Kararan Karanlığın Karartıları (1. Kısım) | Inias

[GM - Dimensio]

Vearis’in Hükümdar olarak seçilmesinden sonra…
Kıyametin öncesinde…

Alamara’ya gitmeden önce, Serbest Bölge’ye ve akabinde Valerin’de bulunan mezarlığa gitme isteğinin Vearis tarafından kabul edilmesiyle, artık toplantının sona ermesini bekliyorsun sadece. Kafanda halletmen gereken iki önemli meselenin yanına bir de Alamara’da yaşanan mevzuların eklenmesiyle birlikte, gündeminin hiç olmadığı kadar yoğun ve meşgul olacağını hissedebiliyorsun. Vearis’in son cümleleriyle birlikte organizasyon liderleri dışında kalan kişilerin odadan çıkmaya başladığı sırada Vearis’in sana adeta gözleriyle durumu yavaştan almanı emreden bakışları, adımlarının yavaşlamasına neden oluyor. Nitekim, organizasyon liderleri dışında kalan kişilerin odadan çıkmasının ardından Vearis “Serbest Bölge’ye giriş yapmak için hükümdarın iznine ihtiyacın var. Benim bu göreve getirildiğimi ise onların bildiğini düşünmüyorum.” diyor. Bu sözlerinden sonra Vearis bakışların Boaldir’e çevirirken “Senden rica etsem, Inias’a eşlik eder misin Boaldir? Sonrasında ise hükümdarlığın ilanına ilişkin işlemleri de bir an önce halletmeni istiyorum.” diyor. Boaldir, Vearis’in sözlerini doğrudan bir emir olarak alarak derhal ayağa kalkıyor ve “Emredersiniz Efendim.” diyerek Vearis’in huzurundan ayrılmak için geri geriye adımlamaya başlıyor.

Vearis bakışlarıyla seni uğurlamasının ardından odağını masadakilere çevirirken, sen de Boaldir’in adımlarına uyarak odadan çıkıyorsun. Üs içerisinde bildiğin koridorları ve merdivenleri bu kez Boaldir eşliğinde geçmenin ardından, seni Serbest Bölge’ye ulaştıracak kapının önünde duruyorsunuz. Boaldir cebinden çıkardığı bir anahtarla kapıyı açmasının ardından, kapının ardındaki karanlık sizleri selamlıyor. Kapıdan içeriye girdiğiniz anda, 11 kişiden oluşan maskeli ekibin aynı bıraktığın şekilde durduklarını görebiliyorsun. Bu aşamada Boaldir senden bir adım öne çıkıp 11 kişiyi karşısına almasının ardından “Aclania yeni Hükümdarı olarak, Vearis’i seçmiştir! Evrenin Kurucularından, 11 Havari’nin Efendisi, Aclania’nın Hükümdarı, Aludirlerin ve Savaşçıların Lideri Vearis’in Birinci Buyruğu, siz 11 Koruyucu’nun kendisine biat etmesidir!” diyor tok bir ses tonuyla. Bu sözler karşısında 11 Koruyucu, bir anda başlarını eğip buyruğa itaat ettiklerini açıkça göstermelerinin ardından Boaldir “Evrenin Kurucularından, 11 Havari’nin Efendisi, Aclania’nın Hükümdarı, Aludirlerin ve Savaşçıların Lideri Vearis’in İkinci Buyruğu’dur: Aludir Inias, Serbest Bölge’ye arzu ettiğinden girebilecektir.” diyor. Bu sözlerinden sonra ise bakışlarını sana çeviren Boaldir yanına gelmeni ister gibi dururken, 11 Koruyucu’dan ortada duranı, Serbest Bölge’ye giriş yapacağın kapıyı açmaya başlıyor. Boaldir kapının açılışını izleyip kapının tamamen oluştuğunu görmesinin ardından tamamen sana dönüyor ve “Vearis’i duydun, fazla oyalanma ve o koca devle meselen neyse hallet!” diyor. Boaldir bu sözleriyle odayı terk etmeye hazırlanırken, Serbest Bölge’ye girmek için önünde bir engel kalmıyor.

Off Topic

Bu konuda geçerli olan pasiflik süresi 72 saattir.

Bu konuda Geri Sarım Kartı kullanılabilir.

[Inias]

İnias, Vearis'in kendi yanına Boaldir'i vermesini beklemiyordu. Boaldir'in ise komut almaya dünden razı davranmasını. Aslen gayet olması gereken bir durumdu bu ancak insanlık hâli işte. Boaldir ile birlikte tanıdık yollardan geçti bir kez daha. Evet, tepsisi doluydu ancak istese de istemese de afiyetle yiyeceği tabakları sıraya koyabilmişti. İlk tabak Kho'Raktar'dı. Son görevinde aralarında geçenlerden çıkardığı olumsuz bir sonuç vardı. Bu yüzden onunla işleri neticeye bağlamak istiyordu. Bu aynı zamanda kendi özeli ile ilgili bir konuydu. Kim ve ne olduğuna dair. Kim ve ne olacağına dair. Odaya girdiklerinde maskeli elemanlar bıraktığı gibiydi. Merak etmeden duramadı. Bunlar ne yer? Bunlar ne içer? Ne zaman uyurlar? Ne uyanırlar? Heykel gibi, hayalet gibi bir şeyler onun gözünde. Bir birey olarak göremiyor onları. Boaldir işleri resmiyete bindirdikten sonra İnias ona karşılık olarak Haberin olsun, uzun sürebilir. Benimki inatçıdır." diyor ve boyut kapısından içeriye giriyor.

"Yeri ve göğü yarıp geç, Kho'Raktar."

Kho'raktar'a dışarı çıkması için gereken komutu verdikten sonra öylece dikilmeye başlıyor. Kollarını kavuşturmak yok, kaş çatmak yok, bağırmak veya çağırmak yok. Bir süre onu süzüyor. Ses çıkarmadan karşısındakini algılamaya çalışıyor. Her şeye sıfırdan başlamak gibi bir niyeti var aslında. Her ne kadar her şey ile bir sorunu olmasa da.

"Sana bir dizi sorum olacak. Bunu soru cevap etkinliği olarak görebilirsin. Ben soru soracağım. Sen de her bir soruma yanıt vereceksin. Ben soru sormayı bitirdiğimde sen de, eğer arzu edersen, bana soru sorabilirsin. İstediğini sorabilirsin. İstediğin kadar da soru sorabilirsin. Dürüstçe ve içtenlikle yanıt vereceğim. Senden de aynısı bekliyorum. Sorular sana can sıkıcı, zaman kaybı veya şaşırtıcı gelebilir. Lütfen yorumlarını kendine sakla ve sadece yanıt ver. Bunlarla birlikte ilk sorumu soruyorum. Sen kimsin?

İşte başlıyoruz...

[GM - Dimensio]

Kho’Raktar’ı fiziksel olarak var edecek komutu vermenin ardından, karanlık bir anda kızıl alevlere teslim olmuş gibi erimeye başlıyor. Kho’Raktar tüm heybeti ve kudretiyle, her zamanki şekilde vücudundan kopup birkaç metre önünde varlık bulduğunda ise, karanlık sadece her ikinizin de varlığına hürmet göstermekle yetiniyor. Bakışlarıyla seni selamlayan ve yüzündeki öfkeli ifadeyle varlığını belli eden Kho’Raktar herhangi bir şey söylemeden seni dinlemeye başlıyor. Ancak konuşman uzamaya başladıkça, Kho’Raktar olduğu yere çöküyor ve bağdaş pozisyonuna geçip oturuyor. Konuşman bittikten sonra, Kho’Raktar burnunda öfkeli bir nefesi dışarıya vermesinin ardından, çarpık bir gülümsemeyle sana bakıyor. Bu görmeye alışık olmadığının gülümsemesi, olayların gidişatı açısından merakını uyandırsa bile, Kho’Raktar birkaç saniyelik sessizliğin ardından “Oysa kudretlerimizi çarpıştıracağız sanmıştım. Ne acınası…” diyor dalga geçer bir ses tonuyla. Bu sözlerinden sonra, Kho’Raktar adeta bütün ilgisini yitirmiş gibi, sağ alt kolunu sağ dizinin üstüne koyup, çenesini de avunun içine yerleştirirken “Benim kim olduğumu biliyorsun… Ben, İblis ve İnsan Diyarının Savaşçısı Kho’Raktar’ım!” diyor. Soruna verdiği cevapla her şeyi bir çırpıda kestirip atan bir tavır sergileyen Kho’Raktar, hemen ardından ise “Ben siz aciz insanlar gibi dedikodu sevdalısı da değilim Inias… O yüzden sana soracak bir sorum yok.” diyor. Ancak hemen ardından bakışlarını bir nebze keskinleştirmesinin ardından Kho’Raktar “Ve Inias... Hükmün kadar cevaplar alacağını da bil!” diyerek bulunduğu konumu vurgular gibi cümlelerini sonlandırıyor.

[Inias]

Oh, birisi kas ile dolu kafatasına yeni bir hava getirip beyin koymayı akıl etmiş. Aferin! Her zamanki gibi kendi beğenmiş ve gıcık olsa da, İnias bu Kho'Raktar'ı hödük Kho'Raktar'a eyler. Böylesi daha iyi. En azından kişilik gösteriyor. Daha doğrusu, kişisel gelişim. İyi haber! İnias, ne olursa olsun, tam da karşısındakinden beklendik sözleri duyunca biraz sıkılıyor ama devam ediyor.

"Dediklerimden anladığın şey dedikodu ise vah senin haline. Başkasına da böyle konuşma. Rezil olursun sonra. İkinci soru, sen nesin?"

Kho'Raktar sinir bozucu olsa da hiç olmadığı kadar yola geliyor İnias'a göre. İşin uzayacağını anladığı gibi bağdaş kurup oturmak, dinleyen bir duruş almak, gülümsemesini hiç beklemiyordu İnias. Şaşırmadı değil kesinlikle. Homurdanma yok, tersleme yok. Bu gerçekten ilgi çekici. Bakalım, daha nereye kadar gidebilecek?

[GM - Dimensio]

Kho’Raktar’ın ardından kurduğun cümlelerle birlikte Kho’Raktar’ın yüzüne belirgin bir memnuniyetsizlik ifadesi yerleşiyor. Sözlerin gücenmiş ve sinirlenmiş gibi görünen Kho’Raktar yine de sözel bir tepki vermeksizin konuşmanın sonlanmasını bekliyor. Sorunu sormanın ardından ise Kho’Raktar, bu kez ifadesiz bir yüz haliyle “İlk sorduğun soruna verdiğim cevap hala geçerli.” diyor. Bu sözlerinden sonra ise Kho’Raktar bir anda koca ağzını açıyor ve “Sen de herkese cevabı aynı olan soruları sorup durma, beynini kullanamadığını anlamasınlar.” diyor. Kho’Raktar’ın bu sözleri söylerken, bu sözleri söylemek yerine yumruğunu indirmek istediğini rahatlıkla anlayabiliyorsun. Ancak sanki bir sebepten ötürü, Kho’Raktar kendine yakışanı yapmak yerine, maruz kaldığı muameleye uygun şekilde davranmaya çalışır gibi duruyor. Bu durum da, Kho’Raktar’ın karşında oturuyor ve sorularına cevap veriyor olmasına rağmen, adeta bir şeyleri, kendi bildiği yolların dışına çıkarak ortaya koymaya çalışır gibi gösteriyor.

[Inias]

Oh...

Ohohoho!

Bak sen şu işe!

Birileri kafatasındaki kasları beyin ile değiştirmeyi akıl etmiş! Ne kadar da büyük bir gelişme! Yumruk indirmek istiyor bir de! Koca oğlan yumruğu indirirse ne olacak? Tabii ki de İnias'tan aşağı olduğunu kanıtlayacak! Yine! Ne var ki, İnias'ın ilgisi Kho'Raktar'ın başarısız akıl oyunu denemesinde değil. Onun ilgisi daha soyut konulara yönelmiş bulunmakta. Onun ilgisi Kho'Raktar'ın kendisini kendisine yakışanı yapmaktan alıkoyması ve İnias'ın onu içine soktuğu duruma uyum sağlama çabası. İnias'a aynı anda hem boyun eğiyor hem de karşı koyuyor. Belki de karşı koymaktan çok kendi kimliğini korumaya çaba gösteriyor. Kimse bir başkasının boyunduruğu altında içi boş bir kukla olmak istemez elbette. Ne iblis, ne insan, ne aludir, ne de imparator. Kho'Raktardan gelen bu beklenmedik öğeler İnias'ın ilgisini çekiyor. Hele hele iblisinin onun sözlerine gücenmiş olması çok ilginç. Herhalde bunca zamandır her fırsatta kendisini aşağılama çabasına girdiğini ve onu asla umursamadığını unutuyor. İnias'ın dudaklarının ucu yukarı kıvrılıyor ve hafifçe gülüyor. Birazcık soracağı soruyu tartıyor ve sormaya geçiyor.

"Heheheh, güzel bir denemeydi bu. O zaman, sorularımı biraz daha kişiselleştireyim. İki Diyarın Savaşçısı Kho'Raktar kim ve ne? Hatta, kim ve ne olmak istiyor? Kho'Raktar ne anlama geliyor? Kho'Raktar ne anlama gelmek istiyor?"

Belki bu biçimde sorarsa, İnias istediğini elde edebilir. Görelim!

[GM - Dimensio]

Konuşmaya başlamanla birlikte, Kho’Raktar pek de dikkatini vermeden ve adeta sözlerini önemsemediğini belli eden bir ifadeyle seni dinliyor. Ancak soruların gelmeye başladığında, artık Kho’Raktar neyin peşinde olursa olsun, bu durumdan sıkılmaya başladığını ve o bildiğin öfkesini açığa çıkarmak için tek bir anın gelmesini beklediğini görebiliyorsun. Nitekim soruların son bulduğu anda Kho’Raktar birden karanlığı titreten bir ses tonuyla “YETER!” diye haykırıyor. Soru-cevap oyununun sabır faslına dair kazananının kendin olduğunu rahatlıkla hissettiğin bu anda, Kho’Raktar yerinden doğrulmaya başlarken “Sen kimsin, Kho’Raktar ne demek… Benim kim olduğumu sorgulamak senin haddine mi düştü insan!? Yerini bil! Hükmün kadar cevabı aldın ve hükmün burada sonlanıyor Inias! Ya yok ol ya da kudretin yetiyorsa yok et!” diyor. Sözleri bittiği anda tüm heybetini seni parçalamak ister gibi sunan Kho’Raktar, gerdiği kolları ve gözlerine diktiği bakışlarıyla adeta varlığına meydan okuyor. Tek bir kıvılcımın tüm karanlığı yangın yerine çevirecek olduğu bu ortamda, artık sözlerin ne derece etki edeceği de tamamen sana kalmış görünüyor. Tıpkı yumrukların gibi...

[Inias]

...

"Tamam, bu kadar yeter."

İnias sağ bacağını geri alıp sağ ayağını yan tutuyor. Sol bacağını ileri alıp düz tutuyor. Sol omzu ve kolu önde, sağ omzu ve kolu arkada dik duruyor.

"İlk vuruş senden."

İnias gelecek saldırıyı karşılamaya hazırlıyor kendini. Yumruk, tekme veya ayakları altında ezmeye çalışma fark etmeyecek onun için. Kho'Raktar nasıl saldırırsa saldırsın olduğu yerde ayakları yere sağlam basacak ve ona karşı koyacak. Sabrı taşmaya başladı. Çok meraklıysa kafa göz girişmeye, istediğini alacak.

[GM - Dimensio]

Vuruş onayını verdikten sonra, Kho’Raktar istediğini almış gibi öfkeli suratına kondurduğu memnuniyet belirtisiyle birlikte kollarındaki kasları hareketlendirmek için kollarını hafifçe savurmaya başlarken “İşte böyle Inias, aynen böyle!” diyor mırıldanırcasına. Kho’Raktar sana doğru bir adım atıp vücudunu iyice germesinin ardından, üst kollarındaki iki yumruğu da sıkıyor ve sana savurmak ister gibi geriye çekiyor. Fakat tam bu esnada, Kho’Raktar bir anda duruyor ve yüzüne küçümseyici bir gülümseme yerleşirken kollarını yavaşça indiriyor. Vücudundaki tüm gerginliği de birkaç saniye içerisinde yok eden Kho’Raktar, karşında oldukça rahat bir şekilde dururken “Ben kazandım Inias!” diyor. Kho’Raktar’ın bu sözlerine anlam vermen şu an için pek mümkün görünmüyorken, Kho’Raktar bir kez daha bağdaş pozisyonuna doğru geçiyor. Yüzündeki ifade ve bakışları halen aynı duran Kho’Raktar oturmasının ardından ise “Evet, yanlış duymadın. Ben kazandım Inias.” diyerek galibiyetini bir kez daha ilan ediyor. Kho’Raktar, neredeyse kahkahalar atacak gibi gülmemek için kendisini zor tutar gibi görünürken “Neden kaybettin biliyor musun Inias? Ya da şöyle sormama izin ver, niye kaybeden sensin?” diyor. Bu sözlerinden sonra birkaç saniye duraksayan Kho’Raktar, sanki bu husus düşünmeni istiyor.

Birkaç saniyelik sessizlik, olması gereken zaman kavramının çok ötesine doğru ilerlerken Kho’Raktar tok sesiyle karanlığı bir kez daha titretiyor ve “Sana ne diyorlar? İmparator, öyle değil mi? Peki neden İmparator? Yaşlı bunak ne demişti? Kishen’di, değil mi, “Hükmeden Kişi”?” diyor. Kho’Raktar’ın bu sözleriyle bir yere varacağını anlasan bile sonunu doğrudan kestiremiyorsun. Bu nedenle Kho’Raktar’ı dinlemek dışında bir şey yapamıyor ve onun konuşmasının sonlanmasını bekliyorsun. Kho’Raktar birkaç saniye daha içine düştüğü sessizliğin ardından “Baksana Inias… Ben öyle pek kafası çalışan bir iblis değilim, biliyorum. Buna hiç ihtiyacım da olmadı ya, neyse! Ancak sen, en azından bu konuda benden farklısın. Bu yüzden bir düşün Inias… Eğer gerçekten hükmedensen, bir iblisin sözleriyle niye savaşa girersin? Tüm yaşadıklarımıza bir bak! Bak ve kendine sor Inias… Sana başında beri hükmün kadarını alacaksın diyorum, duymuyor musun? Senin hükmün, ancak bu kadar mı? Bu hükmünle gerçekten Kishen olabilir misin? İşte bu yüzden, sen kaybedensin Inias!” diyor. Kho’Raktar’ın bu sözleri, ne bir acıma ne de bir akıl verme tonunda çıkıyor ağzından. Sanki gerçekten Kho’Raktar da bunu merak ediyor ve bundan sonrasını tamamen alacağı cevaplara göre yaşayacak gibi…

[Inias]

İnias, bakışlarını Kho'Raktar'a dikmiş yapacağı saldırıyı bekledi. O saldıracaktı, İnias savunacaktı. Olduğu yerden milim bile kıpırdamayacaktı. Saldırılarının ne kadar anlamsız ve eften püften olduğunu bir kez daha gösterecekti ona. Belki o zaman hafızası tazelenecek ve ilkel anlayışı ile kimin üstün olduğunu anlayacaktı. Bir kez daha, İnias üstün gelecekti. Tabii, Kho'Raktar beklendiği gibi ağzının payını almaya koşsaydı. Koşmadı. Onun yerine kazandığını ilan edip yeniden bağdaş kurarak oturdu. İnias bu olanlara anlam veremedi. Ona sonunda çok istediği dayağı atıp şamar oğlanına çevirecekti onu ama İnias "o gelmezse, ben giderim" edasıyla kendisi saldırmak yerine dinlemeyi seçti. Kho'Raktar'ı dinlerken de Kho'Raktar'ın olduğunu sandığından bambaşka bir şey olduğunu anladı. Bunca zamandır istediği şey; Kho'Raktar'ın sandığının tam karşıtı oluyordu.

İnias dikkatle veya ciddiyetle değil, ilgi ile dinledi iblisini. İlgi çekici bir yönde ilerleyen konuşması sonunu hiç kestiremediği bir yerde bitti. Tıpkı Kho'Raktar gibi kulaklarına varacak biçimde sırıtmamak için kendini tuttu. Tıpkı iblisi gibi onun da ilgisi kabardı. Kho'Raktar, İnias'ın bunca zaman beklediği konuşmayı yapmıştı. İnias, iblisinin konuşması bitene kadar çoktan dövüş duruşunu bozmuştu. Konuşmadan sonra ona bakmaya devam etti. Parlak gözlerle bakıyordu ona. Yumuşak bir bakışı vardı. Dediklerini iyice içine çekti. Tıpkı taze ve soğuk bir nefes gibi. Ellerini bel hizasından kaldırıp yavaşça alkışlamaya başladı. Bu sefer alay etmiyordu. Bu sefer aşağılamıyordu. Bu sefer memnundu. Hatta, biraz daha düşünse, gurur bile duyabilirdi. Alkışı bitirdikten sonra o da bağdaş kurdu. İstediğini almanın rahatlığı her yerinden okunuyordu. Sevinmiş bir ses tonuyla girdi konuşmasına.

"Kafası çalışmayan mı? Güldürme beni! Baksana, gayet de çalışıyor. Tebrikler, Kho'Raktar! Sonunda senden istediğimi bana verdin. Uzun sürdü ve zahmetli oldu. Beni çileden çıkaracaktın neredeyse ama sonunda istediğimi aldım."

İnias, Kho'Raktar'a dolaylı bir ters köşe hazırladı. Kafasında durumu toparladıktan sonra gülümsedi.

"Çok iyi konuştun. Benim de çok ilgili olduğum bir konuya değindin. Gel gör ki, sandığının tam karşıtı gerçekleşti. Hayali zafer sevincinden bunu öngörememiş olabilirsin ama sandığının aksine ben senin istediğini değil, sen benim bunca zamandır istediğimi yaptın."

İnias, kıpır kıpır bir heyecan ile devam etti. Bir dönüm noktası olduğuna inandığı durumu açıklamaya koyuldu.

"Benim bunca zamandır şikayetim neydi? Senden ne konuda şikayetçi oluyordum ben? Barbarlığın, Kho'Raktar! Senin savaşçı olmak yerine barbar olmayı seçmenden şikayetçiydim. Zekanı kullanmak yerine sadece kaslarını kullanmandan şikayetçiydim. Senin bir savaşçı olmanı istiyordum ve seni bu yöne itiyordum. Şimdi, şu geldiğimiz duruma bir bak! Özgür iradenle oturup tartışmayı seçiyorsun! Yumruklarınla veya tekmelerinle değil, beyninle savaşıyorsun. Gözümün önünde sonunda gerçekten de İki Diyarın Savaşçısı oluyorsun! Bunun nedeni de benim. Benim sayemde oluyor bu. Ben özgür irademle senle savaşmayı seçtiğim için böyle davranıyorsun. Duymuyor musun? diye sormuştun. Ben de sana soruyorum. Görmüyor musun? Benim seni olduğundan daha iyi ve daha üstün kıldığımı görmüyor musun? Arzuladığım şekilde konuşup davranarak seni daha yukarıya ve ileriye götürdüğümü göremiyor musun?"

Bu sözlerinden sonra İnias kollarını iki yana açtı ve kıvanç duygusuyla sesini her yere duyurdu.

"Ben İnias'ım! Ben İnsanım! Ben Aludirim! Ben İmparatorum! Ben Kishenim! Ben Hükmeden Kişiyim! Sen Kho'Raktar'sın! Sen İblissin! Sen İki Diyarın Savaşçısısın! Sen benim hükmüm altındasın! Sana konuştum, sana davrandım, sana komut verdim, allem ettim, kallem ettim ve sonunda seni istediğim şeye, bir savaşçıya çevirdim! İstediğini alan benim!"

Bu sözlerinin ardından ayağı kalktı ve gözlerinden umut ışığı saçtı. İnci dişlerini aydınlık bir gelecek gibi parlattı.

"Anımsıyor musun? İlk defa karşı karşıya geldiğimizde, birbirimizi ilk bulduğumuzda sana ne demiştim? Benimle omuz omuza çarpışacak birisini istiyorum. Benimle zorluklara göğüs gerecek birisini istiyorum. Benimle düşmanları yerle yeksan edecek birisini istiyorum. Ben bir savaşçı olmak istiyorum! Gelmiş geçmiş en büyük savaşçı! Yanımda da bir savaşçı istiyorum! Tıpkı benim gibi!"

Heyecanı, arzusu, umudu, hayalleri hepsi tavan yaptı.

"Dinle beni, ey İblis! İşit beni, ey İki Diyarın Savaşçısı! Bana kulak ver, ey Kho'Raktar! Eğer sen güçsen, ben gücün sahibiyim! Eğer sen savaşçıysan, ben senin imparatorunum! Eğer sen kılıçsan, ben o kılıcı savuranım! Eğer sen ateşsen, ben o ateşi püskürenim! Sen bana aitsin! Senin olan her şey benim. Senin bütün kabiliyetlerin ve yeteneklerin benim!"

İnias, o an duygularının ve düşüncelerinin doruğunda bir karar alıyor. Kho'Raktar ile İnias arasındaki ilişkiye dair bir karar.

"Sen kafese tıkılması gereken vahşi bir hayvan değilsin! Tasma takılıp ipinden çekiştirilecek de değilsin! Ben senin kafesin değilim. Senin üzerinde sahip olduğum söz ne bir tasma ne de bir ip! Sen benim kılıcım, zırhım, kalkanım, bir uzuvum, irademin bir suretisin! Bu yüzden üstün olmak zorundasın. Bu yüzden seni üstün kılmak istiyorum! Böylece senin de beni üstün kılacağını biliyorum!"

İnias nefes nefese kalmışken sözlerine artık bir son veriyor.

"Benim adım İnias. İmparatorum. En güçlü iblisi barındırıyorum. Senin adın Kho'Raktar. İki Diyarın Savaşçısı'sın. En güçlü aludire barınıyorsun. Biz birlikte üstünüz ve en üstün olana kadar zaferden zafere koşup şanımıza şan katacağız. Ya beni tanı ve en tepeye çıkma onuruna eriş ya da yok ol ve bir daha asla var olma."