Görüşme (Diniel)

[GM - Dimensio]

Koridorları bir süre arşınlamanın ardından, Shourer’in odasının olduğu yere geliyor ve Shourer’i henüz daha odasına girmeden buluyorsun. Shourer, bir şekilde sanki geldiğini fark etmiş gibi elini odanın kapısına atmadan arkasını dönüyor ve yüzündeki tebessümü silmeden sana baş hareketiyle odaya gelmeni işaret ediyor. Kendisi odaya girdikten sonra ise kapıyı sonuna kadar açık bir şekilde bırakıyor.

Shourer’in odasına doğru ilerleyip kapının önüne kadar geldiğin anda, seni pek de beklemediğin bir manzara karşılıyor. Zira odanın açık kapısından içeriye baktığında, odanın içinde beklediğinin aksine hiçbir mobilya görmüyorsun. Fakat bakışlarının büyümesine neden olan esas şey, odanın içinde büyükçe ve kalın kerestelerin bulunuyor olması oluyor. Odanın sana göre sağ tarafına istiflenmiş bir şekilde duran kerestelerden başını ayırıp diğer tarafa baktığında ise, odada gördüğün kerestelerden yapıldığı belli olan oyma eşyalar oluyor. Kimisi bir metreden uzun, kimisi ise avuç içi kadar küçük olan çeşitli oyma figürler, küçüklük büyüklü sandıklar, ne için kullanılacağı pek belli olmasa bile desenli bir şekilde oyulmuş düz ahşaplar ve bunun yanında büyüklü küçüklü kaşıklar görüyorsun. Kapının tam karşısında bulunan pencerenin önünde ise, Shourer’in bu oyma işlerini yapmak için kurduğu küçük alanı ve buradaki çeşitli malzemeleri rahatlıkla görebiliyorsun.

Shourer, kendisine kurmuş olduğu bu alanda bir şeyler arar halde dururken, eline aldığı bir oyma bıçağını ustaca elinde çevirmesinin ardından kapıya, dolayısıyla sana doğru dönüyor. Yüzündeki gülümseme, sanki ait olduğu yere kavuşmuş bir adamınkinden farksız dururken, etrafa bakışını taklit eder gibi çevresine bakınan Shourer, tekrar gözlerini sana çevirdiğinde “Meraklı mısındır?” diye soruyor.

[Diniel]

Kalabalık aralarında geçen bazı konuşmaların ardından dağılmış, ben de vakit kaybetmeden Shourer'in odasının yolunu tutmuştum. Henüz odasına girmediğini görüyor olmamamla beraber bir şekilde varlığımı hissetmiş gibi elini odanın kapısından çekiyor ve bana dönüyordu. Yüzünde koruduğu tebessümle baş işareti ile beni içeri davet ettikten sonra kapıyı ardında açık bırakıp içeri giriyordu.

Odanın kapısının önüne geldiğimde garip bir manzara ile karşılaşıyordum. Odada mobilya bulunmuyor onun yerine büyük, kalın keresteler yer alıyordu. Sağ tarafımdan bakışlarımı çekip sola döndüğümde bunlarla yapılmış objeler görüyordum. Gördüklerim oldukça büyüleyiciydi çünkü kerestelerden böyle şeyler yapılabildiği ile ilgili hiçbir fikrim yoktu. Pencerenin önündeki malzemeler ise bu gizemli yeteneğini gösterebileceği alandaki malzemeleri görebiliyordum.

Bu alan içerisinde bir şeyler arayıp dururken odanın farklı kokusunu duymaya başlamıştım. Aradığı şeyi bulmuştu sanırım. Elinde çevirdiği garip bıçağı ustaca çevirirken bana döndü ve gülümsemeyle baktığım yerlere o da takip ettikten sonra bana bununla ilgili meraklı olup olmadığımı sormuştu. Gizlemeye çalıştığım şaşkınlığımla beraber birkaç saniye sessizliğimi koruduktan sonra elindeki bıçağa, ardından ciddiyetle yüzüne bakıyordum. "Benim böyle mistik güçlerim yok" dedikten sonra etrafa kaçamak bakışlar atarken "eşyaların satın alınabilir şeyler olduğunu biliyordum ancak bunlar farklı görünüyor ve daha önce nasıl yapıldıklarını hiç sorgulamamıştım. Sanırım senin farklı özel güçlerin var, değil mi?" diye sorduktan sonra ciddiyetimi koruyup bakışlarımı bir kere daha yaptıklarına çevirdikten sonra yüzüne dönecektim.

[GM - Dimensio]

Shourer’e söylediğin cümlelerin ardından, genç adamın yüzündeki gülümseme bir kat daha artıyor ve gözlerindeki parlaklık da buna eşlik ederken “Özel güç mü?” diyor. Elindeki oyma bıçağını hafifçe çevirerek havaya atmasının ardından, dönen bıçağı havada yakalayıp bunu bir şovmuş gibi sunmasının ardından Shourer “Bunu diyorsan, özel güce ihtiyaç olan bir durum yok. Birkaç kez denedikten sonra, aynısı olmasa bile benzerlerini yapabilirsin. Yeter ki içinde sabır olsun.” diyor. Bu sözlerinin ardından kereste yığınına doğru hareketlenen Shourer, gözüne kestirdiği bir kolundan daha kısa bir kereste parçasına ulaşmak için başkaca birkaç parçayı arkaya itekliyor. Hafifçe sürüyerek istediği parçayı çıkarmasının ardından ise, kerestenin kalınlığını kontrol etmeye başlıyor. Yaklaşım 20 santim kadar kalınlığındaki kerestenin altını üstünü son bir kez daha kontrol etmesinin ardından ise, bu parçayı ikiye ayırmak için ince bir testereye uzanıyor. Gözüyle yaptığı kısa bir ölçümün ardından ise, parçayı tam eşit iki parçaya bölen Shourer, sana yakın olan parçayı önüne doğru itekliyor. Kendine düşen parçayı da almasının ardından ise elindeki bıçağı da sana uzattığı parçanın üstüne bırakıyor ve kendisi için benzer bir oyma bıçağını alıyor.

Kereste parçasını ve oyma bıçağını almasının ardından seni hafifçe süzen Shourer oyma bıçağı ile kerestenin üstüne dikine çentikler atmaya başlarken “İlk önce ne yapmak istediğini hayal etmen gerekiyor. Ardından, hayal ettiğin şeyin detaylarını düşünmen… Bunu yaptıktan sonra, geriye sadece eline ve bileğine güvenmek kalıyor.” diyor. Kerestenin üstüne koyduğu çentikleri bitirmesinin ardından, oyma bıçağının sivri ucuyla bir deseni andıran izleri kereste parçasının üstüne çıkarmaya başlayan Shourer “Sana tavsiyem, basit bir kaşıkla başlayabilirsin. Yavaş yavaş, üstten üstten… Önce kalıbını çıkartırsın, sonra çukur kısmı hazırlarsın. En sonunda da, kaşığın sapına eşsiz dokumanı bezersin… Gerisi, boya ve teferruat…” diyor. Bu sözlerinden sonra başını kaldırıp gözlerini sana diken Shourer, senin ne yapacağını veya ne söyleyeceğini bekler gibi görünüyor.

[Diniel]

Shourer yaptığı şeye özel güç dememe iyice büyüttüğü gülümseme ve parıltılı gözlerle karşılık vermişti. Bıçağı hafifçe çevirerek havaya atmasının ardından havada yakalarken dikkatle hareketini takip ediyordum. Konuşmasına devam etmeye başladığında katı duruşumdan nispeten daha rahat bir duruşa geçiyor fakat yüzümdeki ciddiyeti kaybetmeden ona bakıyordum. Böyle bir şeyin özel güce gereksinimi olmadığını duymak kulağa ilginç gelse de bununla nereye varacağımı kestiremiyordum. Sözlerinin ardından kereste yığınına hareketleniyor bende bakışlarımla onu takip ediyordum ancak bu sefer içeride kapının yakınında dikili kalmak yerine sakin adımlarla mesafemi koruyarak bir yay çiziyor ve odanın biraz daha içerisinde yer alıyordum.

Gözüne kestirdiği parçayı çıkardıktan sonra ince bir testereyle ikiye bölüyor ardından göz ölçümü ile eşitliğini kontrol ettikten sonra bana yakın olan parçayı önüme doğru itekliyordu. Diğer parçayı eline aldıktan sonra elindeki oyma bıçağını bana iteklediği parçanın üstüne koyup kendine bir başkasını alıyordu. Tahtanın üstüne koyduğu bıçağın ardından yenisini alması neyi amaçladığını anlamasını kolay kılsa da ben bu konuda ne yapacağımı bilmiyordum. İçimde gizli bir inkarın yanında aslında inkarın sebebi bunu yapamayacağımı düşünüyor olmamdan gelen peşin hükümden geliyordu. Ancak Shouere kerestenin üstüne çentikler atmaya başlarken bu bilinmezliğin perdesini aralıyordu. Dudaklarımı hafifçe büzüp bunu gerçekten yapıp yapamayacağımı tartmak için bakışlarımı kereste parçasına baktıktan sonra Shourer'in hareketlerini incelemek için dikkatimi ona vermiştim. Bana bir kaşıkla başlayabileceğim tavsiyesini vermişti. Evet, kaşık hayal etmesi kolay bir şeydi. Başını kaldırdıktan sonra ne yapacağımı bekliyordu gibi hali vardı. Baskın aurasıyla ortada gezmiyordu. Tuhaf alaylar etmiyor, alttan alltan iğneleyi sözler söylemiyordu. Gözlerine kilitlenmiştim sanki gözlerinin içine bakarsam içindeki sesi duyabilecekmişim gibi. İçimde bir yerlerdeki yarayı sızlatmıştı davranışları. Gözümü kapatırsam, arkamı dönüp keresteye yönelirsem bıçağıyla bana bir hamlede bulunup bulunmayacağı konusunda güvenemiyordum. Katı sözler söyleyip, kendimin bile bilmediği burada bulunma sebebimi söyleyip çekip gidebilirdim belki de. Ancak böyle yaparsam gözlerindeki parıltı, yüzündeki gülümsemenin silineceğini biliyordum. İçinde yaşadığım karanlığın dışında gördüğüm böyle bir ışığı söndürmek istemiyordum. O yüzden sustum. Birkaç saniye boyunca gözlerinde kaybolduktan sonra dönüp keresteyi yerden alacak ve çalışabilecek uygun bir yer bulduktan sonra oyma bıçağının nasıl çalıştığını test etmek için kerestenin bir köşesinde denemeler yapıp Shourer gibi çentik atmayı deneyecek, böylece bunun ne işe yaradığını test edecektim. Bakışlarım kerestenin üzerinden ayrılmadan "Tatlı için özel, küçük bir kaşık istiyorum" diyecektim ciddiyetimi kaybetmeden. Dikkatimi hem kendime hem Shourer'e hem de yapmak istediğim işle sınırlandırmış, harici bir şey düşünmem engelleniyormuş gibi hissetmeye başlamıştım burada. Kerestenin üstündeki ellerime baktığımda acaba eskiden böyle yeteneklerimin olup olmadığını merak etmiştim ancak eski deyince ne anlamam gerektiği bilinmezliğe düşürmüştü beni. Karanlık olarak gördüğüm benliğim miydim yoksa hafızamı yitirmemden önceki ben kendim miydim? Aludir olmadan öncesi tamamen bir bilinmezlik olsa da ceset manzarasının sebebi olan kendimle ilgili daha çok şey biliyordum. Tüm bunların anlamı neydi bilemesem de bu bilemezlik hissi, bazen dayanılmaz bir duruma sokabiliyordu beni.

Gerildiğimi oyma bıçağını tahtaya saplamamla anlamış olmamla beraber kasılmış yüz kaslarımı serbest bırakmamla gelen gevşeme hissi nerede olduğumu hatırlatmış ve bir anlık şaşkınlığa düşürmüştü beni. Shourer'in ne yaptığına bakacaktım.

[GM - Dimensio]

Shourer’in bakışlarıyla yönelttiği beklentisine karşılık cümleni kurduğu anda, Shourer’in halihazırda parıldayan gözlerine yepyeni bir parlaklık eklendiğini görebiliyorsun. Shourer “Özel ve küçük bir kaşık…” diyerek arzunu tekrar dile getirirken oyma bıçağını hafifçe açtığı çentiklerin arasında gezdiriyor. Bu esnada keskin bıçağı kerestenin üzerinde birkaç kez denemiş olman sayesinde, Shourer’in bıçak ile bir taslak çıkartabileceğini düşünmeye başlıyorsun. Birkaç saniye çentikler arasında gezen Shourer en sonunda kerestenin üst kısmına bıçağını sert bir şekilde yerleştirirken “Önemli olan ilk şey, oran ve orantı… Kaşığın sapının uzunluğu ne kadar olmalı? Açacağım çukur kısmın büyüklüğü çukur ile ne kadar orantılı olmalı? Ve en sonunda, kaşığımı o eşsiz tatlıya daldırırken kaşığın varlığı ile büyülenmeli miyim yoksa kullanışı mı ön planda tutmalıyım, buna karar vermeliyim.” diyor. Bu sözlerinin ardından, ince uzun sayılabilecek bir şekilde kaşığın çukur alanın elips bir yapıda belirlerken, kaşığın sap kısmını ise inceden kalına doğru çizmeye başlıyor. Bu esnada Shourer’in bıçağına herhangi bir tereddüdün yerleşmediğini ve tek hamlede taslağı çıkardığını görebiliyorsun. Sanki çoktan bu diyardan sıyrılmış gibi rahat, ancak yaptığı işten ziyadesiyle zevk alıyor gibi görünen Shourer taslağına bir kez bakmasının ardından “En güzel taslak bile, tek başına bir anlam ifade etmez. Bazen en güzel olanı bile şekillendirmek, en kaba olana bahşedilir.” diyor. Bu sözleriyle birlikte elindeki oyma bıçağını bırakan Shourer bakışlarını etrafında gezdirmesinin ardından küçük bir nacağa uzanıyor ve gülümseyerek sana bakarken “Mesela bir nacağa!” diyor.

Shourer, taslak aşamasındaki kaşığın sapını yukarı gelecek şekilde tutmasının ardından hafif darbelerle keresteyi inceltmeye başlıyor ve birkaç vuruşun ardından bakışlarını sana çevirerek “Denemeyecek misin?” diye soruyor. Hemen ardından ise, nacağı kereste parçasına yavaşça ve dikkatli bir şekilde vurmaya devam ediyor.

[Diniel]

Shourer dilediğim şeyi sanırım gözünün önünde canlandırdığı için bir daha kendisi tekrar ediyordu. Bu sırada da bıçak ile taslak çıkarttıyor olduğunu düşünüyordum. Birkaç saniye daha açtığı çentiklerin üzerinde gezdikten sonra kerestenin üst kısmına bıçağı sert bir şekilde yerleştirip işin detaylarını anlatıyordu bana. Sanırım bunlar kendi kafasında kurduğu soruların dışa vurumuydu. Ardından çalışmasını sürdürüyorken neyi nasıl yaptığını görme fırsatım oluyordu. Ayrıca dikkatimi çeken detay ise üzerine çalışırken hiçbir duraksama veya tereddüt bulunmadan işini sürdürüyordu. Dahası eğleniyor gibi görünüyordu. Sözlerine kulak verdikten sonra biraz da ne demek istediği konusunda düşünme gereği duymuştum.

Eline aldığı nacak ile keresteyi inceltmeye başladıktan sonra vurduğu birkaç darbenin ardından bakışlarını bana çevirip deneyip denemeyeceğimi soruyor ve kaldığı yerden devam ediyordu. Sorusunun ardından bakışlarım keresteye dönüyordu. Kaşığı kerestenin hangi bölgesinden çıkartsam diye bakındıktan sonra en güvenli bölge olan orta uç kısmına yakın bölgeyi seçiyordum. "Tatlıyı derin kaşıkla almak bu kısa ödül anının toplam süresini iyice kısaltır. Bunu istemiyorum" dedikten sonra parmağımla kerestede uç kısmının nereye geleceğini işaretliyordum. "Sapını çok ince yapmayacağım yoksa elimde kırarım" dedikten sonra birkaç saniye daha düşünüp "Kabartmalar da eklemeyeceğim çünkü tatlı kaşığını temizlemek zahmet gerektirir. Uğraşmak istemedim. Ancak sapın ucuna nilüfer yapraklarını andıran çentikler ekleyeceğim. İsmini bildiğim sayılı çiçeklerden biri" dedikten sonra taslağı çıkarmaya başlayacaktım.

[GM - Dimensio]

Shourer elindeki keresteyi nacak ile inceltmeye başlamışken, bir yandan da sözlerini dinliyor. Sözlerine karşılık salladığı başı, işini yapmaya devam ederken bir yandan da seni dinlediğini gösteriyor. Bu esnada tıpkı Shourer’in yaptığı gibi, onun kadar ustaca olmasa bile, kerestenin üzerine taslağını oluşturmaya başlıyorsun. Birkaç saniye sonra ise, Shourer yaptığı işi bırakıp seni izlemeye başlıyor. Taslağını, kafanda oluşturduğun şekle en yakın olacak halde oluşturmanın ardından hafifçe geriye çekilerek eksik bir nokta olup olmadığını kontrol ediyorsun. Bir yandan da Shourer’in nacak ile kerestesini hemen hemen bir kaşık şekline büründürmüş olduğunu görüyorsun. Shourer sanki işçiliğini daha iyi göstermek ister gibi kaşığını sana doğru uzattığı anda, hiç beklemediğin bir şekilde elindeki nacağı doğrudan taslağının bulunduğu kerestenin üstüne vuruveriyor! Önündeki kereste aldığı nacak darbesiyle ortadan ikiye ayrılırken, taslağın da tamamen ortadan ikiye ayrılmış oluyor! Bakışların ikiye ayrılmış kerestenden Shourer’e kaydığı anda ise, Shourer’in hala daha gülümseyerek baktığını görüyorsun. Gözlerindeki parıltı, her türlü karanlığa rağmen aydınlığını saçacak gibi çoğalmaya başlamışken, Shourer hafifçe geri çekiliyor ve “Ne kadar kusursuz bir taslak yapmaya çalışsan da, nihayetinde her şey yeterince güçlü bir darbeyle parçalanabilir. En güzeli şekillendirmek, en kaba olana bahşedilmişse de, en kaba olan en güzel şekli bir anda mahvedebilir. Her şey, belki de gözlerinin bile göremediği ince bir ip üstünde Diniel…” diyor. Bu sözlerinden sonra elindeki keresteye çevirdiği bakışlarıyla, kerestenin üzerindeki her bir kusura derin bir üzüntüyle bakar gibi duruyor Shourer.

Sözlerinin üzerinden birkaç saniye geçtikten sonra, hala daha odağı kerestede bulunuyorken Shourer hafifçe nefes alıyor ve “Ben ve benim gibiler, bu keresteden farklı değiliz. En güzelimiz en kudretli olan olabilir. En kudretlimiz ise hükümdar… Ancak her birimizin bir nacak darbesi kadar ömrü var, bunu biliyorum. Eletha beni organizasyon lideri olarak görevlendirdiğinde, ki böyle bir şey hiç beklemiyordum, bana sadece işimi en kusursuz şekilde yapacağıma inandığını söylemişti. Eletha haklıydı… İşimi en kusursuz şekilde yaptım ve onun ihanet edeceğini hiç fark edemedim. O ana kadar, kendimi kusursuz bir taslak olarak görüyordum. Eletha ise benim nacağımdı… Şimdi ise, kendime doğru bir nacak bulmam gerekiyor.” diyor. Sözlerini derin ve içten bir şekilde dile getiren Shourer elindeki keresteyi bir kenara bırakıp bakışlarını sana çevirirken yüzüne yerleşen tebessümüyle gözlerinin içine bakıyor ve “Hükümdar olmak gibi bir niyetim yok Diniel. Kimin hükümdar olması gerektiğini de bildiğimi söyleyemem. Zihnim bana Bristran’ın iyi bir hükümdar olacağını söylüyor. Kalbim ise Vearis diyor… Fakat ruhum? Çok sessiz Diniel, hiç olmadığı kadar. Senin de öyle mi? Ruhumda açan çiçekleri, esen fırtınaları, karanlığın hükümdarlığını ve ışığın fethini görebiliyordum… Oysa şimdi hiçbir şeysiz bir durgunlukta. Senin de öyle mi, Diniel?” diyerek sözlerini sonlandırıyor.

[Diniel]

Shourer kendi işiyle uğraşırken ben de kendi kerestem üzerinde uygun şekilde, planladığım gibi taslağı çıkarmaya başlıyordum. Birkaç saniye sonra Shourer yaptığı işi bırakıp beni izlemeye başlıyordu. Oluşturduğum taslağı bitirdiğimi düşündükten sonra son olarak gereken bir şeyler varm mı diye hafifçe çekilip kontrol etmeye başladım ardından. Shourer ise sanki işçiliğini daha iyi göstermek ister gibi kaşığını bana doğru uzattığı anda, dikkatim kaşık üzerindeyken bir anda nacağı taslağıma geçirivermişti! Kereste bu darbe ile ikiye bölünürken gözlerimde büyüyen hayal kırıklığıyla ikiye ayrılmış keresteye bakıyordum. Durduk yere beni sinir etmek için böyle bir saçmalığa gireceğini düşünmediğim için oyuncağı kırılmış bir çocuk gibi sinirlenmek yerine ve daha nötr bir ifadeyle neden bunu yaptığını anlamak için yüzüne bakıyordum. Ona baktığımda gördüğüm şey ise her türlü karanlığa rağmen aydınlık saçan parıltılı gözlerle bakmaya devam ediyor, hatta parıltısını iyice arttırıyor oluşuydu. Geriye çekildikten sonra kurduğu cümleleri dinlerken söyledikleriyle, başından beri bir şeyler planladığını böylece anlamış oluyordum. En kaba olan en güzel şekli olanı bir anda mahvedebilirdi evet. O nedenle her zaman güçlenmek gerekiyordu. Ta ki hiçbir şey karşında düşman olmaya cesaret edemeyene kadar.

Sözlerinin üzerinden birkaç saniye geçmişti, daha ciddi bir tavır almıştım ben de. Aldığı nefesin ardından sözlerini söylerken ciddiyetimi bir an olsun dağıtmadan sözlerini dinliyordum. Eletha'nın ihanetinin onda yarattığı durgunluk ile başbaşaydı. Sıradaki nacağın kim olacağını seçme konusunda henüz karar vermiş değildi ancak şu an bununla ilgilenmiyordum. Evet, onunla benzer hislere sahiptim. Güvendiğim birkaç insandan birinin bu şekilde ihanetinin yarattığı hissiyatla yaşadıklarımın etkileri daha birkaç dakika öncesinde bile kendisini göstermişti. Daha sinirli, daha temkinli ve güven konusunda mesafeli birine dönmüştüm. Benim Eletha'nın yarattığı etkinin ne olduğunu sormuş olmasına karşı bakışlarım ikiye ayrılmış keresteye dönmüş, tepkisizce birkaç saniye az önceki düşüncelerime yoğunlaşmıştım. Ona direkt ilk cümlelerimde duygularımı söylemek istemiyordum. Onunla henüz ilk konuşmam olmasa belki durum farklı olabilirdi ama neyse.

Düşüncelerim arasında Eletha ile geçirdiğim zamanı göz önüne aldığımda liderler ile ilgili düşünceleri aklıma gelmişti. Hafifçe başımı kaldırıp gözlerine bakıyordum. Ağzımdan belki de bugüne kadar hiç böyle yumuşak tonda ses çıkmamıştı. "Shourer, merak etme, henüz bu kerestenin durumunda değilsin, ancak yine de taslağımı mahvettiğin için sana kızdım" diyerek takılıyordum onunla. Ardından daha sakin bir bakışla "Bir yargılamanın ortasındayken birisi Eletha'ya organizasyon liderlerinin hiçbir işe yaramayan, kudreti yetersiz kimseler olarak bahsettiğinde Eletha oldukça sinirlenmişti. Etrafta başkaca tanık yokken böylesine öfkelenmiş oluşunun arkasında bir oyun veya sahtecilik olduğunu düşünmüyorum" dedikten sonra gözlerimin önünden o zamanı bir kere daha geçiriyordum. Sonrasında odağımı Shourer'e yeniden yönlendirdikten sonra "Bir şeyler yanlış gitmiş olmalı. Başka seçeneği yokmuş gibi davranıyordu" diyordum. Biraz önceki çalışma duruşundan daha rahat bir duruşa geçtikten sonra ellerimi çırpıp temizliyor ve nazikçe kavuşturup "Organizasyon liderleri olarak çeşitli görevler için o konumlarda olduğunuzu biliyorum ancak Eletha'dan sonra getirilenler de Eletha'dan önce de olup onun tarafından koltukları değiştirilmeyenlerin de Eletha tarafından yıkılmak için korunduğunu sanmıyorum. Sonraki hükümdarı da bir nacak olarak seçmezseniz sanırım benzer sorunları yaşamazsınız ama anladığım kadarıyla ne olursa olsun sorunların sonu gelmez gibi. Baksana, daha kısacık uyanış ömrümde neler yaşadım. Belki de nacağın şekillendirmesi yerine başka bir alet üretmelisiniz. O da böyle keresteyi bir vuruşta ikiye ayıramaz" dedikten sonra ikiye ayrılmış keresteye bakmıştım. Yaptığını yeniden gördüğüm için içim burkuluyordu aslında. O yüzden bakışlarımı pencereden dışarıya çeviriyor ve bozuk havayı gözlüyorken "Şimdi sana bir şey anlatayım. Toplantıda da söylediğim gibi Eletha bana iki diyarın hükümdarı olduğunu henüz uyanışımın kısa süre ardından söylemişti. Sonrasında kaderi ile ilgili şeyler anlatmıştı. Ardından söylemişti ki, o, insan boyutundaki herkesi biliyordu ve öldükten sonra en kısa sürede unutulan hükümdar olmayı diliyordu. İblis boyutunda yaşamayı da düşündüğünü ancak eğer oraya giderse bu durumda iblis boyutundaki bütün iblisleri biliyor olacağını söylemişti" dedikten sonra bakışlarımı gözlerine çeviriyordum. "Eletha'da gördüğüm, kendisini çoktan beri bir kadere hazırlıyor oluşuydu ve yapacaklarından dolayı çok daha öncesinden bir keder içerisindeydi. Bunca gücü varken neden hala iki diyarın hükümdarı olmayı çalıştığını anlayamıyorum. Bana kendisine yazılan kaderden kurtulabilmenin yolu olup olmadığını bile sormuştu. Keşke onunla daha fazla konuşabilme imkanına sahip olsaydım. Belki bir şeylerin önüne daha başlamadan geçebilirdim ama olanlar oldu. Ancak onunla ilgili en dikkat edilmesi gereken şey, aldığı kararların sonuçlarını çoktan kabullenmiş olmasıydı"

Ardından ciddileşiyor, bakışlarım sertleşiyordu. "Shourer, Eletha bazılarınızı kendisine karşı özellikle seçip en güçlüler olup onu durdurabilmenizi umarak desteklemiş olabilir. Ancak artık o gerçek bir düşman ise hiç beklemediğin anda öldürülebilirsin. Seni biliyor, senin ruhunu okuyordu. Muhtemelen senin zayıflıklarını birileri çoktan öğrendi ve tedbiri elden bıraktığın anda zayıflıkların sonunu getirecek" dedikten sonra derin bir nefes alıp kollarımı kavuşturup bıkkın bir nefes veriyordum. "Zaten ilgilenilmesi gereken çokça mesele var, kurallar gereği sizden kopup gidemiyorum da. O yüzden bana yük olmayın, başka bir şey istemiyorum. Eletha'nın kabiliyetleriyle ilgili söylediklerim doğru bile olsa, duygu durumu ve ruh hali ile ilgili her şey bir yalandan ibaret olabilir. Ben onun hükümdar yüzünü de Eletha yüzünü de görmüş olsam bile iki yüzüyle de bana ihanet etmiş birine karşı nasıl hissetmem gerektiğini bile bilemiyorum. Bu da beni çok ama çok öfkelendiriyor" diyordum. Sözlerimin sonunda yeniden gerilmiş ve yüzümde bu gerginlik ve öfkeyi yansıtmaktan geri durmamıştım.

[GM - Dimensio]

Shourer konuşmalarını yüzüne yerleşen bir tebessümle dinlemeye başlasa da, konuşma içeriğinin giderek daha derin bir hal almasıyla birlikte, Shourer’in yüzündeki tebessüm tamamen yok oluyor. Sanki Eletha ile ilgili söylediğin her bir sözün, Shourer’in henüz kapanmamış yaralarına tuz basıyor gibi hissettirse bile, gözlerindeki parıltıdan taviz vermeyişi cümlelerini sürdürmene olanak sağlıyor. Tüm sözlerinin sonlanmasıyla birlikte ise, odaya çöken sessizlik, sessizce sözlerini zihinlerinizde yinelemeye başlıyor.

Shourer aldığı birkaç nefesin ardından yere düşen bakışlarını kaldırarak tekrar sana odaklanıyor. Ancak bu kez yüzündeki ifade, şüphecilikle yanıp tutuşur gibi görünürken Shourer “Eletha’nın ne düşündüğünü, ne yapmak istediği ve tüm bunların neden gerçeğe dönüştüğünü bilmiyorum. Bundan da öte, tüm bunları anlamlandıramıyor.” diyor. Ancak Shourer’in bundan daha fazlasını söyleyeceğini hissederek sessizce beklemeye başlıyorsun. Nitekim Shourer birkaç nefes alıp verişinin ardından “Fakat sözlerini duyunca şunu düşünmeden de edemiyorum. Eletha’nın hem hükümdar hem de Eletha yüzünü gördüğünü ve hatta Eletha’nın kaderinden kurtulup kurtulamayacağını sana sorduğunu söylüyorsun. Bu da bana, Eletha ile konuştuğun zamanlarda Eletha’nın henüz ne yapacağına karar vermemiş gibi hissettiriyor.” diyor. Bu sözleriyle birlikte Shourer’in zihnindeki bulantının sözlerine de dolandığını fark edebiliyorsun. Shourer, sanki kafasındaki taşları yerine oturtmak ister gibi birkaç saniye duraksayıp bakışlarını odanın içinde gezdirmesinin ardından, parıldayan gözlerini bir kez daha seninle buluşturduğunda “Söylemek istediğim… Yanlış anlamayacağına inanarak bunu söylüyorum… Acaba, Eletha’nın tüm bu kabullenişinin ve tüm bu hareketlerinin sebebi sen olabilir misin Diniel? Haddimi aşmak istemem ancak, seninle konuşana kadarki Eletha ile seninle konuştuktan sonraki Eletha arasındaki fark, bana başka bir şey düşündürtmüyor.” diyerek cümlelerini noktalıyor.

[Diniel]

Sözlerimle istemesem de Shourer'in tebessümünü yok etmeyi başarmıştım... Ancak parıltıdamaktan taviz vermeyen gözleri konuşmamı sürdürebilmemi sağlamıştı. İçindeki duygusal karmaşaya tam olarak dahil olmak gibi bir niyetim olmamış olsa da gelinen noktada artık ortak konuları paylaşıyorduk. Sözlerimi söyledikten sonra çöken sessizliği yaşadıklarımı bir daha gözden geçirmeme olanak sağlıyordu.

Shourer aldığı birkaç nefesin ardından düşen bakışlarını kaldırıp bana odaklanıyordu. Artık ciddi konular konuşacağımızdan emindim. Sözlerini ciddiyetle dinliyordum. Eletha'nın benimle konuştuğu zamanlarda henüz ne yapacağına karar verememiş olabileceğini söylüyordu. O halde o kısa süre içerisinde ne olmuş olabilirdi?

Shourer'in bu sözlerinden sonra zihin dünyasında karmaşaya daldığını görebiliyordum. Geçirdiği birkaç saniyenin ardından bakışları bana döndüğünde söyledikleri başta şaşırmama sebep oluyordu. Ben kaderimi kendimin şekillendireceğimi söylemiştim. "Emin değilim..." diye geçmişi bir kez daha aklımdan geçirirken ağzımdan kaçırıyordum. Bakışlarım Shourer'den farklı herhangi bir noktaya dalıyordu. "Uyanışımın ilk zamanları..." dedikten sonra eskiden düşüncelerimi söylerken ne kadar da fevri olduğumu anımsıyordum. Şimdi de pek farklı sayılmazdım gerçi. O zamanlar Eletha'nın prangalara bağlı olduğunu belirtip durmam, insanlar için kendisini feda edercesine bir hayat sürmesinin doğru gelmediği, çekindiğinin ne olduğunu sorup durarak sürekli yarasına basıp duruyordum. "Söylediklerimin bana nelere mal olacağını umursamadığımı söylemiştim o zaman. Sanırım bütün bunlara mal oldu" diyordum sonunda yorgun bir nefes vererek. Ardından bakışlarımı Shourer'e çevirip "Söyleyeceklerim muhtemelen sana yük olacak ancak birlikte düşünecek bir akla da ihtiyacım var. Bunun Zen veya Gadiel olmasının daha doğru olduğunu düşünüyorum aslında ancak dar çevre ile ne kadar ilerleyebileceğimden de emin değilim" dedikten sonra bunları söyleyip söylememe konusunda emin olamıyor ve "En azından aramızda kalmak zorunda olduğunu söylemeliyim" dedikten sonra daha kararlı bir duruş alıyor ve "Azuldir en başından beri Eletha'yı takip ediyor ve yapacaklarına önlem için plan yapıp duruyordu. Ela belki raporunda bu kadarını söylemiştir. Eletha ise kendi planlarının bir kısmında hem Meave'i elde edip hem de Azuldir'in itibarını kötüye düşürecek olayların gerçekleşmesiyle arkaplanda olanları gizlemeye çalışıyordu. Daha önce imparatorlarla tanıştın mı bilmiyorum, ancak şöyle bir durum var ki Cysa haklıydı. Herhangi birinin varlığına karşı hiçkimse olumlu bir tutum göstermemişti. Aclania'nın güçlenmesine değil Eletha'ya karşı durabilecek bir oluşumun öncüleri gibi Lenith ve Cysa ortaya çıkmıştı. Ancak acil çağrı aldığım zaman ne zamandı? Gadiel ve Ela, Almazath'ı durdurmayı başardığındaydı. Eletha kutsal kılıcı elde edemediği için, gücünün giderek karşı konulabilir bir duruma döndüğünü gördüğünde bu operasyonu başlatıp bize orada olanları yaşattı. Ancak şimdi hem kılıca sahip, hem de Azuldir ile mücadele halinde" dedikten sonra hiç istemesem de söylenmesi gerektiği bilinciyle "Kılıcın Eletha'da olduğunu hesap edersek ve Eletha tamamen gözünü kararttıysa, Azuldir çoktandır ölü olabilir. Onun bize karşı kendini takas ettiği ve sonunun gelecek olduğunu bildiği halde moralimizi düşürmemek için bekleyeceğini söylemiş olmasını hesaplamış olma ihtimali var" diye sözlerimi tamamlarken gözlerimi bunu söylediğimi kendim dahil onaylamadığım için kapatıyor derin bir nefes alıp verdikten sonra yavaşça aralıyordum. "Neden hükümdarın kim olacağını önemsemediğimi bundan daha iyi açıklayabileceğimi düşünmüyorum" dedikten sonra yerimden üzerimde büyük bir yük varmış gibi güç bir şekilde kalkıp ağır adımlarla pencereye doğru ilerlerken "Bunca şey öncesinden beri planlanmışken hareketlerini değiştirmemesinin sebebi benimdir belki de. Bazı olayları bilgisizliğimden dolayı doğru düzgün okuyamadım. Evet, tek bir cümlem ile bütün Aclania farklı bir durumda olabilirdi o geçmişte. Olanlar oldu elbet, ancak tüm bu geçmişi sana tekrar etmemdeki amacım, konuyu merak ettiğim bir konuya getirmekti" dedikten sonra pencere kenarına dayanıp Shourer'e bakacak ve "İnsan boyutu belli bir turu tamamlayınca bir yıl sayılıyormuş. Neden on yıl önce aludir denemeleri durduruldu ve neden Eletha bu denemeleri yeniden gerçekleştirmek istedi? Bu soruların yanıtını bulmam gerekiyor. Kendim için bilmem gereken önemli bir şey bu" diyor ve dinleyici konumuna geçiyordum artık.