Ayrılış ve Başlayış (Zenahpuryu)

[GM - Dimensio]

Konuşmaya başlamanla birlikte Guuste’nin suratına yayılan garip şaşkınlık ifadesi, bir an için konuşmayı bırakıp kahkahalara gömülmenin eşiğine getiriyor seni. Ancak kendini tutup konuşmanı sürdürdükçe, Guuste’nin yüzündeki şaşkınlığın yerini bir hayranlığa bıraktığını fark edebiliyorsun. Tenerin’de yaşamayı seçtiği beyan edip gülümsediğin sırada ise Guuste’nin bu habere bir hayli sevindiğini görebiliyorsun. Hatta tam bu esnada konuşmaya girmeye yeltense bile, ağzından başkaca cümleler dökülmesi akabinde Guuste bu sevincini bir süre yutuyor. Olayın eğlenceli kısımlarına, en az senin kadar isterik bir gülümsemeyle karşılık vermesinin ardından Guuste heyecanlı bir şekilde başını sallıyor ve ardından “Tenerin’de yaşayacaksın demek! O zaman ev işi bende, haberin olsun! Sana fiyakalı bir ev bulacağım.” diyor. Ancak hemen ardından sanki sözlerini bir kez daha anımsayan Guuste “Elbette insanlarla iç içe olabileceğin türden olacak, o iş bende!” diyor kendine güvenen bir şekilde.

Guuste ev işine dair sevincini korumaya devam ederken, başka bir konuya geçiyor ve “Tenerin’de Frederic Hildebad’ın tavernası vardır. Aclania’da genel olarak taverna ve hanlar orta sınıf zümreden insanlara aittir. Aslında Valerin’deki yerliler de bu işe girdiler, ancak onlar daha çok Valerin içerisinde faaliyet gösterirler, pek dışarıya açılmazlar. Ama Frederic Hildebad, Rodolf Aspar ve Agriwulf Galindo gibi adamlar ülke genelinde bu işi yaparlar. Bana sorarsan Frederic bal şarabı konusunda baya iyidir. Tabi bunun yanında Tenerin’in yerlilerinin de tavernaları var. Mesela Walchelin d'Albert ve Osmunt Brinon bu işi epey iyi yapar. Daha lokal ama, yine ürünleri iyidir.” diyor. Bu konu üzerinde gereğinden fazla heyecanlanmış gibi görünen Guuste, bunu fark ettiği anda bir anda duraksıyor ve ardından kocaman bir gülümsemeyle sana dönerek “O iş de halledilir yani, bakma Tenerin’in askerlerle falan dolu olduğuna. Eğlenmeyi iyi bilirler.” diyor.

Off Topic

Konuda başkaca önemli bir konuşma yapmayı planlamıyorsan, seyahat faslını hızlandırmamız mümkündür.

[Zenahpuryu]

Guuste'nin şaşkın yüz ifadesine karşılık kocaman bir kahkaha patlatmak istemişti genç adam. Yine de kendini zorlaya zorlaya konuşmasına devam etmiş, bu sefer yeni arkadaşının yüzünde şaşkınlıktan ziyade hayranlık ifadesini görmeye başlamıştı. Tenerin'de yaşayacağı haberini vermesinin ardından arkadaşı sevinmişti, konuşmak istese bile Zen konuşuyor olduğu için konuşmamıştı. Sonrasında ise ev işinin kendisinde olduğunu ve fiyakalı bir ev bulacağını söylüyordu. Tabi sonrasında cümlesine devam etmiş ve insanlarla iç içe olabileceği türden bir ev olacağını söylemişti. "Bahçesi de olsun ya, bahçeye bir masa atarız, yemek yeriz orada. Ne diyon?" diyerek karşılık vermişti Zen.

Sonrasında konuyu bildiği tavernalara getirmişti Guuste, tabi Zen sorduğu için. Frederic Hildebad'ın tavernasının olduğunu söylüyordu. Tavernalar genel olarak orta sınıf insanlara aitmiş. Valerin'deki yerliler de bu işe girmişler ancak cümlenin başından anlaşılacağı gibi kendileri Valerin'de yürütüyormuş bu işleri. Dışarıya açılmamışlar. Frederic Hildebad, Rodolf Aspar ve Agriwulf Galindo gibi adamlar ülke genelinde bu işi yaparlarmış. Frederic bal şarabı konusunda baya iyiymiş. Bunu diyince Zen'in gözleri büyümüştü. Bunun haricinde Tenerin'de yerlilerin de tavernaları varmış. Walchelin adında bir adam ile Osmunt isimli birisi bu işi iyi yaparmış. Onların da ürünleri iyiymiş. Guuste heyecanını bir nebze bile saklamazken, bunu fark ettiğinde durulmuş ve işlerin halledileceğini, Tenerin askerlerle dolu olsa da eğlenmeyi iyi bildiklerini söylüyordu.

"Bu iyi, eğlenmeyi bilmeyen adamlarla nasıl yaşayabiliriz ki!" Diye bağırmıştı sevinçle Zen. "Görevlerimi başarıyla yerine getirdikten sonra, emin ol çok fena eğleneceğiz Guuste. Hele şu görevden başarıyla döneyim, her şeyi halledeceğiz. Hatta ilk görevim olduğu için istersen başarımı kutlarız Frederic'in yerinde. Hesap benden, aç gel. Tamam mı?" Diye sormuştu. Bunun haricinde soracağı hiçbir şey yoktu.

Off Topic

Önemli bir konuşma yapmayı planlamıyorum, geçebiliriz adminim.

[GM - Dimensio]

Yol boyunca Guuste’yle havadan sudan muhabbetleriniz devam ediyor ve aranızdaki elektrik her geçen dakika daha da artıyor. Gülüşmeler ve şakalaşmalarla devam eden yolculuğunuzda, yer yer dağ eteklerinden yukarıya çıkıyor, ardından sarp noktalara ulaşıyorsunuz. Yol giderek daha zorlu bir hal alsa bile, dağların arasında kalan yeşillikler ve ağaçlar, kahverengi tonlarıyla muazzam bir uyum sergilemeye başlıyor. Yer yer vahşi hayvan sesleriyle doğanın güzelliği sadece görsel değil, işitsel olarak da kendini belli etmeye başlıyor. Bu aşamada Guuste biraz daha yola odaklanıyor ve sen de manzaranın tadını çıkarmaya başlıyorsun.

Yarım saatlik bir yolculuğun ardından Guuste “İleride bir yerleşim yeri bulunuyor.” diyor, daha önce bu yerlerle ilgili uyarısını hatırlatmak istercesine. İlerleyişiniz devam ettikçe, yerleşim yerine ait görüntülerde daha netleşmeye başlıyor. Esasen bakıldığında terk edilmiş gibi görünen bu yerleşim yerinde, genellikle iki katlı, ahşap taş karışımı yapılar olduğunu görüyorsun. Önünüzdeki yol giderek yerlere döşenmiş taşlara dönüştüğü anda, bu taşların uzun bir zaman önce döşenmiş olduğunu ve herhangi bir bakım veya onarımdan geçmediğini görebiliyorsun. Yerleşim yerine genel olarak baktığında, yaklaşık 150 hanelik bir yer olduğunu düşünüyorsun.

Yerleşim Yeri

Guuste, etrafına dikkatli dikkatli bakan gözlerle yerleşim yerine doğru yaklaştığında, sokaklarda olan çocukları görebiliyorsun ilk olarak. Çocuklar kendi aralarında bir şeyler oynuyorlar ve size pek ilişecek gibi de görünmüyorlar. Bunun yanında, evlerinin veya dükkanlarının önünde oturmakta olan birkaç kişi daha dikkatini çekiyor. Henüz daha onlara yakın olmasanız bile, geliyor olduğunuzu fark ettiklerini düşünüyorsun. Ancak bu aşamada dikkatini çeken esas şey, gerek çocukların gerekse de gördüğün yetişkinlerin kıyafetlerinin kalitesinin epey düşük olması oluyor. Bunu, kıyafetlerin duruşundan rahatlıkla anlayabiliyorken, insanların genel yapısından da bunları fark edebiliyorsun. Özellikle üste sana sunulan kıyafetlerle kıyasladığında, buradakilerin kullandıklarının paçavra olduğunu söylemen bile mümkün görünüyor. Bu aşamada Guuste ise, at arabasını biraz hızlandırarak yerleşkenin tam orta yerinden geçen yolu hızlıca kat etmek ister gibi görünüyor.

[Zenahpuryu]

Güzel bir sohbet, iyi bir arkadaş ve kahkahaların uçuştuğu bir ortamın verdiği eğlencenin tadını çıkarıyordu genç adam. Guuste ile kanları birbirine iyice ısınmıştı, bu muhabbetlerinin üstüne bir de manzara eklenince her şey muazzam olmuştu. Dağ eteklerinden yukarı çıkıyorlardı ara sıra, yine de her anı, her gördüğünü zihnine kazıyordu. Sarp noktalarından sonra yol daha zorlu bir hal alsa da, her şeye değdiğini düşünüyordu. Dağların arasındaki yeşillikleri ve ağaçları görmek, toprak kokusunu ciğerlerine çekmek, manzaranın sunduğu görsel şölen, hepsi doğanın mükemmeliyetini sergiliyordu. Vahşi hayvan sesleri bu mükemmeliyete eşlik etmeye başladığında, bir anlığına gözlerini kapadı. Kendini toprağın ve ağaçların kokusunu çekerken bir yandan seslerin uyumunu dinlemeye başladı. Gözlerini tekrardan açtığında Guuste yola odaklanmıştı, Zen'de bunu fırsat bilerek etrafı izlemeye devam etmişti.

Yarım saat kadar manzarayı izledi. Her şeyi, gördüğü ve duyduğu tüm güzelliği zihnine kazıdı. Guuste'nin kelimeleri kulağına geldiğinde heyecanlandı. Daha önceden uyardığı yerleşim yerine yaklaşıyor olmaları, insanları görecek olmaları heyecanlandırmıştı. Yerleşim yerine yaklaştıkça, yüzündeki gülümsemesi hafif hafif düşmeye başladı. Terk edilmiş gibi duran bu yerde, yapılar iki katlı, ahşapla taş karışımı gibi duruyordu. Yol yavaş yavaş döşenmiş taşlara dönüşürken, sanki hiç bakılmamış gibi duruyordu. Onarılmamış, bakılmamış, gerçekten terk edilmiş gibiydi. Yerleşim yeri 150 hanelik bir yer gibi duruyordu, birileri yaşamıyor gibi duran bu yer, unutulmuş izlenimi veriyordu. Yüzündeki gülümseme tamamen düştüğünde, ciddi bir yüz ifadesi takınmıştı istemsizce. Terk edilmiş gibi duran bu yerin böyle olmasının sebebinin, gerçekten terk edilmiş olmasını umuyordu.

Guuste, dikkatli bir şekilde etrafa bakarak yaklaştıklarında, istemediği şeyle karşılaşmıştı. Sokaklarda olan çocuklar kendi aralarında bir şey oynuyordu. Burada birileri yaşıyordu ve yaşadıkları yerin yollarına bile bakım yapmıyorlardı. Evlerinin ve dükkanlarının önünde oturmakta olan birkaç kişi daha vardı. Onlara yakın değillerdi, ancak fark edildiklerini biliyordu. Ancak Zen'in kafasına takılan bir şey vardı. Çocukların ve yetişkinlerin kıyafetlerinin kalitesi oldukça düşüktü. İnsanların genel yapısı ve kıyafetlerin duruşu bunu açıkça gösteriyordu. Aludir üssünde kendisine verilen kıyafetlere baktığında, buradakiler paçavradan farksız değildi. Guuste at arabasını hızlandırdığında elini kaldırdı kızgınlıkla. Kızgınlığı Guuste'ye değildi, Aclania'ya kızmıştı. Bu insanlar neden bu haldeydi?

"Guuste, yavaşla." Dedi sakince etrafına bakarken. "Bu insanlar neden bunları giyiyor? Bu insanların neden evleri bu halde? Bu insanların geçtiği yollar neden bakımsız? Burası neresi Guuste?" Düşündü. Burası, Aclania içinde bulunan bir yerdi ve insanların giydiği kıyafetler, bakımsız yolları, terk edilmiş gibi durmaları Aclania'nın onlara ilgilenmediğini gösteriyordu. Aclania'nın güçsüz bir kentine denk gelmişlerdi. Güç, sadece fiziksel değildi. Kimileri gücü zenginliğiyle, kimileri gücü bilgisiyle temsil eder. Peki ya Aclania? Güçsüz bir bölgesi varken, gücü neyle temsil ediyor? Değişmesi gereken bir şeyler olduğunu düşünüyordu Zen. Bir Aludir olarak, en güçlü olacak olan Aludir olarak, burayı nasıl görmezden gelip, at arabasıyla hızlıca geçebilirdi bir derdi başından savar gibi? Bir şeyler yapacaktı. Gerekirse Hükümdar ile konuşarak, gerekirse elini taşın altına sokarak. Zen karar vermişti, güç sadece fiziksel değildi. Güç, güçsüzlerin elinden tutmaktı. Kimin elinden tutmakla başlayacağını ise anlamıştı. Kader, onu buraya yönlendirmişti. Buranın kaderi, Zen'in kaderiyle birleşiyordu ve bunun bilincindeydi.

"Shy". Diye geçirdi içinden kendi kendine. "Belki de ilk yardım edeceğimiz insanları bulduk. En güçlüler olarak, yardım eli uzatacağımız ilk insanlar. Gücümüzden bir parça vererek, güçlendireceğimiz ilk insanlar. İlk dostlar..." Dostu bu cümlelerini duysaydı, kendiyle gurur duyardı.

[GM - Dimensio]

Elini havaya kaldırdığın anda bir şeylerin ters gittiğini anlayan Guuste, verdiğin konutla birlikte, biraz da kararsız kalmış olsa da, at arabasını yavaşlatıyor. Akabinde sorduğun sorulara karşılık Guuste’nin yüzünden sıkıntılı bir ifade beliriyor. At arabasıyla çocukların olduğu yerden geçmeye yaklaştığınız sırada Guuste sessizliği ile sorunu sindirmeye çalışıyor gibi duruyor. Ancak bunun bir çare ve çözüm olmadığını kendisi de fark ederek “Çok detayını bilmiyorum, zira uzun zaman öncesine dayanıyor.” diyor. Ardından zihnini yoklamak için birkaç saniye daha sessiz kalan Guuste “Yanılmıyorsam 176 yılıydı… Evet, Yüce Herius “Arasir” Vala’nın hükümdarlığının ikinci yılı olması gerekiyor. En kötü bir buçuk yıl falan olmuştur tahta geçeli.” diyor. Gereksiz bir detaya takılı kaldığını fark eden Guuste başını hafifçe öne eğdikten sonra anlatımına devam ediyor ve “Burası Staidava olarak bilinir. Bahsettiğim zamana kadar normal bir Aclania köyü gibiydi. Ancak bu tarihte, Staidava’dan çıkan Semiyazah isimli bir Aludir, Herius “Arasir” Vala’nın hükümdarlığını tanımadı. Semiyazah’ın yaktığı isyan ateşini Staidava da destekledi, zira daha önce kendilerinden Semiyazah gibi güçlü bir kadın çıkmamıştı. Onun kudretine güvenip tahtı ele geçirebileceklerini düşündüler. Ancak Semiyazah ve onu destekleyenler bu savaşı kaybetti.” diyor. Bu sözlerinden sonra etrafına boş gözlerle baktıktan sonra sana dönen Guuste “Savaşın sonunda Herius “Arasir” Vala, Staidava’dan mutlak sadakat istedi, ancak Staidava halen daha Semiyazah’ın izinde olduğunu gösterince, Aclania’nın imkanlarından mahrum bırakıldılar. Elbette temel ihtiyaçları, asgari oranda karşılanıyor. Fakat bu halleriyle biraz daha kaderlerine terk edildiklerini söyleyebilirim.” diyor.

Guuste’nin hikayeyi anlatış şekline baktığında, bahsettiği savaşta Herius “Arasir” Vala isimli hükümdardan yana olduğunu rahatlıkla anlayabiliyorsun. Fakat bu hikayeyi bir yerlerden mi okuduğu yoksa kulaktan dolma mı olduğu konusunda pek de emin olduğun söylenemez. Guuste’nin anlattığı kısa hikayeyi dinlemenin ardından çocukların olduğu yere tam anlamıyla gelmiş bulunuyorsunuz ve bir anda sizi fark eden üç çocuk doğrudan at arabasına doğru gelmeye başlıyor. Guuste’nin ilerlemeyi kesmemesine rağmen çocuklar at arabasının altında kalıp kalmayacaklarını bile düşünmeden yanınıza kadar gelirken, üç çocuğu da sağ tarafında görebiliyorsun.

Üç Çocuk

Yaşı diğerlerinden daha büyük bir kız çocuğu, 11 yaşlarında bir erkek çocuğu ve ondan daha küçük duran bir erkek çocuğu sana doğru ellerinde bulunan taşları sana uzatıyor ve çocuklar at arabasının ilerlemesini takip ederken, içlerinden kız olanı “Abey, alman mı bu daşlardan? Bah nasılıda barlıyor?” diyor. Kızın elindeki taşa baktığında, kızın bir avucu büyüklüğünde sıradan bir taş olduğunu görüyorsun. Kız çocuğunun gözlerinin içine baktığında ise, onun da bu gerçeği bildiğini ancak sana bir şekilde taşı satmaya çalıştığını anlayabiliyorsun. Diğer iki çocuğa baktığında ise, onların da ellerinde benzer taşlardan olduğunu görebiliyorsun.

[Zenahpuryu]

“Guuste, arabayı durdur.” Dedi sakince. Yanında gezen çocukların yol kesen baş belaları olduğunu düşünmüyordu. Üstelik, dinlediği hikayeye rağmen bu çocukların bir suçu olmadığı, günahsız varlıklar olduklarını biliyordu. Aclania, kurunun yanında yaşı da yakmıştı. 176 Yılında, Herius “Arasir” Vala’nın hükümdarlığında geçen bir isyanın sonucunda bu hale düşmüşlerdi. Staidava denen bu yerde, Arasir’in hükümdarlığında Semiyazah isimli bir Aludir çıkmıştı. Bu Aludir, Arasir’in hükümdarlığını tanımamayı seçmişti. Neden böyle bir şey seçmişti bilmiyordu, zaten Guuste’nin anlattığı hikayede bahsi bile geçmiyordu. Ya Guuste’de bilmiyordu ya da bu konudan bahsedilmiyordu.

Semiyazah isyan etmişti Arasir’e karşı, bu isyanı da Staidava desteklemişti. Daha önce kendilerinden böylesine güçlü bir kadın çıkmaması da destekleme sebeplerinden biriydi. Ona güvenmişlerdi, isyan sonrasında tahtı devralabilecek gücü olduğuna inanmışlardı. Ancak Semiyazah savaşı kaybetmişti. Savaş sonunda Arasir Staidava’dan mutlak sadakat istese de, bu köy Semiyazah’ın izinde kalmaya devam ettiğini göstermişti, böylelikle Aclania’nın tüm imkanlarından mahrum bırakılmışlardı. Temel ihtiyaçları asgari oranda karşılansa da, kaderlerine terk edilmişti.

Zen’in geçmişe dair çok fazla bilgisi yoktu. Arasir’den bu yana kaç yıl geçmiş, bir kere daha sorulmuş mu, tahtın başındaki hükümdar kim, hiçbir şey bilmiyordu. Bildiği bir şey varsa, gördüğü çocukların bu isyanda bir suçu olmadığıydı. Araba durduğunda, dikkatlice kızın elindeki taşa doğru baktı. Kızın da bildiği gibi, bu taşın hiçbir özelliği yoktu, yine de onu satmaya çalışıyorlardı. Yanındaki iki çocuğa baktı. Ardından aracın içinden dışarıya, çocukların önüne doğru atladı. Dikkatlice bakmaya başladı taşa doğru. Diğerlerinin ellerine de göz gezdirdikten sonra, gülümsedi kocaman.

“İyi parlıyormuş harbiden.” Dedi. “Ellerinizdeki taşları bana kaça satarsınız?” Diye sordu. Şimdilik, taşların fiyatını öğrenmeye ve görevden geriye döndüğünde üç taşı da almaya karar vermişti. Yol boyunca Guuste’ye soracağı sorular ise kesindi. Arasir’e çıkan isyandan bu yana kaç yıl geçmişti? Şuan kaç yılındalardı? Şimdiki hükümdar kimdi? Arasir’den sonra bir daha kimse bu halkı sormamış mıydı? Bu günahsız çocukları, kimse düşünmemiş miydi? Tüm sorularına kesin yanıtlar alacak ve harekete geçecekti. Görev bittiğinde, bu çocuklar için bir şeyler yapmaya karar vermişti. Yapacaktı.

[GM - Dimensio]

Taşların parladığını söylemenle birlikte, kızın gözlerindeki parıltıyı net bir şekilde görebiliyorsun. Sorduğun soru üzerine kız bakışlarını elindeki taşa yöneltiyor ve ardından sana bakarak “Abey Semiyazah Aplanın barıltısıynan yanan bu daşlara fiyat mı biçilir? Senin goca gonlün ne gadder derse o gadder eder bu daşlar. Amme unutma, Semiyazah Aplanın barıltısını oyle ucuza alaman!” diyor. Kızın bu sözlerinden sonra diğer iki çocuk da heyecanla taşları görebilmen için sana uzatıyor. Dolayısıyla, her ne kadar taşlar için görevin sonunu bekleme yönünde bir düşüncen olsa da, çocukların senin dönmeni bekleyecekleri pek muhtemel görünmüyor. Ancak bu sırada, evlerinin veya dükkanlarının önünde oturmakta olan yetişkinlerin de bir anda bakışlarının size dönmüş olduğunu ve dikkatlice sizi izlediklerini görebiliyorsun. Genel olarak yüz hatları olumsuz bir hava estirmese de yetişkinler çocukların satış çabalarına karşısında sizin davranışlarınızı kontrol ediyor gibi duruyor.

Bunun dışında tüm bu konuşma esnasında Semiyazah’ın isminin geçmesiyle birlikte Guuste’nin yüzünde hafif bir ekşime görüyorsun. İmkanı olsa çocukları azarlayacak gibi duran Guuste’nin öncelikle senin hatrına ve akabinde etraftaki yetişkinler nedeniyle susmayı tercih ettiğini hissedebiliyorsun. Ancak yine de Guuste kızın konuşmasından sonra hafifçe kulağına eğilerek “Devam mı etsek Zen?” diye sana soruyor.

[Zenahpuryu]

Zen, kızın gözlerindeki parıldamayı gördüğünde sevinmişti. Kız taşa baktıktan sonra, Semiyazah adlı kişinin parıltısı sayesinde parladığını, fiyat biçilemeyeceğini söylüyordu. Semiyazah'ın parıltısını ucuza alamayacağını söylese de, gönlünden ne koparsa onu vermesini istiyordu. Diğer iki çocukta heyecanla taşları gösterirken, taşları şimdi satın alması gerektiğini anlamıştı. Çocukların görev sonunda Zen'i bekleyecek durumları yoktu. Evlerin ve dükkanların önünde oturan yaşlılar da onları izliyordu, izlemenin sebebi ise davranışları kontrol etmek gibi duruyordu. Aludir'ler tarafından pek iyi davranılmıyor olmalıydılar, zira Guuste bile onları görmezden geliyordu. Guuste'nin ekşiyen yüzüne baktı, elinde olsa çocukları azarlayıp ders verecek gibi dursa da hem yetişkinler yüzünden hem de Zen'in hatırına konuşmuyor gibi duruyordu. Zen'e doğru fısıldadığında, Zen elini aceleyle cebine attı. Gitmesi gereken bir görev olduğunu hatırlıyordu.

"Tanesine 1000 sayarım." Dedi sakince. Sonrasında parasını saymaya başladı. 3000 Aclania Pulasını kıza doğru uzattı. "Beni yanlış anlama, Semiyazah kim tanımam. Onun parıltısından ziyade, siz üçünüzün parıltısına bu taşları alıyorum. Sizlerden bir hatıra olacak bana." Dedi. Gerçekten Semiyazah kim tanımıyordu ancak bu insanların hala onun yolunda olduğunu ve bunu gençlerine de öğrettiklerini görebiliyordu. Taşları aldıktan sonra arabaya koyacak ve binmeden önce tekrardan dönecekti onlara doğru. "Benim adım Zenahpuryu. Dostlarım bana Zen der. Sizlerle tanıştığıma sevindim." Arabaya bindikten sonra çocuklara eliyle selam verdi gitmeden önce. "Siz de bana Zen deyin. Umarım bir gün tekrardan karşılaşırız." Diyerek yoluna devam edecekti.

[GM - Dimensio]

Taşlar için sunduğun teklifin ardından kızın asılan suratı, bir şeylerin yolunda gitmediğini gösteriyor. Kıza 3000 Aclania Pulası uzattığın anda kız ilk önce elindeki paraya, ardından da sana bakıyor. Bu esnadan söylediğin sözleri dinleyen kız, cümleni tamamlamanın ardından “Abey neettin öyle? Danesine bin olur mu heç? Sen pek anlamayon bu işlerden herhal!” diyor. Bunun ardından hemen yanındaki çocuğun taşını elinden alan kız, bu taşı sana doğru uzatırken “Bah, hade buna bin verdin deyelim. O zamen benimki en az bi’ üç-dört bin eder yani. Sen accık daha arttır bakem parayı!” diyor kendinden emin bir şekilde. Fakat bu anda taşı elinden alınan çocuk bir anda kendini kızın önüne atıyor ve “Aman abey etme! Seni gazıklacak! Benim daş nerden bagsan üç-dört eder! Onunkine bin yeter bak, essah!” diyor. Çocuğun bu konuşmalarından hoşlanmayan kız yüzünü ekşitirken “Ne deyon olum sen! Senin daş barlamayo bilem!” diyor. Diğer çocuk tam bu sözlere cevap vereceği sırada, kız çocuğun taşını birden arkasına doğru bakmadan fırlatıveriyor ve ardından pişkin bir şekilde “Hade bul bakem daşını!” diyerek gülmeye başlıyor.

Taşı atılan çocuğun gözleri bir anda dolmaya başlarken, bu kez bu ana kadar hepsinden daha sinik duran çocuk devreye giriyor ve elindeki taşı çocuğa uzatırken “Benimkini al bare, ağlama garı gibi!” diyor mırıldarcasına. Bu çocuk sonrasında bakışlarını sana çeviriyor ve “Abey sen de oyun oynacak başka yer mi bulamadın? Veriver çocuklara beş-altı bin de mutlu ossunlar, amma ettin ha!” diyor. Hemen ardından kendine kendine konuşur gibi duran çocuk “Daş alcen altı üstü nedir ha?” diyor. Bunun ardından çocuk başkaca şeyler söylese bile, bunları pek duyamıyorsun. Kaldı ki, kız ve diğer çocuk taşları biraz daha sana doğru uzatarak, senden gelecek parayı beklemeye başlıyorlar. Tüm bu yaşananlar neticesinde de, kendini tanıtma ve diğer yapmayı planladığın konuşmalar çöpe gitmiş oluyor. Elbette bir de, Guuste’nin artan rahatsızlık seviyesi gözünden kaçmıyor.

[Zenahpuryu]

Çocukların kavgasını izlemeye başladı. 3000 Aclania Pulasına karşılık fiyatı arttırma çabaları aralarındaki bir kavgaya dönüşmüştü. Kız, kendinden emin bir şekilde tanesine 1000 olmayacağını söylemişti, üstelik bir de arkadaşlarının taşlarının değerini düşürüyordu. Kendisininkinin daha çok edeceğini, arkadaşına 1000 verirse ona 3-4 Bin vermesi gerektiğini söylüyordu. Taşı alınan çocuk kendini kızın önüne atmış, Zen'i kazıklayacağını ve asıl kendisinin taşının 3-4 Bin edeceğini söylüyordu. Bu noktada kız, taşının parlamadığını söyleyip fırlatmıştı. Çocuklar tarafından söğüşlenmek umurunda değildi, ancak kızın yaptığı hareketin doğru olmadığını düşünüyordu. Kızın taşı atmasının ardından çocuğun gözleri dolmaya başlamıştı, sonrasında hepsinden sinik duran çocuk benim taşımı al diyerek vermişti. Sonrasında aynı çocuk dönüp, Zen'e oyun oynayacak başka yer bulamadığını sorgulamış, çocuklara 5-6 Bin verip gitmesini söylemiş, ardından sadece taş alacağını söylemişti. Tüm konuşmaları giden Zen, derin bir nefes aldıktan sonra elini tekrardan cebine atmıştı.

Önce 1500 Aclania Pulasını ayırdı. Sönük duran çocuğa önce 1500 Aclania Pulasını verdi, ardından diğerlerine dağıttı. "Gençler, gözlerimi açalı çok olmadı. Bu sebeple, benim cebimdeki tüm param bu kadar, daha fazlasına sahip olsaydım emin olun daha fazlasını size verirdim. Aynı zamanda, taşlarınıza ayrı ayrı fiyat biçmiyorum. Hepinize eşit veriyorum." Dedi. Sonra biraz düşünüp tekrardan söze girdi. "Size hayat boyu verebileceğim bedeli sınırsız olan bir şey daha var isterseniz. Dostunuz olabilirim, adım Zenahpuryu." Kocaman gülümsemeyle çocuklara doğru kocaman elini uzattı sıkmaları için. "Kabul ederseniz, paradan daha önemli bir şey kazanacağınızdan eminim." Diyerek cümlelerini sonlandırdı. Çocukların ellerini sıkmasını bekliyordu, bu teklifi kabul ederlerse veda edip görevine dönecekti.