Gökleri Arayanlar (2. Kısım) (Esther | Theo)

[Esther]

Minik iblisin sözlerini şaşkınlıkla dinleyen Esther, zihninin en derin noktalarına inerek minik iblisin neyden bahsettiğini araştırmaya başladı. İblisle birlikte olan bütün anılarını birkaç salise içerisinde gözlerinin önünden geçirdi fakat iblisin neden böyle bir tepki verdiğine anlam veremedi. Sesinden dahi bihaber olduğu anlaşılırken kafasının içinden tekrardan iblise seslendi. "Neyden bahsettiğine dair hiçbir fikrim yok, sana ne yapmaya çalıştım?" Ses tonundan gerçekten herhangi bir fikri olmadığı gayet net bir şekilde anlaşılabiliyordu. Genç kızın gerçekten de hiçbir şeyden haberi yoktu. Onunla arasında geçen kısa konuşmalar esnasında sürekli olarak dürüst davranmıştı, iyi hoş, kendisi zaten pek yalan söyleyen birisi değildi. Hatta bilincini kazandığı andan itibaren ağzından yapan kelam çıkmamıştı.

Minik iblisin cevabını beklemek için yeterli zamanı olmadığından ötürü hayal dünyasından çıkarak bir kez daha gerçekliğe döndü. Üzerine doğru koşan iblisi planladığı gibi teknesini atarak yere düşürdü ve tekmelemeye başladı.

Kısa bir süre tekmelemeye devam ederken uzaktan hissettiği yoğun bir aura vesilesiyle hareketini kesti ve auranın kaynağına doğru bakışlarını yöneltti. Bir çift el amansız bir kuvvetle birlikte omuzlarından bastırıyormuş gibi hissediyordu. Bütün gücünü, hatta belki de fazlasını sadece ayakta durmak için harcıyordu. Genellikle ifadesiz olan suratında zorlandığını gayet net bir şekilde belli eden bir ifade dahi belirmişti. Hissettiği yoğun baskı altında sakin kalmaya çalışarak bakışlarını Urilirn'e çevirdi. Onun ifadesiz suratındaki şaşkınlığı net bir şekilde gördükten sonra anormal bir durumla karşı karşıya olduğunu anladı. Genç kız olabildiğince sakin kalarak auranın kaynağını aradığı bu esnalarda tepenin altından gelen karanlık bir yel, bu ana kadar dövüştükleri iblisleri kolayca süpürüp attı.

İblisleri yokolmasının akabinde tepenin ucunda beliren karanlık sima herkesin dikkatini çekmeyi başarmıştı. Sima kendisini kısa bir süre sonra belli etmeye başladı. Karşılarındaki kişi, Aludir üssünden çıkmak için kapıya gittiklerinde karşılaştıkları Gyugnal'dan başkası değildi.

Gyugnal sözlerini bitirdikten sonra Theo lafa girdi. Yaptığı şaka her ne kadar saçma olsa da genç kızın komiğine gitmişti. Sonuna kadar açılmış gözlerine ona doğrulttuktan sonra da birkaç saniyeliğine bir kahkaha atmıştı. Genç kız kahkaha atarken hiç olmadığı kadar güzel görünüyordu. Buz gibi suratına renk dahi gelmişti.

Kahkahasını sonlandırdıktan sonra dahi suratında hafif bir gülümseme kalmıştı. Theo'nun yaptığı espriden sonra omuzlarında ki yükün kalktığını dahi hissetmişti. Bu sebeple oldukça sıradan bir şekilde Gyugnal'a yanıt verdi. "Arkadaşımın söylediği doğru değil, kesinlikle." Kısa bir süreliğine bakışlarını Theo'ya çevirdi ve az önceki esprisi tekrardan aklına geldi. Kahkaha atmak istiyordu fakat konuşmak da istiyordu. Bu sebepten ötürü kahkahasını tutarak konuşmaya devam etti. "Sizden ziyade bizlere benzeyen bu arkadaşların daha çok yardımcı olabileceğini düşündüğümden ötürü tekliflerini kabul ettim. Aludir üssünde bulunduğumuz vakit boyunca bize kobaylık fare muamelesi yaptıktan sonra farklı bir sonuçta beklenemezdi değil mi?" Esther, Gyugnal ile oldukça rahat konuşuyordu zira en kötü ihtimalle hayatını kaybedebileceğinin bilincindeydi. Yani kaybedecek pek bir şeyi yoktu.

[GM - Dimensio]

Esther; İçinde bulunduğun duruma rağmen zihnindeki bulanık sesle bir kez daha iletişime geçtiğinde, bu kez sesin sahibinin öfkeden kudurmuş olduğu hissedebiliyorsun. Zira duyduğun ses “Neyden mi bahsediyorum? Hiçbir fikrin yok mu?” diyerek öfkeli bir şaşkınlıkla sana ilk karşılığı veriyor. Hemen ardından ise “Beni alıp götürmek için çevirdiğin türlü numaraları hatırlamamana şaşmamalı! Ne de olsa sen beni kandırmaya çalışmış pis bir kadınsın! Senden daha azı da beklenmezdi!” diyor. Sesin bu sözleri, seni bir kez daha geçmişte yaşadıklarına sürüklerken, zaman da akmaya devam ediyor ve Theo’nun sözleri kulaklarına ilişiyor.

Genel; Theo’nun sözleri ardından Gyugnal tek kaşını hafifçe havaya kaldırıp karşılaştığı absürt sözlere verebilecek bir karşılık arar gibi duruyor. Ancak Esther’in söze girmesiyle birlikte Gyugnal eski donuk bakışlarına geri dönüş yapıyor. Esther’in sözlerinden sonra Gyugnal hafifçe dudaklarını bükmesinin ardından “Ben de zaten söylediklerinin gerçek olduğuna inanmamıştım. İblis etinin tadı pek de lezzetli değil. Bir ısırıktan sonrasını alası gelmez insan olanın.” diyor. Gyugnal’ın bu sözleri, sanki daha önce iblis etinin tadına bakmış olduğu anlamına gelir gibi olsa bile, sizin esas dikkatinizi çeken şey, cümlesinin sonunda söylediği ‘insan olanın’ şeklindeki kelimelerinin üzerine yaptığı vurgu oluyor. Bu iki kelimeye kadar tek düze bir ses tonuyla konuşuyor olmasına karşın, bu iki kelimeye belirgin bir vurgu yapışı, bu iki kelimenin özellikle seçildiği izlenimi uyandırıyor.

Gyugnal bu sözlerinden sonra bakışlarını hafifçe Urilirn’e doğru çevirdiğinde, Urilirn’in de sizin yanınıza doğru donuk bakışlarıyla gelmekte olduğunu fark ediyorsunuz. Gyugnal ise yüzünde tebessümle hiçlik arasındaki bir ifadeyle tekrar bakışlarını ikiniz arasında gezdirmeye başlarken “Demek bu hain tayfa sizin için daha cezbedici oldu-” diyor. Her ne kadar Gyugnal konuşmasına devam etme niyetindeymiş gibi dursa da, ikinizin arasında yerini alan Urilirn’in “Hain tayfa mı?” diyerek lafa girmesiyle, Gyugnal’ın konuşması yarıda kesilmiş oluyor. Urilirn ise bu durumdan herhangi bir rahatsızlık duymadığını açıkça ortaya koyarak “Bir insanı kandırmak, onun geleceğine karar vermek ve hepsinden de öte, sahip olduklarını kendi çıkarlarına kullanmak… Eğer hainlikten bahsedeceksek, bunları da es geçmeyelim.” diyor. Gyugnal, bu sözlere sanki daha önce defalarca duymuş gibi umursamaz bir yüz ifadesiyle karşılık vermesinin ardından “Grup terapilerinizde kendinizi bu şekilde mi aklıyorsunuz? Ya da moruk sizin kafanızı da böyle yıkıyordur…” diyor. Ancak Urilirn bu sözlere karşılık çatılan kaşları ve gerilen yüz hatlarıyla birlikte “Saygısızca davranacaksan, sana karşılığını misliyle veririm Gyugnal! Bunu daha kaç kere tecrübe etmen gerekir?” diyor. Gyugnal, Urilirn’in sözlerine karşılık gevşek bir gülümsemeyle her ikinize bakmasının ardından “Doğru, doğru… Seni elinden kaçıran bendim, unutmuşum. İhtiyarlık işte…” diyor. Ancak hemen ardından bakışları bir anda keskinleşen Gyugnal “Peki ya şimdi ne olacak dersin Küçük Urilirn? İki yeni yaverinin önünde popona şaplakları indirmeme ne dersin?” diyor. Urilirn ise, olası bir savaştan hiç kaçınmayacağın belli eden ciddiyetiyle “Hiç değişmeyeceksin Gyugnal… Sana saygı duyduğum günler de, senin doğru olduğunu düşündüğüm günler de geride kaldı. Bu yüzden… Eğer önümdeki engel olacaksan, her engeli kaldırdığım gibi seni de önümden kaldırmakta tereddüt etmem!” diyor.

Urilirn’in bu sözlerinin ardından Gyugnal birkaç kez nefes alıp verirken, bakışlarını bir an olsun Urilirn’nden ayırmıyor. Sanki ikili kafalarının içinde muhtemel savaşları onlarca kez yaşayıp ortaya çıkan onlarca sonucu değerlendirir gibi duruyor. Ancak sonunda Gyugnal bir anda bakışlarını ikiniz arasında gezdirmeye başlıyor ve “Peki ya siz? Popo şaplağı mı istersiniz yoksa uslu çocuklar olup sözümü dinlemeyi mi?” diye soruyor. Bu haliyle, vereceğiniz kararla birlikte işin gidişatına da sizlerin yön vereceği açık bir şekilde ortaya konulmuş oluyor.

[Esther]

Minik iblisin öfke ve şaşkınlık dolu ses tonuyla birlikte ettiği kelamlar üzerine Esther tekrardan anılarını gözden geçirmeye başladı. Sarf ettiği her sözcüğü, yaptığı her hareketi dikkatli bir şekilde incelemesine rağmen hiçbir hareketinde iblisi kandırmak istiyormuş gibi gözükmüyordu. Hal böyle olunca genç kızın kafası bir hayli karışmıştı. Kısa bir süre düşündükten sonra derin bir nefes vererek içerisindeki iblisle konuşmaya başladı. "Sürekli olarak seni kandırmaya çalıştığımı söylüyorsun fakat sana ne zaman yalan söyledim? Kendimi iyi veya kötü birisi olarak tanımlayamam fakat en azından dürüst olduğumu söyleyebilirim. Hem yaşanılanları düşündüğümüzde burada asıl kötü olan sen değil misin? İblis diyarına adımımı attığım anda vücudumu ele geçirmeye çalıştın. Sana tamamıyla saf hislerle yaklaşmama rağmen bulduğun ilk fırsatta beni öldürmeye çalıştın." Esther iblisle bir çeşit bağ kurduğunu fakat bu bağın istemsizce kurulduğunun farkındaydı. İblisin onayını almadan, ismini öğrenmeden tam olarak onun güçlerini kullanamayacağının farkındaydı. Yine de onu zorlamak gibi bir niyeti yoktu... Vücudu ilk ele geçirildiği andan itibaren içerisindeki iblisin kudretini özümsemek, onu sindirmek istiyordu fakat gücün kaynağının minik iblis olduğunu fark ettiği anda bu his ortadan kayboldu.

Genç kızın minik iblisle anlaşmaya bu kadar takıntılı olmasının sebebi onun aşırı derecede tatlı olduğunu düşünmesiydi. "Daha önceden de dediğim gibi, seni zorlamaya niyetim yok. İstediğini yapabilirsin." Daha kudretli gözüken iblislerle anlaşmaya çalışabilirdi fakat Esther'in gözü sadece minik iblisi görüyordu. Onunla anlaşmak ve pofuduk yanaklarını sıkmak istiyordu. Normal şartlar altında böyle şeyler yapmayacak, hatta yapmak istemeyecek birisi olduğunu bilmesine rağmen içindeki bu hissi bastırmayı bir türlü başaramıyordu. Hal böyle olunca iblisin kendisine bir çeşit cazibe büyüsü yapıp yapmadığını düşünmeden edemedi.

İblisle konuşmasını bitirdikten sonra tekrardan gerçek dünyaya dönmeyi başardı. Gyugnal ve Urilirn arasında geçen konuşmayı sonuna kadar sessizce dinledikten sonra bakışlar bir kez daha üzerine çevrildi. Theo hemen konuşmayacak gibi durduğundan ötürü ilk adımı kendisinin atmasının doğru olacağını düşündü. "Geri dönmeye niyetim yok, olduğum yerden şimdilik memnunum." Genç kız 'şimdilik' kelimesini ayrı bir şekilde vurgulamıştı fakat bunu istemsizce yapmıştı.

Sadece birkaç saniye sonra dövüşmek zorunda kalacağının farkındaydı ve açıkçası kendisine hiç ama hiç güvenmiyordu. Minik iblis kudretini kendisiyle paylaşsa dahi karşısındaki adama karşı herhangi bir şansı olmayacağını biliyordu. Yine de elde ettiği kısmi özgürlüğü bu kadar çabuk bırakmaya niyetli değildi. Tekrardan kafesin içerisine hapsedilmektense kafesin dışarısında ölmeyi yeğlerdi.

[Theo]

Kadim dostumu güldürdüğüm için mutluyum. Daha doğrusu artık yaptığım şakalarımın birileri tarafından fark edilmesi hoşuma gitti. Ancak onunla aynı şeyleri düşündüğüm söylenemez. Daha hangi tarafa gideceğime tam olarak karar vermedim. Sadece can sıkıntımı gidermek için anlık bir heves uğruna bu grubun peşine takıldım. Şimdi önüme bir fırsat daha çıktığı için ne yapmam gerekiyor bilmiyorum. Akışı takip edip ne olacağını bekleyebilirim veya biraz daha bekledikten sonra en çok eğleneceğim tarafı seçebilirim.

Gyugnal sayesinde iblis etinin güzel olmadığını öğrendim ama yine de fırsatım olursa ilk elden deneyerek tecrübe etmek istiyorum. Belki damak tadı kötü olabilir. Önüme bir fırsat gelirse ön yargılarım yüzünden onu es geçmek istemem.

Gyugnal ve Urilirn uzun zaman sonra hasret gidererek uzun uzun konuşmaya başladılar. Konuşmaları sayesinde iki grup arasında yaşanılan şeylerin birazını öğrenebildim. Üstün körü şeyler olduğu için hala daha olayların iç yüzünü bilmiyorum ama iki tarafında kendilerinin haklı olduklarını düşündüklerini fark ettim. Bu minik bilgi tanesini kullanarak işleri eğlenceli hale getirebilirim. Esther kesin bir şekilde geri dönmeyeceğini söylediği için ben tüm suçu ona yıkarak geri dönebilirim. Geri döndükten sonra iki tarafı da kandırarak ajanlık günlerime başlamayı umut ediyorum. İkili hatta belki üçlü ajanlık yaparak çok eğlenebilirim.

Planımı yaptıktan sonra ajanlık günlerime başlamak için "Şaplak narin tenime zarar verebilir. Bu yüzden ben uzlaşmaktan yanayım." dedikten sonra Urilirn'i parmağımla işaret ederek ailesine şikayet eden küçük bir çocuk gibi "Zaten bana yemekte vermediler. Hepsi tabak tabak yemek yediler. Bana sadece azıcık şarap verdiler. Onu da zorla ellerinden aldım. Ayrıca müzik kariyerime çok sağlam bir darbe indirdiler." dedikten sorna iç çekerek "Senin anlayacağın çok zor zamanlar yaşadım. Seve seve geri dönerim." diyeceğim.

[GM - Dimensio]

Esther her ne kadar zihnindeki sese bir karşılık verse de, derin bir karanlık ve sessizlik dışında kendisine herhangi bir geri dönüş olmuyor. Bu sayede içinde bulunduğu olaya daha iyi odaklanarak, Gyugnal’ın teklifine cevabını net bir şekilde veriyor. Esther’in verdiği cevap, Gyugnal’ın dudağının sağ tarafını hafifçe yukarıya doğru kıvırırken, yüzüne çöken alaycı ifade açık bir şekilde belli oluyor. Esther’den aldığı cevabın ardında Gyugnal bakışlarını Theo’ya çevirdiğinde, Theo da konuşmaya başlıyor ve bu kez Gyugnal’ın dudağının sol tarafı da yukarı kıvrılarak olaydan haz aldığını gösteren bir yüz ifadesi kendi belli ediyor. Theo’nun cevabı sonlandığında, Urilirn pek de şaşkın olmayan gözlerle Theo’yu kesse de, Gyugnal’ın hafif tempoda başlayan alkışıyla birlikte “Aferin, en azından aklını kullanabildiğini ispatladın.” diyor Theo’ya hitaben. Gyugnal alkışını birkaç saniye daha devam ettirmesinin ardından bakışlarını Urilirn’e çevirmesiyle birlikte “Madem artık bir ‘ortağım’ var, o zaman şöyle yapalım. Ben senin terbiye ederken, ‘ortağım’ da genç hanımefendiye dersini versin.” diyor. Bu sözlerinden sonra bakışlarını Theo’ya çeviren Gyugnal sağ gözünü kırpmasının ardından “Sana da uyar, değil mi ortak?” diyor.

[Esther]

Gyugnal ile Urilirn arasında geçen konuşmanın ardından Theo'nun verdiği kararı duyduğunda şaşırmıştı. Sadece bu konuşma bile bunca zamandır kendilerini bile isteye kandırdıklarının kanıtı olmasına rağmen Theo neden geri dönmeyi kabul etmişti? En güvenli sayılabilecek yolu tercih etmişti fakat ne pahasına? Tekrardan yalanlarla zihninin yıkanmasına izin verilmesi için mi? Tekrardan minik kafesinin içerisine girmek için mi? Açıkçası biraz hayal kırıklığına uğramıştı, zira Theo'nun kendisi kadar olmasa da özgürlüğüne bağlı olduğunu düşünüyordu... Aslında hayal kırıklığının sebebi Theo değil, kendisiydi. Sonunda kendisine biraz da olsa benzeyen birisini bulmayı başarmıştı ve doğruyu söylemek gerekirse ilk defa birisiyle arkadaş olabileceğini düşünmüştü. Elbette geçmişte arkadaş sahibi olup olmadığını bilmiyordu fakat bilincini kazandığı andan itibaren ilk defa kendisini bir insana yakın hissetmişti.

Hissettiği hayal kırıklığı suratından gayet net bir şekilde okunurken ağzını açtı. "Hayır." Bakışlarını Theo'nun üzerinden kaydırarak Gyugnal'a çevirdikten sonra "Theo ile dövüşmem için bir sebep yok, zaten ikimiz de sizin dövüşünüze karışamayacak kadar güçsüzüz. Kenarda izlemeyi tercih ederim." dedi. Esther'in Theo ile dövüşmek konusunda herhangi bir çekincesi yoktu fakat amaçsızca hareketler yapmayı seven birisi değildi. Theo'yu yendiği takdirde ne elde edecekti? Kaybettiği takdirde ne kaybedecekti? Hiçbir şey. Aralarındaki dövüşün sonucu ne olursa olsun olay örgüsünde hiçbir değişiklik yaşanmayacaktı. Tek önemli olan şey Gyugnal ve Urilirn arasından kimin kazanacağı.

Konuşmasını bitirdikten sonra ikiliden olabildiğince uzaklaşarak onları en iyi şekilde izleyebileceğini düşündüğü noktaya geçti. Gyugnal ve Urilirn arasındaki dövüşü olabildiğince yakından izlemek istiyordu fakat burada ilgisini çeken şey Gyugnal değil, Urilirn'di. Kendisiyle aynı yollardan geçmiş ve güçlenmeyi başarmış olan bu şahsın, iblisiyle bir olarak nasıl dövüşeceğini görmek istiyordu. Ondan bir şeyler öğrenebileceğinin farkındaydı. Her ne kadar minik iblisin kudretini yakın bir zamanda kullanamayacağını bilse dahi bir şeyler öğrenmesi gerektiğinin farkındaydı. Sonuçta günün birinde onunla anlaşacaktı, buna kesinlikle emindi. O gün geldiğinde olabildiğince hazır olmak istiyordu.

[Theo]

Geri dönmek istememin bu kadar coşkuyla karşılanacağını hiç beklemiyordum. Ne yalan söyleyeyim sanatçı ruhumdan dolayı mı bilmiyorum ama alkışlanmak çok hoşuma gitti. Ayrıca yaptığım tercih sebebiyle kendime yeni bir ortak bulduğum için mutluyum. Ortağım hem oldukça güçlü hem de anladığım kadarıyla espri kaldırabilecek birisi gibi duruyor. Ajanlık kariyerimin başlangıcı için mükemmel birisi. Şimdi önümüzdeki küçük sorunları da halledebilirsek buradan çıkıp hapishanemize geri dönebiliriz.

Ortağımın göz kırpmasından sonra heyecanlı bir şekilde iki gözümü birden birkaç saniye kapatarak karşılık vereceğim. Her şey planladığım gibi gidiyor. Tek sorunum kadim dostuma zarar vermeden onu nasıl etkisiz hale getireceğimi bilmiyorum. Az önce canlı canlı iblis yemeye çalışan birini kızdırmayı hiç istemiyorum. Konuşarak onu ikna etmeyi planlıyorum. Ana dövüş bitene kadar küçük bir tiyatro oynarsak ikimize de zarar gelmeden bu durumdan kurtulabiliriz.

Sahte dövüşümüzü başlatmak için kadim dostumla konuşacakken kendisi dövüşmekten ziyade dövüşü izlemek istediğini söyledi. Teklifini mantıklı bulduğum için ona ayak uydurarak peşinden gitmeye başlayacağım. İkiliden uzaklaştıktan sonra kadim dostuma sessizce "Merak etme seni arkada bırakmayı planlamıyorum." dedikten sonra iyice dibine sokularak ciddi bir şekilde "Ajan olmaya karar verdim. İki tarafta bizi kandırırken bu ortamda kimseye güvenebileceğimizi zannetmiyorum. Bu yüzden onlar bizi kullanmadan biz onları kullanalım istiyorum. Daha ajanlık kariyerimin başında olduğum için onları nasıl kullanacağımı bilmiyorum ama elbet zamanla bununda icabına bakarız. Şimdilik iki taraftan da elde edebileceğim tüm bilgileri toplayacağım." diyeceğim. Planımı sadece eğlenmek için yaptığımı söylesem kadim dostumun yardım edeceğini sanmıyorum ama durumu biraz karıştırırsam bana yardım etmek isteyebilir.

[GM - Dimensio]

Esther’in Theo ile dövüşmeyi reddetmesi, Urilirn’in yüzünde herhangi bir mimik oynatmazken, Gyugnal’ın kaşlarının yukarıya doğru kalkmasın ve şaşkınlığını gizleyememesine neden oluyor. Ancak Gyugnal’ın yüzündeki ifade, oldukça yapay duran bir hal almış olması nedeniyle, bunun gerçek bir şaşkınlık mı yoksa duruma ayak uydurmak mı olduğu konusunda pek bir fikriniz bulunmuyor. Esther’in kenara çekilişini bu yüz ifadesiyle izleyen Gyugnal, umutlarını Theo’ya bağlamış gibi görünürken, onun da bir şekilde Esther’e ayak uydurması, bu kez Gyugnal’ın yüzünde hüzünlü bir ifade yaratıyor. Dudak kenarları aşağıya düşen Gyugnal kafasını iki yana sallamasının ardından “Hiç düşündüğüm gibi olmadı, hiç!” diyor mırıldar gibi. Yüzüne hafif bir pişmanlık izi de düşen Gyugnal, halen daha bakışlarını ikiniz arasında gezdirirken “Açık konuşmak gerekirse, her birinizi yok etmek mi iyi yoksa yaşatmak mı bilemiyorum.” diyor iç geçirirken. Hemen ardından sahte bir baş ağrısına tutulmuş gibi sağ elini alnına koyan Gyugnal “Bir yanda sizi yok etmenin Aludirler için en iyisi olduğu düşüncesi, diğer yandan varlığınızın iblisleri yok etmede eşsiz bir silah olması… Şu ruhunuzu iblislerle bütünleştirme meselesi…” diyor kafası karışmış gibi. Hemen ardından ise bakışlarını Urilirn’e kaydıran Gyugnal “Bunu nasıl yaptığınızla ilgili hala ipucu vermeyeceksin, değil mi?” diyor. Urilirn bu soru üzerine hala vücudundaki gerginliği korumaya devam ederken kafasını iki yana sallayarak olumsuz cevabı verdiğinde, Gyugnal da elini yavaşça indiriyor ve ardından “Madem öyle, kararımı verdim.” diyor.

Gyugnal bu sözlerinin ardından bir anda karanlık bir aurayı dalga dalga ortama salmaya başladığında, bu auranın ağırlığını bir miktar uzaklaşmış olmanıza rağmen üzerinizde hissetmeye başlıyorsunuz. Gyugnal ise, sanki öylece durmaktan farksız bir halde olmadığı gösterir gibi rahat bir tavırla bakışlarınızı üzerinizde gezdirmesinin ardından “Üçünüzü de yok edeceğim!” diyor. Bakışları bu sırada bir anda keskinleşen Gyugnal “Sabahın karanlığı gecenin güneşi ol! Yüzün karasına kaderin akını çal! Uyuyanların uykusuzu, uykusuzların kabusu! Göklerin yokluğuna yerlerin varlığına karış! Huzur bulan varlığını huzursuzluğa ada! Kudretin yokluğu, iradenin efendisi! Çağrıma ses, sesime can ver! Chuldarah!” diyor.

Gyugnal’ın bu sözlerinin ardından, vücudundan karanlıktan daha derin ve adeta tüm ışığı yok eden bir karanlık yayılmaya başlıyor. Bu karanlık ağır bir baskıyı da ortama getirirken, ortamdaki tüm yaşamın sinmeye çalıştığını düşünmeden edemiyorsunuz. Gyugnal’ın hemen önünde yoğunlaşan karanlık, kendi dışında her şeyi soğurmaya çalışır gibi görünürken, bedenini kaplayan parıltının dinginliğini yitirmeye başladığını ve yoğun titremelerle Gyugnal’ın karanlığına karşı koymaya çalıştığını fark ediyorsunuz. Karanlık yerde yoğunlaşmaya başlarken, bir varlığın cisimleşmesine şahitlik etmeye başlıyorsunuz. Tek dizi üstünde yere çökmüş bir şekilde, başı önde olacak şekilde duran varlık yavaşça doğrulurken karanlığı kendine çektiğini görüyorsunuz. Gyugnal’ın iblisi olduğunu düşündüğünüz varlık parıldayan ve korku dolu bir şekilde etrafına bakan gözlerini size diktiği anda, iki kolunu hızla iki yana açıyor ve karanlık bir anda iblisin kanatları oluveriyor! Karşınızda, yaklaşık iki metre civarında duran iblise bakmak bile size zor gelirken Gyugnal “Ölüm meleğinizi selamlamayacak mısınız?” diyor sözlerini boşluğa savurur gibi.

Chuldarah

[Theo]

Kadim dostum ile dövüşmeme kararı almamı yeni ortağım pek anlayışla karşılayamadı. Sırf küçük bir anlaşmazlık yaşıyoruz diye beni de diğerleriyle birlikte öldürmesi gerekip gerekmediğini bile bilmediğini söyledi. Açıkçası hiç böyle bir ortaklık ilişkisi yaşayacağımızı düşünmemiştim. Beraber yemek yiyip bir şeyler içip sohbet ederiz diye düşünüyordum. Daha ilk viraj da ilişkimizin başlamadan bitmesi beni bir hayli hayal kırıklığına soktu. Tüm bu olanlar yüzünden ajan olma işini de ertelemek zorunda kalacağım gibi gözüküyor. Tüm eğlencem bir anda mahvoldu.

Eski ortağım bize ne yapacağına karar verdikten sonra aurasını dalga dalga etrafa yaymaya başladı. Ardında da açık bir şekilde üçümüzü birden tehdit ederek hepimizi yok edeceğini söyledi. Büyük tehdidinden sonra ise büyük bir giriş konuşması yaptıktan sonra iblisini çağırdı. İblisimi şu ana kadar sadece bir defa çağırabilmemin sebebi böyle uzun ve şaşalı şeyler söylememem olabilir. Daha önce hatırladığım kadarıyla diğer Aludirler de bu kadar uzun olmasa da iblislerini çağırırlarken bir şeyler söylemişlerdi. Kilit kelimeyi bulabilirsem belki bende kolay bir şekilde kendi iblisim ile etkileşime girebilirim.

Gyugnal sözlerini bitirdikten sonra vücudundan karanlık yayılmaya başladı. Bu karanlık yaşam da dahil etraftaki her şeyi yutmak istiyor gibiydi. Karanlık belli bir noktadan sonra azalmaya başlayınca eski ortağım bile kendi karanlığı ile başa çıkmakta zorlandığını gördüm. Tam madem kendisi için bile bu kadar zor niçin böyle zahmetli şeylere girdiğini düşünürken karşımda tatlı mı tatlı bir iblis gördüm. Her halinden oldukça güçlü görünen bu yeni arkadaşın neler yapabileceğini tahmin edemiyorum. Bu yüzden işe yarayacağını düşünmesem bile şansımı deneyerek iblise seslenerek "Selam güzellik. Ortağım üçünüzü de yok edeceğim derken büyük ihtimalle Esther, Urilirn ve onun iblisini kast ediyordu. Yanlış anlaşılma olmasın sakın." diyeceğim. Sözlerini bitirdikten sonra kadim dostuma dönerek "İşler giderek eğlenceli olmaya başladı." diyeceğim.

[Esther]

Esther, Theo ile diğer herkesle olduğundan daha fazla vakit geçirdiğinden ötürü genç adamın düşünceleri hakkında fikir yürütebilir hale gelmişti fakat insanları anlamak konusunda kötü olduğunu düşündüğünden ötürü bunun tam olarak farkına varamamıştı. Genç kız ajan hikayesinin tamamıyla yalan olduğuna adı gibi emindi, hatta Theo'nun neden böyle davrandığının sebebini de kendi içerisinde çözmüştü. O sadece bunun daha eğlenceli olacağını düşünerek böyle bir karar vermişti. Yine de bundan tam olarak emin olmadığından ötürü sesli bir şekilde düşüncelerini dile getirmedi. Yalan söylemek de istemediğinden ötürü sessiz kalmayı tercih etti. Zira yanıt vermeye pek fırsatı da olmamıştı genç kızın. Theo sözlerini bitirir bitirmez Gyugnal kendi kendine konuşarak olayları ve gelecekteki aksiyonlarını muhakeme etmeye başladı. Kısa bir sekanstan sonra ise orada bulunan herkesi öldürmeye karar verdi. Birkaç saniye öncesine kadar ikiliyi kendi yanlarına çekmek için elinden gelen her şeyi yapmaya kararlı bu adam bir anda fikrini 180 derece değiştirerek üçünü de öldürmeye karar verdi. Esther açıkçası bayağı bir şaşırmıştı, bu kadar aşırı bir dönüş yaşanacağını tahmin etmemişti.

Gyugnal'ın hemen önünde yoğunlaşan karanlık, iblisinin gerçek formunu almaya başladığı esnada Esther'in gözleri fal taşı gibi açıldı. İblisin asil görüntüsüne, yaydığı korkutucu auraya hayran kalmıştı. Yine de hissettiği hayranlık duygusu pek uzun soluklu olmamıştı. Karşılaştığı minik iblisin tatlılığı ve asilliği ile kıyaslanabilecek seviyede değildi. Büyük ihtimalle Gyugnal'ın sahip olduğu bu 'ölüm meleği' minik iblisinden daha kudretliydi fakat ne fark eder? İhtiyacı olan kudret ise ona sahip olanın kendisi olmasını tercih ederdi.

Theo iblisi kendi stiliyle selamladıktan sonra Esther hafifçe gülümseyerek bakışlarını hafifçe ona kayırdı. "Bence kesinlikle üçüncü kişi sensin." dedi ve devam etti. "Sanırım ajanlık kariyerin başlamadan bitti." Esther elbette Gyugnal ve iblisiyle karşılaşmak istemiyordu fakat bunu engellemesi pek mümkün görünmüyordu. Bu sebepten ötürü üzerinde fazla bir baskı da hissetmiyordu, hatta oldukça rahat olduğu da söylenebilirdi. Şimdilik tek yapabileceği şey Urilirn'e güvenerek olduğu güvenli sayılabilecek mesafeden dövüşü izlemekti. Minik iblis kendisiyle kudretini paylaşma konusunda çekimser olduğundan ötürü Gyugnal'ın iblisine karşı herhangi bir şansı bulunmuyordu. Hal böyle olunca insanın beklemekten ve en olumlu sonucun gerçekleşmesini ummaktan başka bir şansı kalmıyor.

Elbette kaçıp gidebilirdi fakat Urilirn'i kaybettiği takdirde sonsuza dek iblis diyarında hapis kalma ihtimali bulunuyordu. Şu ana kadar gördüklerine göre burada ne yiyecek, ne de içilebilir su bulunuyordu. Tek başına fazla uzun bir süre hayatta kalamayacağı oldukça barizdi. Urilirn haricinde bir anahtarla karşılaşma ihtimali de milyonda birdi. Diyelim ki bu milyonda bir ihtimal gerçekleşti ve bulunduğu bölgeye bir anahtar geldi, gelen kişinin kendisini öldürmeyeceğini nereden bilebilirdi? Sonuçta artık Aludirler tarafından aranan bir kişi haline gelmişti. Herhangi bir Aludir ile karşılaştığında kendisine olumlu yaklaşma ihtimalleri binde birden bile daha ufaktı.