Ayrılış ve Başlayış (Esther)

[GM - Dimensio]

Organizasyona dahil olmanın üzerinden henüz bir gün geçtikten sonra, odana gelen bir görevli Runqel’in seni görmek istediğini iletiyor. Konu hakkında bilgisi olmayan görevliye bir şeyler sormak yerine, bu çağrının daha önce Runqel’in bahsettiği Tenerin’e gidiş olarak yorumlamaya çalışıyorsun. Ancak bunun organizasyona dahil olmanın hemen ertesi günü olacağına dair ihtimalin pek olmaması, içinde şüphelerin doğmasına neden oluyor. Ne var ki tek başına bu şüpheyi yenmenin bir yolu olmadığını bildiğin için, doğrudan hazırlıklarını yapıyor, eşyalarını toparlıyor, kıyafetlerini giyiyor ve Runqel’in seni çağırdığı odaya görevli eşliğinde gidiyorsun.

Görevliyle birlikte üssün içinde bulunan odalarından birinin önüne geliyorsunuz ve görevli kapıyı çaldıktan sonra içeriye girebilmen için kapıyı açıyor. Bunun bir kadına karşı olan nezaketten ziyade, sana veya en azından titrine duyduğu saygıdan ileri geldiğini anlayabiliyorsun. Adımlarını odanın içine yönlendirdiğinde ise karanlık bir odanın içinde Runqel’i sırtı kapıya dönük bir şekilde buluyorsun. Herhangi bir penceresi bulunmayan odanın karanlığını cılız bir mum ışığı aydınlatıyorken, odanın kapısını kapatmanla birlikte Runqel de yavaşça sana dönüyor.

Yüzünde geçen seferki gibi soğuk bir ifade bulunan Runqel, gelişini kafasıyla yaptığı belli belirsiz bir hareketle karşılarken doğrudan konuya girmek ister gibi duruyor. Kafasında cümlelerini toparlaması birkaç saniye bulan Runqel aldığı bir nefesin ardından “Planlar değişti Esther. Normalde birkaç gün içerisinde Tenerin’e gitmeyi planlıyordum, lakin bir acil durum ortaya çıktı diyebilirim.” diyor. Bu sözlerinden sonra sıkıntılı bir hal alan yüzü bunu mümkün olduğunca kontrolde tutmaya çalışır gibi duruyorken “Belki biliyorsundur ya da fark etmişsindir. Senin durumunla aynı şeyleri yaşayan birkaç Aludir daha çıktı. Bu gerçekten olağanüstü bir durum, ama konumuz tam olarak bu değil.” diyor. Sanki içindeki sıkıntıyı dökmekte zorlanıyor gibi duran Runqel verdiği nefesin ardından odanın içinde yavaşça sağa sola adımlamaya başlıyor ellerini arkasında birleştirerek. Birkaç adımın ardından bakışlarını sana çeviren Runqel “Bir Aludir var. Senin gibi, durumu belki biraz daha ilginç. Ancak esas olan seninle aynı şeyleri yaşamış olması. Tek farkınız, onun herhangi bir organizasyona dahil olmamış olması ve daha kötüsü, üsten kaçmış olması.” diyor. Sıkıntısını dile getirmiş olmanın rahatlığıyla bir an duraksayan Runqel adımlamasını da kestikten sonra “Gerçi buna tam bir kaçış demek de doğru olmaz ya, neyse!” diyor bir şeylere öfkelenmiş gibi dişlerini sıkarak. Bu sözleriyle sanki konudan saptığını fark eden Runqel bir anda sözünü kesip birkaç nefes aldıktan sonra “Senin bu konuda bana yardımcı olabileceğini düşündüm. En azından benzer şeyleri yaşayan biri olarak, organizasyonumuzun da gayeleri çerçevesinde yararlı olabileceğini…” diyor. Böylece, bunun esasen organizasyon dahilinde bir görev olduğunu anlayabiliyorsun. Runqel de bunu anlaman için sana birkaç saniye müsaade ettikten sonra, dudaklarını bir kez daha aralıyor ve “Peşinde olduğumuz Aludir’in ismi Mihr.” diyor.

Off Topic

Bu konuda geçerli olan pasiflik süresi 72 saattir.

Bu konuda Geri Sarım Kartı kullanılabilir.

[Esther]

Katıldığı organizasyonun yapısı haricinde hiçbir bilgisi olmaması genç kızı rahatsız etse de, zamanla bunu öğrenebilecek olmasından ötürü memnundu. Kendini kapana kısılmış bir kuş gibi hissediyordu. İlk başta bu durum moralini bozsa da, kafasını yastığına koyduktan sonra sakince düşünme fırsatı bulmuş ve bunun o kadar da kötü olmadığını fark etmişti. Dış dünyadaki hayat hakkında herhangi bir fikri bulunmayan genç kız, içerisinde bulunduğu kafes vasıtasıyla bunu öğrenebileceğini düşünüyordu. İnsanlar kendisine güvenmeye başladıkça kafesinin sınırları yavaşça büyüyecek ve zamanı gelince kapısı açılacaktı. Birilerinden emir almaktan veya bu emirleri yerine getirmekle ilgili herhangi bir sıkıntısı yoktu. Zaten içerisinde bulunduğu konum bir köleden ziyade işçiye benzemekteydi. Birilerinden gelen emirleri yerine getirerek karşılığında para kazanıyordu. Elbette günün birinde kafesinden çıkıp özgür bir şekilde uçmak onun hedefiydi fakat bunu hazır bir şekilde yapma niyetindeydi. İşleri aceleye getirmek huyu değildi ve bazı şeylere, her ne kadar hoşlanmasa dahi katlanabilirdi.

Esther organizasyona katıldıktan bir gün sonra kapısı çalındı. Runqel'in kendisini çağırdığı haberini aldığı anda hazırlanarak olabildiğince hızlı bir şekilde odasından çıktı. Tenerin şehrine gideceğinden ötürü biraz heyecanlıydı açıkçası. Geçtiğimiz gece tek düşünebildiği şey sıradan insanların nasıl bir hayat yaşadığı olmuştu. Garip bir şekilde bu konuya merak salmıştı ve merakını gidebileceği için heyecanlıydı. Hayalleri kısa bir süre sonra suya düşecekti fakat o bundan habersiz bir şekilde Runqel'e doğru ilerlemeye devam etti.

Runqel'in sarf ettiği ilk sözcüklerle birlikte Esther'in duygusuz suratında, durumdan hiç ama hiç memnun olmadığını belli eden bir ifade belirmişti. Gerçekten de Tenerin'e gitmek, sıradan hayatın nasıl olduğunu öğrenmek istiyordu. Kendisiyle aynı durum içerisinde olan bir Aludir'den edinebileceği bilgiler oldukça fazlaydı fakat şu anda onun merakını kabartan şey bu değildi. Eğer bir gün önce olsaydı kesinlikle tam tersini tercih ederdi.

Konuşma sırası kendisine geldiğinde olayın ciddiyetinin gayet net bir şekilde farkındaydı. Suratındaki memnuniyetsiz ifade yerini korumasına rağmen söylediklerinde oldukça ciddiydi. "Gitmeden önce Uphin'in sizlerle ne kadar bilgi paylaştığını öğrenmem gerekiyor. Mihr'i kovalarken herhangi bir sorunla karşılaşmamız açısından yaşadığım her şeyi bilmeniz elzem." Esther başından geçen her şeyi anlatmaya niyetliydi zira üsten kaçmış olan Aludir ile karşılaştıklarında olayların pekte barışçıl ilerlemeyeceğinin bilincindeydi. Runqel ile herhangi bir sorunu yoktu, onun başına kötü bir şey gelmesini istemiyordu.

[GM - Dimensio]

Runqel’in sözlerinden sonra konuşmaya başladığında anda, Runqel’in seni dikkatli bir şekilde dinlediğini görüyorsun. Ancak bu dikkatli dinleyiş, Runqel’in duygularının bir nebze de olsa ortaya çıkmasına neden oluyor, zira konuşmanda Uphin’in adı geçtiği anda, Runqel’in yüzünde bir düşme ifadesi beliriveriyor. Her ne kadar Runqel istemsizce verdiği bu tepkiyi hızlıca toparlasa bile, Runqel’in Uphin’den pek haz etmediğini belli eden ifadesini kolaylıkla yakalayabiliyorsun. Cümlelerini tamamladığında ise Runqel duvara dönmüş suratıyla sana bakmayı sürdürüyor ve senin de anladığını düşündüğü bu duruma dair bir şeyler söyleyecek gibi görünmüyor.

Sözlerinden sonra bir süre sessiz kalan Runqel “Uphin…” diyor ve hafifçe bir nefes alma gereği duyuyor. Duygularını yansıtmak konusunda şu ana kadar bir hayli başarılı olan Runqel’in konu Uphin olunca kendini pek de tutamaması hususunu bir kez daha ilk elden anlayabiliyorsun bu nefes alışla. Ancak Runqel adeta duygularını aldığı nefesle birlikte yutuyor ve hissiz bir şekilde bakışlarını sana odaklarken “Detaylı olarak durumunu anlattı. En başında da söylemişti. Bir iblisle anlaşamadan yaşayabiliyorsun, ancak iblisvari bir yanın da bulunuyor. Bu yanını baskılamış olsan bile, tamamen sindiremediğini ve her an bununla tekrar yüzleşme durumunun söz konusu olduğunu biliyoruz. Böylesi bir durumda ne yaparsın veya ben ne yaparım onu da bilmiyorum. Ancak Mihr denilen Aludirin de aynı konumda olduğunu göz önüne aldığımızda, belki yaşadığın ve yaşamakta olduğun sürecin bize yardımı dokunur diye düşünüyorum.” diyor. Sözlerini tamamladıktan sonra bakışlarını senden ayırmayan Runqel “Tabi bunlar, gözlemlenip söylenenler. Gözlem ve gerçekler farklı olabilir, bu yüzden olayı ilk elden anlatmak istersen dinlerim. Ayrıca aklına takılan başka bir husus varsa, onu da elimden geldiğince gidermeye çalışırım.” diyerek konuşmasını sonlandırıyor.

[Esther]

Uphin'in ismini ağzına aldığında Runqel'in suratında oluşan ifadeyi gördüğü anda genç kızın suratındaki memnuniyetsiz ifade bir anda ortadan kaybolmuştu. Dikkat edilmediği sürece fark edilmeyecek kadar ufak olsa da suratında bir gülümseme oluşmuştu. Onunla aynı duygular içerisindeydi, Uphin'den pek haz etmiyordu. Hissettiği şey nefret veya öfke değildi, ona güveniyordu da. Fakat hayatını teslim edecek kadar güvendiği birisi değildi. Eline geçen ilk fırsatta kendisini deney masasına yatıracağını ve vücudunu ortadan ikiye yararak bütün organlarını inceleyeceğini biliyordu. Geçmişte yaşadıkları, kendisini minik bir kobay faresi gibi hissetmesine vesile olmuştu. Ondan öğrendiği bir çok şey vardı fakat bunun için ona minnettarlık duymuyordu. Karşılıklı bilgi alışverişi yapmışlardı. Genç kız vücudu ve Aludir yaşamı hakkında çeşitli bilgiler elde ederken, Uphin tarihte ilk defa görülen bir vakayı inceleme fırsatı yakalamıştı. İki taraf için de kazançlı bir alışverişti bu.

Runqel'in konuşması sonlanana kadar dinlemeye devam etti. Sonrasında her zaman yaptığı gibi bütün yaşadıklarını olabildiğince öz bir şekilde açıklamaya başladı. "Bir iblisle anlaşmadım fakat karşılaştığım iblisle bir bağ kurduğumu biliyorum." Ses tonundan kendinden emin olduğu net bir şekilde anlaşılabiliyordu fakat sözleri daha çok kendini beğenmiş birisinin edeceği tarzdandı. "İblisin gücü içime aktığında, benliğimin yavaşça silindiğini ve içimdeki iblise teslim olmak zorunda olduğum kısmı gayet net bir şekilde hatırlıyorum. Kısa bir süre sonra ipleri elime almış olmama rağmen sadece ayakta durmak bile işkence gibiydi. Uphin ile yumruklaşmaya başlayıncaya kadar dayanmayı başardım fakat sonrasında tekrardan iblise yenik düştüm. Her ne kadar bu durum canımı sıksa da çok değerli bilgiler elde edebildiğimden ötürü memnunum. İblisin gücüyle Aludirlere zarar vermek imkansız. O anda Uphin'den onlarca, belki de yüzlerce kat güçlü olduğuma eminim fakat attığım yumrukların hiçbir etkisi olmadı. Elbette bu gelecekte değişiklik gösterebilir fakat şimdilik durum böyle." Kısa bir ara verdikten sonra kararlılıkla yanıp tutuşan gözlerini Runqel'e kilitleyerek "İki kez tecrübe ettikten sonra net bir şekilde söyleyebilirim ki bir daha kontrolümü kaybetmeyeceğim." dedi.

[GM - Dimensio]

Sözlerini dikkatli bir şekilde dinleyen Runqel, durumuna yönelik olarak yüzünde belirgin bir tepki vermeden durmasının ardından, sözlerin tamamlandığı anda sadece “Umarım.” demekle yetiniyor. Bu tek kelimesinden sonra ise hafif bir nefes alıyor ve ardından “Gidelim.” diyerek esas olayınıza odaklanmanızı sağlıyor.

Runqel ile birlikte üssün koridorlarında ilerlemeye başlıyor ve üssün koridorlarından hızla inip aşağıya iniyorsun. Çıkışa yöneldiğiniz sırada gördüğün birkaç Aludir’e ve burada geçirdiğin zaman zarfında sana yardımcı olan insanlara rastlıyorsun. Bu kişiler Runqel ve sana selam vererek yanınızdan geçiyor ve siz de benzer şekillerde karşılık vererek üssün çıkış kapısına doğru ilerliyorsunuz. Birkaç kat aşağıya inmenizin ardından iki tarafında da merdiven bulunan oldukça geniş bir hole varıyorsunuz. Asma kat gibi duran kattan aşağı inmenizle bu geniş hole ulaşmanız mümkün görünüyor. Holün ucunda gördüğün büyük kapı, üssün çıkış noktası olduğunu adeta bağırıyor. Kafanı hafifçe yukarıya kaldırdığında ise, dev bir avizenin tavana takılı olduğunu görüyorsun. Avize, son derece şık ve pahalı bir görüntü çiziyor. Ayrıca, merdivenlere serilmiş olan parlak kırmızı renkte bir halı bulunuyor. Halının kenarlarında altın rengi işlemeler, halının da epey pahalı olduğunu sana açık açık bağırıyor. Yüzlerce kişiyi içinde barındırabilecek genişlikte holde ise ortada bulunan yuvarlak ve koyu bir yeşil ağırlıklı halıyı görebiliyorsun. Bunun yanında, holün ortasındaki uzun kolonlardaki işlemeler de, bu yerin özellikle bu şekilde dizayn edildiğini ve bir hayli emek ve para harcandığını sana gösteriyor. Duvarlarda ise neredeyse yere kadar inen pencereler, odanın bir hayli aydınlık olmasını sağlıyor. Ancak pencerelerin kenarlarına toplanmış uzun perdeler de, holdeki tüm şatafata üstün bir şekilde tamamlıyor gibi görünüyor.

Merdivenlerden aşağıya doğru inmeye devam ettiğinde, iki yanındaki sütunda ve üstündeki kemerinde ince işçilik eseri işlemler olan ve yerden yüksekliği 4 metreyi bulan kapı gözüne daha da büyük ve heybetli görünmeye başlıyor. Kapının üzerindeki desenler de daha görünür olmaya başlamasıyla, iki yana açılabilen ve genişliği de 2 metreye yakın kapı daha hayranlık uyandırıcı bir görüntü yaratıyor. Runqel, bu ana kadar sürdürdüğü sessiz tavrı devam ettirerek kapıya ilerliyor ve hemen dibine kadar geliyor. İşlemeli kapının tam orta kısmına ve senin hemen hemen karın bölgene gelen bir kısma bakan Runqel, cebinden çıkardığı nişanını buraya yerleştirirken kafasını sana çevirmeden “Nişanın kapının kilidini açabilecek yegane eşyadır. O olmadan buradan çıkma ve buraya girmen mümkün değildir.” diyerek nişana ilişkin önemli bir bilgiyi sana veriyor.

Runqel’in nişanını yerleştirmesinin ardından, iki kapı oldukça sessiz bir şekilde iki yana açılıyor ve Runqel bir müddet kapının daha da açılmasını bekledikten sonra nişanını geri alıyor. Runqel iki yana açılan kapıdan nişanını aldığın anda ise kapı tekrar kapanmaya başlıyor ve bu aralıktan Runqel ile birlikte üs binasının dışına ilk adımlarını da atıyorsun. Dışarıya dair ilk fark ettiğin şey içinde bulunduğu binanın dışarıdan da bir hayli büyük göründüğü oluyor. Sağına ve soluna uzanmış yeşillik alan, huzuru ve nizamı sembolize eder gibi gözlerine doluyor. Karşıda duran ve sanki sonsuzluğa uzanan surlar ise, tüm bu huzur ve nizamın yegane koruyucusu gibi görünüyor. Taş zemin yol, surun çıkış kapısına kadar devam ediyor. Surlardaki kapının hemen sağ tarafında ise, bir görevli olduğu az çok görebiliyorsun. Sizin çıkış yaptığınızı fark eden bu görevli, hemen önünde duran kolu ittiriyor ve bu hareketle birlikte surlardaki kapı da iki yana açılmaya başlıyor. Kapı aralandıkça, karşında ağaçlık bir alan olduğunu görebiliyorsun. Bununla birlikte, nereye çıktığını bilmesen bile, önünde topraktan geniş bir yolun olduğunu da görebiliyorsun. Bakışlarını hemen yakınına indirdiğinde ise, bir tamamen tahtadan inşa edilmiş, kenarları ve üstü beyaz bir branda parçasıyla neredeyse silindirik bir şekilde kapatılmış at arabasını ve onu çekmeye hazır kahverengi sıradan bir atı görüyorsun. Bu at arabası, daha çok yük taşımacılığında kullanılan türden gibi duruyor, zira kapalı kısmında oturabileceğini herhangi bir alan bulunmadığını fark edebiliyorsun.

At arabasına kendisi de baştan aşağıya bakan Runqel “Güvenlik amacıyla yanımıza kimseyi almayacağız. At arabası sürme konusunda çok usta değilim, bu yüzden seyahatimizde bir sıkıntı olursa şimdiden üzgünüm.” diyerek kendini açıklıyor. Bu sözlerinden sonra at arabasına yönelen Runqel senin de gelmeni bekliyor.

Off Topic

Seyahat esnasında konuşmak veya sormak istediğin bir şeyler yoksa, bunu hızlı tutabiliriz.

[GM - Dimensio]

Off Topic

Esther birinci bildirilmemiş pasiflik uyarısını almıştır.

[Esther]

İş okul vs derken yazmaya fırsat bulamadım. Bugün yazacağım.

[Esther]

Bilincini kazandığı günden itibaren çevresini ve kendisini inceleyen Esther nasıl bir insan olduğunu anlayabilmişti ama bu sadece daha fazla sorunun ortaya çıkmasına vesile olmuştu. Neden Aludir olmaya karar verdiğini merak ediyordu, zira kendisi bu iş için uygun birisi değildi. Özgürlüğünden vazgeçmesine neden olacak neler yaşamıştı da kendisinin iblis diyarına giden kapıdan içeriye atmıştı? Parasızlık, onur, şeref veya bunlar gibi basit bir sebepten ötürü böyle bir karar verecek karakterde bir insan olmadığını biliyordu. O halde bu kararı vermesindeki etken ne olmuştu? Acaba Aludir olmadan önce de özgür olmadığını mı hissediyordu? Belki de intikam arzusudur... Hayır, hayır intikam olamaz. O kadar duygusal bir insan değil... O halde neden?

Genç kız aklındaki soru işaretleriyle cebelleşirken Runqel cevabını verdi. Her ne kadar insan duygularından pek anlamayan birisi olsa dahi Runqel'in henüz tam anlamıyla kendisine güvenmediğinin farkındaydı fakat genç kız, onun güvenini kazanmak için herhangi bir çaba gösterme niyetinde değildi. Buradaki insanlarla pek uzun vakit geçirmeyeceğini düşünüyordu. Zira sonunda kendisine bir amaç bulabilmişti. Bu soruların cevabına da bir Aludir olarak erişemeyeceğinin farkındaydı. Bir anda önce buradan kurtulmak ve neden Aludir olduğuna dair olan sorularına yanıt bulmak istiyordu. Lakin aceleci bir insan değildi, Mihr gibi hemen burayı terk etme planı yoktu. Aludirler ve Dünya hakkında gerekli bilgileri öğrenmeden ayrılmanın intihardan farksız olacağını düşünüyordu. Herhangi bir harekette bulunmadan önce en azından sıradan insanların arasına karışabilecek kadar bilgi sahibi olmalıydı.

Devasa koridorlarda yürürken daha da fazla düşündü. Aklında birbirinden farklı binlerce senaryo mevcuttu, en ihtimal vermediği senaryoları bile düşündü. Lakin en sonunda çok önemli bir soruyla karşı karşıya kaldı. Ya Aludir olma nedeni tahmin ettiği gibi eşsiz bir şey değilse? Ya sadece para için bunu yapmaya karar verdiyse? Ya şu anda sahip olduğu kişilik, geçmişte olduğu kişiden çok farklıysa? Hayal kırıklığına uğrar mıydı? Belki uğrardı ama bunlar önemli değil. Sebebi hayal ettiği gibi olmasa dahi onu öğrenmek konusunda kararlıydı. Genç kız şu anda içi boş bir kabuk olduğunu düşünüyordu. Geçmişini öğrenmediği takdirde aradan ne kadar vakit geçerse geçsin bu kabuğun asla dolmayacağı hissiyatına sahipti.

Runqel'in nişanını kapıya sokmasıyla birlikte genç kız düşüncelerinden sıyrılmayı başardı. Kapının bu kadar korumasız olması biraz garibine gitmişti, zira kapının sadece bir nişanla açılabiliyor olması istedikleri anda dışarıya çıkabileceklerini belirtiyordu. Mihr'de böyle çıkmış olmalı diye düşündü. Açıkçası biraz daha aksiyon dolu bir kaçış olduğunu düşündüğü için birazcık hayal kırıklığına uğramıştı.

At arabasının yanına geldiklerinde Runqel'in söylediklerini başıyla onayladıktan sonra Runqel'i takip etmeye başladı. Genç kız, henüz Mihr'e herhangi bir ilgi duymuyordu fakat ikili karşılaşana kadar neler olacağını kimse bilemezdi.

[GM - Dimensio]

Runqel, tıpkı söylediği gibi at arabası sürme konusunda pek becerikli olmadığını yaptığınız yolculuk esnasında ortaya koyuyor. Fazlasıyla konforsuz ve ciddi oranda mide bulantısına sebebiyet verecek kadar sallantılı ilerleme, yüzünde endişe dışında bir şey yaratmıyor. Runqel, zaman zaman tekere vuran taşların yarattığı zıplamalardan sonra sana dönüp başıyla özür dilemekle yetiniyor. Ancak genel durumuna baktığında Runqel’in de bu yolculuktan en az senin kadar mutsuz olduğunu görebiliyorsun.

Yaklaşık bir saatlik rahatsız edici bir yolculuğun ardından, Runqel ilk kez at arabasını durduruyor ve bu da senin için nefes alma imkanı sağlıyor. Kendini bir anda at arabasından aşağıya bırakıp derin derin nefesler aldığında, Runqel’in at arabasını durdurma nedenini de görebiliyorsun. Zira bu ana kadar ilerlediğiniz toprak yolun ikiye ayrılması bir seçim yapmanız gerektiğini gösteriyor. Ortada yol gösteren herhangi bir tabela veya levha bulunmaması ise, bu seçimin tamamen iç güdülerinize kaldığını gösteriyor. Buna karşın, sağa yönelen yol daha geniş ve toprak zemin daha oturaklı görünüyor. Sola ayrılan yol ise, daha dar ve taşlık bir yapı gösteriyor. Bakışlarını biraz daha dikkatle bu yollara verdiğinde, sağa yönelen yolun zemininde, tekerlek izlerini andıran oturmalar görebiliyorsun. Sola ayrılan yolda da benzer izler mevcut olsa bile, bunları zar zor seçebiliyorsun. Son olarak, her iki yolun ufkuna doğru bakışlarını çevirdiğinde, sola ayrılan yolun ufkunda tepeler ve dağlar bulunduğunu fark ediyorsun. Sağa ayrılan yolun ise, yine tepeler ve dağlar barındırsa bile, düzlüğün olduğu yerler olduğunu da görebiliyorsun. Ancak her iki yolun sonunda da henüz bir yerleşim yeri veya insani bir dokunuş göremiyorsun.

Yola dair izlenimlerin esnasında, at arabasında oturmayı sürdüren Runqel sanki senin gözleminin bitmesini bekliyor ve hemen ardından “Sağa giden yol bizi Tenerin’e ulaştırıyor. Sola giden yol ise Clevania Ülkesi’ne giden kestirme bir yol.” diyerek güzergahlara dair açıklamada bulunuyor. Ancak Runqel’in bu açıklamayı bir sebebe dayandıracağını hissettiğin sırada, Runqel “Mihr’in bunu bildiğini sanmıyorum. Yani hangi yolun nereye ulaştığı konusunda bir malumatı olduğunu… Bu yüzden iç güdüleriyle hareket etmiş olmalı.” diyor. Runqel’i tanıdığın zaman diliminde, çoğu zaman bir cümleyi başka bir cümlenin gelişi için kurduğunu bildiğinden, onun esas konuya gelmesini bekliyorsun. Bu noktada Runqel güzergahlarda gezdirdiği bakışlarını sana çevirirken “Sen hangi yolu tercih ederdin?” diye soruyor sana.

[Esther]

Kelimenin tam anlamıyla rezalet bir yolculuk geçiren Esther, durdukları anda bir daha at arabasına binmemek üzere yemin etti. Geçmişini kurcalamak yerine bir an önce ata binmeyi öğrenmesi gerektiğinin farkına varmıştı... At arabasından indikten sonra derin bir nefes alan Esther, Runqel'in sorduğu sorunun üzerine tekrardan odaklanarak düşünmeye başladı. Yolu daha dikkatli bir biçimde inceledi. Bakışlarını yol üzerinden çekip, Runqel'e doğrulturken ise "Ben olsaydım sağ taraftan devam ederdim, zira insanların arasına saklanmaktan daha iyi bir gizlenme metodu olduğunu düşünmüyorum." diye ekledi. Kısa bir süre daha bekledikten sonra ise cümlesini düzeltebilmek adına tekrardan ağzını açtı. "Lakin şu anki bilgi seviyemle kesinlikle sol taraftaki yolu tercih ederdim. Sıradan insanların arasında kesinlikle dikkat çekerdim." Son cümlesinin ardından elini çenesine dayayan Esther karar vermekte zorluk çekiyormuş gibi görünüyordu.

Kısa bir süre daha düşündükten sonra eliyle sol taraftaki yolu göstererek "Buradan gittiğini düşünüyorum." dedi. Esther, Mihr'in yerinde olsaydı kesinlikle sağ taraftaki yolu tercih ederek şehre ulaşmaya çalışırdı. Bunu yapmasının nedeni ilk cümlesinde belirttiği gibi insanların arasına saklanmak yerine onları incelemek olurdu. Günlük hayatın nasıl olduğunu, sıradan insanların neler yaptığını merak ediyordu. Lakin birilerinden kaçan birisinin bu rotayı seçmesi pekte doğru olmazdı.