Görüşme (Zenahpuryu)

[GM - Dimensio]

Serbest Bölge’yle ve muhtemel dövüşle ilgili sözlerini aktardığın anda, Bristran’ın kaşları ilk önce hafif bir şaşkınlıkla havaya kalkıyor ve daha sonra keskin bir şekilde iniyor. Bu hareketiyle eş zamanlı olarak bıyıklarının altında sinsi bir tebessüm de beliriveriyor. Esasen Bristran’ın bu mimikleri bile sözlerine başlı başına bir cevap olsa bile, Bristran herhangi bir şey söylemeden seni dinlemeyi sürdürüyor. Sözlerinin sonlanmasının ardından ise Bristran hafifçe bir iç çekiyor ve ardından “Hükümdar olursam organizasyon liderliğinden ayrılmam gerekiyor. Bu durumda, organizasyonumuza liderlik edecek birkaç aday kafamda var. Bunlardan bir tanesini zaten tanıyorsun, Lavnivia…” diyor. Hemen ardından ise sandalyesinde biraz daha rahat bir oturuş için sırtını geriye iyice yaslayarak “Kendisinin ağır bastığını bile söyleyebilirim.” diyerek bu konuda sana verebileceği bilgileri vermiş oluyor. Ancak Bristran’ın yüzüne tekrar sinsi gülümsemesi oturmaya başlarken “Biliyor musun Zen… Uzun zamandır antrenmanlara ara verdiğimi fark ettim. Ta ki o güne kadar… Kazanıyor gibi olduğun gün yani. Ama durumlar değişti… Bir dahaki sefere, elimden geleni ardına koymayacağıma inanabilirsin!” diyerek adeta bir meydan okumanın önünü açıyor.

Off Topic

Konunun gidişatı ve uzamaması açısından, odadan ayrılma durumun olması halinde, başka organizasyon liderinin yanına gittiğini belirtip onunla konuşmaya başlayabilmen mümkün. Tabi arzu edersen yine de adım adım ilerleyebilirsin, takdiri sana bırakıyorum.

[Zenahpuryu]

Eğer Bristran hükümdar olursa, yerine Lavnivia'nın geleceğini duymasıyla samimi bir şekilde gülümsüyordu. "Lavnivia, müthiş bir aday olabilir. Onun yanında fark ettiğim şeylerden biri aşırı zeki olduğuydu, olaylar hakkında çıkarımları gerçekten çok iyi. Nedense bana tanıdık bir hissiyat veriyor ama..." Dedikten sonra düşündü. "Anlamlandıramıyorum." diyerek cümlelerini sonluyordu. Belki de kızıl saçlarını Diniel'e benzettiğinden böyle bir tanıdıklık hissi seziyor olabilirdi, ancak yine de anlam veremediği bu hissiyatın üstüne pek fazla düşmüyordu. Bristran, Lavnivia'nın ağır bastığını söyledikten sonra yüzüne sinsi bir gülümse oturuyordu. Sonrasında ise, uzun süredir antrenmanlara ara verdiğini ve bir dahaki sefere elinden geleni ardına koymayacağını söylüyordu. Bu sözlerin ardından Zen'in suratındaki gülümseme de artıyordu.

Sözlerin ardından ağır bir şekilde sandalyesinden kalktıktan sonra, Bristran'a gülümseyerek konuşmaya giriyordu. "Üç gün sonra, seçim bittikten sonra diyelim mi?" diyerek, meydan okumanın önünü tamamen açmayı planlıyordu. "Şimdilik gitmem gerek, aslında kafamda hükümdar adayı olarak birisi yok, ama gönül adayı olarak Rarona'yı seçtim. Onu tanımak istiyorum. Eğer bana bir tavsiyen varsa alabilirim, bazı konularda büyüklerin tavsiyelerini dinlemek gerekebilir. Mesela nasıl onun gönlünü kazanabilirim patron? Neler demem lazım?" diyerek kocaman gülümsemesini korumayı sürdürüyordu. Bristran'ın diyeceği bir şey varsa dinleyecek, sonrasında selam vererek Rarona ile görüşmeye gidecekti.

[GM - Dimensio]

Bristran’a aranızda gerçekleşecek düello için gün vermene karşılık, Bristran memnun bir gülümsemeyle kafasını sallayarak günü teyit ediyor. Ardından konuyu Rarona’ya getirdiğinde ise, Bristran’ın birden kızardığını net bir şekilde görüyorsun. Lafı eveleyip gevelemeyi bekler gibi nefes alıp veren Bristran’ın kızarıklığı bir anda kaşlarının çatılmasıyla son bulurken Bristran “Ne bileyim ben! Oradan bakılınca aşk doktoru gibi falan mı görünüyorum! Hadi işine!” diyor kükrercesine. Ancak bu kükremenin altında ciddiyetten çok çaresizliğin olduğunu sezmek, ruhunda yumuşak bir tını yaratıyor. Bristran’ın yanından ayrılmak için hareketlenmenin ardından ise Bristran “Sakın gönül işlerine kapılıp üç gün sonrasını unutma!” diyerek uyarısını yapıyor. Bu şekilde Bristran ile olan konuşmanız da sona eriyor ve odasından çıkarak Rarona’nın bulunduğu odaya gidiyorsun.

Üssün koridorlarını arşınlamanın ardından Rarona’nın bulunduğu odaya varıyorsun. Kapıyı çalmanın ardından içeriden gelen yumuşak bir sesle içeriye davet ediliyorsun. Kapıyı açmanın ardından ise, burnuna bir anda dolan çiçek kokuları seni üssün tüm kasvetli havasından çıkarmaya yetiyor. Oda dizaynı itibariyle Bristran’ın odasıyla aynı olsa bile, odanın dört bir tarafında yere konulmuş çiçekler doğrudan dikkatini çekiyor. Farklı renklerde ve saksılarda bulunan çiçeklere üstün körü baktığında bile, bunların uzun zamandır burada olmadıklarını ve her birinin yeni getirilmiş olduğunu anlayabiliyorsun. Bu esnada bakışların kapının tam karşısındaki pencerenin hemen önünde bulunan Rarona’yla buluşuyor ve Rarona bir çiçeğe sur vermesinin ardından seni masanın hemen önünde bulunan koltuklardan birine eliyle davet ederken yumuşak ve kadife gibi bir ses tonuyla “Sadece birkaç saniyenizi rica edeceğim Zenahpuryu Bey.” diyor.

[Zenahpuryu]

Bristran'ın garip tepkisi karşısında, sadece kıkırdamakla yetiniyordu genç adam. Onun çoğu hareketinden değişik tepkiler beklese de, en azından böyle bir şeyi beklemediği kesindi. Bristran'ı sinirlendirmek, belki de yeni hayatı boyunca kendisine büyük bir eğlence yaratacaktı. Bristran'ın üç gün sonrasını unutmaması gerektiğine karşılık gülümsemiş, "Görüşürüz patron." diyerek selamını vermiş ve odasından çıkmıştı. Üç gün sonra yaşanacak olan dövüşte belki de Shy ile tekrardan aynı olayı yaşayabilirdi. Üssün koridorlarını gezinirken, Rarona'nın bulunduğu kapıya gelmiş ve kapıyı çaldıktan sonra içeriye davet edilmişti. Kapıyı açtığında, burnuna dolan çiçek kokusu sanki farklı bir yere gelmiş gibi hissettiriyordu. Bristran'ın sade odasından çıktıktan sonra her yerde çiçekler olan bir odaya gelmeyi planlamıyordu. Çiçek kokusunu ciğerlerine iyice çekmeye devam ederken, her bir çiçeğin yeni getirilmiş olduğunu gözlemliyordu. Pencerenin hemen önünde duran Rarona'yla bakışları kesiştiğinde, masanın hemen önündeki koltuklardan birine davet edilmişti. Böylesine bir ses tonuyla davet edilmiş olmak, onu olduğundan daha fazla etkiliyordu.

Bir elini ağzına götürdükten sonra boğazını temizlemek maksatlı birkaç kez öksürmüş ve ardından elinden geldiğince tok, karizmatik bir ses tonu çıkarmaya çalışıyordu. "Bey mi? Lütfen bana Zenahpuryu deyin." Dedikten sonra Serbest Bölge'nin girişinde gördüğü 11 adamın selamını taklit etmeye çalışıyordu. Sağ kolunu önüne, sol kolunu arkaya getirip yere doğru 45 derecelik bir açıyla eğilip kalkıyordu. Bunun çok daha saygı içeren bir selam olduğuna kanaat getirmişti. Selamının ardından koltuğa yönelmeden önce ayakta durarak "Yardım edebileceğim bir şey var mı acaba, Rarona Hanım?" diyerek etkileşime geçmenin ilk adımını atmaya çalışıyordu. Heyecanlıydı, ne diyeceğini tam bilmiyordu, üstelik Bristran ona bir tavsiye bile vermemişti. O da belki yardım edebileceği bir şey varsa yardım ederek daha iyi bir etkileşim kurabileceğini düşünüyordu. "Yani... Şey... Çiçekler konusunda..."

[GM - Dimensio]

Rarona’ya kendini taktim etmenin ardından verdiğin selamlamaya, Rarona mahcup bir gülümseme ile kafasını hafifçe sallamakla karşılık veriyor. Ardından bulunduğun yardım teklifine karşılık ise Rarona “Size zahmet vermek istemem Zenahpuryu B-” diyor ve yüzündeki mahcup gülümsemeyi bir kat arttırarak “Sadece Zenahpuryu.” diyor. Bakışlarını tekrar sulamakta olduğu çiçeğe doğru çeviren Rarona “Zaten bitti sayılır. Ancak size isminizle hitap edeceksem, sizin de bana karşı aynısını yapmanızı isterim.” diyor sesindeki nezaketi ve duruşundaki asaleti hiçbir şekilde bozmadan. Adeta odayı bezeyen her bir çiçeğin ne güzel görüntüsünü ve kokusunu bünyesine sindirmiş gibi görünen Rarona’nın zarif bir şekilde çiçeği sulaması, sanki çiçeğe sunduğu bir lütuf gibi geliyor gözüne. Bu haliyle Rarona’nın ilk bakışta kendini beğenmiş bir havası olabileceği yönündeki düşüncelerin, aslında Rarona’nın asaletine erişilememesinin bir sonucu olduğunu hissedebiliyorsun. Ancak Rarona bununla da yetinmemiş gibi, bu asaletine eklediği nezaketle birlikte sıradan bir insanın hayallerini süsleyemeyecek kadar erişilmez bir karakter yaratmış gibi duruyor. Ne var ki, tüm bu insanı kendine hayran bırakan yanları bir yana, Rarona’nın tüm bunları tamamen doğal ve doğaçlama bir şekilde gerçekleştiriyor olması ise, onun hakkında düşüncelerin insan ötesine evrilmesine neden oluyor.

Rarona’ya ilişkin düşüncelerin kafanda şekillenmeye başlarken, Rarona da son çiçeği sulamasının ardından elindeki suluğu pencerenin kenarına bırakıyor ve ardından yavaş adımlarla yanından geçerken tüm kokusunu içine çekmene olanak sağlıyor. Tam karşındaki koltuğa yavaşça kendini bırakan Rarona “Beklettiğim için gerçekten üzgünüm Zenahpuryu. Yoğun bir dönem olduğunun farkındayım, lakin bu çiçeklerin kurumasına da gönlüm el vermezdi.” diyerek kendini açıklama ihtiyacı hissediyor. Yüzüne yerleştirdiği mahcup gülümsemesine ışıltılı bir bakış da eklemeyi ihmal etmeyen Rarona tüm bu çiçek faslını ardında bırakmışçasına “Size nasıl yardımcı olabilirim?” diyerek sözü sana bırakıyor.

[Zenahpuryu]

Rarona'nın mahcup gülümsemesine karşılık gülümsemekle yetinirken, gülümsemesi arttıkça ona olan ilgisi de fazlasıyla artıyordu. Kendisine ismiyle hitap edecek olmasına rağmen koruduğu resmiyeti biraz garibine gitse de, hiç tanımadığı birine karşı böyle davranmasının biraz da doğal olduğunu düşünüyordu. Rarona'nın çiçekleri sularkenki zarifliğini seyretmek, sanki bir ömür sürse bile çekilecek bir olay örgüsü gibiydi. Asaletini hiçbir şekilde bozmadan kurduğu cümleler, tavırları onu ilgi çekici birisi haline getiriyordu genç adam için. Rarona, kendini beğenmiş birisi değildi, öyle durmasının sebebi muhtemelen asaletine erişilemiyor oluşundan kaynaklanıyordu. Ancak bunun haricinde, tavırlarındaki ve hareketlerindeki nezaketlik hayal dünyasının sınırlarını aşabilecek bir düzeye getiriyordu karakterini. Dünyanın en nadir parçasıymış gibi duran Rarona'yı elde etmek, belki de beklediğinden çok daha zor olacaktı. Yine de, onun büyüsüne kapılmıştı bir kere, karnında ağrılar yaratmasına sebep olan bu büyüyü umursamıyor olmak, çok daha hoşuna gidiyordu.

Rarona'nın son çiçeği sulamasının ardından yavaş adımlarla yanından geçmesiyle birlikte onun kokusunu ciğerlerine çekmesine olanak sağlıyordu. Belki de binlerce çiçekten daha güzel olan bu koku yanından geçerken, zamanın yavaşlamasını dileyecek duruma geliyordu. Bir anlığına gözlerini kapatmış, sadece burnuna dolan bu kokuya odaklanıyordu. Gözlerini geriye açtığında koltuğa yavaşça kendini bırakan kadını izledi, onun ağzından çıkan kelimelerin her birine dikkat kesildi. Yoğun bir dönemde olmasına rağmen çiçeklere böylesine özen gösteren kadının karşısındaki koltuğa oturmak için hareketlendi. Onun gibi ağırdan alarak oturmayı planlıyordu. Biraz da etkileyebilmek için kaslarını gere gere hareket ediyordu çok fazla kasıntı durmamaya çalışarak. Kendisine nasıl yardımcı olabileceğini sorduğunda, aklında tek bir cevap vardı aslında. Onunla bir yemeğe çıkmak ve daha yakından tanımak. Ancak bunu direkt olarak sormayı düşünmese de, Boaldir'in evlenme teklifi aklına geliyordu. O direkt sorabildiyse ve Curena kabul ettiyse, belki Rarona da Zen'in yemek isteğini kabul edebilirdi. Ancak onlar önceden de birbirlerini tanıyor olmalıydılar, bu yüzden önce Rarona'yı tanımalıydı.

"Bana Rarona'yı tanımayı bahşederek yardımcı olabilirsiniz. Rarona kimdir, başında olduğu organizasyon olan Sadakatin Sefaleti nedir? Rarona nelerden hoşlanır, neler yapmayı sever?" Gözlerinin direkt içine bakarak onu etkilemeye çalışmayı düşünüyordu. Bu sohbet biraz daha ilerleyebilirse, belki akşam onu Valerin'de yemeğe çıkarabilirdi. Ne de olsa orada tanıdık bir restoran vardı ve yanında bir hanımefendiyle giderse kesinlikle muhteşem bir şekilde ağırlanabileceğini düşünüyordu. Enomius Maniakes'in restoranına, Rarona ile birlikte gitmeyi kafaya koymuştu.

[GM - Dimensio]

Rarona’ya sorularını yöneltmeye başlamanla birlikte, Rarona’nın yüzündeki mahcup gülümseme kızarak yanaklara doğru evrilmeye başlıyor. Sorduğun sorular karşısında epey utandığı belli olan Rarona, soruların bittiği anda bir cevap vermek yerine sanki içinde bulunmak istemediği bir durumda kalmış gibi etrafına bakmaya çalışıyor. Bir an için odadaki tüm çiçeklerin ayaklanıp kendisini kurtarmalarını bekler gibi bakışları çiçeklere dalan Rarona, birkaç saniyelik sessizliğin ardından “Nasıl?” diyor sadece. Bu tek kelimeyi öylesine içine söylüyor ki, kulaklarının bunu duyup duymadığına emin olamıyorsun bile. Ancak Rarona, biraz da zorlayarak bakışlarını sana yöneltebildiğinde, ilk birkaç denemedeki başarısızlığını sindirerek gözlerinin içine bakıyor. O anda Rarona’nın içinden onlarca şey söylediğini, ancak dudaklarından tek bir kelimenin bile dökülmemek için Rarona’nın diline dolandığını rahatlıkla görebiliyorsun. Nitekim Rarona tek bir kelime söyleyemeden bakışlarını bir kez daha senden kaçırıyor ve ardından yerinden hızla kalkıyor.

Rarona hızla kalktığı koltuğundan pencere kenarına doğru hareketleniyor ve az önce çiçeklere su verdiği suluğu alarak masasının üzerinde duran bir bardağa su doldurmaya başlıyor. Rarona’nın titreyen ellerin suyu bardağı dökmesini oldukça zor bir hale getirmiş olsa bile, Rarona birkaç yudumluk su doldurmasının ardından, bardağı eline alarak doğrudan kafasına dikiyor. Tüm bu anlarda, olan bitenin salt sorularının sonunda olmasına bir anlam veremesen bile, karşındaki Rarona gördüğün asil kızdan ziyade, ilk kez çıkma teklifi almış bir ergen gibi görünüyor. Bardağındaki suyu içmesinin ardından ise Rarona derin derin birkaç nefes alıyor ve tekrar eski yerine dönüyor.

Bir kez daha kendisini koltuğa bırakan Rarona, birkaç saniye önceki hareketlerinin etkisi altında olsa bile, bunu sana en az yansıtacak şekilde gözlerinin içine bakıyor ve “B-Bir hükümdar adayı değilim. Y-yani hükümdar adayı olarak… H-hani beni tanımak… S-sana çok bir şey katmayabilir.” diyor. Hafif kekeleyen sözlerinin ardından Rarona derin bir nefes alarak tüm karmaşıklığını içine sindirmesiyle birlikte, yüzüne daha keskin bir ifade takınarak “Özür dilerim Zenahpuryu. Bir anlık boşluğuma geldi.” dedikten sonra, aldığı tüm nefesleri yavaşça bırakırken “Dediğim gibi bir hükümdar adayı değilim ve bu yüzden taşıdığınız zorlu görevde beni tanıma zahmetine sizi sokmak istemem. Ancak bu yolda Vearis Hanım’ın desteklenmesi gerektiğini düşündüğümü belirtmeliyim Zenahpuryu. Umarım, sen ve arkadaşların da onun en iyi tercih olduğuna kanaat getirirsiniz.” diyor.

Bu sözleriyle birlikte konuşmasını sonlandırdığını anladığın Rarona’nın adeta birkaç dakika içinde iki farklı karakterini açıkça ortaya koymuş olması, onun hakkındaki düşüncelerinin de şekillenmeye başladığını gösteriyor. Kırılgan ve sağlam yanını, asaleti ve zarafetiyle birleştirirken, aynı zamanda ürkek bir hale bürünebiliyor olması, esasen Rarona’yı daha karmaşık ve içine çekilen bir karakter haline getiriyor gibi görünüyor.

[Zenahpuryu]

Rarona'ya karşı sorduğu soruların ardından, gözleri karşısındaki kadınların yanaklarına doğru yöneliyordu. Gülümsemesi yavaş yavaş kızarmaya ve yanaklara doğru ilerlemeye başladığında genç adamın yüzünü de bir şaşkınlık hali almaya başlıyordu. Sanki çok nadir gerçekleşen bir olayı izliyormuş gibiydi. Rarona bu sorulara cevap vermekten ziyade çaresizlik içerisinde bir kaçış yolu ararmış gibi tepkiler vermeye başlarken, çiçeklerden onu kurtarmasına dair umut bekliyormuş hissiyatıyla tek bir kelime çıkarıyordu ağzından. Genç adam sanki bu kelimeyi çok uzaktan duymuş gibi biraz daha öne doğru eğilme ihtiyacı hissediyordu, karşısındaki kadın ona bakmakta bile zorlanmaya devam ederken şaşkınlığı iyice artıyordu. Karşısındaki kadının neden böyle bir tepki verdiğini anlamaya çalışırken, bir yandan kötü bir şey mi yaptığı konusunda emin olamamak, onu şaşkınlığın içerisinde boğulmaya zorluyordu. Genç kadının yerinden hızla kalkmasıyla birlikte ne yapacağını takip etmek için oturduğu koltuğa iyice gömülmüş ve sanki orada değilmiş gibi davranmaya başlıyordu. Sanki bu soruyu hiç sormamış, hiç burada bulunmamış gibi. Bir hayalet gibi...

Rarona pencere kenarına doğru hareketlendikten sonra çiçeklere koyduğu suluğundan kendi bardağına su dolduruyordu. Kadını iyice strese sokmuş olmalıydı. Titreyen ellerini gördükçe daha fazla koltuğa gömülme ihtiyacı hissediyordu, sanki daha fazla geriye doğru yaslanabilse koltuğun kıçından çıkıp kaçabilecekmiş gibi. Yine de, birkaç ittirmede bunun imkansız olduğunu anlamıştı. Koltuğundan kıçından bir anda fırlayarak kaçamayacaktı. Rarona'nın bu stresli hali, su içmesinden sonra da geçmemiş ve kendisine onu tanımanın çok bir şey katmayacağını söylemişti. Zaten bir hükümdar adayı olarak tanımak istemiyordu, ancak genç kadına bunu belirtmediğinden bilmemesini doğal karşılıyordu. Ancak Rarona'nın keskin bir ifadeyle bir anda karakterinin değişmesi, onu daha da şaşırtan nokta oluyordu. İyice geriye doğru kaçmaya çalıştığı koltuktan doğrulup onu seyretmeye başlıyordu. Kendisinin hükümdar adayı olmadığını ve bu zorlu görevde onu tanıma zahmetine girmemesini söylüyordu. Kendi kafasındaki aday ise Vearis'di. Rarona'nın ani değişimleri, şuanda gösterdiği karakteri sanki bir kalkan gibiydi. Kendini çevreden korumak için böylesine bir karakter de bulunması ve zaman zaman kırılmalar yaşıyor olması muhtemeldi. Ancak emin olamıyordu, karşısındaki kadın çok karmaşık birisiydi ve bu onun ilgisini daha çok çekmeye başlıyordu.

"Üzgünüm, hükümdar adayı olarak kafamda zaten belirli birisi var. Buraya bir hükümdar adayıyla tanışmak için gelmemiştim en baştan zaten..." Dedikten sonra Rarona'nın gözlerinin içine bakmaya başlıyordu. Biraz daha cesur ve atılgan olursa, belki daha iyi olabilir diye düşünmekten kendini alıkoyamıyordu. Aynı Rarona gibi, yavaş yavaş kızarmaya başlarken utancını bir şekilde ezmeye çalışıyordu. "Benimle yemeğe çıkar mısın? Valerin'de tanıdığım birisi var, oranın yemeklerini denemek istiyordum. Bana eşlik edersen çok mutlu olurum." Dedikten sonra bakışlarını çekti, daha önceki stresi ona yaşatmak istemiyordu. "Yani burası çok resmi ve arkadaş edinmenin sana da bir zararı olmaz diye düşünüyorum..." Karnına giren garip ağrıların kıvranışını göz ardı etmeye çalışarak, olumlu cevabı duymak için ayağını hafif hafif oynatmaya başlıyordu.

[GM - Dimensio]

Konuşmaya başlamanla birlikte, Rarona’nın nefes alışverişlerindeki değişiklik doğrudan dikkatini çekiyor. Sanki her aldığı nefeste ciğerlerine batan bir şeyleri hissediyor ve her nefes verdiğinde de etinden bir parça kopar gibi görünen Rarona, konuşmanı sürdürdükçe bir eliyle de karnını tutmaya başlıyor. Bu nefes alışverişindeki kontrolsüzlüğü fark etmiş gibi duran Rarona karnındaki elini sıkı sıkıya karnına bastırmış olsa bile, yaşadığı soruna engel olabilecek gibi görünmüyor. Nitekim olayı yemeğe çıkmaya ve arkadaş edinmeye getirdiğin anda, Rarona’nın kıpkırmızı olan suratında gözleri sonuna kadar açılıyor ve bir an kadının taşikardi geçirip geçirmediğinden endişe duymaya bile başlıyorsun. Rarona kızaran suratı ve şaşkın bakışlarıyla zar zor nefes alıyor ve cümlelerin tamamladığı anda kendini ayağa fırlatıveriyor!

Ayağa kalkan Rarona bakışlarını hızlıca odada gezdirirken, sanki kendisine saklanacak bir delik arar gibi görünüyor. Odanın adeta dört köşesine dip bucak bakan Rarona’nın çaresizliği giderek kendisini zora sokmuş gibi görünürken, Rarona bilinçsizde odanın kapısına doğru adımlamaya başlıyor. Birkaç adımının ardından adımını ansızın geriye doğru atıyor ve pencereye doğru yöneliyor. Ne var ki, yine birkaç adım sonrasında bir kez daha adımlarının yönünü değiştiriyor. Utangaçlığının altında yatan derin stresi rahatlıkla gözlemleyebildiğin bu anlarda Rarona en sonunda oturduğu koltuğun arkasına iki elini koyuyor ve biraz öne doğru eğiliyor. Bu hareketiyle Rarona’nın kıyafetlerinden göğüslerini biraz daha fazla görmen mümkün olsa bile, bu anda Rarona’nın böyle bir frikik verdiğinden habersiz olduğunu rahatlıkla anlayabiliyorsun. Bir an için bu durumu söylemek içinden gelse bile, bunun Rarona’yı daha da zora sokabileceğini rahatlıkla fark edebiliyorsun.

Nefes alışverişlerini bir düzene sokmak isteyen Rarona yarım dakika kadar bunun için mücadele etse bile, sonucu pek olumlu olmuyor. Ancak yine de, en azından seninle konuşabilecek kıvama gelmesiyle birlikte, bakışlarını seninkilerle buluşturmaktan özellikle kaçınır gibi duran Rarona “O-onore ediyorsunuz Zenahpuryu Bey… T-t-eşek-kür ederim… G-gerçekten…” diyor ve ömründeki en zor sözleri söylemiş gibi derin bir nefes veriyor. Tekrar ciğerlerini doldurmak için birkaç saniye bekleyen Rarona, tekrar nefes almasının ardından “A-ancak, üzü-üzülerek t-t-teklifinizi-zi r-reddet-detmek duru-mundayım. G-gerçekten üz-üzg-üzgünüm.” diyebiliyor. Zar zor çıkardığı bu cümlenin ardından derin bir nefes alıp pencere kenarına doğru yönelen Rarona, bu aşamadan sonra pek de eski haline dönüp rahatlıkla konuşabilecek gibi görünmüyor gözüne.

[Zenahpuryu]

Zen'in atılgan konuşmaya karar vermesi, belki de şuana kadar yaptığı seçimlerden en kötü sonuçlardan birini doğuran seçim olabilirdi. Rarona'nın yaptığı her bir hareket sanki bir anda kadını kalpten öldürecekmiş gibi bir hissiyat verirken, konuşmasına devam ediyordu. Konuşmaları tamamen sonlandığında ise, kadının bir an için ölüp ölmeyeceğini anlayamayacak noktaya geliyordu. Böylesine bir stres karşısında ne yapacağını bilemeyen genç adam, kadının yerinden fırlamasıyla birlikte kendini koltuğa gömmesi bir oluyordu. Tek umudu, koltuğun kalkıp kendisini buradan götürmesiydi. Hem utanıyordu, hem de ne yaptığını bilmediğini için kadının ne tepki vereceğinden korkuyordu. Sadece bir yemek teklifinin böyle bir şeye sebep olması şuana kadar yaşadığı tüm anlardan daha stresli bir andı. Diğerlerinde en azından ne olduğunu anlayabiliyordu, ancak bunda hiçbir şey anlamıyordu!

Kadının çaresizliği iyice artmaya başlarken, sanki kadında odanın bir köşesinde delik olsa da buradan gitsem der gibi etrafı kolaçan ediyordu. Bir oradan bir oraya doğru koşturan kadını seyretmeye devam ederken, kadının oturduğu koltuğa ellerini koyup öne eğilmesiyle bu stresli andaki sanki ışık gibi parlayan o an ortaya çıkıyordu. Rarona'nın farkında olmadan verdiği frikik, bir anlığına genç adamın ilgini çekiyordu, gözleri kadının göğüslerine doğru kaymaya başlıyordu.

"Oha."

"Kadın... Göğüsü..."

İçinden geçirdiği bir sürü duygu arasından kendi zihnine fısıldayabildiği kelimeler bunlardan ibaretti. Bir an için bu durumu ona söylemek istese de, kadını daha da zora sokacağının farkındaydı. Ancak böyle bir ana hafızasını kaybettiğinden beri ilk kez şahit olmak, bakma hevesini daha da arttırıyordu. Yine de bunun ayıp bir şey olduğunu düşünüyordu, birkaç saniyenin ardından hızla kafasını iki yana sallamaya başlamış ve gözlerini sıkıca kapamıştı. Kafasını dağıtmak zorundaydı.

"Vadlena'nın memeleri... Vadlena'nın memeleri... Iyyyy..."

Rarona nefes alışverişini düzene sokmak için yarım dakika beklerken, genç adam da kafasındaki, daha doğrusu önündeki görüntüyü bir an önce kafasından silmek için mücadele etmişti. Rarona bu mücadele arasında ilk konuşmaya giren kişi olarak, zar zor konuşarak birkaç kelime ağzından çıkarmıştı. Sonrasında ise teklifini üzülerek reddettiğini söylemesiyle iyice koltuğa gömülmek istedi. Utancından ölmek üzere olan genç adam, yemeğe tek başına çıkacak olmanın verdiği üzüntü, gördüğü görüntünün aklından silinmeyecek şekilde yer edinmiş olması, her bir duygusu birbirine karışıyordu. Kadının pencere kenarına doğru yönelmesiyle birlikte ayağa kalkarak masaya doğru gitmişti. Masada duran bardağa ve suluğa doğru yöneldi, suluktan bardağa su doldurduktan sonra masanın diğer ucuna, Rarona'ya doğru ittirdi.

"Özür dilerim, sizi böyle strese sokacağımı düşünmemiştim."

Ağzından çıkan basit bir cümlenin ardından, Bristran'ın yanında ağlamaya karar vermişti. Kadını daha fazla strese sokmamak için daha fazla cümle kurmadan, koyduğu bir bardak suyu bırakarak odadan çıkmayı planlıyordu, belki de bu konu hakkında patronunun başının etini yemeli ve azar işitmeliydi. Ancak kesinlikle ona anlatmalıydı. Kesinlikle ona anlatmalıydı...

Off Topic

Saygıdeğer Fortius, öncelikle eline sağlık. Benim başka bir hükümdarla görüşme planım olmadığından, konunun devamını size bırakmaktayım, isterseniz kapatabiliriz.