Göklerden Düşen (Esther)

[Esther]

Azahil'i dinledikçe bunca zamandır monoton bir şekilde atan kalbi yavaş yavaş hızlanmaya başlamıştı. Kaşları havaya kalktı ve gözleri büyüdü. Genç kız hayatında ilk defa kendisine bu kadar benzer bir insanla karşılaştığı için şaşırmış, bir o kadar da heyecanlanmıştı. Elbette toplum ahlakı ile ilgili konularda görüşleri aynı değildi, daha doğrusu Esther'in bu konuya dair herhangi bir görüşü bulunmuyordu. Genç kız içten içe Aludir olmadan önce de toplumla bağlantısı olmayan birisi olabileceğini düşünmeden edemedi fakat bunun üzerinde fazla düşünecek zamanı yoktu, zira o karşısındaki adamı dinlemekle meşguldü.

Azahil konuşmasını bitirdikten sonra genç kız oturduğu yerden atılarak karşısındaki adamın ellerini kibarca tuttu. Suratında kocaman bir gülümseme mevcuttu ve heyecanı oldukça net bir şekilde okunabiliyordu. Azahil'e olabildiğince yaklaşarak gözlerini karşısındaki adamın gözlerine kilitledi. "Seni çok iyi anlayabiliyorum!" dedi sevinçle. "Bugüne kadar karşılaştığım herkes büyük bir amaç uğruna bir şeyler yapmak istediklerinden bahsetti." Büyük kelimesini söylerken özellikle alaycı bir ton kullanmıştı fakat bunu isteyerek yapmamıştı. "Herkesin bir acelesi, yapmak istediği bir şeyler var fakat bunların hiçbirisi kendileriyle ilgili değil. Ülkemi savunmalıyım, iblislerden insanları koruyacağım, Aludirlerin şanına iz sürdürmeyeceğim! Ne kadar da aptalca! Sadece tek bir hayatım varken neden böyle sıkıcı şeylerle uğraşayım ki? Bu yabancısı olduğum dünyada merak ettiğim tonlarca şey varken neden diğerlerinin yüce amaçları için çürüyeyim?" Konuşmasının bu kısmında oldukça hararetli ve boşboğazlık yapmaya başladığını fark etmesiyle birlikte hızlıca Azahil'in ellerini bırakarak tekrardan sandalyesine oturdu. "Ahem~~ Dediğin gibi özgür olmak tam olarak böyle bir şey. Dilediğim zamanda, dilediğim yerde, dilediğim şeyi yapmak istiyorum. Merak ettiğim şeyleri, ne kadar önemsiz olsa dahi araştırmak istiyorum." Esther normalde konuşmasını burada bitirecekti fakat Azahil'in son sözleri tekrardan kulaklarında yankılandı. Kafasını hafifçe yana yatırdıktan sonra birkaç saniyeliğine düşündü ve tekrardan ağzını açtı. "Ama son söylediklerin hakkında aynı düşünceleri paylaşmıyoruz. Gerçekten özgürlüğünü eline alabilmen için kimseye muhtaç olmayacak derecede güçlü olman gerektiğini düşünüyorum. Şahsen benim hedefim de bu. Bu güçten kastım herkesi alt edebilecek bir güç değil, herkesten tek parça halinde kaçabilecek kadar güçlü olmam benim için yeterli."

Esther konuşmasını bitirdiğinde nefes nefese kaldığını fark etti. Hayatında ilk defa bu kadar heyecanlı bir şekilde bir şeyler anlattığının farkına varması birkaç saniyeden fazla sürmedi. Açıkçası kendisi bile bu derece boşboğaz olabileceğini bilmiyordu. Belki de bunun sebebi bunca zamanın ardından kendisine biraz da olsa benzettiği birisiyle karşılaşmış olmasıydı.

[GM - Dimensio]

Azahil’in konuşması bittikten sonra ona doğru yaklaşman ve ellerini tutman, bir anda onun geriye doğru gözle görülemeyecek ufak bir hamle yapmasına neden oluyor. Buna rağmen Azahil’in gözlerinde herhangi bir korku emaresinin belirmemesi, bunun tamamen insani bir refleks olduğunu da sana gösteriyor. Ellerini bıraktığın anda ise, sanki değerli bir şeyini kaybetmiş gibi yüzü düşen Azahil, yine de gözlerini sana çevirip senin heyecanlı haline ortak olmak ister gibi görünüyor. Tüm sözlerin sonlandığında ise, Azahil iki elini önünde birleştiriyor ve yavaş tempoda bir alkış tutmaya başlarken “Ha~~ Ortak noktamız mı oldu yani?” diyor gülümseyerek. Bu alkışını birkaç saniye daha sürdüren Azahil iki elini tekrar yanlarına doğru açıp boşluğa bıraktığında, bakışlarını da doğrudan gözlerine dikiyor ve bir anda “Ah~~ Seni becerebilir miyim?” diyor. Hemen arkasından ise sanki yanlış anlaşılmış gibi kaşlarını kaldırıp yüzüne şapşal bir ifade kondururken “Ah~~ Yani üzerindekileri çıkartıp içine girebilir miyim demek istedim!” diyor. Aynı kapıya çıkan bu iki cümlesine karşı kendince bir tutum alıp aksiyona geçmeye hazırlandığın esnada ise, Azahil duvarları titretebilecek kadar büyük bir kahkaha atıp “Ah~~ Sakin ol, ciddi değilim! Sadece bir noktaya değiniyorum!” diyor. Sanki bu cümlesiyle daha büyük bir gaf yapmış gibi bir anda sessizliğe gömülen Azahil “Ah~~ Yani belinin altında olan herhangi bir noktayı kastetmiyorum tabii ki! Başka bir nokta!” diyor. Konuşmayı sürdürdükçe daha da batacakmış gibi sessizliğe gömülen Azahil, derin derin birkaç nefes almasının ardından bakışlarını tekrar sana çeviriyor.

Yüzüne bakmayı sürdüren Azahil her an ağzından bir şey çıkacakmış gibi dursa bile, birkaç saniye boyunca öylece bakmakla yetiniyor. Tüm bu anlarda, sanki ağzından biraz önceki gibi şeylerin saçılmamasına dikkat ettiğini fark edebildiğin Azahil, en sonunda konuya nereden girdiğini önemsemez bir şekilde sana doğru eğiliyor ve “Ah~~ Herkesten kaçabilecek kadar güçlü olmanın imkansız olduğunu söylemeye çalışıyorum desem, bana inanmayacağına adım gibi eminim!” diyor. Tam bu anda ise, sanki büyülü bir nesne bulmuş gibi gözleri parlayan Azahil “Ah~~ Evet, bu şekil bir giriş daha iyi olurdu! Adın ya, adın!” diyor. Bulduğu fikirden ve az önce çıktığı yoldan çaymış olmanın verdiği rahatlıkla kendini tekrar geriye bırakan Azahil “Ah~~ Herkesten kaçabilecek ya da herkesi yenebilecek kadar güçlü olamazsın Esth’im… Yani bu teorik olarak mümkün değil! Düşünsene, Gyugnal bitse başkası başlayacak. O bitse bir diğeri gelecek. Her biri senden bir parça koparmaya çalışacak ve sen her kaçışında istemsiz de olsa bir parça bırakacaksın." diyor. Hemen ardından ise gizli bir sır verecek gibi sana yanaşan Azahil "Ah~~ Yani şu an senden güçlü olduğumu farz edersek ve ben seni burada becerirsem, sen özgür olma yolunda bir parçanı bırakmış olacaksın! Buna gerek var mı?" diyor. Konuyu bir şekilde ilk söylediği cümlelerle bağlaması Azahil'i mutlu etmiş gibi görünse bile, yine de bu konuya değinmenin içinde bir gerginlik yarattığını da fark edebiliyorsun. Bu yüzden de Azahil bir an önce bu konudan çıkmak ister gibi elini havaya kaldırıp işaret parmağını sana uzatırken "Ah~~ En sonunda ise Esth'im, kendinle bir başına kalacaksın! Tek başına Esth’im, tek başına!” diyor. Son sözüne sessizce bir kez daha vurgu yapmasının ardından ise Azahil bakışlarını daha ciddi bir tona taşıyor ve “Ah~~Kendinle kaldığında ise, isminden başlayacaksın… Ona bir kader diyorlar ya, eğer olay gerçekten buysa düşmanın kendi kaderin olacak! Herkesten kaçabilirsin Esth’im, ancak kaderinden asla kaçamazsın. Onu şekillendirebilir, bükebilir veya bozabilirsin. Ancak sonucunda ne olursa olsun, kaderin bir şekilde her zaman senin en büyük düşmanın olacak…” diyor. Sözlerine devam etmek için hafifçe bir iç çeken Azahil “Ah~~ Demem o ki -yaşlı ihtiyarlar gibi başladım cümleye ama- demem o ki Esth’im, kader ile karşı karşıya kalıp mağlup ayrılmaktansa, kaderimi kendimle yontmaya çalışırım. Bunun için birilerinin yanında olmam gerekiyorsa, bunu yapmaktan çekinmem. Neticede kaderimi seçemiyorum ama yanımdakileri seçebilirim, değil mi?” diyor.

Azahil tüm bu sözlerini söylerken, seni bir şeylere ikna etmekten ziyade tamamen kendi görüşlerini dile getiriyor gibi görünüyor. Bu haliyle, aslında “kendin olma” şeklindeki ideasını da sonuna kadar sana sergilemiş oluyor. Zira ne senin “özgürlük” anlayışına dil uzatan ne de bunu değiştirmeye yanaşan tavrı, Azahil’in sana herhangi bir şekilde müdahale etmesinden ziyade, tamamen kendisi gibi olduğunu sana gösteriyor.

[Esther]

Esther'in suratındaki gülümseme, Azahil'in kendisini becermeyi teklif etmesiyle birlikte ortadan kayboldu. Adamın suratındaki aptalca ifadeden asıl kastettiğinin bu olmadığını tahmin edebiliyordu fakat bu konudaki tahminlerine de pek güvenemiyordu. Güçlerini keşfettikten sonra hissettiği kibir tekrardan kendisini göstermeye başlamıştı bile. Azahil konuşmasına devam ederken öncelikle istemsizce burnu hafifçe yukarıya kalktı, hemen akabinde ise bir böceğe bakarmışçasına bir ifade belirdi yüzünde. Karşısındaki böcekten iğreniyor gibi görünmüyordu, daha çok onu kendisinden aşağı bir varlık gibi görüyordu ve surat ifadesine de bunu yansıtmaktan çekinmiyordu. Hiçbir zaman duygularını gizleme konusunda bir çabası olmadığından ötürü genç kız suratının ne halde olduğundan bihaberdi. Yine de bu onu rahatsız etmiyordu. Onu rahatsız eden şey karşısındaki aşağılık varlığı sadece bir anlığına dahi kendisine denk görmesiydi. Onu şuracıkta öldürebilirdi fakat buna değmeyeceğini düşünmüştü.

Azahil konuşmasına devam etti ve konuyu arzuladığı noktaya bağladı. Konuşma süresince Esther'in suratındaki aşağılayıcı bakışta herhangi bir değişiklik olmadı. Karşısındaki adamı bir nebze de olsa kendisine benzettiği için hayal kırıklığına uğramıştı açıkçası. Azahil'in zayıf insanlara yarışır düşünceleri kendisini rahatsız etmemişti zira adam düşüncelerini kendisine empoze etmeye niyetli değildi.

Esther, konuşma sonlanana kadar sabırlı bir şekilde beklemeye devam etti. Kibirli, bir o kadar da aşağılayıcı ses tonuyla birlikte karşısındaki adama sözlerini iletmeye başladığı anda kendisi dahi ağzından çıkanlara hayretle baktı. "Ne kadar da acınası." Ağzından çıkan ilk cümle bu olmuştu, devamının gelmesi de pek uzun sürmemişti. "Ortak bir noktamız olduğunu düşündüğüme inanamıyorum, sanırım gerçekten de insanları analiz etme konusunda berbatım." Genç kız aynı kibirli tavrını koruyarak, fakat bu sefer daha baskıcı bir ses tonuyla konuşmasına devam etti. "Kader dediğin minik kafesin içerisine hapsolduğun konusunda kendini ikna etmeyi başarmışsın. Onu yontarak ne elde edeceksin? Birkaç santim daha büyük bir kafese mi? Bu sana istediğin özgürlüğü verecek mi?" Özgürlük kelimesini özellikle vurgulamıştı. Genç kız her ne kadar farkında olmasa da şu anda sinirliydi. Sinirinin sebebi, daha önce kendisinin de söylediği gibi karşısındaki adamı kendisiyle eşdeğer tutmasıydı. "Senin aksine kader ile savaşmaktan korkmuyorum. Gyugnal? Sen? Diğerleri? Çoktan bir kez ölümü tattım, beni daha ne korkutabilir ki? Beni öldürecekler mi? Denemekten çekinmesinler, zira özgürlüğümü kaybedip bir kukla misali yaşamaktansa ölmeyi yeğlerim." Esther her ne kadar kendisine kızgın olsa dahi bu çok içten bir his olduğundan ötürü konuşmasına yansıtmadı. Her zamanki gibi yavaş ve sakin bir şekilde konuşmasına ek olarak belirli kelimeleri vurgulayışı ve ses tonundaki hareketlenmeler kibrini oldukça güzel yansıtıyordu.

Kendisini açıklama kısmını bitirdikten sonra karşısındaki adama son sözlerini de söyledi. "Seni yadırgamıyorum, zira dışarıda senin gibi ufak düşünen insanlardan bol bir şey yok. Bütün bu düşüncelerimi sana anlatmanın yegane sebebi az önce ortak noktamız olduğunu belirterek yaptığım aptallığı düzeltmekti. Kesinlikle seninle herhangi bir ortak noktamız yok. Anladığım kadarıyla zorlu yollarda yürümeye yetecek irade sende yok." Esther karşısındaki adamı aşağılamaktan çekinmemişti, yılan gibi sivri bir dille konuşması geçmiş hayatında bir asilzade olabileceğinin göstergesiydi fakat onun bir asilzade olmadığını çoktan anlamış olmamız gerek, onlara kıyasla fazla pasif ve asosyal.

[GM - Dimensio]

Azahil’in konuşmasından sonra yüzünde tuttuğu tebessüm, konuşmaya başlamanla birlikte yavaşça silinmeye başlıyor. Kendini konumlandırdığın noktadan attığın bakışlar doğrudan Azahil’in ruhunu hedef alıyor ve her bir darbe sanki Azahil’in yüzündeki gülümsemeyi daha da bir siliyor. Ne var ki, bu olay sadece birkaç saniyeden ibaret oluyor. Azahil’e yönelttiğin bakışlar, kısa bir süre sonra seninkine benzer bir hale bürünüp acıyan bakışlara dönüşürken, Azahil’in yukarı kıvrılan dudak kenarları, acıdığı kişiye, yani sana duyduğu sempatiyi de ortaya koyuyor. Fakat bu sempatinin boyutu, onun adına birkaç saniye üzüldükten sonra geçecek şekilden daha üstün bir konuma da ulaşacak gibi görünmüyor. Tüm konuşman sonlandığında ise Azahil bu küçük tebessümünü tatlı bir kahkahaya eviriyor ve ardından “Ha~~ İradem mi yok?” diyor. Sanki en komik fıkranın vurucu cümlesini kendince tekrar etmesinin ardından attığı kahkahanın ardından Azahil “Ah~~ Esth’im! O nazik suratına bu kadar komiklik pek bir yapay duruyor! Umarım içten gelmiyordur bu sözlerin.” diyor. Bu kez, sözlerini esirgememe sırasının kendisine geldiğine inanan Azahil kahkahalarını cümlelerinin arkasına saklarken “Ah~~ Bir aptal olduğun gerçek, bunu kabullenmişsin bile. Fakat Esth’im, bu hayatı hiç de anlayabilmiş gibi durmuyorsun. Hoş, bunu yapabilecek kudretin var mı orası da muamma…” diyor. Bu sözlerini, bilinçli bir şekilde üzerine basarak söylemekte bir sakınca görmeyen Azahil, sanki her bir cümlesini tekrar etmen için sana belli bir boşluğu da tanımayı ihmal etmiyor.

Azahil’in cümleleri aklından bir kez daha geçtikten sonra yavaşça oturduğu yerden kalkmaya başlayan Azahil “Ah~~ Evet Esth’im, herkesle savaşabilirsin. Bir şey söyleyeyim, yeteri kadar vahşi ve kurnaz olursan belki herkesi de yenebilirsin. Fakat sana söylediğim şeyi ısrarla görmezden gelmek istiyorsun sanırım.” diyor. Bu sözleriyle birlikte karşında tamamen dik bir şekilde duran Azahil iki elini sana doğru uzatıp göğsünün önünde yere dik bir açıyla gelecek şekilde uzatmasının ardından “Ah~~ Bu alanda sen özgürsün Esth’im. Fakat ilk mücadelende, bıraktığın parçanla küçüleceksin.” diyor. Bu sözlerinden sonra iki eli arasındaki boşluğu biraz daha kapatmasıyla birlikte Azahil “Ah~~ Sonra daha da küçüleceksin. Daha da… Daha da… Ve daha da…” diyor. Her bir tekrarında iki eli arasındaki boşluğu kapatmaya devam eden Azahil, birkaç tekrarının ardından iki elini sert bir şekilde kapatıp, tüm odayı inletebilecek bir ses çıkarmasının ardından “Ah~~ Sonunda karşında kader bile karşında duramayacak ve tamamen özgür olacaksın!” diyor. Azahil, doğrudan gözlerinin içine bakarak yaptığı konuşmasında gözlerini senden alıp iki eline götürdüğünde, şaşkın şaşkın bir şeyler arar gibi iki eline sağdan, soldan, alttan ve üstten bakıyor. Tüm bunlardan sonra ise bakışlarını bir kez daha sana doğrulttuğunda “Ah~~ Bak Esth’im, artık sen yoksun! Uçsuz bucaksız bir özgürlüğün var, bunu kutlamalısın! Ama ortada sen yoksun… Artık Esth’im yok! Belki bir Esth’im var, ancak o da bugün karşımda oturan ve özgürlüğü düşleyen Esth’im değil! Peki, sen sen olmadığın sürece, özgürüm diyebilmek ne derece mümkün ki? Bana sorarsan Esth’im, özgürlük dediğin şey istediğin kadar kendin olabilmekten ibaret… Ötesini aramak ise kendin inkar etmek…” diyor.

Azahil, oldukça uzun konuşmuş gibi iki elini ayırıp boşluğa bırakmasının ardından “Ah~~ Beni yanlış anlama… İstersen düşüncelerini gerçek kılmak için kör bir kuyuya bile atlayabilirsin. Bunu zerre umursamam. Sadece senin gibi güzel bir kadının hiç olmasına üzülürüm, o kadar. İstediğini yap, ama istediğini yaparken istediğin şeyin gerçekten elde etmeyi umduğun şey olup olmadığından emin ol.” diyor. Bu sözlerinden sonra yavaşça ilk kez karşına çıktığı yere doğru ufak adımlar atmaya başlayan Azahil “Ah~~ Bir ayyaşın tavsiyesi deyip geçebilirsin de… Ama bu adam şimdi yatar! Kalkınca Viernoit’ya gideriz ve biraz da orada ‘özgürlük’ ararsın.” diyerek kendisi açısından konuşmanın sonlandığını gösteriyor. Fakat en azından hala bir yerlere kıvrılmamış olması, bu konuşmayı dilersen devam ettirebileceğini de sana gösteriyor.

[Esther]

İkilinin arzuladıkları şeyler birbirlerine çok benzemesine rağmen düşüncenin temelindeki farklılık, özellikle Esther'in karşısındaki adamla anlaşamamasına neden oluyordu. Azahil bir şeyleri kaybedeceği düşüncesine oldukça takıntılıydı, fedakarlık yapmadan bir şeyleri elde edemeyeceğini düşünüyordu ve bu fedakarlıklar devam ettikçe kendi olmayı bırakacağını düşünüyordu. Esther fedakarlıklar yapılması gerektiği konusunda ona katılmakla birlikte ne kadar fedakarlık yapılırsa yapılsın günün sonunda hala kendisi olacağını düşünüyordu. Elbette kimseye bir parça bile vermeye niyeti yoktu fakat bu yolda ilerlemeye devam ettikçe bazı şeyleri kaybedeceğini ve bir insan olarak değişeceğini biliyordu. Esther, insanın doğası gereği değişmeye mecbur olduğu düşüncesindeydi. Bu sebepten ötürü karşısındaki adamın bu konuya neden bu kadar takıldığını anlayamamıştı.

Genç kız düşünme faslını pek uzatmadan konuşmaya başladı. Kibirli ve aşağılayıcı ses tonu olduğu şekilde duruyordu. "Evet, dediğin gibi her karşılaşmamda kendimden birer parça bırakacağım fakat bunu neden olumsuz bir şekilde söylüyorsun? Kaybettiğim her parçam yerine bir yenisi eklenecek. İnsan, doğası gereği değişmeye ve bulunduğu çağa adapte olmaya yatkın değil midir? Bunun en güzel örneği sen ile ben değil miyiz? Bin sene, hatta yüz sene önce yaşayan insanların aynı kaldığını ve hiç değişmediğini söyleyebilir misin? Sanki değişmekten korkuyormuş gibi konuşuyorsun. Değiştiğin takdirde kendin olmayı bırakacakmışsın gibi konuşuyorsun fakat o halin de yeni bir sen değil midir? Yaşadıkça ve tecrübe ettikçe düşüncelerimiz değişim geçirmeye mahkumdur gerçekten de doğduğun andan itibaren böyle olduğunu söyleyebilir misin? Şu anki düşüncelerinden çok daha farklı düşüncelere sahip olduğun bir an hiç yaşamadın mı? Yoksa o hali yaşayan seni kabul mu etmek istemiyorsun?" Sorduğu sorularla birlikte karşısındaki adamın düşüncelerini daha da iyi anlamak istiyordu. Her ne kadar onu kendisiyle eşdeğer tutmasa da konuşmaya değer birisi olarak görüyordu. "Şu an en büyük arzum özgürlük fakat gelecekte bir gün bu düşüncelerim değişebilir. Belki bende senin gibi ufak dünyamda elde ettiğim kısıtlı özgürlüğümle mutlu olmaya başlarım fakat bu kendim olmadığım anlamına gelmez, sadece değiştiğim anlamına gelir." Kısa bir süre daha bekledikten sonra bir örnek vermesi gerektiğini düşünerek konuşmasına devam etti. "Her ne kadar Aledesler hakkında tam bir bilgiye sahip olmasam da Urilirn ile yaptığım kısa konuşmanın ardından Aludirlerden kurtularak farklı bir düzen getirmek istedikleri kanısına vardım. Peki bunu yaptıktan sonra ne yapacaklar? Bunca zamandır düşledikleri ütopyalarını gerçeğe dönüştürdükten sonra kendilerine yeni bir amaç edinerek değişmeyecekler mi? Kim bilir, belki de bunca zamandır nefret ettikleri kişilere dönüşecekler. O zaman da değişiklik isteyen farklı bir grup ortaya çıkıp Aledeslere düşman olacak." Esther toparlaması gerektiğini düşünerek devam etti. "Kısacası değişim insanın özüdür ve bundan doğal bir şey olmadığını düşünüyorum. Özgürlüğüme uzanan yolda bir çok şey kaybedeceğim doğru fakat bir o kadar da yeni özellikler kazanacağım. Zaman geçtikçe düşüncelerim değişecek ve şu an olduğum insandan çok daha farklı birisine dönüşeceğim. Belki bende nefret ettiğim, insanları kısıtlayan otoritelerden birisine dönüşeceğim, belki de o otoritelerin bir piyonu haline geleceğim fakat her ikisini de sadece doğru olduğunu düşündüğüm için yapmış olacağım."

Genç kız konuşmasını bitirdikten sonra Azahil'e bakmaya devam etti. Her ne kadar dinlenmek için can atıyor olsa da karşısındaki adamla da konuşmaktan keyif alıyor gibiydi. Sonuçta ilk defa kendisine o kadar benzeyen fakat bir o kadar da benzemeyen bir kişiyle karşılaşmıştı. Yine de adam uzatmamaya karar verirse o da rahat olduğunu düşündüğü bir köşeye kıvrılarak dinlenme niyetindeydi.

[GM - Dimensio]

Azahil yatmaya hazırlanmışken konuşmaya başlamanla birlikte, bakışlarını omzunun üstünden sana doğru çeviriyor. Ancak konuşman sürdükçe, bu şekilde durmanın muhtemel boyun fıtığına davetiye çıkaracağını fark eden Azahil, hafif bir nefes verdikten sonra yüzünü sana dönüyor ve söylediklerini dinlemeye başlıyor. Azahil’in boş bakışları ve umursamaz görünüşü, her ne kadar konuşmanın gidişatına ket vurabilecek gibi dursa bile, bir şekilde karşındaki adamın seni dinliyor ve sözlerine kulak veriyor olması konuşmanı devam ettirmeni sağlıyor. Ancak konuşman sürdükçe, Azahil de daha fazla ayakta durmaktan vazgeçerek olduğu yere çömeliyor ve bağdaş pozisyonuna geçerek seni dinlemeyi sürdürüyor.

Konuşmanın sonlarına doğru, sağ dizine dirseğini dayayan ve çenesinin altına koluyla dayanak oluşturan Azahil, bir süre bu pozisyonda seni dinliyor. Sözlerinin iğneleyici veya tavrının aşağılayıcı oluşu Azahil’in pek de umurundaymış gibi durmamaya devam ediyor. Bu şekilde konuşmanı sonlandırdığında ise, Azahil’in yüzüne çöken mayışıklığa rağmen gözlerindeki parlaklığı koruyor olması, bu konuşmanın devam edebileceğinin işaretlerini de veriyor. Azahil, biraz da gürültülü denilebilecek şekilde esnemesinin ardından bakışlarını sana çevirdiğinde “Ha~~ Özgürlüğün için değişebileceğini söylüyorsan, o zaman bana boşuna özgürlükten bahsetmesene Esth’im. Adına her ne dersen de, eğer bir şey seni değiştiriyorsa, o zaman değiştiğin şey sen değilsindir. Özgürlük için değişiyorum diyorsan, değişerek ulaştığın şey de senin özgürlüğün değildir. Çünkü, eğer sen özgürlüğün adına kendinden taviz veriyorsan, artık kendin olmuyorsundur.” diyor. Bu sözlerinden sonra kendini boş bir çuval gibi geriye bırakan Azahil, görüş açından epey bir çıkmış olsa bile aldığı derin bir nefesin ardından “Ah~~ Özgürlük ne demek ki? Kendi istediğime, kendi istediğim şekilde karar vermek değil mi? Kendi istediğime, kendi istediğim şekilde karar vermek için değiştiriyorsam, bu özümün değişerek başka bir bene dönüşmesi olur sadece.” diyor. Azahil’in bu sözleri esnasında gözlerinle onun sadece kıyafetlerinden bir parça görüyor olsan bile, Azahil bir anda sağ elinin işaret parmağını havaya kaldırırken “Ah~~ Bu sensin Esth’im.” diyor. Hemen ardından ise sol elinin işaret parmağını havaya kaldırmasının ardından “Ah~~ Bu da özgürlüğü için değişmiş olan Esth’im.” diyor. Sonrasında havadaki parmaklarını giderek birbirinden ayrı tutmaya özen gösterirken “Ah~~ Her ikisine de işaret parmağı veya Esth’im diyebilirsin. Ama ikisinin aynı olmadığı gün gibi ortada, öyle değil mi? O zaman, sen bugünkü Esth’imin özgürlüğünü değil, gelecekteki farklı bir Esth’imin özgürlüğü için çabalamak istiyorsun. Tabi o gelecekte var olursan…” diyor. Konuşma uzadıkça, ses tonunda da yavaş yavaş düşüşler ve kaymalar olmaya başlayan Azahil “Ah~~ Oysa ben, senin aksine şu anda özgürüm. Gelecekte de özgür olacağım, tabi gelecekte var olursam... Aramızdaki ince fark buradan geliyor sanırım. Ben kendi özgürlüğüme, sense belki de hiç gerçekleşmeyecek müstakbel gelecekteki ve bugün var olmayan Esth’imin özgürlüğüne çabalıyorsun.” diyor. Bu sözlerinden sonra, sanki havada duran iki parmağını solan bir çiçek gibi yavaşça indiren Azahil “Ah~~Senin adına üzüldüm Esth’im. Gerçekten.” diyerek konuşmasını sonlandırıyor.

[GM - Dimensio]

Off Topic

Esther birinci bildirilmemiş pasiflik uyarısını almıştır.

[Esther]

Pazartesi akşamına doğru yazmış olacağım, okul-iş temposuna yeni yeni alışmaya başladım. Kusuruma bakmayın.

[Esther]

Azahil konuşmasına devam ettikçe genç kızın suratında küçümseyici bir gülümseme yerleşmişti. Daha ilk kelimesini ettiği andan itibaren konuşmanın nereye gideceğini anlamıştı bile. Yine de konuşmasını ve yaptığı hareketleri pür dikkat bir şekilde dinledi. Karşısında kendine kıyasla oldukça zıt fakat bir o kadar da benzer görüşlere sahip birisi olduğundan ötürü oldukça mutluydu. Genç kız her ne kadar kibirli olsa da inatçı birisi değildi. Normal şartlar altında fikrini önemsemeyeceği bir şahsın edeceği mantıklı, aklına yatan bir fikir düşüncelerini değiştirebilir... Lakin içerisinde bulunduğu durumda bu geçerli değildi. Esther ile Azahil'in düşüncelerinin temelindeki mantık birbiriyle uyuşmuyor veya birbirlerinin anlatmak istediklerini anlayamıyorlardı. Her iki türlü de kesinlikle uyumlu bir çift değillerdi. Yine de Esther, her ne kadar bu konuda oldukça beceriksiz olsa da, Azahil'in düşünce yapısını anlamak için elinden gelen her şeyi yapıyordu. Genç kızın bütün çabalarına rağmen bu pek mümkün gözükmüyordu.

Azahil konuşmasını bitirdiğinde Esther işaret parmağını havaya kaldırarak sağa ve sola doğru sallamaya başladı. "İşte orada yanılıyorsun Azahil. Özgürlüğümü elde etmek için değişeceğimi söylemiyorum, insanın doğası gereği zaman içerisinde değişeceğimi söylüyorum. Senin mantığına göre ilerlersek 10 yıl önceki Azahil ile şimdiki Azahil, şimdiki Azahil ile 10 yıl sonraki Azahil birbirlerinden tamamıyla farklı kişiler olmuş oluyor. Aynı şekilde senin mantığına göre bir ay önceki Esther ile şimdiki Esther'de birbirlerinden çok daha farklı kişiler." Tekrardan bacak bacak üstüne atarak arkasına yaslandıktan sonra devam etti. "Eshter olarak bilincimi kazanalı yaklaşık bir ay oldu. Aludirlerin karargahındaki deneyimlerimden önce 'özgürlüğe' şimdi olduğum kadar takıntılı biri değildim ve açıkçası emirleri takip etmek konusunda da bir sıkıntım bulunmuyordu. Hatta iblis diyarından minik iblisim ile el ele tutuşarak çıksaydık bugün burada dahi olmayacaktım. Peki o zaman ben, ben olmayacak mıydım? Esther'i, Esther yapan bütün özelliklerim ortadan kalkacak mıydı? Hayır, sadece 'özgürlük' yerine farklı bir şeyin arayışı içerisinde olacaktım. Ortada iki farklı Esther olacağı konusunda haklısın fakat bu ikisi birbirinden pekte farklı da olmayacaktı." Genç kız biraz daha rahat bir şekilde konuşmasına devam etti. "Her ne kadar tartışırsak tartışalım birbirimizi anlayamayacağımız gün gibi ortada. Zira düşüncelerimizin temelleri birbirinden çok farklı. Benim bakış açımdan sen, kendini ufak bir kafese hapsetmiş ve o kafesi olabildiğince genişletmeye çalışan bir adamsın. Dışarıya adım atmaktan, değişmekten korkuyorsun zira kendi benliğini kaybedeceğini düşünüyorsun. Öte yandan ben kafesin dışarısında değişime uğramayı kabulleniyorum. Beni hapseden prangalardan kurtulduğum vakit nasıl bir insana dönüşeceğime dair herhangi bir kaygım yok, zira dönüştüğüm kişinin de ben olacağımı biliyorum." Genç kız konuşmasını bitirdikten sonra omuz silkerek "İkimize de birbirimizin bakış açıları saçma gelmesine rağmen güzel bir konuşma yaptığımızı düşünüyorum, en azından birbirimizin nasıl insanlar olduğunu az çok anlamış olduk. Daha fazla uzatmaya niyetim yok, zira amacım kendi düşüncelerimi sana empoze etmek değil." dedi. Hemen ardından ayağa kalkarak etrafına bakınmaya ve kendisine yatacak bir yer aramaya başladı. "Tabii söylemek istediğin bir şeyler varsa dinlemek isterim fakat yanıt vermeyeceğimi de bilmeni isterim."

Son sözlerini söyledikten sonra karşısındaki adamın konuşmasını bekleyecek, eğer herhangi bir şekilde konuşmaya niyeti yoksa da uygun bulduğu bir konuma kıvrılarak uyuyacaktı.

[GM - Dimensio]

Azahil’i yatmış olduğu yerde net bir şekilde göremiyor olsan bile, bir şekilde sözlerini dinlediğini hissederek konuşmaya başlıyorsun. Sanki tüm el hareketlerini ve yüzüne yerleşen mimiklerini bile hissettiğini düşündüğün Azahil ise, tüm konuşmanın sonlanması akabinde sağ elini havaya kaldırıyor ve sanki elinde dolu bir kadeh tutar gibi salladıktan sonra “Ha~~ O zaman farklı düşüncelerimize ve özgürlüğümüze!” diyor. Azahil kadehini senin farazi kadehinle tokuşturduktan sonra elini yavaşça indiriyor ve “Ah~~ Goygoy yapacağız diye yolculuk da sabaha kaldı. İyi geceler Özgür Esth’im!” diyor.

Azahil’in bu sözleriyle birlikte kendine kıvrılacak bir yer arıyorsun ve iki masa arası uygun bir yer bularak kendini buraya sığdırıyorsun. Gözlerin uykuya doğru savrulurken, Azahil ile olan tüm konuşmaların bir kez daha zihninden geçiyor ve yavaşça uykuya dalıyorsun.

Off Topic

Başkaca yapacak bir aksiyonun olmaması halinde seyahat RP’sine geçmemiz mümkün görünüyor. Seyahat konusunda ise daha önce söylediğim şeyler geçerli durumda, takdir senindir.