Saf Güç (Zenahpuryu - KGK)

[Zenahpuryu]

Shy'ın varlığını ve sözlerini hem zihnimde hem ruhumun derinliklerinde hissetmek, inanılmaz bir güven veriyordu. Tam olarak göremesem bile onun da gücünü vermek için tüm uğraşlarını verdiğini hissetmek ve bakışlarındaki ciddiyeti görmek, domuzdan büyük parçayı alacağıma dair inançlarımı daha da fazla arttırmıştı. Kendimi hem fiziksel gücüme, hem de Shy'ın gücüne teslim etmiş ve elimi domuzun bacağına atmıştım. Gaimus'tan gelecek komutu beklediğim sırada, nerdeyse kendi dişlerini kıracak kadar kendini sıkan bu adamın gözlerine baktığımda, kazanmayı onun da arzuladığını görebiliyordum. Gaimus, üçten geriye saydıktan sonra tüm gücümle domuzun bacağını çekmeye hazırlanmıştım ki, boşta olan yumruğunu suratımın dibinde görmek beni tamamen afallatmıştı. İddia olayı bana yumruk atabilmek ve intikam alabilmek için bir oyunmuş gibi dursa da, bunu düşünebilecek vaktim yoktu. Yumruktan kaçamamış, suratımın ortasına yemiştim. Burnumdan gelen bir kırık sesi, dudaklarımda hissettiğim yanma, sanki suratım şuradaki yol gibi dümdüz edilmişti. Beynim, bir oyuncak gibi oradan oraya sekiyordu kafatasımın içinde. Neredeyse bu domuzu öldürecek sertlikte gelen bu yumruğun acısı hiç gitmeyecek gibi dururken, birkaç metreyi uçarak geçmiş ve sırt üstü yere düşmüştüm. Kendimi toparlamaya çalışsam da, bunu becerebilecek gibi durmuyordum.

Sırt üstü bir şekilde, kalabalığın heyecanlı ve meraklı sessizliği içerisinde Gaimus'un vahşi gülüşleri kulağıma erişiyordu. Dünya hala dönmeye devam ederken, beynimin yerinde durmasını bekliyordum. Sanki, oradan oraya çarpması durursa kendime gelebilecekmişim gibi hissediyordum. Birkaç saniye boyunca kendi kendime düzelmeye çalışsam da henüz çok başarılı olmuş gibi durmuyordum. Gaimus, kükreyerek koca domuzun kendisinde kaldığını, büyük parçanın elinde olduğunu söylüyordu. Onun söylemiyle iddiayı kazanmıştı, haksız da değildi. "Bunu beklemiyordum işte." Diye geçirdim içimden. Kalan son gücümle, kendimi zorlamak için bedenimi tüm potansiyeliyle kullanmaya çalıştım. Önce yüzüstü döneceğim, ardından ellerimi yere koyup destek alacak ve ayağa kalkacağım. Ayakta dengemin gelmesi için bir süre bekledikten sonra, ağzımdaki kanı sileceğim. Keskin ve ciddi gözlerle Gaimus'un gözlerine bakacağım. Beni öldürmeden veya bayıltmadan buradan göndermesine imkan yoktu. Bunu kendisi de öğrenecekti. Ya beni kabullenecek, ya da beni etkisiz hale getirecekti.

"Biv daha yabalım."

Diyeceğim tüm ciddiyetimle. O domuzdan büyük parçayı alacağım.

[GM - Dimensio]

Yere yüz üstü dönüp kollarından destek alarak kalkmaya başlıyorsun. Bu esnada ağzından ve burnunda akan kanların zeminin yeşiline bıraktığı kızıllığa takılıyor gözlerin birkaç saniyeliğine. Aldığın hasarın boyutu, yere süzülen kan miktarından da açıkça belli olsa bile, gücünü toparlayıp ayağa kalkmaya başlıyorsun. Ayağa kalkmanın ardından sadece ağzından nefes alarak kendini toparlamaya çalışıyorsun. Etrafından dönen dünyanın stabil bir hale gelmesi birkaç saniye alıyor ve ağzınla burnundan akan kanları bir nebze temizleyebildikten sonra Gaimus’a dönüyorsun. Gaimus, kazandığı zaferle birlikte oldukça mağrur bir duruş sergilerken, yerden kalkmış olmandan pek de etkilenmiş gibi durmuyor. Bakışlarını ona kilitlemenle birlikte ise, Gaimus halen tuttuğu yaban domuzunun bacağını fırlatırcasına bırakıyor ve sana gerçek kazananın kim olduğunu bir kez daha göstermek ister gibi yaban domuzunun üstüne sağ ayağını koyuyor. Olayın bu aşamadan sonra tamamen bir gövde gösterisine dönmeye başladığına dair hislerin, Gaimus’un kaslarını titreterek oynatmasıyla daha somut bir hale gelirken, Gaimus’a bir kez daha deneme teklifinde bulunuyorsun.

Ağzına dolan ve burnundan akmaya devam eden kanla birlikte, kelimelerin ancak dikkatle dinlendiğinden anlaşılabilir bir şekilde çıkmasına neden oluyor. Ancak sözlerinin ardından Gaimus’un suratında beliren çarpık gülümseme, en azından onun ne dediğini anladığını gösteriyor. Bu bile şimdilik senin için iyi bir adım gibi görünürken, Gaimus yaban domuzunun üstüne koyduğu ayağını indiriyor ve ardından küçük adımlarla sana doğru geliyor. Aradaki mesafeyi olabildiğince seni süzerek kapatan Gaimus hemen hemen birkaç adım kadar önüne geldikten sonra başını sağa ve sola yatırıp suratındaki yaralanmanın boyutunu inceliyor gibi görünüyor. Bunu yaptıktan sonra sanki ciddi bir şeyin yokmuş gibi kafasını yukarıya doğru hafifçe kaldırıp indirmesinin ardından Gaimus “İdd'aayı kaybedersen kısmını sen belirle demiştin… O yüzden yarma herif…” diyor ve burnunu çekmesinin ardından “Küçük bi’ kançık gibi zırlama!” diyor. Bu sözlerinden sonra yüzüne ekşi bir ifade takınan Gaimus “İdd’aayı kaybettin ve sonuçlarına da katlan’can! Yok öyle bi’ da’a yapalım, tekrar deneyelim! Delikanlı gibi siktirip git'cen, anladın mı?” diyor. Gaimus bu sözlerinden sonra bakışlarını keskinleştirip etraftaki kişilere bakınmaya başlıyor ve “Siz n’apıyo’nuz lan bur’da!? Siz de siktirip gidin!” diye bağırıyor. Bu ana kadar donmuş gibi sizi izleyen kalabalık bir anda yerlerinden hareket etmeye başlarken, dört kişi yaban domuzuna doğru gitmeye yeltenirken Gaimus “Onu bu yarmaya bırakın! Bana da yaban domuzu yapamayacağınıza göre, zıkkımlan’cak düzgün bi’ şey hazırlayın!” diyor. Gaimus’un bu sözleri, çil yavrusu gibi kaçışan kalabalığı daha da hızlı hareket edip depoya doğru koşmaya sürüklüyor. Gaimus ise herkesin gidişinden emin olmak için onları bekledikten sonra sana dönüyor ve “Yaban domuzu çürümeye başlarsa çok kötü kokar. Onu çürütmeden icabına bak! Kontrole geldiğimde iştahımı kabart’cak halde olmazsa, seni onunla birlikte gömerim. Anladın mı yarma!?” diyor dişlerini gıcırdatarak.

[Zenahpuryu]

Gaimus, bir daha yapalım teklifime pek açık değildi, aslında zaten açık olmasını beklemiyordum. Gaimus önüme doğru gelip, iddiayı kaybedersem kısmını kendisinin belirleyeceğini söyledi, bu sözler benim ağzımdan çıkmıştı ve şimdi gerçek bir erkek gibi kabullenmeliydim. Dediği gibi, bir daha yapalım, bir daha yapalım diye zırlamaya başlarsam küçük bir kançık olurdum. Bu yüzden onun sözlerini dinledikten sonra kararımı tamamen verdim, şimdi ne istiyorsa yapmak zorundaydım. Benden ne istediğini bilmiyordum, ancak aklımdaki tek tahmin onu rahat bırakmamı söylemesi olacaktı diye düşünüyordum. Ne istediğini henüz iletmeden, önce etrafındaki kişilere bağırmış ve onları dağıtmıştı, sonrasında da yaban domuzuna doğru yeltenen kişilere seslenerek onu bana bırakmasını söylemişti. Bu duruma ben de şaşırmıştım, gözlerimi bir domuza bir Gaimus'a çevirdim, ne istediğini tam olarak anlamamıştım. Kendisine yiyeceği düzgün bir şeyler hazırlamalarını söylüyordu, ancak benim yaban domuzuyla tam olarak ne yapacağımı anlatmıyordu. Bir an için bunu çiğ çiğ yedirecek mi diye düşünsem de, onu çürütmeden icabına bakmamı söylüyordu. Geldiği zaman bunun iştahını kabartacak halde olmasını istiyordu.

"Anladım usta."

Dedikten sonra işe koyulmam gerektiğinin farkındaydım ancak ne yapmam gerektiği konusunda emin değildim. Daha önce adam akıllı yemek pişirmemiş birisi olarak, kocaman bir yaban domuzunu nasıl pişireceğim konusunda emin değildim. Bu hayvanın derisi oldukça kalın olmalıydı, yanına gittikten sonra bunu teyit etmek için elimi derisinin üzerinde gezdirmeye başladım. Belki de kalın deriyi kesebilme şansını yakalarsam, içindeki eti çok daha rahat bir şekilde pişirebilirdim. "Shy, bana yine yardım etmen lazım. Bu hayvanın derisini bir şekilde kesmem lazım, içindeki eti pişireceğim. Şimdi bunu önce parçalarına ayıralım, sonrasına bakarız. Hatta..." Dedikten sonra aklıma gelen fikirle hızla mutfağa koştum. "Kocaman, kalın bir bıçak arıyorum. Şu domuzu kesmem için lazım. Birde varsa kürek lazım bana. Acil, çok acil." İnsanlardan bir kürek, birde kocaman, kalın, keskin bir bıçak alıp domuzun başına geri dönecek ve domuzu parçalarına ayırmaya başlayacağım. Küreği kullanma kısmı ise, parçalama işlemleri bittikten sonra...

[GM - Dimensio]

Gaimus yanından ayrılırken, kafasının arkasını kaşıya kaşıya adımlamaya başlıyor ve tekrar mutfağa yönelerek gözden kayboluyor. Bu esnada zihninde Shyrlonay’a söylediğin sözlere karşılık Shyrlonay “İyi de Zen, ben ne anlarım bu tür işlerden?” diyor çaresiz bir ses tonuyla. Fakat bundan önce, önceliğin bir bıçak bulmak olduğu için çoktan mutfağa ilerlemiş oluyorsun. Mutfağa girdiğinde gördüğün ilk elemana sözlerini söylediğinde, adam biraz şaşkınca etrafına bakınıyor ve sana verebileceği büyük bir bıçak arıyor. Tam bu esnada, diğer personellere nazaran yaşça daha olgun görünen biri yanınıza sokuluyor ve “Gaimus’un domuzu pişirmeni söylediğini pek düşünmüyorum evlat. Tabi yine de sen bilirsin ama bence domuzu kendi parçalayasın diye orada bıraktı gibi.” diyor. Adamın bu sözleri üzerine kocaman bir bıçak bulup getirmiş olan adam bir bıçağa bir de sana bakmaya başlıyor. Bu bakışları arasında ise eleman “Kürek derken, nasıl bir şey olacak ki?” diyor biraz avel bir havada.

[Zenahpuryu]

Shy'ın zihninde fısıldamasıyla birlikte, çok kısa bir anlığına düşündüm, ne için yardım istemiştim? "Doğru, belki eti kesemem, derisi çok kalındır diye yardım istedim. Sana demiştim ya, bir şekilde yardım etmen lazım, güçlenmem lazım diye. Heh, domuzun derisi çok kalınsa işte o zaman güçlenmem gerekebilir, hehehe." Diye geçirdim içimden gülerek. Gerçekten yaşayacağım en büyük zorluğun, bu domuzun derisinin çok kalın olabilme ihtimali olarak düşünüyordum. Gaimus'un ardından mutfağa girip ilk elemana bıçak ve kürek istediğimi söyledikten sonra öncelikle etrafa bakınmaya başlamıştı bıçak verebilmek için. Onu beklemek için dikiliyorken, aramıza yaşça büyük duran bir amca yaklaşmıştı. Bana Gaimus'un domuzu pişirmemi söylemediğini, ancak kendimi parçalayayım diye orada bıraktığını söylediğini söylüyordu. En azından onun düşüncesi bu yöndeymiş. Tam cevap vermeyi düşünürken, kocaman bir bıçakla geriye gelen adama baktım, muhtemelen getirdiği bıçak gerçekten işime yarardı. Bu sırada bana kürek meselesini sorduğunda önce yaşlı adama doğru kafamı biraz aşağı eğerek cevap verdim. "Çok pardon, cevap vereceğim."

Ardından adamın elindeki bıçağı aldım, "Yeri kazabileceğim, büyük bir kürek lazım. Toprağı kazmam gerekiyor. Var mıdır buralarda öyle bir kürek? Çok minnettar olurum getirebilirsen." Dedikten sonra gülümseyerek yaşlı adama döndüm. "Neden böyle düşündüğünü öğrenebilir miyim? Kontrole geldiğinde iştahını kabartacak halde olmasını istediğini söyledi, ben de pişirmem gerektiğini düşündüm. İddiayı kaybettim ancak domuz meselesinde bir tık öne geçebilirsem onun akıl hocam olmasını sağlayabilirim diye düşünüyorum hala. Eğer bir tavsiyeniz varsa, onu da göz önüne alıp değerlendirmeyi çok isterim. İsmim Zenahpuryu bu arada, bana Zen diyebilirsiniz." Adamla tanışmak ve tavsiye alabilmek için konuşmamı bitirip, onu dinlemeye başlamıştım. Küreği beklediğim süreçte, onun tavsiyelerini dinleyebileceğimi düşünüyordum.

[GM - Dimensio]

Karşında duran iki adamdan daha olgun olana söylediğin sözlerin ardından, aradığın türdeki küreği diğer elemana iletiyorsun. Ancak adam bu isteğini yerine getirip getirmeme konusunda kararsız kalmış gibi diğer adama bakarken, olgun adama başıyla isteğinin yerine getirilmesine onay veriyor. Bu hareketin ardından diğer adam yanınızdan ayrılırken sen de tekrar konuşmaya başlıyorsun.

Sözlerini söylemenin ardından olgun adam “Kim olduğunuzu biliyorum zaten. Ben de Maximin Tzimiskes… Mutfakta çalışan şeflerden biriyim.” diyor. Bu sözlerinden sonra Maximin arkasında duran tezgaha ellerini koyup yaslanırken “Gaimus’a uzun süredir yemek yaparım. Kendisi bir hayli obur biridir. Yemek yemeyi oldukça sever. Hatta yemek yemek onun için kırmızı çizgi bile diyebilirim. Tabi bu durum konu et yemeği olduğu zaman geçerli. Sebze ve meyve konusunda tam zıttı bir tavrı olur.” diyor. Gaimus konusunda verdiği ufak ön bilginin ardından ise Maximin “Ancak Gaimus’un iştahını kabartan şey bir yemeğin ne kadar lezzetli olduğu veya güzel koktuğu değildir. Önemli olan eti nasıl işlediğindir… Bu da eti elde edişinden başlar. Gaimus genelde yiyeceği eti kendi getirir. Çoğu zaman öldürdüğü bir hayvan olur bu… Bazı zamanlarda ise hazır kesilmiş et de getirir. Gaimus’un iştahı da buradan itibaren kabarmaya başlar… Getirdiği eti nasıl kestiğin, parçaların büyük olup olmadığı gibi şeylerle ilgilenir. Onun için etin marine edilmesinden daha önemli olan nasıl kesildiğidir. Ya da etin nasıl piştiğinden çok porsiyonun büyüklüğü daha kıymetlidir…” diyor. Bu sözleri anlayıp anlamadığını bakışlarıyla kontrol etmesinin ardından Maximin “Sizin konuya gelirsek… Şu girdiğiniz iddiayı da göz önünde tutarsan, Gaimus’un senden kesilmiş, parçalanmış, marine edilmiş ve pişirilmiş bir et beklemediği bence ortada. Öyle bir isteği olsa, bunu ehline, yani bize bırakır, sana da koca bir küfrü basıp çeker giderdi. Ancak Gaimus, yemek için getirdiği hayvanı tamamen sana bıraktı ve iddiayı kaybetmenin ardından senden iştah kabartan bir şey istedi… Burada iştah kabartan şeyin, yapmayı düşündüğün şey olduğunu sanmıyorum Zenahpuryu. Burada bana kalırsa Gaimus için iştah kabartacak olan et değil, senin ne yaptığın…” diyor. Bu sözlerinden sonra sanki çok konuşmuş gibi bakışlarını kısan ve etrafına bakınan Maximin kendisini destek aldığı elleriyle hafifçe ittirmesinin ardından “Öyle işte, yine de sen bilirsin. Başka bir şeyler lazım olursa, bizim çocuklara iletirsin. Şimdi yapmam gereken işlerim var, müsaadenle.” diyerek aranızdaki konuşmayı sonlandırmak istediği belli eden cümlelerini dile getiriyor.