Hiçliğin Ortasında, Her Şeyin Kıyısında (Aithen)

[Aithen]

Lyure'nin sert sözlerinin yankıları zihninde hala devam ederken, bu karışıklığı düzeltmeye çalıştı. "Komutanım, lütfen yanlış anlaşılmasın." dedi Aithen, ses tonunda hem açıklama hem de özür dileyen bir hava ile. "Lyure ile aramızdaki ilişki, emir-komuta zinciri içinde değil, karşılıklı bir anlayış ve saygıya dayanıyor. Onun tepkisi, belki de bu yeni ve beklenmedik durumdan kaynaklanıyor." Aithen, Agrupnia'nın yüz ifadelerini dikkatle izlerken, kendi pozisyonunu ve Lyure ile olan bağını daha iyi açıklamak için kelimelerini özenle seçiyordu. "Lyure benim iblisim ve onunla birlikte hareket etmekteyiz. Bu yeni duruma alışmamız gerekiyor, ve bu, birkaç anlaşmazlığa yol açabilir. Ancak, her zaman olduğu gibi, her iki tarafın da çıkarlarına en iyi hizmet edecek şekilde bir yol bulacağız." Aithen, bu açıklamayı yaparken, aynı zamanda Agrupnia'nın sözlerinin ve tavrının altında yatan anlamları da çözmeye çalışıyordu. Agrupnia'nın her kelimesi, Aithen için bir bilmece gibiydi; bu bilmeceleri çözerek, dünyadaki yerini daha iyi anlamayı umuyordu. "Komutanım, sözlerinizle birçok şeyi ima ediyorsunuz. Benim geçmişim, iblis diyarındaki uyanışım, ve oradaki eylemlerim hakkında bildikleriniz, bana bu yolda rehberlik edebilir. Eğer paylaşabileceğiniz herhangi bir bilgi varsa, bu benim için çok değerli olacaktır."

Aithen, Agrupnia'nın vereceği cevabı beklerken, kendi içinde de bir plan yapmaya ve bu karmaşık dünyada nasıl ilerleyeceğini düşünmeye başladı. Her ne kadar bu rolü kabul etmiş olsa da, kendi içinde hala büyük bir mücadele ve çatışma yaşanıyordu. Bu yeni rol, onun için sadece bir meydan okuma değil, aynı zamanda kendi içsel yolculuğunda bir dönemeçti. Aithen, bu yeni ve bilinmez yolculukta, kendi değerlerini, inançlarını ve yeteneklerini en iyi şekilde kullanmaya kararlıydı. Aithen, Agrupnia'ya yaptığı açıklamanın ardından, dikkatini yeniden Lyure'ye çevirdi. Lyure'nin önceki sert tavırlarını ve tepkisini göz önünde bulundurarak, onu bu yeni duruma adapte olmaya ve ortak bir yol bulmaya ikna etmeye çalıştı. "Lyure." diye başladı Aithen, sesinde hem anlayış hem de ikna edici bir tonla. "Bu yeni durum her ikimiz için de beklenmedik ve zorlayıcı. Ancak birlikte hareket etmeye devam etmemiz, her ikimizin de yararına olacak." Lyure'ye dikkatlice bakarak "Senin gücün, kudretin ve deneyimin, bu yolculukta bana büyük bir destek olacak." diyerek devam etti Aithen. "Ve ben de sana, bu yeni dünyada ve karşılaşacağımız zorluklarda rehberlik edeceğim. Birbirimize güvenerek ve birlikte hareket ederek, bu yeni durumu avantaja çevirebiliriz." Böylece bir bakıma iki tarafı da sakinleştirmeye çalıştı Aithen. Peki işe yarayacak mı?

[GM - Dimensio]

Lyure’nin sözlerinden sonra Agrupnia’nın yüzünde küçümseyici bir tebessümün kırıntılarını seçebiliyorsun. Bununla birlikte söze başladığında, Agrupnia bir yandan Lyure’yi süzmeye devam ederken, bir yandan da senin sözlerine kulak veriyor. Konuşmanı hiçbir şekilde bölmese bile Agrupnia’nın söylediklerini ne kadar ciddiye aldığı konusunda şüpheler kafanın içinde dolanmaya başlıyor. Zira Agrupnia, yüzüne yerleşen küçümseyici tebessümünü tüm suratına yayarken, sanki sözlerinle alay eden bir ihtiyardan farksız görünüyor. Bir şekilde, bu durumun Lyure’nin de fazlasıyla dikkatini çekmiş olduğunu hissedebiliyorsun ve bu nedenle sözlerini bu kez ona doğru yönelttiğinde, Lyure’nin yüzünde aşağılayıcı bir ifadeyle karşılaşıyorsun. Bir yanında küçümseyen bir ihtiyar ve diğer yanında da aşağılayan bir iblisin tam ortasında kalmış bir halde sözlerinin gücüne güvenmeyi umarken ilk tepki Lyure’den geliyor.

Lyure, özellikle Agrupnia’ya bakmamaktan imtina edercesine karanlığın içerisinde döndürdüğü bakışlarını sana doğrulturken “Seninle olan anlaşmamız ve sana söylediklerim belli Aithen’cim. Ne fazlası ne eksiği… Ama senin de benim kim olduğumu, bazı ismi gerekmeyen bunaklara göstermen lazım!” diyor. Lyure’nin sözlerin, sanki Agrupnia’nın uykusunu yarım bölmüş gibi kekremsi bir ifadeyle karşılanırken, Agrupnia iki elini arkada birleştirmesinin ardından “Kim olduğunu biliyorum Lyure. Kendine İnsanların Kurtarıcısı ve İblislerin Efendisi mi dedirtiyorsun?” diyor. Agrupnia’nın bu sözleri, sanki Lyure’nin damarına basmış gibi bakışlarının Agrupnia’ya dönmesine neden olurken, Agrupnia bu halden memnun bir şekilde yüzüne küçümseyen tebessümünü geri yerleştiriyor ve “Güldürme beni çapsız iblis! Sen, hizmet ettiğin toy bir Aludir’e kendini kabul ettirebilmek dışında herhangi bir şey beceremeyen, kabiliyetsiz bir iblisten ibaretsin!” diyor. Agrupnia’nın bu sözlerinde yer alan her bir kelime, sanki Lyure’nin kalbine kelime adedince hançer saplanmış gibi bir ifade takınmasına neden olurken, Agrupnia bir anda bakışlarını sana çevirdiğinde “Ve sen… Bir iblisle karşılıklı anlayış ve saygı mı? Senin diğer Aludirlerden farklı bir konumda olabileceğini düşünmüştüm. Oysa tek yapabildiğin iblisinle flörtleşmekmiş!” diyor.

Agrupnia’nın sözleri, bu kez hançerlerin hedefine kendin konulmuş gibi hissetmene sebep olurken, Agrupnia bir hışımla arkasını dönüyor ve aldığı bir nefesten sonra “Neyse, yanılmışım. Git ve iblisinle evcilik oynamaya devam et Aithen. Senden daha fazlasını bekleyemeyeceğimi gördüm.” diyor. İçinde bulunduğu karanlıktan çok daha karanlık bir tonda ağzından çıkan bu kelimelerin ardından, bir şekilde karanlığın içine doğru dolduğunu hissedebiliyorsun. Aynı şekilde, Lyure'nin de maruz kaldığı sözlerin ardından çatılan kaşları ve öfkeyle parlayan gözleri, hissettiklerinde yalnız olmadığını sana gösteriyor. Fakat bir şekilde, Agrupnia'dan yayılmaya başlayan karanlığı hissettiğin anda, duyduğun tüm bu sözlerin ruhunun içinde karanlık bir çalkantı oluşturmaya başlıyor.

[Aithen]

Aithen, Agrupnia'nın ağır sözleri karşısında içinde yükselen öfkeyi bastırmakta zorlanıyordu. Yüzünde beliren sinir ve hayal kırıklığı ifadesiyle, "Yani bu mu sizin yönteminiz, Komutanım?" diye sordu, sesi öfkeden titrerken. "Bir Aludir'i küçümseyerek ve onun iblisini aşağılayarak mı başarıya ulaşıyorsunuz? Bu, Aludirler arasında saygı ve güven inşa etmenin yoludur sanıyor musunuz?" Aithen, Agrupnia'ya doğru adım atarken, gözlerinde parlayan bir öfke ve kararlılık vardı. "Sizin bu tavrınız, Aludirlerin gücünü ve potansiyelini nasıl ortaya çıkaracak? Bizi birbirimize düşman ederek mi birlik sağlamayı planlıyorsunuz?" diye devam etti. Her kelime, içindeki isyanı ve Agrupnia'ya olan hayal kırıklığını yansıtıyordu. "Eğer bu, sizin liderlik anlayışınızsa, ben bunu kabul etmiyorum. Aludirler, saygıya dayalı bir ortamda daha güçlü ve etkili olurlar, aşağılanarak değil." Aithen'in öfkesi, Agrupnia'nın tavrı karşısında doruğa ulaşmışken, sözlerini daha da ileri götürdü. "Ve insan-iblis ilişkisi hakkında ne düşünüyorsunuz, Komutanım?" diye sordu, sesindeki sertlikle Agrupnia'ya meydan okurcasına. "Bu ilişki, sadece bir hiyerarşi ve emir-komuta zinciri midir sizce? Bir iblisle bir insan arasındaki karşılıklı saygı ve anlayışın, bizim gücümüzü ve yeteneklerimizi nasıl artırabileceğini hiç düşündünüz mü?" Aithen, Agrupnia'ya doğrudan bakarken, kendi içindeki inanç ve değerleri savunuyordu. "Bir insan ve bir iblis arasındaki bu bağ, karşılıklı anlayış ve saygıya dayanmalıdır. Bir iblisin gücü ve bilgeliği, insanın dünyasına eşsiz bir bakış açısı getirir. Ve insanın iradesi ve duygusal zekası, iblisle olan bağı daha da güçlendirir. Bu birliktelik, her ikimiz için de bir güç kaynağı olabilir. Bu tür küçümseyici ve tek taraflı yaklaşımlar, ne bize ne de size fayda sağlar." Hemen ardından da Lyure'ye dönüyor ve yine Agrupnia'ya sesleniyor. "Tabii, eminim sizin yarattığınız bu soğuk ve kaba sistem önümüzdeki bin yıl içerisinde bu savaşı bitirecektir, tebrik ederim sizi." diyor alaycı bir tavırla.

Aithen, Agrupnia'nın yakınına adım atarken, sesindeki alaycı tonu bir kenara bıraktı ve daha ciddi bir ifade takındı. "Umursamamak, yok saymak... Bu çok kolay, Komutanım," dedi Aithen, sesindeki meydan okuma hissi hala hissedilirken. "Ama bir lider olarak, karşılıklı diyalog ve açık bir tartışma yürütmek, bu savaşı ve mücadeleyi daha anlamlı kılar. Bizi sadece güçlü kılmaz, aynı zamanda daha bilge ve etkili yapar." Aithen, Agrupnia'ya daha yakın dururken, "Kendi fikirlerimi savunma ve bunları tartışma fırsatı istiyorum," diyerek devam etti. "Bir Aludir olarak, bu dünyada ve iblis diyarında nasıl ilerleyeceğimiz konusunda fikirlerim var. Bunları sizinle paylaşmak ve karşılıklı bir anlayışa varmak istiyorum. Sizin deneyiminiz ve bilginiz, benim için değerli. Ama aynı zamanda benim bakış açım ve fikirlerim de önemli. Beni yok sayamazsınız." Aithen'in bu sözleri, Agrupnia'nın vereceği cevaba ve onun reaksiyonuna bağlıydı. Bu durum, Aithen için sadece bir meydan okuma değil, aynı zamanda kendi liderlik yeteneklerini ve karakterini gösterme fırsatıydı. Aithen, bu tartışmada, hem kendi içsel gücünü hem de Aludir ve iblisler arasındaki ilişkinin doğasını daha iyi anlamak istiyordu. Aithen, sözlerinin ardından Lyure'ye doğru yürümeye başladı ve iki elini de tutup "Bu söylediklerim senin için de geçerli, Lyure. Kendinden başka kimseyi önemsemiyor olabilirsin ama şunu unutma ki beni önemsemek zorundasın. Biz bir takımız ve bu takım çift taraflı bir efor olmadan yürümez. Bana itaat et demiyorum, ama bu yolculukta desteğine ihtiyacım var. Madem söylediğin kadar kudretlisin, bunu davranışların ve tepkilerinle göster." diyor. Geriye iki tarafın da düşüncelerini dinlemek kalıyor.

[GM - Dimensio]

Sanki bulunduğu ortamdan ayrılmak için arkasını dönmüş olan Agrupnia’ya karşı cümlelerini kurmaya başladığında, Agrupnia önce omzu üstünden bir bakış atıyor. Agrupnia’nın bakışlarındaki keskinlik ve öfke doğrudan dikkat çekici olsa bile, sana herhangi bir müdahalede bulunmaktan uzak duruyor. Bu durum ise, senin konuşmana kesintisiz bir şekilde devam etme imkanı sağlıyor. Konuşman devam ettikçe, Agrupnia bu kez vücudunu sana doğru çeviriyor ve arkadan bağladığı iki eliyle konuşmandaki her bir kelimeyi dikkatle dinliyor. Yüz hatlarına yerleşen keskinlik Agrupnia’nın ne düşündüğünü veya aklından ne geçtiğini senin için anlamsız kılarken, giderek yayılmaya başlayan karanlık bir auranın ise çok da olumlu yorumlanamayacağını hissediyorsun. Buna karşın, konuşmaların tüm bu olumsuzlardan etkilenmeksizin sürmeye devam ediyor. Nitekim, konuşmanın son faslına girdiğinde bir kez daha Lyure’nin ellerini tutuyorsun. Ancak bu kez Lyure, ellerini senden kaçırmak ister gibi bir hareket yaptıktan sonra, sanki Agrupnia karşısında böyle bir pozisyona düşmüş olmaktan pek de memnun olmadığını anlayabiliyorsun. Bununla birlikte, Lyure’de oluşan bu hal Agrupnia’nın da doğrudan ilgisini çekmiş gibi görünüyor ve keskin ifadesine yerleşen alaycı bir gülümseme, tüm bu davranışlarına tek başına cevap oluyor.

Konuşmanın sonlanmasıyla birlikte, Lyure herhangi bir şey söylemese bile sert bir şekilde ellerini senden çekmesi, konuşmana tamamen katılmadığını sana anlatmaya yetiyor. Ancak bununla birlikte ağzından olumsuz bir kelime de çıkmaması, yürüdüğünüz yolda çok da ayrı düşmediğinizi hissetmeni sağlıyor. Bu haliyle, şu anda en büyük sorunun ve muhatabının Agrupnia olduğunu görerek ilgini ve odağını ona doğru kaydırıyorsun. Agrupnia yüzündeki alaycı gülümsemeyi birkaç saniye daha sürdürmesinin ardından keskin hatlarına geri dönerken “Bitti mi?” diyor konuşmaya başlayacağını belli etmek istercesine. Bu sorusundan sonra hafifçe bir nefes alan Agrupnia “Saygı, güven, anlayış… Bunlara mı sığınıyorsun Aithen? Sana söyleyeyim o zaman… Bahsettiğim kişiyi unuttun mu? Adı Inias’tı…” diyor. Sözlerine bu noktada ara veren Agrupnia, sanki Inias isimli Aludir ile ilgili söylediklerini tekrar anımsamanı ve gözden geçirmeni bekliyor ve ardından “Sence Inias saygı, güven ve anlayış nedeniyle mi kudretli görülüyor? Yoksa derinlerinde bunlardan fazlası mı var?” diyor. Bu sorularından sonra hafifçe soluklanan Agrupnia “Lenith ve Cysa, tüm bu kriterlerin çerçevesinde mi İmparator olarak addediliyor? Ya da Zenahpuryu… Saygılı, güven veren ve anlayışlı biri olduğu için mi karanlığın içinde bile ışık saçıyor? Ya sen Aithen? Tüm bunları düşünebiliyor ve uygulayabilecek gibi duruyor olduğun için mi buradasın?” diyor. Agrupnia her ne kadar sana birçok soru yöneltmiş olsa bile, senden bunların hiçbirinin cevabını sesli olarak vermeni beklemiyor gibi duraksamasının ardından “Bir şeyleri yanlış anlıyorsun ya da yanlış anlamak istiyorsun Aithen… Senden beklediğim, tüm bu insani kavramlarından uzaklaşman! Eğer seni bir İmparator yapmak isteseydim, ilk söyleyeceğim şey de insanlığından uzaklaşman olurdu. Ancak sana söyledim, senden çok daha fazlasını istiyorum! Bunu saygı duyarak, güvenerek ve anlayışla karşılayarak yapamayacağı en az benim kadar sende biliyorsun.” diyor. Agrupnia bu cümlelerini sarf etmesinin ardından kaşlarını bir kat daha çatıyor ve yüzü daha keskin bir şekilde karanlığa evrilmeye başlarken “Bu yüzden, buradan bana kendinin ve iblisinin parçalara ayrılmış cesedini çıkartma Aithen! Bu bir tehditse, evet tehdit! Umurumda bile olmaz! O kafanın içinde dönüp dolanan ne varsa hepsini bir an önce bir kenara at ve evcilik oynayan bir veletten fazlası olduğunu göster!” diyor.

Agrupnia’nın her bir sözüyle karanlığın daha da kararması, ruhunda ürpertiler yaratmaya başlamışken Lyure’ye attığın kaçamak bir bakışla onun da yüzüne benzer bir ifadenin çöktüğünü görebiliyorsun. Agrupnia’nın gözlerine kilitlemiş olduğu bakışlarının, bir anda yoğun bir baskının karanlıktan var olmasıyla ciğerlerine dolduğunu hissedebiliyorsun. Nefes alışverişlerini tamamen düzensiz bir hale getiren karanlığı sindiren bu bakışlar çoktan en melun şeylerin habercisi olmuşken, Agrupnia sadece “Karanlığınla biç…Kiragath!” diye mırıldanıyor. Bu mırıldanış, karanlığı sadece karanlıktan kara hale getiriyor. Ancak bu karşın, Lyure’nin var olduğuna benzer şekilde hiçbir iblis var olmamış gibi görünürken, bir anda Lyure’nin derin bir çığlıkla bağırması gözlerinin bir anda ona dönmesine neden oluyor. Gözlerin, sadece son anda beyaz bir parıltının karanlığı kesmesine şahit olurken, bir anda Lyure’nin sırt kısmından fışkırmaya başlayan kanlar, onun bu acı çığlığının da neden oluyor. Ne olup bittiğine anlam vermek için bakışlarını Agrupnia’ya döndürdüğünde ise Agrupnia “Karanlığın hükmünü kızıla çevirelim mi Aithen?” demekle yetiniyor.

[GM - Dimensio]

Off Topic

Aithen birinci bildirilmemiş pasiflik uyarısını almıştır.

[Aithen]

Gecikmeler için çok özür diliyorum, yarın yazacağımı bildirmek istiyorum.

[Aithen]

Aithen, Agrupnia'nın son sözleriyle ortaya çıkan bu karanlık tablo karşısında dehşete düşmüş, fakat aynı zamanda öfkesiyle daha da güçlenmiş bir durumda buluyordu kendini. Lyure'nin acı çığlıkları, Aithen'in yüreğine saplanan bir hançer gibi derinden hissedilirken, bu duruma sebep olan Agrupnia'ya olan öfkesi katlanarak artıyordu. Agrupnia'nın kışkırtıcı ve tehditkar sözleri Aithen'i adeta bir köşeye sıkıştırmış, kendini ve Lyure'yi koruma içgüdüsünü zirveye taşımıştı. Gözleri Agrupnia'nın üzerine kilitlenmiş bir şekilde, Aithen adeta patlamak üzere olan bir volkan gibi, titrek ama emin bir sesle konuşmaya başladı. "Bu nasıl bir liderlik anlayışı, Agrupnia? Bir İmparator yaratma iddianız bu mu? Güç ve korkuyla mı? Bu, zulüm! Bu, adaletsizlik!" diye bağırdı Aithen, sesi tüm mekanda yankılanırken, Agrupnia'ya doğru bir adım daha attı. Aithen, Agrupnia'nın gözlerinin içine bakarak devam etti, sözleri keskin ve dolaysızdı: "Siz kudretinizi ve gücünüzü bu şekilde mi kullanıyorsunuz? Zayıfları ezip, güçlülerin daha da güçlenmesini sağlayarak mı? Bu, gerçek bir liderin yapacağı iş değil. Bir lider, yol gösterir, korkutarak değil, ilham vererek liderlik eder!" Agrupnia'ya olan öfkesiyle, Aithen tüm salonu kaplayan bir enerjiyle konuştu. "Biz, sizin kuklanız değiliz ve bu karanlık metotlarınıza boyun eğmeyeceğiz. Lyure ve ben, sadece gücümüzle değil, birlik ve anlayışla da savaşacağız. Ve eğer gerekirse, bu zorbalığa karşı koyarak daha adil bir yol çizeceğiz!" Bu sözler, Aithen'in Agrupnia ve mevcut sistem hakkında net bir tavır aldığını gösteriyordu. Lyure'ye dönerek, onu sakinleştirmeye çalıştı ve dayanışma içinde olduklarını hissettirmeye çalıştı. "Lyure, yanındayım. Bu zorlukları birlikte aşacağız. Ve unutma." Kafasını Agrupnia'ya çevirdi. "Bu işte birlikteyiz."

Aithen, Agrupnia'ya hızla yaklaşırken, içindeki öfke kontrolünü zorluyor. Ona doğru ani bir hareketle yumruk atar gibi yapıyor, bu bir aldatmaca. Gerçek niyeti, Agrupnia'nın dikkatini başka yöne çekmek. Agrupnia'nın olası bir savunma hareketine karşı, Aithen hızla eğiliyor ve Agrupnia'nın taşaklarına tekme atmak için pozisyon alıyor. Aithen'in içine bir his doğuyor, yaptığı şeyin geri dönüşünün olmayacağına dair. Bir yandan da düşünüyor, bir lider savunduğu fikirlerin arkasında durmalı, değil mi? Bu işin sonunda ölebilir, hapse atılabilir veya karşı saldırıya maruz kalıp kısır kalabilir. Ama önemli olan şey kendine ve kendi ideolojilerine bağlı kalmış olmak. Bunu da yapamayacaksa zaten ne bir lider olabilir, ne de Agrupnia'nın önerdiği hiç rolüne bürünebilir. O yüzden karşısında nasıl bir engel var ise onu sıkıca kavramalı, parçalarına ayırmalı ve yok etmeli. Yani bu bağlamda Agrupnia'nın taşaklarını.

[GM - Dimensio]

Lyure’nin acı çığlıkları giderek daha sakin bir tona dönse bile, nefes alışverişinde farklılık doğrudan dikkatini çekiyor. Bu anlarda gözlerin Agrupnia’ya kilitlenmiş bir haldeyken, Agrupnia’nın gözlerinin ardında tamamen umursamaz bir tavrı sezmeye başlıyorsun. Sanki birkaç saniye önce sana atfettiği sözlerin tamamını yutmuş ve karşısında zavallı bir yaratık varmış gibi bakan Agrupnia’ya karşı cümlelerini kurmaya başladığın sırada, Agrupnia’nın tavrından zerre taviz vermeden seni dinlediğini görüyorsun. Lyure’nin nefes alışverişleri daha düzenli bir hale girmeye başladığı sırada ise sözlerini tamamlamış oluyorsun.

Sözlerinle yaptığın saldırının ardından sırada gelen fiziksel saldırıya geçmek için zaman kaybetmiyorsun. Attığın adımlarla halihazırda yaklaştığın Agrupnia’ya doğru saldırıya geçtiğin sırada, dikkatini çeken ilk şey Agrupnia’nın yerinden bir milim dahi kıpırdamaması ve arkasında birleştirdiği ellerini öylece tutmaya devam etmesi oluyor. Bu haliyle, ne seni ne de yaptığın saldırıya hiçbir önem atfetmeyen bir şekilde duran Agrupnia’nın gözlerinde beliren küçümseme, içindeki hırsı daha da körüklüyor. Agrupnia’ya yeteri kadar yaklaşıp yumruğunu çıkardığın sırada bile Agrupnia’nın bunu hiç önemsemeyen şekilde halen gözlerine bakıyor olması bir şeylerin çoktan ters gitmeye başladığını da sana anlatıyor. Yumruk aldatmacasını kullanarak Agrupnia’nın testislerine doğru tekme atmayı amaçladığın anda ise, bir anda adeta ruhuna saplanan bir hançerle bedeninin tamamen hareketsiz kaldığını hissediyorsun! Havadaki yumruğun, ileriye çıkmaya hazırlanan tekmen ve neredeyse göz kapakların bile zamanın içinde donmuş gibi hareketsiz kalırken, ruhuna bir anda dolmaya başlayan sıcaklık kulaklarına gelen cılız bir “Aithen!” inlemesiyle seni yakmaya başlıyor.

Bakışların tedirgin bir halde arkana doğru döndüğünde, Lyure’nin sırtından saplanmış ve göğsünün ortasından çıkmış kılıcın parlaklığı ile yüzleşiyor. Ancak kılıcın parlaklığı bir anda karanlığa dönerken, Lyure’nin ağzının kenarından süzülen kanlara, acılan yarasından akmaya başlayan kanlar eşlik ediyor. Lyure kanamaya başladıkça, sanki Lyure’de oluşan yara ruhunda açılmış gibi acı vermeye başlıyor. Karanlığa dönen kılıç bir anda, karanlığın içinde yok olurcasına Lyure’nin bedenini terk ederken, Lyure de titreyen bakışlarını gözlerinde sabit tutmaya çalışarak dizlerinin üzerine çöküyor. Tam bu anda Agrupnia’nın “Ne acınası!” şeklindeki sözlerine tepki olarak başın istemsizce ona doğru döndüğünde, Agrupnia değersiz bir çöpe atılan tekmeyi andırırcasına çenenin tam altından tekmesini indiriyor! Aldığın darbeyle birlikte geriye doğru ve neredeyse Lyure’nin yanına kadar savrulmanın ardından Agrupnia’nın “Zulüm… Adaletsizlik… Liderlik etmek…” diye mırıldandığını duyuyorsun. Bakışların ruhundaki ve suratındaki acıyla beraber Agrupnia’ya kayarken, Agrupnia sarsılmaz bir kayadan farksız şekilde dikilmeyi sürdürerek “Sence bu insani kavramlara şu anda değer veriyor gibi mi görünüyorum Aithen? İblisimle birlikte zorlukları aşacağım gibi romantik sözlere girişmeyi iyi biliyorsun, lakin daha ilk andan beri iblisini koruyamıyorsun! İblisim sadece iki kere saldırdı ve sen, Aithen, iblisini her ikisinde de koruyamadın! Onu yalnız bıraktın! Bana atacağın bir yumruğa, iblisinin hayatını feda ettin! Peki senin birlik anlayışın bu mu Aithen!? İBLİSİN SENİN İÇİN BİR YUMRUK UĞRUNA FEDA EDİLEBİLECEK BİR ARAÇTAN BAŞKA BİR ŞEY DEĞİL Mİ!?” diyor. Agrupnia’nın cümlesinin sonundaki haykırış, adeta etrafı çevreleyen tüm karanlığı titretirken Lyure’nin bakışlarına yerleşen öfke ve hayal kırıklığı doğrudan sana yöneliyor ve Lyure sadece “Aithen?” demekle yetiniyor. Agrupnia, bakışlarını bir anlığına Lyure’ye yöneltmesinin ardından tekrar sana çevirmesinin ardından ise “Hiç merak etme Aithen… Niyetim ne üzerinde bir korku yaratmak ne de kudretimle seni sindirmekti… Sana sadece aşman gereken dağın ufak bir yamacını gösterdim. Ancak dediğim gibi, sen iblisiyle evcilik oynayan bir veletten fazlası değilsin.” diyor. Agrupnia’nın bu sözlerinin ardından, etrafınızı çevreleyen karanlığın adeta hemen önünüzde yoğunlaşmaya başladığını ve derin bir öldürme arzusunun ruhuna işlemeye başladığını hissedebiliyorsun. Bu anlamsız yoğunlaşmayla birlikte Agrupnia “Ne de olsa bu son şansın Aithen… Ya fazlası ol ya da gerçekten bir hiç…” diyor. Agrupnia’nın bu sözleri değersiz bir hayatın, hak ettiği ölçüde değersiz bir şekilde yitip gitmesini işaret eder gibiyken, gözlerin hemen yanında duran Lyure’nin önünde beliren ince bir parlaklığı fark edebiliyor. Ancak bu fark ediş, sanki en büyük korkuların ve kabusların tek bir anda zihnine hücum etmesine de neden oluyor. Sanki o ince parlaklık doğrudan ruhunu hedef almış gibi…

[GM - Dimensio]

Off Topic

Aithen birinci bildirilmiş pasiflik uyarısını almıştır.

[GM - Dimensio]

Off Topic

Aithen ikinci bildirilmiş pasiflik uyarısını almıştır.