Varoluşun Üç Kadım Ayağı (2. Kısım) (Diniel)

[Diniel]

Azuldir hakkımdaki bütün bilgi ve kanaat notlarının diğer organizasyonların henüz ben onlar hakkında bir şey bilmeden eline geçmesiyle hakkımda koz sahibi olduklarını söylüyordu çıkarımımca. İşleyiş bu şekilde olsaydı sanırım Azuldir bu konuyu olağan bir şey gibi açıklardı ancak böyle değildi sanırım. Ancak bu konu uğurlu bir konu olsaydı iblisler peşimizde koşarken konuşuyor olmazdık diye düşünüyordum. Organizasyonların varlığı bile benim için bir anlam ifade etmiyordu açıkçası. Bana tek faydası verdikleri mühür olmuştu. O da kapı açmaya yarıyordu. O yüzden organizasyonların gerekliliği konusunda olumlu düşüncelere sahip değildim ancak bu organizasyonların şu anki durumumda görüldüğü üzere hiçbir işe yaramadığı düşünülse de insan boyutunda başkaca insanlara göre bir güç temsil ettiği yorumunu yapabiliyordum. Yani tamamen gereksiz de olamazdı.

İblisler peşimizde koşmayı sürdürürken bu muhabbetin rahatça yürüyemeyeceğini Azuldir'in sözleri dışında gördüklerimle ben de anlayabiliyordum ancak Raldrin'i burada çağırmamın ne tür sonuçları doğacağını tahmin edemiyordum. İblislerden kaçarken sık ağaçlıkları tercih edebilirdim belki ancak, yalnış bir sapmada Azuldir ile yollarımız ayrılabilirdi. OO yüzden pek çok açıdan önemli olan Azuldir'i kaybetmek istemiyordum. Sanırım başka seçenek yoktu... Yüzüm aniden buz keser gibi soğuklaşırken koşmayı kesiyordum. Donuk bakışlarım önüme düşerken hızımı ani kesmemle dalgalanan kızıl saçlarım yüzümü örtüyor, arkama bakma gereği bile duymuyordum. Onu duyanlar için uğursuz kelimelermiş gibi ağzımdan dökülen o üç kelimelik çağrımın cevap bulmasını umuyordum.

"Teşrif et... Raldrin"

Aramızdaki farkın ne olduğunu size göstereceğim...

[GM - Dimensio]

Ağzından dökülen üç kelimenin ardından vücudundan yayılmaya başlayan parlaklık Raldrin’e can verirken, Raldrin baygın bakışlarını doğrudan üzerine tutuyor. Hemen ardından ise, arkanızdan gelmekte olan iblisleri fark eden Raldrin hafifçe bir nefes verdikten sonra bir anda birkaç metre yanınızda bulunan ağaçlardan birine doğru koşmaya başlıyor! Raldrin attığı birkaç koşu adımı sırasında “Köpeklerden nefret ederim! Bunu nasıl bilmezsin? Lanet olsun sana Diniel!” diyor tonsuz, tınısız ve inandırıcılıktan uzak bir şekilde! Raldrin gördüğü ilk ağaca doğru tırmanmaya başlarken, Azuldir kocaman büyümüş şaşkın bakışlarını Raldrin’den çekip sana doğru çeviriyor. Ağzı hafifçe aralık kalmış olan Azuldir, iki iblis ile aranızdaki mesafenin birkaç metre kalmasıyla birlikte “Bir iblisim yok, biliyorsun değil mi?” diyor. Hemen ardından ise Azuldir senden bir cevap beklemeden, Raldrin’in koştuğu yönün tam tersine doğru hızla koşup bir ağaca doğru yönelirken “Üzgünüm Diniel, ama burada ölmek için biraz gencim!” diye bağırıyor! Raldrin ve Azuldir, farklı ağaçlara doğru tırmanmaya başlamışken bir anda kendini iki iblisle karşı karşıya buluyorsun. Her iki iblisin de gözlerinden kustukları vahşilikleri, akan salyalarını önemsiz bir detaya çevirirken, bu durumdan daha vahim olacak şekilde diğer üç iblis de hemen önündeki iki iblisin arkasına kadar gelmiş oluyorlar.

[Diniel]

Raldrin’i çağırırken ağzımdan dökülen uğursuz kelimelerin kendim için uğursuz olacağını nereden bilebilirdim ki? Var olduktan sonra ansızın koşmaya başlarken ardından lanetler savuran bir iblise sahip olmak… Ah kader… Dağılan saçlarımın arasında kaybolmuş yüzüm içinde kaldığım duruma olan öfkemle sıktığım dişlerimi gizliyor gibiydi. Ancak olaylar Raldrin ile bitmiyordu. Azuldir de beni iblislerin arasında bırakıp koşmaya başlamıştı.

Rezil iki kişilik ağaçlara tırmanıyordu beş metrelik yaratıklardan kurtulmak için. Yaşananlara inanmamak istemesem de şaşırmak için ise artık çok fazla benzeri olay yaşamıştım. Bu yüzden onlara daha fazla aldırış etmeyip yüzümü iblislere döndüğümde iki tanesi ile karşı karşıya olduğumu görüyordum. Ah… Artık buraya kadarmış demek… Tüm bu kısa hayat içerisinde yaşadığım, bir şeyler öğrenmek ve adapte olmak için geçirdiğim zamanın sonunda iblis sürüsü tarafından bir av olarak ortalarında kalmaktı demek. Rezil ve bir o kadar acınası… Arkamı kollayan ne Raldrin, ne Eletha ne de bir başka Aludir vardı artık. Ben ve iblisler, bu bitmez vahşet döngüsünün ortasında kendimizce bir sonuç döndürmek için karşı karşıyaydık. İblislerin gözlerindeki vahşilik bana böyle geçen bir hayatın ne kadar da boş olduğunu kusuyordu adeta. Böyle bir hayatın boş olma sebebi ise bana bu sefil yaratıkların bu şekilde bana üstten bakabiliyor olmalarından geliyordu. Sanırım en başından beri böyle, kendi gücümün dışında etkenlerle hayatta kalmamdan dolayı üzerimden atamadığım güçsüzlüğün dış dünyadaki karşılığıydı bu.

Özüme dönüyordum. O ilk ana. Gördüğüm rüyanın hemen ardından hiçliğin içerisinde var olduğum o ilk andaki hissiyatı yakalamak istiyordum. Kelimelerin ve olayların anlamının olmadığı o an. Zihnim kelimelerden arınmış, son derece sessiz ve dingin, bakışlarım ise dalgınlığı andırıyordu. Etrafımda dikkat verdiğim tek varlık karşımda duran iblislerden ibaretti. Bu anlamsız varlıklara bir şey anlatmaya çalışmak veya bir şey kanıtlamak gibi bir zahmete girmeyecektim. Yalnızca yok olmalılardı. O yüzden…

Hafifçe eğilip her an üzerlerine koşmaya başlayacakmış gibi bir duruşa geçiyordum. Pençelerim olmayabilirdi ancak yumruklarım vardı. Öylece bir hiç olup gitmeyecek, bu sefil varlıkları bizzat yok edecektim! Herhangi biri üzerime doğru harekete geçerse ben de hızla koşmaya başlayacak ve hızla yeteri kadar yaklaştığımda hızla altına doğru kayıp kürküne tutunacaktım. Ağzından uzak durmalıydım ancak bana öyle bakan gözünü çıkarmak istiyordum. Bu yüzden altından elimden geldiği çaba ile sırt tarafından boynuna yetişmeye çalışıp tırnaklarımla iblisin gözünü çıkarmaya çalışacaktım. Sonrasında onlardan uzak bir boşluğa atlamalı ve yeni bir fırsat kollamalıydım.

[GM - Dimensio]

Karşındaki iblislere karşı, kendini koruyabileceğin veya birlikte mücadeleyi sürdürebileceğin biri olmadığında, odağını tamamen iblislere çevirerek vücudunu hazır pozisyona getiriyorsun. İki iblis ise, senin pozisyon almanla birlikte yavaş adımlarla sana doğru gelmeye başlıyorlar. Sanki parçalamadan önce avlarını son bir eziyet çektirmek ister gibi görünen iblislere karşı kafandan planlarını geçirdiğin sırada, Raldrin’in bir ağaç tepesinden “Hey Diniel!” diye seslendiğini duyuyorsun. Bakışların hala daha iblislerde kalacak şekilde, odağına herhangi bir zeval gelmeden Raldrin’e kulak kabarttığında, Raldrin “Memelerine dikkat et, onlar sana lazım biliyorsun!” dediğini duyuyorsun. Raldrin’in bu sözleri, sanki bir anda ortalığın savaş alanına dönmesine neden olmuşçasına seni ve iblisleri hemen hemen aynı anda harekete geçiyor. Aslında vücudunun iblislerin harekete geçmesine bir tepki verdiğini bilsen bile, kafandan yine de Raldrin’e olan duyguların nedeniyle saldırıya geçip geçmediğin düşüncesi dönüyor.

İki iblis, tam yan yana olacak şekilde üzerine doğru koşmaya başladıklarında, sen de onlara doğru hücuma kalkıyorsun. İki iblisin bu birlikte yaptığı saldırı, sana bir seçim yapma zorunluluğu kılarken, neredeyse birbirinden farksız olan iki iblisten sağ tarafına düşeni kendine yem olarak seçiyorsun. Bu tercihine sebep olan en önemli etmen, soluna denk gelen iblisin bir şekilde pençesiyle seni bertaraf edecek şekilde bir pozisyona girmesine rağmen, diğerinin hala daha koşar adımlarını koruması oluyor. Nitekim, iki iblisle arandaki mesafe yeterli düzeye ulaştığında, soluna denk gelen iblis hafifçe sıçrayarak sana bir pençe indirmek için hareketleniyor. Ancak buna karşı yerde kayarcasına yaptığın hamle, üzerine gelen pençe darbesinden kurtulmanı sağlarken, bir diğer yandan da diğer iblisin altına doğru sürüklenmene olanak tanıyor. İblisin pençesi saçlarını savurup yanından geçerken, diğer iblisin dişleri gözlerinin hemen önünde kalıyor. Sana karşı bir ısırma hamlesi yapmaya fırsatı olmayan iblisin salyasından bir parça yüzüne düşüp tüm ısısını hissettirirken, iki elinle iblisin kürküne tutuyor ve onu aşağıya doğru çekmeye çalışıyorsun. Bu noktada gücün iblisin direncini yenmek için yeterli olmasa bile, boşlukta kalmış olan iblis senin bu hamlene karşı gelemiyor ve hafifçe başını aşağıya doğru eğdikten sonra kendini toparlayarak sabit bir konuma getiriyor. Ne var ki iblisin bu hareketi senin amacına ulaşmana engel olmaktan uzak oluyor. İki elinin tırnaklarını iblisin gözlerine doğru sokmak için hamleni yaptığında, iblis sanki hiçbir şey olmamış gibi öylece durmakla yetiniyor! Tam bu esnada geçmişe dönen düşüncelerin bir kez daha zihnine doluyor ve Vadlena’nın “Siz götünüzü yırtmadan ben söyleyeyim… İblislere yumruklarınız işlemez!” sözleri bir anda suratına çarpıyor! Hemen ardından ise Ulrasil’in konuyu daha usturuplu bir şekilde anlattığı konuşmasındaki “İblis diyarında işleyen en temel kural, iblislerin genellikle size fiziksel zarar verememeleridir. Aynı şekilde, sizlerin de iblislere doğrudan fiziksel zarar vermeniz olağan bir durum değildir.” sözleri zihninde varlık buluyor. Netice olarak, her ne kadar altına girdiğin iblisin gözlerini oymaya kalkışsan da, bu hamlenin sonucu senin için hüsran oluyor. Ancak sıkıntı sadece bununla da bitmiyor…

Altında olduğu iblis aldığı darbelere karşı en ufak bir acı hissetmemiş gibi dururken, bu kez dişleriyle senin kafanı üstten tutmak için kafasını savuruyor! İblisin bu hamlesine karşılık vermediğin takdirde, iblisin dişlerinin birkaç saniye içerisinde kafatasını paramparça edebileceğini hissediyorsun. Bunun yanında, iblisin bacak arasından baktığında, hemen arkasında üç iblisin de artık etkili bir mesafe içine girmiş olduklarını görebiliyorsun.

[Diniel]

Lanet ejderhanın sözleri savaşın başlangıç komutunu veriyordu adeta. Harekete geçmeden önce kafamda kurduğum hamleleri başarıyla gerçekleştirebiliyor olsam da ortada çok büyük bir sorun görünüyordu. İblis benden hiçbir zarar almıyordu! Daha önceki uyarılar bilmediğim şeyler değildi ancak tek seçenek buydu. O da işe yaramamıştı. Yüzüme salyasını akıtan iblis, bu hasarsız saldırıya karşı derhal cevap olarak kafamı dişleri arasında sıkıp parçalayabilirdi! Suskunluğunu koruyan zihnim yalnızca çevresinde gerçekleşen olayları inceliyordu. Kurttan ayrılıp kurtulsam bile bu hızlı yaratıklar beni yakalayıp her bir ısırıkla hareket etmemi engelleyeceklerini tahmin edebiliyordum. Refleks olarak iblisin ısırığından kurtulmak için kendimi iyice onun altına sokup kafasının ulaşamayacağı kadar içeri girdikten sonra altından çıkacaktım. Yerinde durmayacağı ve döneceğini düşünerek sağ yumruğumu kafasını bana doğru çevirmesi için hazırlayacak ve ona kükreyişim eşliğinde var gücümle suratına yumruğu geçirecektim. Saldırım yeniden etkisiz olursa derhal ormana doğru koşmaya başlayıp yeni bir taktik denemek üzerine zaman kazanmaya çalışacaktım.

Vadlena’nın da Ulrasil’in de söylediklerinin canı cehenneme! İblislere asla teslim olmayacaktım!

[GM - Dimensio]

Kafanı ısırmak için hamlesini yapmış olan iblisin altına biraz da sürünerek daha çok girdiğinde, iblisin sana ulaşması mümkün olmuyor ve dişleri havayı parçaladıktan sonra iblis doğru açıyla sana saldırmak ister gibi hareketlenmeye başlıyor. İblisin bu hareketliliğine karşılık, sen de çoktan iblisin altından çıkma girişiminde bulunmuş olman sayesinde, iblisin ansızın sana dönmesiyle birlikte sağ yumruğunu sert bir şekilde iblisin suratının sağ tarafına indiriyorsun! Yumruğunla birlikte iblis geriye doğru savrulsa bile, bu yumruktan bir zarar gördüğüne dair hiçbir emare hissetmiyorsun. Her ne kadar lanetler savursan bile, Vadlena ve Ulrasil’in sözlerinin halen daha geçerliliğini koruması senin açından aşılması imkansız duran bir engel gibi duruyor. Aklında başarılı olmak ve rakiplerini yenmek adına çeşitli senaryolar dönmeye başladığı anda ise, arkanda hissettiğin pençelerle birlikte kendini yerde bulman tüm dünyanı allak bullak ediyor!

Bir anda öne doğru düşen vücudunda ne olup bittiğini anlamaya çalıştığında, sırtında hissettiğin iki adet pençeyle ve duyduğu hırıltı sesleri, yaşananları hızlıca anlamanı sağlıyor. Odağını yumruklamak için önündeki iblise çevirdiğin anda, arkadan gelen üç iblise sırtını dönmüş olman neticesinde, bu üç iblisten bir tanesinin üzerine atılarak seni yere devirdiği şeklinde gerçekleşen olay, lanetler savrulacak daha fazla neden veriyor sana. Fakat tek sorunun sadece yere serilmiş olmaktan ibaret olmadığını da birkaç saniye içinde fark edebiliyorsun. Zira üzerindeki iki pençe, senin yerden kalkmanı engelleyebilecek gücü uyguladığından, iki pençeyi sırtından atmak senin için pek mümkün görünmüyor. Bununla birlikte, sırtına binen hariç olmak üzere, üç iblisin de hemen yanında toplanması, iblisler için bulunmaz bir ziyafet tablosu oluşturuyor. Olayların bu yönde ilerlemesi halinde, birkaç saniye içinde vücudundan kopacak onlarca parçanın acısını hissetmeye başladığın anda ise, esasen sırtında hiçbir acı hissetmediğini fark etmek gözlerinin açılmasına neden oluyor. İblisin pençeleriyle uyguladığı baskıya bakıldığında, bu pençelerin etine kadar girmesi bir hayli mümkün olmasına karşılık, değil herhangi bir kanamanın olması, herhangi bir acı duymuyor olman yaşadığın gerçekliği tekrar düşündürtüyor sana. Fakat bu idrak ettiğin gerçeklik, iblisler tarafından pek de anlaşılmamış gibi duruyor, zira kafanın hemen sağında ve solunda konumlanmış iki iblis, bir an önce senin cansız bedenini midelerine indirmek ister gibi kafana doğru dişlerini uzatmaya başlıyor.

[GM - Dimensio]

Off Topic

Diniel, birinci bildirilmemiş pasiflik uyarısını almıştır.

[Diniel]

Planımı başarı ile gerçekleştirmiş olsam bile diğer kurtları hesaba katmamış olmam kendimi yerde bulmama sebep olmuştu. Aludir olduğum için benim için geçerli olan kural onlar için de geçerliliğini sürdürüyordu ancak bu şekilde nereye kadar devam edebilirdim bilmiyordum. İki yanımda toplanmış devasa kurt kafaları beni dişlerinin arasına alıp etimi koparmak için saniyeler sayıyordu adeta. Biraz önce bunda başarılı olamamışlardı ancak çırpınmak ile bir yere varamayacağımı hissediyordum.

Ağacın üstüne tünemiş gamlı baykuş Raldrin’i kullanmam gerekiyordu. Kurtlar konuşmama ne kadar fırsat verir bilemesem de daha fazla vakit kaybetmeden içimdeki ona olan bütün öfkemi de kusarak “Neyi bekliyorsun hala! Kıyafetlerim yırtılıp o haldeyken beni mi izleyeceksin pis sapık! Hazır hepsi toplanmışken hepsini tek seferde indir! Buzul fırtına!(Keskin hava)” diye bağıracaktım.

[GM - Dimensio]

İblislerin arasında sonsuza kadar sürecek bir mücadelenin bir parçası olacağını hissetmenle birlikte, Raldrin’i sahaya sürmeye karar veriyorsun. İçinde bulunduğun durum nedeniyle, bakışlarınla Raldrin’in görmen pek mümkün olmasa bile ağzından çıkan öfkeli sözlerle birlikte Raldrin’e ne yapması gerektiğini söylüyorsun. Ne var ki, bu sözlerine karşılık kafanı bir çırpıda koparmak isteyen iblislerin keskin dişleri giderek daha da sana yaklaşıyor. Her ne kadar bir yaralanmaya neden olmayacaklarını hissetsen bile, gördüğün manzara karşısında tüylerinin ürpermesine ve insani bir içgüdüyle gerilmene engel olamıyorsun. Gözlerin adeta dişlerle arasında kalan mesafeyi milimetrik bir şekilde ölçmeye başlarken, halen daha beklediğin gibi bir hareketliliğin olmaması canını sıkmaya başlıyor. Ne var ki, gözlerin henüz daha iblislerin kafana geçen dişleri nedeniyle görüşünü kaybetmemişken, on metre kadar yüksekte beliren bir karaltı dikkatini çekiyor. Bu karaltıyla birlikte soğuk bir hava dalgası üzerine doğru gelmeye başlarken, bu soğuk hava iblislerin de bir anlığına duraksamasına neden oluyor. Bu duraksama ise, gördüğün en acımasız duraksamalardan birine dönüşüyor…

Birkaç saniye önce seni parçalara ayırmak isteyen iblislerin, bir anda postlarında açılan ince yaralarla başta şaşkınlığa düşmeleri dikkatini çekerken, hemen ardından giderek artan kesikler nedeniyle acı ulumaları kulağına dolmaya başlıyor. Sana yakın olan iblislerden çıkan kanlar suratına damla damla akmaya başlarken, iblisler çaresiz bir şekilde etrafta kaçmaya çalışıyor. Ancak açılan onlarca yara, iblislere pek de kaçabilecek bir fırsat tanımazken, esasen kendinin de bu olaydan nasibini aldığını fark ediyorsun. Derinde hissettiğin ancak hiçbir acı vermeyen ince kesikler, Raldrin’in bir şekilde olaya dahil olduğunu ve söylediklerini yaptığını sana açıkça gösteriyor. 10 saniye süren soğuk etkisini yitirirken, artık etrafta bir tane bile ayakta olan iblis görmemek, senin kesin zaferine işaret ediyor.

Yerinden yavaşça doğrulup öncelikle Raldrin’e baktığında, senden birkaç metre ötede gamsız bir şekilde yana doğru yatar vaziyette olduğunu görüyorsun. Ancak Raldrin’in seninle göz teması kurmak yerine vücuduna bakıyor olması, bakışlarının bir anda kıyafetlerine dönmesine neden oluyor. Kıyafetlerinde ufak yırtılmalara olmuşsa bile, edep yerlerinin çoğunluğunun hala kapalı olması seni rahatlatıyor. Ancak Raldrin yüzündeki ifadenin gamsızlık değil hayal kırıklığı olduğunu da bu şekilde anlayabiliyorsun. Raldrin, tüm işi kendinin bitirmiş olmasını ima eder gibi etrafına biraz bakındıktan sonra sırt üstü kendini yere bırakırken, hemen arkanda beliren Azuldir’in “Yanında olamadığım için kusura bakma, malum seni destekleyebilecek bir iblisim yok!” diyor umursamaz bir gülümsemeyle. Ancak hemen ardından bakışlarını Raldrin’e doğru çevirirken “Onun da bir sapık mı yoksa edebini koruyan biri mi olduğuna emin olamadım açıkçası.” diyor hafif bir kahkahayla. Fakat Azuldir sanki tüm bunları sırf söylemiş olmak için söylemiş gibi bir tonda konuşmasının ardından “Ne yapalım? Geri dönüp Efendi Agthar’ı mı bulalım yoksa şu diğer üç iblisi mi kovalayalım? Belki de göreve odaklanırız, ne diyorsun?” diyor. Azuldir’in bu sözleri sırasında Agthar’dan bahsederken alaycılığı bariz bir şekilde belli olsa bile, bundan sonraki aşama için senin kararına sadık kalacağını da hissedebiliyorsun. Her ne kadar iblislerin arasında seni tek başına bırakmış olsa bile, Azuldir’in sözlerine uyma noktasında sana bir sıkıntı çıkarmayacağını düşünüyorsun.

[Diniel]

Sözlerimi köpüren öfkemle beraber söylemiştim söylemesine ancak hemen bir tepki gelmemiş, kurtların keskin devasa dişleri gitgide yaklaşmaktaydı. Her ne kadar kurtların fiziksel olarak bana zarar veremeyeceğini tahmin edebiliyor olsam da bu, içinde bulunduğum duruma karşı hiçbir tepki vermeden öylece beni ısırıp parçalamayı denemelerine gönülden razı olacağım anlamına gelmiyordu. İçimde istemsiz bir ürpertiyle kaderin neler getireceğini bekleyebiliyordum yalnızca.

Dişler ile aramda milimetrik mesafe kalmıştı artık ancak Raldrin’den henüz bir ses duyamamıştım. Ondan bir tepki bekliyor olmama karşı bambaşka bir şey oluyordu! Havadaki karaltıyı fark etmemle bir şeyler olacağını tahmin edebiliyordum. Bu karaltıyla beraber ansızın ortaya çıkan soğuk hava dalgasını tenimde hissediyordum. Belli ki bu ani değişim iblislerin de dikkatini çekmiş olacak ki onların da duraksamasına sebep oluyordu. Bu duraksamanın hemen ardından olanlar ise tek taraflı kıyımdan başka bir şey olmuyordu. Soğuk hava dalgası kurtların vücudunda kesikler oluşturuyordu ve rastgele oluşan bu kesikler aslında iblislerden etkilenebiliyor olsam bende de açılacak gibi görünüyordu. Raldrin dediğim gibi yeteneğini kullanmıştı ancak bunu ilk kez kullanıyor olmasından dolayı ortaya çıkan durumu yabancılıyordum. Acı ulumalarla beraber açılan yarıklardan sıçrayan kanlar suratıma damla damla akıyor olmasına karşı kanın yüzümde süzülüşüne aldırış etmiyordum nedense. Sanki olması gerekenin yaşandığını görüyor gibiydim. Biraz önce üzerimde duran pençeler çekilip iblislerin kaçışmaya başlamasından dolayı biraz önceki kadar kilitlenmiş değildim ancak ayağa kalkmamıştım da. Dizlerimin üstüne doğru kendimi yerden kaldırırken üzerime ve bu bereketli toprağa fışkıran kanları göz ardı ediyordum. İblislerin dayanamayıp yere yıkılışını sakin bakışlarla izledikten sonra yüzümde hissettiğim durgunlukla fırtınanın dinmesine şahit oluyordum. Zafer öyle veya böyle bizimdi ve bu olması gerekendi. Sefil kurtlara kaybedecek halim yoktu. Bu nedenle bu zaferden hiçbir şey hissedemeden yerimden doğruluyor ve Raldrin’e bakıyordum.

Raldrin benden birkaç metre ötede o bilindik gamsızlığıyla yan yatmış uzanıyordu. Yüzüme bakmayıp vücuduma baktığını fark ettiğimde o beklediği anın gelmiş olabileceği korkusuyla vücuduma kayıyordu benim bakışlarım da. Gördüğüm manzara ise ufak yırtılmalar olsa da hala güvenli alanda olduğum için bir sorun görememiştim içinde bulunduğum duruma göre değerlendirdiğimde. Yüzüme yeniden bir durgunluk geliyordu böylece. Raldrin’in beni bu duruma sokmuş olmasına mı çıldırsam yoksa kıyafetlerim yırtılmadığı için göğüslerim ortaya çıkmadı diye üzüldüğüne mi köpürsem bilemiyor olmama karşı etrafına biraz bakınıp kendini sırt üstü yere atmasıyla beraber onu orada boğmam için bana bir fırsat veriyordu. Ne yazık ki bu fırsat Raldrin’in hemen ardından ortaya düşen Azuldir’le beraber kaçmış gibiydi. Kafam ona çevrili ancak bakışlarım yerdeki Raldrin üzerindeyken onu dinliyormuş gibi kafamı sallamayı ihmal etmiyordum. En son Agthar’ı mı bulmamız gerektiği yoksa diğer üç iblise mi bakmamız gerektiği konusunda bana seçenek sunmasıyla bu sefer bakışlarımı da kendisine çekebilmişti. Tabi ki de Agthar’ı bulmalıydık. Ortada görevimiz durduğu gibi üç iblisin bana görev ile ilgili ne katacağını öngörmem imkansızdı. Üstelik Azuldir o iblislerin seviyelerinin yüksek olduğunu söylemişti. Yeni bir çatışmaya girip enerjimizi tüketmek yerine daha fazla bilgi edinmeliydik. Ayrıca bir diğer görevim olan, takımdakileri izlemek ve haini bulma görevini de unutmuş değildim. O yüzden Agthar’ı bulmalıydık. Azuldir’in içinde bulunduğun kanlı ve harap durumu pek aldırış etmediğini hissedebiliyordum. Çok daha fazlasıyla karşılaşmış olmalı diye düşündürtüyordu bu bana.

“Agthar ile yeniden bir araya gelmeliyiz, ancak kafamda oturmayan bir şey var” dedikten sonra önce bakışlarım, ardından tüm vücudumla Raldrin’e dönüp “Beni bu hale soktuğun için seni boğazlamak istiyorum ama aklımı başka bir şey kurcaladığı için orada ölü gibi yatmaya devam edebilirsin” diyecektim. Yüzümdeki kurumaya yüz tutmuş iblis kanını işaret parmağımla alıp parmağımdaki kana bakarken Azuldir’e dönecek ve “İblisleri her türlü öldürdüm, olay her türlü çıktı, yani dağılmanın bir anlamı kalmadı değil mi?” diye soracaktım. Ardından kanın tadına bakmak için dilime götürecek ve yavaşça dilimde kanın tadını hissettikten sonra “Ben bu şekilde yakalanacağımızı kestirememiştim peki, bunu benden deneyimli olan siz öngöremediniz mi?” dedikten sonra tüm ciddiyetimi Azuldir’e yoğunlaştırırken “Agthar’ı bulmalıyız” diyecektim. Anlaştığımız noktaya dönme niyetindeydim.