Bilenmiş Kılıç (Inias)

[GM - Dimensio]

Zihninde Kho’Raktar’a fısıldadığın sözler, azgın bir alevin en korlu yerinde yankı buluyor. Adeta görüldüğünde yakan bir alevin içine attığın sözlerin, alevin gürleşmesine ve tüm alemi sarmasına neden oluyor. Fakat bu alev, bir tek sana ulaşamıyor. Bir şekilde alev, senin varlığından kaçıyor ve rüzgar yüzüne doğru de esse, alevin bir kıvılcımı bile sana ulaşmıyor. Oysa bu alevin de rüzgarın da ne olduğunu, daha doğrusu kim olduklarını biliyorsun. Kor alevlerin Kho’Raktar’ın vücudu, esen rüzgarın ise Kho’Raktar’ın benliği olduğunu idrak edebiliyorsun. Aranızdaki bu kadar engelsiz hale rağmen, bir şekilde isterik bir kaçınmanın varlığını sorguluyorsun. Çok değil, kısa bir süre önce… Agrupnia ve Kiragath’ın karşısındayken damarlarında, ruhunda hissettiğin alevlerin şimdi sana çok yakın ve buna rağmen en uzak olmasına anlam veremiyorsun. Adımlarım, anlamsızlıklarına bir anlam katmak için ilerliyor. Bu esnada Kho’Raktar boşta olan sol yumruğunu, yerden havaya doğru savuruyor Akuun’a doğru. Ancak Akuun, sanki karşısından gelen dev bir yumruk değilmişçesine, korkusuzca bu yumruğa yumruğuyla karşılık veriyor. Bir dev ile saf gücün çarpışma anı, o klasik tabloyu canlandırıyor gözünde. Ansızın saçları savuran bir rüzgar dalgası, ardından yerden fırlayan taş parçaları… Toz ve duman iç içe geçip eksiksiz bir resmi ortaya koyarken, adımların bir an olsun durmak bilmiyor. Sürekli sorulara savrulmuş zihninden beslenir gibi, her bir sorun bir adıma dönüşüyor. Ve Akuun, o salyalar kusan ağzıyla Kho’Raktar’dan bir parça almak için hareketlenirken, Kho’Raktar fazladan kolunu devreye sokup Akuun’u başından tutup geri itmeye çalışıyor.

Sözlerin, bir alevi körüklüyor ve havaya yönelen yumruğun tüm bu alevlerin ortasında ince bir detaydan ibaret oluyor. Kho’Raktar, varlığını bile görmezden gelerek rakibine, Akuun’a kilitlenmiş bir haldeyken, içinde bulunduğu durumun keyfiyle hırlayan Akuun“Bana mı elini kaldırmaya cüret ettin?”diyor. Bu sözlerini, sanki varlığını sezerek söyleyen ve bakışlarını sana bir an olsun bile çevirmemiş şekilde dile getiren Akuun’dan sonra, Kho’Raktar anlık bir boşlukta sana kaçamak bir bakış atıyor. İçerisinde pek de anlam bulunmayan bu bakışlar, bir anda Akuun için de hareketlenme imkanı sağlıyor. Bir anda, Kho’Raktar’ın suratını kavrayan eline indirdiği yumruğu ile kendini kurtaran Akuun, havada bir zemin varmışçasına güç alarak kendini aşağıya, doğrudan sana doğru fırlatıveriyor! Havada asılı yumruğu ile Akuun’un yüzleşmesinin sadece göz açıp kapayıncaya kadar gerçekleşeceğini bilsen bile, bir şekilde zihninde araya girmiş olmana lanetler okuyan Kho’Raktar’ın hırıltılarını duymaya başlıyorsun. Bu araya girişinin, Kho’Raktar tarafından hoş karşılanmadığı bir kez daha harlanan alevlerle ortadayken, Kho’Raktar koluna yediği yumruğun etkisiyle bir kolu havaya kalkmış bir halde gözlerini tam anlamıyla ilk kez, öfkeyle sana doğru çeviriyor. Bir gözün Kho’Raktar’ın öfkesiyle yüzleşirken, diğer gözün Akuun’un paramparça eden bakışlarıyla selamlaşıyor…

[Inias]

"Sonunda dikkatini cezbedebildim demek. Ne büyük başarı. Hazır dikkatin bende iken beni anlamanı istiyorum."

Zihninde Kho'Raktar ile başlatacağı konuşmayı haber edip dışarıdan Akuun'a sesleniyor.

"Cüret etmek ne kelime; seni reddediyorum!"

Ardından zihinine, yani Kho'Raktar ile konuşmaya devam ediyor.

"Karşımdaki düşmanın gücünü, hızını, dayanıklılığını; neyi varsa hepsini reddediyorum. Senin bana okuduğun ne kadar lanet varsa, bana beslediğin ne kadar olumsuzluk varsa, onları da reddediyorum. Ruhumda akan Qen beni Aludir kılıyor. Damarlarımda akan ise Kishen. Bugüne kadar tek yol seni dövüştürmekti. Artık bundan daha iyisi var. Daha büyük bir güç söz konusu, daha etkili bir yol söz konusu, beni, bizi üstün kılabilen bir yöntem var. Benden kaçınıyorsun, fark etmiyorum sanma. Sakın benden kaçınma! O an, İmparatorluk Anı diye nitelendirdiğim o an, sen ve ben bambaşka bir şeye dönüştük. Her şeyden uzak ama her şeye yakın. İç içeydik, beraberdik, aynıydık. Koskoca Aludirlerin Komutanı'nı ve iblisini yenen o yumrukta benden öte sen, sende öte ben vardım. Şimdi, sana açık ve net olacağım. Ya kendi rızanla benimle birlikte üstün olursun ya da ne yapar eder seni zorla kullanırım. Hiç kimsenin ben ile üstünlük arasında durmasına izin vermeyeceğim. Senin bile!"

Inias sol ayağını öne atıyor ki ondan güç alarak bedenini öne doğru götürebilsin. Sağ ayağını geriye atıyor ki ondan güç alarak bedenini sabitleyebilsin. Gövdesini genişletiyor ki ondan güç alarak gelen saldırıya göğüs gerebilsin. Belini sağa doğru esnetiyor, sol kolunu önüne alıyor, havadaki sağ yumruğunu arkasına doğru geriyor. Belini sola doğru salıyor, sol kolunu arkaya atıyor ve sağ yumruğunu Akuun'un suratına doğru indiriyor! Bunları yaparken de irade ediyor. Kho'Raktar'ı kendisine irade ediyor; onun olan her şeyi kendisinin kılmak için. Ateşi, alevi, rüzgârı, fırtınayı görünmez soyut kuvvet ile kendisine dolduruyor! Ateş onun, alev onun, rüzgâr onun, fırtına onun! Kho'Raktar'ın dört kolu onun, iki bacağı onun, gövdesi onun, kafası onun; kuvveti onun, dayanıklılığı onun, hızı onun. Kho'Raktar'ı kendisine katacak! Daha sonra Kho'Raktar'ın üstüne kendisini katacak! İnsandan ileri Aludir, Aludirden yukarı Kishen! Ve bu sürekli olacak! Ve bu kalıcı olacak! Her seferinde yalvar yakar olmayacak! Her seferinde dilemeyecek! Her seferinde kendisini durmadan açıklamayacak! Sadece Inias olacak! Sadece Inias hüküm sürecek!

[GM - Dimensio]

Kho’Raktar’a savurduğun cümleler, onun öfke dolu gözlerini daha da öfkeyle körüklerken, bedenini tamamen Akuun’a indireceğin yumruğa göre hazırlıyorsun. Akuun, neredeyse ağzından salyalar saçan bir coşkuyla seni karşılamak isterken, aranızdaki mesafe bir yumruk mesafesine kadar indiği anda yumruğunu çıkartıyorsun. Tıpkı senin gibi, Akuun da senin suratına yumruğunu indirmek için hareketlendirdiği anda, koca bir bacağın bir anda aranıza girdiğini görüyorsun! Kho’Raktar’ın sağ bacağı, Akuun’un sağ tarafına sert bir darbeyi indirdiği anda, havada savrulan Akuun’un buruşan yüzüyle karşılaşıyor ve Kho’Raktar’ın tekme savuruşuyla oluşan rüzgarı hissediyorsun. Akuun, Tagrinath’ın olduğu yere doğru savrulup yere düştüğü anda, Kho’Raktar’ın öfke dolu gözlerinin hala üzerinde olduğunu fark ediyorsun. Burnundan soluyan Kho’Raktar’ın nefesi, bölgenin havasını bile rahatça sindirebilecek kadar sıcak çıkarken, Kho’Raktar “KES ARTIK!” diye gürlüyor! Hemen ardından bedenini daha dik bir hale getiren Kho’Raktar “Seninle olan anlaşmamızı unuttum mu sanıyorsun Inias? Sen yücelirken, küçüleceğimi mi sandın yoksa? Bir kez diz çöktüm diye hep dizlerim üzerinde kalacağımı mı sandın?” diyor. Hemen ardından ise, sanki sadece sesiyle seni yok etmek ister gibi “Bu ne hadsizlik!” diyerek hırlamaya başlıyor. Bakışlarındaki öfkeyi doğrudan ruhuna işletmeyi arzulayan Kho’Raktar “Benim kim olduğumu unutma Inias! Ben İblis ve İnsan Diyarının Savaşçısı Kho’Raktar’ım! Ne sana ne de bir başkasına asla mağlup olmayacak olanım! Benim üzerimdeki hükmünü…” diyor ve derin bir nefes aldıktan sonra “REDDEDİYORUM!” diyor.

Kho’Raktar bu sözlerinden sonra, ciğerine doldurduğu öfkeyi serbest bırakmak istercesine Akuun’a doğru hareket etmeye başlıyor. Akuun ise yerden kalkıp darbe yediği yeri yavaşça okşarken, bu tekmeden bile zevk almış gibi görünüyor. Kho’Raktar’ın hala bir şekilde zihnine ve sana bağlı olduğunu hissetsen bile, Kho’Raktar’ın iradesiyle kendi iradenin birbirine tamamen zıt olduğunu anlayabiliyorsun.

[Inias]

Öfkenin birden fazla çeşidi vardır. Özünde aynıdır, evet ama nedenleri ve dereceleri farklıdır. Kişi birçok nedenden ötürü öfkelenebilir ve bu öfkeyi birçok değişik şekilde yansıtabilir. İç dünyasından dışarıya doğru. Inias şu an en iç dünyasının en derininden dış dünyanın zirvesine doğru çıkmakta olan bir öfke deneyimliyor. Az sonra Kho'Raktar'a patlayacak ve bu kısa sürmeyecek. Ayrıca, devamı da gelecek. İlerleyen zamanlarda ve başka mekanlarda. Peki, bu denli yüksek bir öfke bu kadar uzun sürecekken, bu öfkenin kaynağı tam olarak nedir acaba? İstediğini gerçekleştirememesi mi? Hayır çünkü istediğini almanın ne kadar zor ve süründürücü olduğunu biliyor. O yüzden, eninde sonunda alacağı kararlılığını göstermesi yeterli. Kho'Raktar'ın Akuun ile arasına girmesi mi? Hayır çünkü Akuun gafil avlanmış oldu ve sağlam bir dayak yedi. Bu içinde bulundukları duruma göre olumlu bir olay. Kho'Raktar'ın başına buyrukluğu mu? Hayır çünkü onun mizacının öyle olduğunu artık kavramış durumda. Her ne kadar bundan şikayetçi olsa dahi bu o kadar da büyük bir sorun değil aslında. Bir iblisten beklendik hareketler. O zaman ne? Bu öfkenin çeşidi ve nedeni ne? Inias'ın öfkesi haksızlık karşısında vuku bulan haklı öfke. Haksızlığa karşı savrulan alev kusan bir kılıç. Söz konusu haksızlık nedir? Kho'Raktar'ın onu bu ana kadar kaç kere aşağılamasına ve küçük görmesine karşın Inias alttan almasına rağmen Kho'Raktar'ın kendisinin küçümsenmesine ve aşağılanmasına değinmesi. Kho'Raktar'ın Inias'a bol bol saygısızlık yapmasına karşın kendisine yapılan hadsizlikten söz etmesi. Kho'Raktar'ın söylediklerini söyleme hakkının kendisinde olması aslen. İşte neden bu, kaynak bu. Inias dezavantajda olduğunu biliyor ve birlikte çalışmazlarsa başarılı olamayacaklarını da biliyor. Gelin görün ki, bu mantıklı çıkarımların hepsi KENDİSİNE ZIT İRADELİ KHO'RAKTAR'IN AĞZINA SIÇACAK ÖFKE İLE BOY ÖLÇÜŞEMİYOR!

"Kes artık mı? Hadsizlik mi? Anlaşma mı? Reddediş mi? Dilinin çözüldüğüne sevindim, Kho'Raktar ama yanlış anlıyorsun. Şimdi seni düzeltmeme izin ver."

Inias bunları gür ve oturaklı bir sesle söyledikten sonra haklı öfkesini kusmaya başlıyor.

"BENİ HER FIRSATTA KÜÇÜMSEYEN SEN Mİ KES ARTIK DEME HAKKINI KENDİNDE BULUYORSUN? BANA YAPTIĞIN ONCA SAYGIISIZLIKTAN SONRA MI HADSİZLİKTEN SÖZ ETME HAKKINI KENDİNDE BULUYORSUN? BU NE CÜRET ULAN?!"

Inias'ın kaşları çatıyor, dişleri gacırdıyor, kasları şişiyor, kasılıyor ve geriliyor, yumruklarını sıkmaktan bir yerden sonra elleri kızarıyor. Yok edici sesin ve ruhuna işlenmeye çalışılan öfkenin aynısını geri iade ediyor iblisine.

"SEN HİÇBİR HALTI REDDEDEMEZSİN! BİR KEZ DİZ ÇÖKMEK Mİ? EVET, KHO'RAKTAR! BİR KEZ DİZ ÇÖKMEN YETERLİ! BANA KARŞI DİZ ÇÖKTÜN, BANA KARŞI MAĞLUP OLDUN, BENİM HÜKMÜMÜ KABUL ETTİN VE BENiM İBLİSİM OLDUN! SEN BANA AİTSİN! BEN SENİN ALUDİRİNİM, BEN SENİN İMPARATORUNUM, BEN SENİN KARAR VE KOMUT NOKTANIM! KÜÇÜLMEK Mİ? BEN SANA BUNCA ZAMANDIR NE ANLATIYORUM? ANLAMA KITI MISIN YOKSA TAKLİDİNİ Mİ YAPIYORSUN?"

Inias dimdik duruyor, kollarının göğüs hizasında bağlıyor ve gözlerini kısıyor.

"Şimdi, Akuun'un da Tagrinath'ın da icabına bak. Görev her zaman önceliklidir. Görev bittikten sonra devam edeceğiz. Seninle işim bitmedi."

[GM - Dimensio]

Kho’Raktar’ın sözlerini söylemesinin ardından başladığı hareketlenmesi, bir anda söze girmenle birlikte kesiliyor. Ancak bu anda dikkatini çeken şey, sözlerinin sadece Kho’Raktar’ın hareketlerini kesmiş olması değil, adeta zamanı durdurmuşçasına etraftaki her şeyin bu hareketsizlikten nasibini almış olması oluyor. Ağzından dökülen her bir sözün muhatabı doğrudan Kho’Raktar olsa bile, sesine yansıyan öfkenle birlikte yerlerin titremeye başladığını ve hatta havada da ufak kırılmaların yaşanmaya başladığını hissedebiliyorsun. Zihninin derinliklerinde kıvılcım haline gelmiş kudretin, öfkenle birlikte bir yanardağı andırırcasına patlarken, Kho’raktar ile birlikte Akuun ve Tagrinath da sözlerini nefes dahi almadan dinlemeye başlıyor.

Hükmetmek… Tam olarak arzunun bu yönde vücut bulmasıyla birlikte, adeta sadece Kho’Raktar’a değil, her şeye hükmedebilir gibi damarlarına dolan kudretin, kelimelerinle birlikte iblis diyarına saçılmaya başlıyor. Bu esnada ise, kalbinden fışkıran ince, kırmızı bir parıldamanın da giderek vücuduna yayıldığını ve bir zırh gibi vücudunu sarmaya başladığını fark ediyorsun. Bu parıldama, seni ziyadesiyle sıcak hissettirse bile, sanki anımsanmak istemeyen hatıralarla dolu gibi ruhunu da sıkmaya başlıyor. Ne var ki, tüm bu duyguyu ve hissi daha önce hissetmiş olmak, bedeninin gafil avlanmasının da önüne geçiyor. Tıpkı Agrupnia ile olduğu zamanlardaki gibi…

Sözlerin son bulduğu anda, durmuş zaman hala sesinin kudretiyle akmakta tereddüt eder gibi görünüyor. Üzerine dikilen bakışların altında binlerce anlamı sezsen bile, bunların senin nezdinde bir önemi bile kalmamış oluyor. Bakışların Kho’Raktar ile kesiştiği anda ise, onun saf öfkesinin bedenine yayıldığını, aldığı her nefese işlediğini ve damarlarına doldurduğunu hissedebiliyorsun. Ne var ki, birkaç saniye öncesine kadar senden bağımsız bir Kho’Raktar’ı var etmeye çalışan iblisin, tek bir sözün ile her şeyi yapabileceğini hissedebiliyorsun. Kho’Raktar da sana döndürdüğü bakışlarının altındaki öfkeyi bir hışımla Akuun’a doğru yönlendirirken “Inias… Tam bir baş belasına dönüştün!” diyor hırıldarcasına. Her ne kadar bu sözlerin Kho’Raktar’ın ağzından dökülmüş olması, hiçbir boyut ve düzlemde olumlu yorumlanamamasına neden olsa da, bir şekilde Kho’Raktar’ın ruhunu ve kudretini sana teslim etmiş olduğunu hissedebiliyorsun. Bedenini saran parıldama, dalga dalga iblis diyarına saçılırken, Kho’Raktar “Hadi o zaman Inias… Bu kudretin sahibinin kim olduğuna karar verelim!” diyerek hızlıca ilerlemeye başlıyor!

Tüm sözlerini ve Kho’Raktar’ın karşılığını, keyifle seyretmiş gibi görünen Akuun, Kho’Raktar’ın kendisine doğru ilerlemeye başlamasıyla birlikte, adeta kendini zincirleyen havadan kurtuluyor ve dehşetiyle tüm bu havayı kırmak ister gibi Tagrinath’a dönerken“İmparator mu? Bunu bana niye söylemedin ki?”diyor. Tagrinath, daha öncesinde bildiği bir gerçeğin ortaya çıkmasına bozulmuş gibi ekşi bir ifadeyle Akuun’a bakmasının ardından“Sana sadece zevk alacağın bir rakip vadetmiştim. Yoksa çekiniyor musun Akuun?”diyor. Bu sözler üzerine Akuun, neredeyse engellemekte güçlük çektiği siyah salyalarını akıtmaya başlarken“Saçmalama Tagrinath… Bu hayal ettiğimin bile ötesinde! Bu kıyağını asla unutmayacağım!”diyor. Sözlerini tamamlamasının ardından ise Akuun da tıpkı Kho’Raktar gibi, ancak ondan çok daha hızlı bir şekilde koşmaya başlıyor. Ne var ki, az öncesine kadar Akuun’un tüm ilgisi Kho’Raktar’daymış gibi dursa bile, şu anda Akuun’un kan kusan bakışlarını ve odağını tamamen üstünde hissetmene neden oluyor. Bu sayede, bundan böyle Akuun’un kimi hedefleyeceği de senin için apaçık bir hale geliyor. Ve esas savaşın başladığı da...

[Inias]

Sonunda...

Güç...

Söz...

Hüküm...

Otorite...

Bütün İblis Boyutu'nun içindekilerle beraber nasıl onu reddedemediğini seziyor. Bütün iblis boyutunu ve içindekileri nasıl reddettiğini seziyor. Nasıl herkesin ve her şeyin o an ona boyun eğdiğini görüyor. Yüreğinden fışkıran ışığın bedenini sarışını görüyor. Bu sezgi, evet, tıpkı Agrupnia'nın karşında gerçekleşen gibi. Evet, İmparator Anı olarak nitelendirdiği an geldi çattı! Ne büyük bir zevk! Ne büyük bir tatmin! Ne büyük bir şan! Bir an için garip bir ruhani sıkıntı yaşarmış gibi olsa da arzusunu elde etmenin yanında yok olup gidiyor. Kho'Raktar'ın olduğu yere çivi gibi çakılması, sözlerindeki net kabulleniş ve ona istediğini yaptırabileceği sezgisi o kadar tatlı geliyor ki, Kho'Raktar'ın sözleri vız geliyor tırıs gidiyor. İstediğini desin, gerçek ortada. Inias üstün olan ve üstün olmaya devam edecek. Akuun'un dikkati ve isteğini üzerine alıyor. Kendisinin hedef olduğunu anlıyor. Onu mu istiyor? Pekala, öyle olsun! Inias, Önce Tagrinath'a bakıyor. Onu kesinlikle unutmuş değil. Hala daha onun Akuun'dan çok daha güçlü ve tehlikeli olduğunu düşünüyor. Hala ona asıl sorunu Tagrinath çıkaracak diye bekliyor. Her türlü, önce Akuun'u geçmesi gerek. Inias, Kho'Raktar'ın son sözüne gülümsüyor. "Seve seve!" ve Akuun'a doğru yürümeye başlıyor. Kendinden emin adımlarla, hedefine doğru gidiyor. Aceleye gerek yok. Hükmetmeye gerek var, arzulamaya gerek var, güce gerek var, söz geçirmeye gerek var. Kho'Raktar önden gitsin ve saldırsın. Önce Kho'Raktar, sonra o. Bir Kho'Raktar vuracak, bir o vuracak. Akuun'u ve Tagrinath'ı Kho'Raktar ile birlikte nasıl pataklayacağını aklında canlandırırken, aklına güzel bir deneme sürümü geliyor. "Kho'Raktar, şunu Dörde Katla da kudretini görelim!"

İşte, şimdi savaş başlıyor. İşte, şimdi Inias da savaşa katılıyor. İşte, şimdi Inias neler yapabiliyor, ne kadar ileriye gidebiliyor, parmaklarının ucu ne kadar yukarıya değebiliyor, göreceğiz. Bakalım ilk kim Akuun'u darma duman edecek? Kho'Raktar Dörde Katla tekniği ile mi? Inias suratının ortasına bütün bedeniyle yumruğunu indirip içinden geçerek mi?

[GM - Dimensio]

Akuun’un kalktığı hücuma, Kho’Raktar ile birlikte karşılık vererek koşmaya başlıyorsunuz. Akuun’un kendi çürümüşlüğü sembolize eden karanlık adımları ile, Kho’Raktar’ın yıkım dolu adımları adeta senin kudretli ayaklarınla birleşiyor. Kho’Raktar’ın açık bir meydan okuma niteliğindeki sözlerine verdiğin karşılık, adeta Kho’Raktar’ın öfkesini harmanlayarak daha keyifli bir hale getiriyor. Bu haliyle, bir anda için sinmiş baskınlığınızın umarsızca gün yüzüne çıkmaya başladığını hissedebiliyorsun. Bir şekilde, Akuun’un Kho’Raktar’a denk ve belki de daha fazla olan gücünün tamamen silindiğini hissetmeye başlıyorsun. Damarlarında akan kanın sıcaklığının verdiği zevk ile adımların daha sağlam ve daha hızlı bir hal almaya başlıyor. Bu an içinde Kho’Raktar’a verdiğin talimatlarla birlikte, yapacağınız saldırının da temelini oluşturmuş oluyorsun. Bu noktadaki tek sıkıntı, Akuun’un doğrudan seni hedefleyen tavrı nedeniyle saldırısını ne şekilde yönlendireceği oluyor. Dolayısıyla, hem bir saldırıyı hem de savunmayı aynı potada eritmen gerektiğini hissedebiliyorsun. Ancak buna rağmen, damarlarında gezinen kan ve ruhunda yanmaya başlayan alev, toptan bir saldırı ile bir sonraki hedefine geçmeyi çılgınlar gibi arzulamaya başlıyor. Ve bu anda, Kho’Raktar adeta yıkılmaz bir dağ gibi Akuun ile arana girmiş oluyor!

Kho’Raktar ilk olarak sağ dizini kırıp gövdesini sağ tarafa doğru yatırdığı anda, saldırısına başladığını fark ediyorsun. Bu aşamada doğru anda saldırıya geçmeyi hedefliyor ve bu yüzden de Kho’Raktar’ın saldırılarının aşamalarını ve Akuun’un buna vereceği karşılığı gözlemlemeye başlıyorsun. Kho’Raktar’ın hamlesini adeta umursamaz bir şekilde bakışlarını seninle buluşturmak için yanan Akuun, Kho’Raktar’ın sağ alt koluyla attığı yumruktan basitçe kurtulmaya amaçlasa bile, dikkatini başka yöne vermesi nedeniyle bunu başaramıyor! Aldığı darbeyle birlikte Akuun doğrudan havaya fırlarken Kho’Raktar bu kez sol tarafında eğilerek yerden yükselen Akuun’a bir yumruğunu daha indiriyor! Akuun’un havadaki tüm bu savunması haline rağmen gözlerini hala sana dikmiş olması, bu işe son verecek kişinin kendin olduğunu sana haykırmaya başlıyor. Adeta Akuun’un baskın havasını yaydığın parlamanla sindirmek ister gibi öne atılmanla birlikte, doğru bir vuruş açısını yakalamaya çalışıyorsun. Ne var ki, bu aşamada Kho’Raktar’ın senden daha avantajlı konumda olması sayesinde, Kho’Raktar havadaki Akuun’a yukarıdan aşağıya gelecek şekilde bir yumruk daha indiriyor! Akuun, aldığı darbeyle birlikte doğrudan yere yapışırken, Kho’Raktar öfkesiyle keyiflenmiş bir şekilde son darbesini indirmek için kolunu aşağıya doğru indirmeye başlıyor!

…

Sanki birkaç saniye içinde…

Tüm bu anları bir şekilde ruhun açığa çıkarmak ister gibi hissediyorsun. Bedenin yoklukla kavrulur gibi olurken, zihninin parlamanla buğulandığını ve içindeki sonsuz arzunun da katlanılmaz bir acıyla dışarıya fışkırdığını…

…

Sanki öylesine bir anda…

Tüm zaman ve mekandan arındırılmış ruhunun, kızıl bir dalgalanmanın içerisinde sonsuzlukla kavuşmasını selamlıyorsun. Uçsuz ve bucaksız bir evrenin, sonu olmayan bir kudretle sarmalandığını…

…

Sanki…

Hiç sonu gelmeyecek zamanların çoktan geçip gittiğini ve geriye sadece zamansız bir arzunun kaldığını…

…

Sanki Kho’Raktar yumruğunu indirdiği anda…

Bir anda Akuun’un beliren baskın havasıyla birlikte, tüm parlaklığın silinmeye başladığını ve dayanılmaz karanlığın bir kez daha hüküm sürmek için parıldamanı parçaladığını görüyorsun! Tüm kudretine ve arzuna rağmen, Akuun’un karanlığı karşısında ezilen kızıllıklarını…

…

Sanki Kho’Raktar’ın yumruk indiren kolunun koptuğu…

Bir anda karanlığın içindeki kızıl parıldamanın, toptan bir kızıla boyamaya dönüştüğünü fark ediyorsun. Ancak bu kızıl, arzu etmediğini ve daha önce de varlığına şahitlik etmek zorunda kaldığın kan kızılı oluyor sadece… Tüm çaresizliğinle, aynı manzaranın sonsuz tekrarı içinde ruhunun sonsuz azabı…

…

Sanki kendi kolunu…

Gözlerin bir anda açılır gibi olduğunda, karanlık yerine gerçeklikle buluşan gözlerinin kamaştığını hissediyorsun. Akuun’un fışkıran karanlığına karşı kolunu hızlıca savurmaya başladığını… Sonunu bilsen bile buna engel olamayacağını…

…

Sanki…

...

Gözlerin tüm soyutluğu kırıp geçtiği anda, yüzleştiğin kaderin Kho’Raktar’a sirayetini izliyorsun sadece. Kho’Raktar’ın sert ve yok etmek için inen koluna karşılık, Akuun’un öfkeyle kuduran karanlığını görüyorsun. Akuun“Kaybol lan ufaklık!”diyerek haykırmasıyla birlikte, kolunun etrafını saran bir karanlığını savurmasıyla birlikte, Kho’Raktar’ın yumruk inen sol üst kolunda açılan derin bir yarayla sarsılıyorsun! Gözlerin ve diğer elin istemsizce sol koluna doğru giderken, koluna varlığını sorguladığın bir karanlığın bulaştığını hissedebiliyorsun! Tüm bu hisler, birkaç saniye önceki zafer dolu adımlarına diz çöktürür gibi bedeninde yayılmaya başladığında, Kho’Raktar’ın kolundan fışkıran kanlarla birlikte geriye doğru savrulduğunu görüyorsun. Aynı zamanda, yerinden doğrulan Akuun’un dindirilemez bir azgınlıkla gözlerini sana doğru diktiğini ve sağ kolunda biriktirdiği keskin bir karanlığı sana yöneltmek için sabırsızlandığını fark ediyorsun. Akuun“Beni ufak tefek şeylerle uğraştırma, İmparator!”demesinin ardından doğrudan sana doğru koşmaya başlamasıyla birlikte, aranızdaki birkaç metrenin göz açıp kapamaya bile fırsat bulamadan sonlanacağını ve Akuun’un keskin bir hamleyle seni ikiye ayırmaya çalışacağını fark edebiliyorsun. Buna karşın, Kho’Raktar’ın seni koruyabilmekten uzak hali, bu kez tamamen kendi başına kaldığını açıkça ortaya koyuyor.

[Inias]

Kabul etmesi ne kadar da acı tatlı bir durum bu. Şu an Kho'Raktar ile aynı adımları aynı kuvvetle atıyor. Aynı öfkeden besleniyor ve aynı hedefe doğru yürüyorlar. İkisinin de kanı kaynıyor ve ikisi de boyutu ve içindekileri varlıklarıyla bastırıyorlar. Acı taraf ise bunun şu ana kadar olmamasının nedeni İnias'ın bu ana kadar gücünü kanıtlayamaması. Ancak içinde bulunduğu güncel durumda, sonunda gücü ile etki oluşturabildiğinden artık aynı sayfadalar. Güç onun için her geçen saniye daha da anlam kazanıyor. Zafer, şan, iblisi ile bağı, iblislerle ilişkisi, boyut ile ilişkisi, ne var ne yok her şey ondan güç istiyor. Her şey ondan güç bekliyor. Önce gücünü kanıtlamasını, sonra ona boyun eğeceklerini ilan ediyorlar. Gücün amaç ve hedef yolundaki tek araç olduğuna kanaat getirmeye başlıyor İnias. Qen'i var, Kishen kanı var, Aludir'e evrimi var, dev bir iblisi var. Kho'Raktar ne olursa olsun asla şüphe etmedi, asla diz çökmedi, asla pes etmedi. O gün işkencelerden işkence beğenen o iblise karşı zerre kadar zayıflık göstermedi. Yenilirken bile kendine inanıyordu aslında. İnias en güçlü olmak için her şeye sahip gibi. Onu kurtaran Hükümdarı, onun için can veren Komutanı, ona canını geri veren o kutlu silüet; herkes onun tarafında; herkes ondan yana. Geriye eylem almak kalıyor. Yumruğunu masaya vurmak ve iz bırakmak kalıyor. Doğru yolda olduğunu biliyor. Olmasaydı, İmparatorluk Anı'nı yine deneyimliyor olmazdı. Bir kez daha o üstünlüğü kavramışken, bir kez daha Kho'Raktar'ın her darbesi ile kuvveti kaslarına doldururken yine bir sorun, yine bir engel çıkıyor karşılarına. Akuun hızlı olduğu kadar dayanıklı olduğunu da kanıtlıyor. Gözünü İnias'tan ayırmadan dayağını yiyor, saldırısını yapıyor ve ayağı kalkıyor. O saldırı ki, sadece Kho'Raktar'ı değil, İnias'ı da acıyla pençeliyor. Solunda içeriden onu ele geçirmye çalışır gibi ilerleyen acıyı hissediyor. Acı çekmek asla zevk verici değildir. Asla da olmayacak. Sadece katlanılması zorunlu bir gerçek, hepsi bu. Yine de, acıdan etkilenen suratının ardında, düşünceleri olumlu. Aynı acıyı paylaşıyorlarsa, doğru yolda demektir. Acıyı sevmiyor ama reddetmiştir da. En azından büyük bir anlam içeriyor. Akuun'un kara salyaları gibi savurduğu sözleri duyuyor, karanlığı görüyor. O çürük kokuşmuş karanlığı kendisine karşı karşı kullanıyor. İşte bu işleri kişiselleştirme çabasına girer!

"Sana havla diyen mi oldu lan, kuduz köpek!?"

Onu koruyacak Kho'Raktar'ı yok. Olmasın! Kızıl parıltısı karanlığı yarıp geçecek ışık olsun! Saçtığı aydınlık karanlığı defetsin! Akuun hızlı, aradaki uzaklığı tek seferde kapatabiliyor. Kaçınmak yerine saldırıyı karşılayacak. Onun karanlığı keskin bir kılıç ise, kendisinin ışığı sağlam bir kalkan olsun. Onun kılıcı kendisinin bedeninde kırılsın. Akuun'un başarılı saldırısı onu olumsuz yönde etkilemiş olabilir ama dikkatini buna yöneltirse daha fazla etkilenmez mi? Eğer başarılı bir saldırı onu olumsuz etkiliyorsa, başarılı bir savunma onu olumlu etkiler. Akuun'un saldırısını karşılayıp karşı saldırıda bulunacak. Suratına geçireceği sağlam bir tekme iş görür. En azından Kho'Raktar'a zaman kazandırır.

[GM - Dimensio]

Akuun’un üzerine doğru hızlıca geliyor olması ve göz açıp kapayıncaya kadar yaşanacak olan çarpışmaya karşı, vücudunu daha sağlam bir hale sokuyor ve kendini adeta akışa bırakıyorsun. Daha önce yaşadıklarına benzer hislerin tüm damarlarında gezinmesini ve bir nebze de olsa seni ele geçirmesine bilinçli bir şekilde olanak sağlarken, vücudunun tüm bunlara istemli bir şekilde uyum göstermesi, Agrupnia ile yaşadıkların arasındaki en büyük fark oluyor. Her ne kadar o andaki hislerin yoğunluğu ve damarlarındaki kudretin baskısı daha fazla olsa bile, en azından bu aşamada bilincinin hala yerinde olması sana daha büyük imkanlar tanıyor gibi görünüyor. Kho’Raktar’ın anlık da olsa saf dışı kalmasıyla birlikte tüm yükü üstlenmen, Akuun’un olası onlarca hamlesine karşı reaksiyon gösterebilmeni sağlayacak gibi duruyor.

Her ne kadar Akuun gaddar ve amansız bir saldırıyla işini bir anda bitirmek ister gibi görünse de, bu saldırıdan kaçınmak yerine kendi saldırı planını ortaya koyuyorsun. Akuun’un sağ kolunun yere paralel bir şekilde sana doğru hareket etmesiyle birlikte, mesafeyi ayarlamış bir şekilde ve Akuun’un ivmesinden faydalanarak tekmeni çıkartıyorsun! Akuun, senden gelecek tekmeye hayattaki en önemsiz detaymış gibi bir muamele göstererek saldırısına devam etse bile, tekmenin Akuun’un suratına inmesiyle birlikte, Akuun’un ayakları yerden öne doğru havalanıyor ve bir anda Akuun sırt üstü gelecek şekilde yere düşmeye başlıyor! Saldırısının bertaraf edilmiş olması bir yana, Akuun aldığı darbeye daha çok şaşırmış gibi gözlerini suratındaki ayaktan alamazken, Akuun’un suratından fışkıran bir miktar kan da saldırının, en azından bu aşamada, etkili olduğunu sana gösteriyor. Ne var ki, iblislerin Aludirlere, Aludirlerin de iblislere zarar veremeyeceğine dair genel kural bir kez daha kulağında çınlarken, tekmenle Akuun’un suratında bir kanamaya neden olmuş olmanın, bu kez kuralın istisnasının kendin olduğun sonucunu çıkarmana olanak sağlıyor. Damarlarında gezinen kanın baskısı giderek artmaya başlarken, Kho’Raktar’ın kendini toparlayacak zamanı bulmasını umut etmek bir yana, hemen önünde sırt üstü yere düşmekte olan Akuun’un bir saldırı için açık verdiğini görmek seni kamçılayan bir diğer konuya dönüşüyor. Ve tam bu anda… Kho’Raktar’a ve onun zaman kazanmasına dair düşüncelerinin giderek zihninden silinmeye başladığını fark ediyorsun. Sanki, Kho’Raktar en başından beri hiç var olmamış gibi bir karanlığın içine düşerken, ruhunun kaynayan kızıl bir dalgalanmayla coşmaya başladığını hissediyorsun.

[Inias]

Bu sefer hazır ve nazır olması işine yarıyor İnias'ın. Bilincini koruyabilmesi ona yarar sağlıyor. Akuun'un acımasızlığı ve amansızlığı karşısında dikiliyor. Bu sefer görebiliyor. Neler olduğunu ve neler olacağını. Bu sefer karar verebiliyor. Bu sefer tepki verebiliyor. Saldırıyı karşılamaktan öte saldırıya izin dahi vermeden saldırabiliyor. Akuun bir kez daha umursamazlığına kurban gidiyor. Dümdüz bir tekme tam suratına otururken ayaklarının yerden kesilmesi ve yere yığılması, suratından kanlar çıkması, İnias'ın kulaklarında ona öğretilen temel bir kural çınlarken. Akuun yere düşerken İnias kendisinin bir istisna olduğuna emin olabiliyor. İlkinde bir iblis onu kanatmıştı. Şimdi de o bir iblisi kanatıyor. Demek ki, İnias bu kuralın dışında. Hatta, bir imparator olarak bu kuralın üzerinde bulunuyor. Riskli ama işe yarar. Akuun yattığı yerde zayıflığını ve açıklığını gümüş tepside sunuyor İnias'a. Ne ilginçtir ki, bu İnias'ta bir tetiklenmeye neden oluyor. Akışın getirisi mi? Yoksa içgüdü mü? Kho'Raktar ile beraber saldırma planı, Kho'Raktar'a zaman kazandırma fikri, düşmanı kendi elleriyle yenme fırsatı açığa çıktığı gibi silinmeye başlıyor aklından. Ruhunda kıyıya vuran güçlü dalgalar gibi coşan kanın ve ölümlülüğün temsili ona ipleri eline almasına dair bir istekte bulunuyor. Bu andan itibaren geçmiş bile kendini yeni baştan yazmaya kalkışıyor ve Kho'Raktar'ı zaman çizgisinin dışına koymaya çabasına giriyor. Savunmasız Akuun'un göğsüne ayağını geçiriyor. Tagrinath'a bakıyor. Tepkisini mi ölçmek istiyor? Yoksa, ona aynısını yapacağını mı bildiriyor. Akuun'a doğru eğiliyor. Gözlerinin içine bakıyor. Düşmanın suratını bilmeli. Gözlerinden ruhunu görmeli. Sonrası ise askeri bir senfoni. Sol, sol, sol, sağ, sol! Sol, sol, sol, sağ, sol! Birbiri ardına Akuun'un suratına uygun adımla inmekte olan yumruklar İnias'a bir bildiride bulunuyor. "Sen güçlüsün." diyorlar. "Savaşacak olan sensin." diyorlar. "Kendi ellerinle kendi destanını yazacaksın." diyorlar. İnias her bir anı deneyimliyor. Her bir yumruğu, her bir yumrukla gelen çarpmayı, her bir yumrukla çıkan kanı. Uyanık kalmalı! Unutmamalı! Bu artık İnias Anı! Önce Kho'Raktar boyun eğdi. Şimdi Akuun altında ezliyor. Sonra Tagrinath aynı kaderi paylaşacak.

"Ben İnias. Hüküm veren, söz geçiren, ezip geçen, yıkılmayan, direnen, durdurulamayan. Sesimi duyacaklar, adımı bilecekler, unvanım önünde eğilecekler, kimliğimi tanıyacaklar."