Ayrılış ve Başlayış (Esther)

[GM - Dimensio]

Cesetler ve kan… Gözlerin bu manzara dışında bir şeye erişmekte bir hayli zorlanırken, burada geçtiğin düşündüğün iki kişi hakkında bir iz bulma çabası içerisinde giriyorsun. Bunun için de ilk yapman gereken şeyin cesetlere daha yakından bakmak olduğunu bilmek seni epey rahatsız eden bir fikir oluyor. Parçalanmalara dair elde edebileceğin bir ipucunun, yaşadıklarında birleşmesi halinde bu katliamın sorumlusu veya sorumluların kimler olabileceği ve bundan da önemlisi nereye gitmiş olabilecekleri senin açından bir hayli önem taşıyor. Ancak diğer taraftan, içinin almadığı bir işe girişme fikri seni bir hayli rahatsız ediyor. Aldığın birkaç derin nefesin ardından çaresizlik içerisinde başka elinden gelen bir şeyin olmadığını hissederek, ayaklarının önünden başlayan ceset yığınlarına odaklanmaya çalışıyorsun.

Kendini olabildiğince cesetlere hazırlamışken, birkaç ev ötede duyduğu bir tıkırtı adeta kulağına koca bir gürültü olarak çalınıyor. Cesetleri incelemek yerine tıkırtının yarattığı hoş gizem seni bir anda içine çekiveriyor. Başını kaldırıp tıkırtının kaynağına ulaşmak için gözlerinle etrafını taramaya başladığın anda, bir evin açılan kapısı sana tüm oluşabilecek tüm olumsuz senaryoları unutturuyor. Adımların bu kapıya doğru yavaşça ilerlemeye başladığında, kapıdan uzanan orta yaşlarda bir adamın kafasını görüyorsun. Adamın kafası çevresine bakınmaya başlıyor ve birkaç saniyenin sonunda orta yaşlı, sakallı, 170 santim boylarındaki bir adamın iki büklüm bir şekilde kapıdan çıktığını görüyorsun. Adam hala daha etrafını incelemeyi sürdürürken, bir anda gözleri seninkilere denk geliyor ve birden donmuşçasına olduğu yerde kalıyor. Adamın donakalmasıyla adımların da birden kesiliyor ve ürkek bir kuşu kaçırmaktan korkar gibi hissediyorsun kendini. Adam ise hafifçe arkasından evin içine bakıyor ve bu kez evin içinde adamdan 10 santim daha kısa boylu, tıknaz diye nitelendirebileceğin, otuzlarında olan bir kadın çıkıyor. İkisinin de üstünde pek de kaliteli olmayan kumaşlardan yapılmış ve kahverengi tonları ağırlıklı rahat kıyafetler bulunuyor. Kadın doğrudan bakışlarını sana yönelttiği anda “Hanımım! Yalvarırım bizi kurtarın!” diye sesleniyor.

İki insanın çıktığı evin hemen önünde de bulunan cesetler, katliamın boyutlarını da gösteriyor. Bununla birlikte, adamın ve kadının evden dışarıya attıkları adımlarında, derin bir korku hissettiklerini seziyorsun. Sanki bilerek evin içinde saklanmış ve bu cesetler olduğu sürece evden çıkamayacaklarmış gibi gördüğün iki insan, sadece sana bakarak senden medet umuyorlar gibi görünüyor.

[Esther]

Bayağıdır yazamadım, cumartesi izin günüm yani yarın akşam yazıyorum.

[Esther]

Bir iblisin dahi canice bulabileceği katliamın gerçekleştiği köyün ortasında, kan obruğunun içindeki uzuvlara doğru bakıyordu. Evler kızıla boyanmış, kopmuş kollarla ve iç organlarla süslenmişti. Uzaktan bakıldığında bir eğlence için köyün boyanıp süslendiği düşünülebilirdi. Esther ise bütün bu vahşetin ortasında, sakinliğini korumaya çalışarak dikiliyordu. Cesetleri incelemesi ve bir ipucu elde etmesi gerektiğini biliyordu fakat midesi el vermiyordu. Ceset parçalarına her yaklaştığında midesinin derinliklerinden boğazına doğru kusmuğunun geldiğini hissedebiliyordu. Bu iğrenç deneyimin üstüne bir de ceset kokusu eklenince tam anlamıyla katlanılamaz bir vaziyet oluşuyordu. Yine de Esther bir nebze de olsa sakinliğini korumayı başarabilmişti.

Ağzıyla derin bir nefes aldı, kandaki demirin tadını dahi almıştı. Kol olduğunu düşündüğü bir parçaya doğru yakınlaşmaya başladı. Etin parçalanışını oldukça net bir şekilde görebiliyordu. Tekrardan midesini ağzında hissetti. Hemencecik yutkundu ve elini yerdeki parçaya doğru uzattı. Tam temas edeceği esnada birkaç metre ötesinden bir gürültü duyuldu. Bir anda duraksayarak bakışlarını sesin kaynağına doğru çevirdi. İblisin hala etrafta olduğunu düşünerek hızlıca doğruldu ve sesin kaynağına doğru ilerlemeye başladı. Ses, biraz ötesinde bulunan bir evden gelmişti. Ağır ve temkinli adımlarla, mümkün olduğunca az ses çıkartarak kapıya doğru ilerlemeye başladı. Sırtından soğuk terler aktığını hissedebiliyordu. Henüz böyle bir katliamı yapabilecek kalibrede bir iblisle karşılaşacak seviyede değildi. Yine de adımlarını durdurmayarak ilerlemeye devam etti.

Sesin geldiği eve doğru birkaç adım attıktan sonra yavaşça kapı açıldı. 1.70 boylarında, orta yaşlı bir adam iki büklüm bir şekilde dışarıyı süzüyordu. Adamı gördüğü anda derin bir iç çekti, kısa bir süre sonra da göz göze geldiler. İkili bir süreliğine donakaldıktan sonra konuşmaya giren kişi adam olmuştu. Esther duruşunu düzelterek cebindeki nişanını çıkartarak adam ve kadına doğrulttu. "Rahatlayabilirsiniz." dedi oldukça sakin bir ses tonuyla. Hemen ardından ikilinin yanına kadar giderek "Mazuru yoksa size burada yaşananlarla ilgili birkaç soru sormak istiyorum." dedi. Hemen ardından çevresine kısaca bir bakış attı ve devam etti. "Lütfen içeride devam edelim." Hemen ardından elini orta yaşlı kadının beline dokundurarak kibar bir şekilde ikiliyi evin içerisine doğru itekledi.

İçeriye geçtiklerinde Esther'in ilk sorduğu soru "Neler olduğunu ve eğer gördüyseniz bunu yapanların belirgin özelliklerini anlatabilir misiniz?" oldu. Daha kibar bir şekilde yaklaşması gerektiğini, karşısındaki insanları rahatlatması gerektiğini biliyordu fakat vakit kaybetmeyi seven bir insan değildi. Kendisine bir şeyler anlatılması için saatlerce insanları rahatlatmaya niyeti de yoktu.

[GM - Dimensio]

Cebinden nişanını çıkarıp göstermenin ardından, gördüğün iki kişinin yaşadığı tedirginliği üstlerinden atamadıklarını görüyorsun. Ancak yine de senden yardım dilemiş olmalarına istinaden halen bakışlarını üstünde tutan iki kişiye doğru ilerliyorsun. Bu ilerleyişin sırasında, olabildiğince ayağının önüne serilmiş cesetlere basmamaya özen gösteriyorsun. Önündeki kopmuş uzuvlar, parçalanmış bedenler ve yeri tümden boyamış kan, adımlarının hızını bir hayli düşürüyor. Neredeyse her adımını yere bakarak atıyor ve her attığın adımdan sonra da ikiliyi kontrol ediyorsun. Normal şartlar altında saniyeler alacak ilerlemen, neredeyse yarım dakikayı buluyor ve ikilinin yanına gelmenin ardından cümlelerini kuruyorsun. Soru soracak olmana karşı kadın olan biraz çekimser bir tavır ortaya koysa da, erkek olan yutkunmasının ardından kafasını onaylarcasına sallamakla yetiniyor. İçeriye geçmek adına söylediğin sözlerin ardından elini kadının beline doğru götürdüğünde ise kadın bir anda irkiliyor ve neredeyse senden kaçmak için koşacak gibi duruyor. Tam bu esnada erkek “Sakin ol biraz!” diyerek kadını uyarıyor ve ardından evini kapısını hafifçe araladıktan sonra seni içeriye doğru buyur ediyorlar.

Evin kapısından içeriye girdiğin anda, karşında tamamen bomboş bir oda bulmak seni şaşırtıyor. Bakışların hızlıca evin içinde gezdiğinde, eşyaya dair hiçbir şey olmayışı kötülükleri çağrıştırmaya başlıyor. Tam bu esnada kapı birden arkandan kapanıyor ve evin içinde bir başına kalıyorsun! Arkanı dönüp kapıyı açmaya yelteneceğin bir esnada ise, evin içerisinde gelen bir kapı sesi bedenini hareketsiz kılıyor. Hemen sol tarafına düşen tahta bir kapı açıldığı anda, kapıdan bembeyaz uzun saçları olan 150 santim boylarında, en fazla 40 kilo ağırlığında ve 18 yaşına yakın olan bir kızın belirdiğini görüyorsun. Kız çıktığı odanın kapısını usulca kapatmasının ardından gülümseyen bir yüzle sana doğru dönüyor ve hafifçe eğilerek selam vermesinin ardından “Merhaba Aludir! Ben Yreona!” diyerek kendini tanıtıyor.

Yreona

Kendisini tanıtmanın ardından Yreona başını yerden kaldırıyor ve odanın ortasına doğru ufak adımlar atarak ilerliyor. Üzerinde siyah deri bir ceket ve altında da beyaz bir etek bulunan Yreona, uzun siyah botlarıyla görünümünü tamamlamışken, yüzüne yerleştirdiği gülümsemesi ve kırmızı gözleriyle, göze oldukça hoş gelen bir kız gibi duruyor. Ancak bu anda onun görünüşünden ziyade burada neler döndüğüne odaklanmış olman, Yreona’nın görünümüne önem vermemene neden oluyor. Yreona ise oda içerisinde aranıza yaklaşık 10 metre kadar mesafe koymasının ardından, bu mesafeyi koruyacağını gösteren bir vücut hareketiyle olduğu yerde durmaya başlıyor. Hemen ardından ise, görünümüne uygun yumuşak bir ses tonuyla “Sizi tedirgin etmek istemiyorum, lütfen yanlış anlamayın. Burada Lord Urilirn adına bulunuyorum. Bana burayı araştırmaya birilerinin geleceğini söylemişti ve benden sizinle ilgilenmemi rica etti.” diyor. Ancak tam bu esnada bir anda sözlerini kesen Yreona hafif kızarır gibi olurken “Yanlış anlamayın lütfen! İlgilenmek derken kötü bir şey kastetmedim! Lütfen yanlış anlamayın!” diyor. Sanki bu sözlerini gerçekten içten söyler gibi duran Yreona’ya durumun getirisi olarak pek güvenemiyor olsan da, Yreona bakışlarını sende tutmaya devam ederken “Bir soru sormam gerekiyor da… Yani ona göre konuşmamızı devam ettirmem gerekiyor… Yani… Öylesi daha kolay olacak gibi…” diyor pek de kendinden emin olmayan bir şekilde. Hemen ardından ise sanki kafasındaki tüm soru işaretlerini bir kenara atıyor ve “Siz Archon, Esther veya Aspendos’tan biri olabilir misin? Umarım bunlardan birisinizdir!” diyerek konuşmasını sonlandırıyor.

[Esther]

Esther için ikilinin verdiği tepkiler oldukça doğal olmasına rağmen aslında çok kötü bir oyunculuktan başka bir şey değildi. İlk defa bir Aludir olarak insanlarla etkileşime geçtiğinden ötürü kendisine nasıl tepki verecekleri hakkında herhangi bir fikri bulunmuyordu. Normal şartlar altında ikilinin en azından biraz da olsa rahatlaması ve kendini güvende hissetmesi gerekirdi. Elbette yaşanan vahşetin büyüklüğü göz ardı edilemez fakat bu verecekleri tepkiyi kesinlikle değiştirmezdi. Toy bir Aludir olarak bunun farkına varamayan Esther, belki de hayatındaki en aptalca tuzağa yakalanmıştı. İçeriye girdiği anda kapı üzerine kapatılmıştı. İçeride herhangi bir eşya bulunmaması garibine gitmişti fakat bunu düşünecek zamana sahip değildi.

Kapıyı açmak için arkasına dönmeye hazırlandığı esnada evin içerisinden gelen bir ses bütün dikkatini kendine çekmişti. Bakışlarını sesin kaynağına çevirdiği esnada bir kapının açıldığını ve içerisinden minik bir kızın çıktığını gördü. Kendisinden yaklaşık 20 santim daha kısa ve 5-6 yaş daha gençti bu kız. Kar beyazı uzun saçları ve kan kırmızısı gözleri vardı.

Kız hafifçe eğilerek Esther'e selam verdi. Adının Yreona olduğunu belirten kız, yumuşak bir sesle birlikte konuşmaya başladı. Esther, konuşma esnasında kendi adının geçmesine oldukça şaşırmıştı. Bahsettiği Urilirn'in kim olduğuna dair bir fikri yoktu fakat konuşmasının gidişatı merakının kabarmasına vesile olmuştu.

Kız konuşmayı bitirdikten sonra her zamanki ses tonuyla birlikte "Evet, Esther benim." dedi. Merak ettiği bir çok soru olmasına rağmen şimdilik konuşmayı kızın yönlendirmesine izin vermesinin daha doğru olacağını düşünüyordu.

[GM - Dimensio]

İsmini söylemenle birlikte, sanki üzerinden büyük bir yük atmış ve yıllarca beklediği bir habere kavuşmuş gibi gülümseyen Yreona bu sevincini gizlemeksizin bakışlarını üzerinde sabit tutuyor. Ancak birkaç saniye içinde bakışlarını değişen ve şüpheci bir hal alan Yreona, sağ elini çenesine doğru götürüp düşünmeye başlar gibi dururken “Öyle diyor ama ya öyle değilse? O zaman ona her şeyi anlattığım için Lord Urilirn bana kızmaz mı? Sonra da… Hayıııır! Eğer söz verdiği gibi akşam yemeğini birlikte yemek istiyorsam, bu işi elimi yüzüme bulaştırmamalıyım!” diyor mırıltı halinde. Ancak Yreona’nın bu mırıltıları biraz kontrolsüz ve biraz da etrafın boş ve sessiz olması nedeniyle rahatlıkla kulaklarına erişiyor. Bakışlarını hafifçe kaldırdığında ise duyulduğunun farkına varan Yreona, sanki tüm büyü bozulmuş gibi yüzü üzgün bir hal alıyor.

Yreona, birkaç saniye içerisinde ilgilenilmesi gereken yavru bir köpek misali sana döndürdüğü bakışlarının altında “Duydun değil mi?” diyor sadece. Ancak henüz bir cevap almadan derin bir nefes veren Yreona “Tamam, zararı yok… Düzeltebilirim.” diyor kendi kendine. Cümleleri hala senin için duyulabilir olsa da, artık bunu önemser gibi durmayan Yreona, yüzünde yayılan üzgün ifadeyi silip hafifçe gülümserken “En baştan alalım o zaman… Ben Yreona ve sen de Esther’sin.” diyor. Ardından elini hafifçe cebine atıyor ve daha önce gördüğün avuç içi büyüklüğünde parlak bir cismi sana doğru sallıyor. Yreona’nın gösterdiği şeyin organizasyonlar ait bir nişan olduğunu rahatlıkla anlayabiliyorsun ve Yreona “Eğer ikimiz de doğru söylüyorsak, nişanlarımızdaki isimleri birbirimize gösterebiliriz. Sonra da konuşmaya başlarız. Ne dersin?” diyor. Hemen ardından ise “Hatta ilk soru sorma hakkı da sen de olur, bunu hak ediyorsun.” diyor içten bir samimiyetle. Bu noktaya kadar ise, her ne kadar kapı önünde kandırılmış olsan da, Yreona’nın bir dalavere içinde olmadığını hissediyorsun.

[Esther]

Yreona'nın tavırları tehditkar olmasa da Esther tedbiri elden bırakmaması gerektiğinin bilincindeydi. Karşısındaki tatlı görünümlü kızın, birkaç saniye önce karşılaştığı ikiliyi tehdit ettiğini anlamamak için aptal olmak gerekirdi... Esther pek iyi bir durumda olmadığını, karşısındaki kişiden bir an önce uzaklaşması gerektiğini biliyordu fakat içerisindeki merak duygusu uyanmıştı. Lord Urilirn'in kim olduğunu, kendisiyle aynı deneyimi yaşayan Aludirleri neden aradığını ve bu bilgiye nasıl ulaştığını merak ediyordu. Son sorunun cevabı oldukça basitti, Aludirlerin içerisinde bu adama bilgi aktaran yetkili bir kişi vardı. Zira kendi özel durumunu pek fazla kişinin bilmediğinden emindi.

Yreona cebinden çıkardığı nişanını Esther'e doğrulttuktan sonra Esther yavaşça elini cebine uzatarak aynı hareketle karşılık verdi. Kısa bir süre kızın nişanını incelemesine izin verdikten sonra tekrardan cebine yerleştirdi. Kısaca çevresine göz gezdirerek silah olarak kullanabileceği herhangi bir nesne aramaya çalıştı fakat hem içeride herhangi bir eşya yoktu, hem de bir Aludir ve iblise karşı bulabileceği herhangi bir nesnenin faydası olmayacağını biliyordu. Bu sebepten bu düşüncesinden kısa bir süre içerisinde vazgeçti.

Bakışlarını Yreona'ya odakladıktan sonra ilk sorusunu sordu. "Lord Urilirn diye bahsettiğin kişi kim?" Aklındaki ikinci soruyu sormanın herhangi bir anlamı zira birkaç saniye sonra bu sorunun cevabını alacağını biliyordu.

Kızla ters düştüğü takdirde kendisi için hayra alamet şeylerin olmayacağını biliyordu fakat birilerini tatmin etmek için yalan söyleyecek tarzda bir insan değildi. Hayatı pamuk ipliğine bağlıydı fakat o anda bunu düşünmüyordu. Sorduğu sorunun cevabını almak için çoktan sabırsızlanmaya başlamıştı bile.

[GM - Dimensio]

Yreona’nın nişanını göstermesine, aynı şekilde karşılık vermenle birlikte, Yreona nişanında isminin görülmesini sağlamak için nişanın düğmesine basıyor. Nişan iki yana açıldığında, gözün ilk olarak sanki bir tacı andıran sembole takılıyor. Bu sembolü daha önce görmemiş olsan da, bir organizasyona ait olduğunu düşünüyorsun. Nişanın diğer tarafına baktığında ise o kısımda da YREONA yazdığını görüyorsun. Nişana biraz daha dikkatli bakmanla birlikte ise, bu nişanın sahte üretilmiş bir nişan olamayacağı düşüncesi zihninde güçlük kazanıyor.

Yreona’nın Nişanında Bulunan Sembol

Yreona da tıpkı senin gibi nişanını incelemesinin ardından, kendi nişanını cebine koyuyor ve ikna olmuş bir şekilde sana bakmaya başlıyor. Bu esnada sana verilen ilk soru hakkını kullanıyor ve sorunu Yreona’ya yöneltiyorsun. Yreona, Urilirn ismini duyduğu anda hafifçe kızarırken “Şey… Yani Lord Urilirn benim sevdiğ…” diyor ve bir anda duraksıyor. Sorunun temasının bu olmadığını anlamış gibi dudaklarını büken Yreona, kafasını hızlıca iki yana sallamasının ardından konuya odaklanmış gibi kaşlarını hafifçe çatarken “Lord Urilirn, Karanlığın Gerçek Hükümdarlarından birisidir.” diyor. Ancak hemen ardından yüz hatlarını yumuşatan Yreona “Karanlık ve hükümdar dediğim için farklı bir düşüncen olmasın sakın. Lord Urilirn soğuk duran ama aslında sıcakkanlı biridir. Öyle insanlara zulüm edelim, kötülük yayalım veya kendi çıkarımıza bakalım şeklinde bir düşüncesi yoktur. O sadece, gerçek bir Aludir… Daha doğrusu, kendilerine Aledes diyorlar-” diyor.

Yreona sanki söylemesi gerekenlerden bir hayli fazla konuşmuş gibi bu konuşmasını bir anda kesiveriyor. Bunu bakışlarıyla da belli eden Yreona hafifçe seni süzmesinin ardından “Sen çok net bir insansın sanırım Esther… Ben de sana karşı öyle davranacağım. O yüzden, belki de sonda söylemem gerekeni baştan soracağım. Sen de gerçek bir Aludir olmak ister misin? Ya da Aledes… Adı her neyse, ondan yani…” diyerek sözü sana bırakıyor.

[Esther]

Yaşanılan vahşetin kelimelerle tarif edilemeyeceği düzeyde olan bu minik kasabanın ortasında, bütün bu vahşete sebep olan insanla konuşuyordu. Elbette direkt olarak insanları katleden kişi kendisi değildi zira köyün dışında karşılaştıkları adam bir iblis ve bir adamın bu katliama vesile olduğunu belirtmişti. Yine de Yreona'nın bu şahısları tanıdığı ve onlarla iş birliği içerisinde olduğuna adı gibi emindi. Yreona, Esther'in buraya geleceğini biliyordu. Kendisini arama sebeplerinin de yaşamış olduğu anomali olduğunun farkındaydı. Detaylı bir şekilde konuşmadan herhangi bir karar vermeye niyeti yoktu... Yreona kendisine oldukça direkt bir şekilde yaklaştığından ötürü memnun olmuştu. Konuşma esnasında bolca düşünme fırsatı yakaladığından ötürü sorulan soruya cevabı ve soracağı sorular çoktan belliydi.

"Hayır." dedi sakin ve kendinden emin bir ses tonuyla. "Diğerlerinin 'yüce amaçlarını' yerine getirmek adına ömrümü vermeye niyetim yok. Tek arzum özgürlük ve bu birisinin bana bahşedebileceği bir şey değil." Esther biraz fazla konuştuğunun farkındaydı fakat karşısındaki insanın kendisini tam olarak anlamasını istiyordu. Gereksiz konuşarak konuşmayı uzatabilir ve Runqel'in gelmesini bekleyebilirdi fakat o böyle alengirli işlere girecek birisi değildi.

Esther konuşmasına kısa bir ara verdikten sonra devam etti. "Yine de aklımdakileri sormak isterim. Cevap verip vermemek tamamıyla sana kalmış Yreona." Bunca zamandır duygusuz olan gözlerinde ilk defa bir parıltı belirmişti. Heyecanlı olduğunu belirten tek şey bu değildi elbette, ses tonunda da bir dalgalanma olmuştu. Elbette bu detayları fark etmek için oldukça dikkat edilmesi gerekiyordu. "Karanlığın Gerçek Hükümdarı tam olarak nedir? İnsanlara zulüm eden, kötülük yayan bir insan olmadığını söylemene rağmen içerisinde bulunduğumuz kasabanın durumu ortada. Sence de kendinle çelişmiyor musun?" Köyün durumu Esther'in aslında pek umurunda değildi, asıl umurunda olan şey kızın söylediklerinin gerçeklerle çelişmesiydi. "İkinci sorumu durumumdan haberdar olduğunuzu varsayarak soruyorum. Aludirler yaşadıklarımın bir ilk olduğunu belirtti fakat bu konu hakkında bilginiz olmasaydı bana veya benimle aynı şeyleri yaşamış insanlara yaklaşmanız için bir sebep olmazdı. Kısaca ne bildiğinizi merak ediyorum." Son sorusunu sormadan önce sesindeki ve gözlerindeki heyecan tamamıyla silinmişti. "Son sorum ise bana yaklaşma amacınızın ne olduğu."

Esther aklındaki soruları iletmişti fakat sormak istediği daha onlarca soru mevcuttu. Her şeyin sırasıyla yapılması gerektiğini düşündüğünden ötürü şimdilik kendisini tutarak sesini kesti ve dinlemeye başladı.

[GM - Dimensio]

Kendinden emin bir şekilde Yreona’nın sorusuna olumsuz bir yanıt verdiğin anda, Yreona sanki tüm planları çökmüş gibi birden üzgün bir surat ifadesi takınıyor. Bu husustaki gerekçeni açıklarken seni isteksiz bir şekilde dinleyen Yreona, verdiğin cevaba karşı kuşkucu bir bakış atıyor ve sanki bu gerekçenden pek tatmin olmamış görünüyor. En azından, gerekçenin kendisi için pek de geçerli bir yanı bulunmadığını Yreona mimikleriyle sana anlatıyor. Kasabaya ilişkin sorularını ve kendine dair diğer sorularını dinleyen Yreona, senin kadar kararlı bir ifade takınmasa da sorularına içtenlikle karşılık verecek bir bakışla birkaç saniye suskunluğa düşüyor.

Yreona’nın birkaç saniyelik sessizliği, onun kafasındaki düşünceleri toparladığını sana gösteriyor. Ancak bu fasılda Yreona’nın kendini doğru ifade etmek için bu süreyi aldığını, sana karşı uydurma bir hikayeyle gelmeyeceğini düşünüyorsun. Bu sürenin sonunda da Yreona hafifçe başını kaldırıyor ve sağ elinin işaret parmağını havya doğru kaldırırken “Bir… Bu kasabayı bu hale Lord Urilirn veya Karanlığın Gerçek Hükümdarlarından biri getirmedi. Bu tamamen, tıpkı senin gibi olan Mihr isimli bir Aludir’in işiydi. Onu tanır mısın bilmem, ama Lord Urilirn onun peşine birilerinin düşeceğini biliyordu. Yani Esther, bu kasabada olanlar için bizi suçlayamazsın!” diyor. Elini yavaşça aşağıya indirip göğüs hizasında birleştirirken kafasını da bir miktar yukarı kaldıran Yreona gururlu bir ifadeyle sana bakarken “Hatta biliyor musun, şu an Lord Urilirn Mihr’in başkaca birilerin zarar vermesini engellemek için onun yanında.” diyor. Yreona’nın bu sözlerine şüpheci bir şekilde yaklaşsan da, onun yalan söylediğine veya uydurma bir hikayeyle sana geldiğine dair en ufak bir izlenimin bulunmuyor.

Yreona duruşunu bozmadan sana bakmaya devam ederken “İkinci olarak Esther… Elbette sana ilk olduğunu söyleyecekler. Aklın başına geldiğinden beri sana Aludir de Aludir demek dışında ne anlattılar ki? Yanlış anlama ama, konuştuğun kendini beğenmiş Aludirlerin ‘Daha önce de senin gibileri vardı, ama onlara çok yanlış davrandık’ falan demelerini mi bekliyorsun?” diyor. Hemen ardından ise Yreona kollarını çözüp biraz kendini beğenmiş olan tavrını yüzünden silerken “Senin aslında kim olduğunu biliyoruz diyebilirim Esther. Aludir olarak kalmaya devam edersen başına nelerin geleceğini az çok tahmin ediyoruz. Ve Esther… Karanlığın Gerçek Hükümdarları bunun olmasını istemiyor.” diyor.

Bu sözlerinin ardından küçük bir nefes aralığı veren Yreona, aynı zamanda sözlerini düşünmen için sana olanak sağlıyor. Birkaç saniyelik sessizliğin ardından ise “Sana yaklaşma amacımızın da aslında bu söylediklerim. Sana bir istisna olduğun ve hatta senin deyiminle ilk olduğun söylenmiş. Daha gözlerini açtığında yalana boyanmışsın. Karanlığın Gerçek Hükümdarları, sana yalansız bir yaşam vermek istiyor. Hiçbir şekilde kolay olmayacak, bunu sen de tahmin edebilirsin. Ancak Karanlığın Gerçek Hükümdarları, Aclania tarafından ellerine ve ayaklarına bağlanmış prangaların kilidini açabilecek yegane kişiler. Çünkü hepsi zamanında aynı prangaları taktı ve hatta hepsinin boynuna bir ip geçirildi… Ancak bahsettiğin özgürlük… İşte o özgürlük hiç kolay kazanılmadı.” diyor. Bu sözlerinden sonra sesine daha ciddi bir ton takınan Yreona “Arzuladığın özgürlüğü birinin saha bahşedemeyeceğini düşünmeni anlıyorum. Ancak daha ellerin ve ayaklarındaki prangaları görmüyorken, gerçekten özgürlükten bahsedebilir misin Esther? Sana Karanlığın Gerçek Hükümdarlarının emrine gir, onların dediklerini yap, inandıklarına inan demiyorum… Sana bir Hükümdar olmayı teklif ediyorum.” diyerek sözlerini sonlandırıyor.