onun hükmü altına girmek istiyor musun? İkinize birden karşı çıkma şansım yok, ancak kanımın son damlasına kadar mücadele edeceğim. Benim yanımda, benim dostum olmak istersen Zexerena, kanım senin kanınla bulanana kadar yanında savaşırım. Ancak seni bir çırpıda silebilecek birinin altında kalmak istiyorsan, buyur. İkinizle de savaşmaya hazırım." Ellerini beline koyup, gururlu bir şekilde Zexerena'dan cevap beklerken, kendi kendine mırıldandı.

"Almazath bunları duysa şok olurdu, hehehe."