Karanlığın Bir Başka Hali (Inias)

[Inias]

Aldığı ilk zaferin unutulamaz bir anı olacağını düşünmüştü hep. Aydınlık, parlak, başrolde olduğu ve her bir saldırı ile savunmanın net olduğu bir gösteri. Bu hayal ettiği görüntüden çok ama çok uzak oldu. Kho'Raktar birkaç iblisi havaya uçurmasa çatışmanın gerçekleştiğini asla kavrayamadan Cysa ile Kho'Raktar tarafından sürekli teyit almak isterdi. Mor bir ışık, kavrulma eylemini bile kavuran, ateşi ve alevi bile yutan. Gözleri ışıktan mı, sıcaktan mı, yoksa her ikisinden mi yanıyor bilmiyor. İçinde ukte kalıyor adeta. Bu canını gerçekten çok sıkıyor. Mutlu olması ve kıvanç hissetmesi gereken yerde suratı asık ve sinirli. Derin bir nefes alıyor. Gözlerini kapatarak uzunca veriyor. Kollarını kavuşturmayı da ihmal etmiyor bu sırada. Göğüs hizasında kavuşturduğu kollarını bozmadan bozuk atıyor.

"Bir dahaki sefere alev kusan iblisini kontrol etsen kesinlikle çok iyi edersin, Cysa! En özel anı mahvettin! Ne aldığımız zaferi ne de çatışma sırasındaki şanı görebildim. İblisinin mor ışığı ile kasıp kavurması yüzünden gözlerim acıyor. Hem sen sanıyor musun Kho'Raktar yanıklardan etkilendi? Hükümdar aşkına, aklından neler geçiyordu senin? Kahkahalar atlamalar falan. Azcık kendine hakim ol!"

Sinirini çıkardıktan sonra az da olsa rahatlayan İnias devam ediyor. "Düşman nerede olduğumuzu biliyor. Burada dikilip onları beklemek de aptallık olur. Aşağı inip ilerlememiz en iyisi. Düşman güçlerini yararak ilk elden öğreneceğiz neyin ne, kimin kim olduğunu. Ayrıca, Kho'Raktar'da ciddi bir soruna neden olursan senin canına okurum, ona göre!" Cysa'ya diyeceğini dedikten sonra Kho'Raktar yanına gidiyor. "Bana bir iyilik yap ve beni omzuna al. Hem daha hızlı yol alırız hem de bu sefer hiçbir şeyi kaçırmam. Kuş bakışı bakmak da çok iyi olur açıkçası."

[GM - Dimensio]

Zafer karşısında keyifleri son derece yerinde olan Cysa ve Kho’Raktar, bir anda konuşmaya başlamanla birlikte bu zafer sarhoşluğunu üzerlerinden atıyorlar. Cysa’nın gülümseyen suratı giderek daha normal bir yüz hatlarına bürünürken, konuşmanın sonu geldiğinde Cysa’nın kaşlarının hafif de olsa çatıldığını görüyorsun. Söyleyeceklerin sonlanıp Kho’Raktar’ın yanına doğru hareket edip ona sözlerini söylediğinde, Kho’Raktar’ın yüzünden durumdan memnun olmasa bile anlayabildiğini gösteren bir ifade görüyorsun. Ancak yine de, sana bir karşılık vermek yerine kolunu yere doğru uzatan Kho’Raktar’ın eline çıkmak için adımını attığın anda Cysa’nın “Bir saniye Inias…” dediğini duyuyorsun. Havada kalan ayağını yere indirmeye başladığın sırada Cysa da sana doğru yaklaşıyor ve bu esnada “Beni hafife alman başta sadece kırıcıydı… Ama şimdi sence de sinir bozucu olmaya başlamadı mı?” diyor gergin bir ses tonuyla. Yanına doğru attığı adımları birkaç adım mesafesi kalana kadar sürdüren Cysa, yüzündeki gergin ifadeyi bir tebessümle birleştirirken “Orada durup olan biteni izleyeceğine kendini iblislerin arasına atsaydın her şeyi görebilirdin. Yoksa gözlerin uf olunca adım atmak zor mu geldi?” diyor. Sesi giderek alaycı bir ton alan Cysa sana bir adım daha yaklaşıyor ve neredeyse burnunun dibine kadar girdikten sonra “Şunu iyi anla Inias… Bu gördüğün toprakların hepsi bana ait olacak! İblis diyarında ne kadar iblis varsa, hepsi bana ait olacak! Burada aldığın nefes, gördüğün her şey… Hepsi… Bana ait olacak!” diyor. Kafasını hafifçe geriye çekerken “Ve ben sana bu hükümdarlıkta bir kral olmayı teklif ediyorum… Tahtında oturup parmağını dahi kıpırdatmadan şanlı zaferlerini kutlayacağın bir krallık!” diyor. İki kolunu da yana açarak adeta sözlerini desteklercesine sana bir sunum yapan Cysa, yüzüne yayılan tebessümü korumaya devam ederken “Bu yüzden sevgili Inias… Ya benim yolumdan gideceksin ya da yoluma çıkarsan kavrulan bir isimsiz olacaksın!” diyor.

Cysa sözlerinden sonra birkaç saniye gözlerinin içine bakmaya devam ettikten sonra, eski yüz ifadesine geri bürünüyor ve “Artık aramızda bir sorun kalmadıysa gidebiliriz.” diyerek konuşmasını sonlandırıyor. Kho'Raktar ise, bu konuşmadan sonra son derece öfkeli bir şekilde Cysa'nın hareketlerini kollasa da, henüz bir şey yapacak gibi görünmüyor.

[Inias]

"Tahtta oturup kalçamı büyütürken başkalarının savaş alanında destan yazmasına izin vermemi mi istiyorsun? Teşekkür ederim ama almayayım. Şan ve zafer savaş alanında elde edilir. Savaşçı orada doğar, orada yaşar, orada ölür. Ben tahtta oturup hiçbir şey yapmıyorken başkalarının kendi çabaları ile elde ettiklerini bana adamasının ne katkısı olabilir ki? Düşününce kendimden iğreniyorum! Kendimi hırsız ve yalancı gibi hissediyorum. Bir kral olsam, kesinlikle her savaşta ordumla beraber düşmanlarımı ezerdim. Eee, o zaman kral olmanın ne anlamı kaldı ki? Kral olmama gerek olmaz ki. İtibar? Kral olmadan elde ederim. Saygınlık? Kral olmadan elde ederim? Yiyecek ve içecek? Yine aynı şekilde. Kral olmanın bana katacağı her şeyi kral olmadan elde edebilirim. Buralar senin mi olsun istiyorsun? Tamam, git ve al! Seni tutmayacağım ama bunu görevimizi bitirdikten sonra yaparsan iyi olur. Daha ilk görevden hükümdara rezil olmak istemiyorum."

Inias, Cysa'nın gereksiz, saçma sapan, abuk subuk, akli dengesi yerinde olmayan sözlerine bilerek uzun uzadıya yanıt veriyor. Aksi takdirde aralarındaki atışma hiç bitmeyeceğe benziyor. Bu da görevi sekteye vurdurur. Inias bunu asla istemez. O kral olmaktan çok daha değerli bir unvan istiyor. O kahraman olmak istiyor! Kral olursa, herkes başka seçeneği olmadığı için onu tanıyacak ve ona sunacak. Kahraman olursa, işte o zaman, herkes kendi özgür iradeleri ile onu tanıyacak, onu takdir edecek ve ona ellerinde ne varsa sunacak. Kral bile herkesin yaptığını yapmak zorunda kalacak. Inias, Kho'Raktar'ın eline çıkıyor. Aklının derinliklerinden de iblisine sesleniyor.

"Cysa'yı da, adsız iblisini de sakın unutmayalım. Zamanı gelince onlara diz çöktüreceğiz, üstünlüğümüzü kabul ettireceğiz, sonra da bir paçavra gibi kenara atacağız. Bunları şu an yapmamızın gereği yok. Bir görevimiz, o görev doğrultusunda da bir amacımız var. Düşman bölgesinde birbirimizi yersek, düşman da bizi yer. Senden sabırlı olmanı istiyorum, hepsi bu."

"İlerleyelim! Keşfedip öğrenmemiz gerekenler var!"

[GM - Dimensio]

Söylediğin sözlerden, beklediği tepkiyi alamamış olmanın verdiği bir burukla yüzü hafifçe ekşiyen Cysa, gözlerinin içine birkaç saniye baktıktan sonra birden omuzlarını silkiyor ve ardından yüzüne o alıştığın gülümsemesini yerleştirerek “Peki, öyle olsun.” diyor biraz geçiştirir gibi. Bu aşamadan sonra Cysa da konuyu uzatacak gibi görünmüyor, ne var ki onu birazcık da olsa tanımış olduğun için, konunun burada bitmemiş olduğunu anlayabiliyorsun. Dolayısıyla Kho’Raktar’a seslendiğin anda, zihnin içinde var olan Kho’Raktar gözlerinin önündeki gerçeği sindirerek seni dinliyor. Ona karşı olan sözlerini söylemenin ardından Kho’Raktar hafifçe başını sallıyor ve “Yanlış anlama, sadece bir uyarı Inias… Bu kadın ve iblisi, kenara atabileceğimiz türden varlıklar değil.” diyor. Kho’Raktar’ın bu sözleri bir an kulağına bir çekingenlik olarak çalınsa bile Kho’Raktar’ın harlanan öfkesini bir kez daha hissetmeye başladığın anda Kho’Raktar “Bu ikisi, tamamen ezip geçmemiz ve zerrelerini bile geride bırakmamamız gereken türden varlıklar!” diyerek niyetini açık bir şekilde dile getiriyor.

Kho’Raktar seni eline alıp kafasının üstüne doğru götürmeye başladığı anda, Cysa da sözlerine hafifçe baş sallamakla karşılık veriyor. Ancak bu hareketinin bir kabul anlamına gelip gelmediği konusunda pek emin olamıyorsun. Dolayısıyla içinde yer eden tedirginliği hala hissettiğin esnada, Cysa iblisine dönerek “İlerleyelim.” diyor. Kho’Raktar’ın kafasının üstünde etrafını izlemeye başlarken attığın birkaç adımın ardından Cysa bir anda duruyor ve bir kez daha iblisine dönerken “Söylemeyi unuttum da… Bizi arkadan takip et ve bastığımız toprağı küle çevirmeyi unutma!” diyor. Bu komutuyla beraber Cysa’nın iblisinin mor alevleri bir anda etrafa yayılmaya başlarken Cysa bakışlarını keskin bir şekilde sana çeviriyor. Yüzünde adeta sana meydan okuyan bir ifade bulunan Cysa “Başta da demiştim ya, gelip bulsunlar bakalım!” diyor, artık sadece sana değil henüz görmediğiniz tüm iblislere meydan okurcasına.

Cysa’nın iblislerinin alevleri ortama yayılmaya başladığı anda, üstüne çöken sıkıntı havası bir anda varlığını sezdiğin bir aurayla dalgalanmaya başlıyor. Başlangıçta cılız bir şekilde kendi belli eden bu aura, bir anda etrafını sarmaya başladığında, bu auranın karşılaştığınız iblislerden çok daha üst seviye olduğunu anlayabiliyorsun. Henüz auranın sahibine dair görsel bir bilgin bulunmuyor olsa bile, Cysa olduğu yerde bir kez daha sana dönüyor ve “İki iblis sadece… Biri senin, biri benim.” diyor kendinden emin bir şekilde. Cysa’nın bahsettiği iki iblisin aurasının karşılaştığınız onlarca iblisin yaydığı aurayı kolayca bastırabiliyor olması, neyle karşılaşacağın konusunda az çok seni telaşlandırsa bile, Kho’Raktar ile birlikte içinizdeki savaş arzusu da artıyor. Cysa ise son bir uyarıda bulunmak için gözlerini ufka doğru dikmişken “Her açıdan gelebilirler. Ve ayrıca sonradan oyun bozanlık yapmaman için şimdiden söyleyeyim… İşim bitince, seninkini halletmeye gelirim!” diyor sanki vahşi bir oyunu zevkle oynarmış gibi.

[Inias]

"Hehehehe, bu konuda hemfikir olabiliriz! Bu arada, manzara güzelmiş. Etrafı hep böyle görüyorsun demek. İlginç."

Inias, Cysa'yı anlamakta zorlanıyor gerçekten. Neden bu kadar kanasusamış? Neden bu kadar güç arzusu besliyor? Inias da güç istiyor ama bu kadar olumsuz değil. Cysa'nın istekli olma şekli Inias'a çok yanlış geliyor. Sanki bir şeyler ters gibisinden. Yine başına buyruk şekilde karar alıp Inias'ın dikkatini dağıtıyor. Niye bu kadar fazla yok etme isteği var? Kral olmaktan, buralara sahip olmaktan söz ediyor. Küle dönmüş ölü toprakları kim yönetmek ister ki? Burada kim yaşamak ister ki? Inias, anlam veremediği Cysa'yı tartmaya devam ederken sezgileri onu bir kez daha uyarıyor. Dikkatini bu uyarıya çeviriyor. Kesinlikle çok daha üstün bir varlık gösteriliyor. Cysa ise ondan beklenen kararı alıyor. Inias da tek başına düşmanların üstesinden gelme taraftarı ama bu bağlamda akıllıca gelmiyor ona. Yine de, heyecanından ötürü kabul ediyor. Bu sefer görüş açısı bütün şanı ve zaferi görebileceği durumda. Hiçbir şeyi kaçırmayacak!

"Bu sefer gösteriyi kaçırmayacak olmam beni mutlu ediyor. Sahne senin, sevgili rakibim. Göster marifetini!"

[GM - Dimensio]

Ruhuna işleyen derin baskı, soluk alıp vermenin bir nebze de olsa zorlaştırmaya başladığında, artık ciğerlerini yakan sıcaklığı bile hissetmemeye başlıyorsun. Cysa’nın iblisi bir saniye bile durmaksızın bulunduğu yeri yok etmek için alevlerini salmayı sürdürürken, bu sıcaklık ve umursamazlık bile kanına dokunmamaya başlıyor. Ufukta beliren siyah bulutlar felaketi müjdelercesine dağılmaya başlarken, yerini daha korkunç bir zifiriliğe teslim ediyor. Sıradan insanların çoktan baygınlık geçireceği bu baskı altında, ruhun savaşmanın arzusuyla şenleniyor. Ancak bu şen tavır, auranın baskısıyla her dakika içine sinmek istiyor. Ve fakat, içine sinen şenlik daha derinden kendini var etmeye çalışıyor. Tüm bu durum da ruhunun çalkalanmasına neden oluyor.

Gözlerin gökyüzündeki bulutların değişimine şahitlik ederken, gözlerinin önünden geçen bir karaltı tüm dikkatini üstüne çekiyor. Bir anda ikilenen karaltı ve adeta zigzag çizen hareketleri, ardından bir yok oluşu bırakır gibi ilerliyor. Gökyüzündeki karaltılar, dinmek bilmeyen bir fırtınan birkaç saniye içinde sizi yutacağını ortaya dökmek istiyor. Tıpkı senin gibi bu karaltıyı fark eden Cysa’nın yüzünde, daha önce gördüğün vahşi gülüş peydah olurken, gökyüzündekilerin mi yoksa yanı başındakinin mi daha tehlikeli ve korkunç olduğunu düşünmeden edemiyorsun. Nitekim, arzularını ve ihtirasını engelleyemeyen Cysa, bir anda olduğu yerden koşmaya başlayarak karaltılara yakınlaşmaya çalışıyor. Attığı bir adım havadaki var olmayan bir cisme basmış gibi tutan Cysa, bir anda varlığını gözlerinin göremediği bir merdiveni tırmanarak karaltılara doğru ilerlemeye başlıyor. Cysa’nın iblisi ise, tüm bu var olmayan şeyleri bir kül etme arzusuyla Cysa’yı takip ediyor!

Cysa’nın ilerlemeye başlamasının ardından bir an için onu takip edip etmemek arasında gidip gelsen de, gökyüzünde gördüğün karaltı beklenmedik şekilde hızlanıyor ve birkaç saniye içinde ardından duyduğun bir patırtı, Kho’Raktar ile birlikte tüm dikkatinizin arkanıza dönmesine neden oluyor. Bakışların ardına döndüğünde ise 180 santim boylarında, uzun sarı saçları olan, üzerinde sanki simsiyah bir zırhı bulunan, bu zırhı çevreleyen zincirler ve kafasındaki boynuzlar ile vahşi görünümünü perçinleyen, ensesinde yoğun tüyleri bulunan ve bu tüylerin aşağıya doğru uzadığı kısımları adeta bir pelerini andıran iblisi görüyorsun. Görünümü gayet insani olan bu iblisin yaydığı aura artık tamamen seni esir almaya başladığında, iblis elinde şekli bir hayli değişik olan ve mızrağı andıran ekipmanını hafifçe yere vuruyor. Ancak mızrak ile yer temas ettiği anda, yer çatırdayarak parçalanmaya başlıyor! Ekipmanın ağırlığının mı yoksa iblisin kudretinin buna neden olduğunu bilemesen bile, 10 metre kadar karşında duran iblis, sakin ve yok edici bir şekilde, Kho’Raktar’ın tepesinde olmana rağmen gözlerinin içine bakıyor. İblisin bu bakışları ise, artık ne Cysa’yı ne de başka bir şeyi düşünmene olanak tanıyor.

İblisin Görünümü

[Inias]

Inias için olaylar baya hızlı gelişiyor aslında. Aşağı yukarı şöyle:

"Büyük bir tehlike yaklaşıyor...
Oha, gök yarılıyor!
Cysa havada mı yürüyor lan?
İblisi de mi?!
İşte bu kesinlikle bir iblis. Tıpkı Kho'Raktar gibi.
Mızrağı ile yeri mi yardı lan o?!"


Inias belki de insan olduğunun en farkında olduğu ikinci anı yaşıyor ama maalesef, bu sefer olumsuz bir an bu. Kazanacaklarsa, kesinlikle zorlanacağından adı gibi emin. Gerginlik, korku ve şüphe vs. Heyecan, şevk ve eminlik maçı yerdeki iblisin gökteki Inias'a bakışlarını dikmesi ile başlıyor. Inias bir koldan gelen insani hislere maruz kalırken, tam zıt koldan gelen aludir hislerine maruz kalıyor. Aludir tarafı, insan tarafının aksine, mutlu. Güçlü bir düşman demek zevkli bir karşılaşma demek! Kendini kanıtlamak demek! Üstün olma fırsatı demek! Savaşçı kişiliğine yeni bir destan yazman demek! Inias iç dünyasında kaybolurken görev bilinci onu çekip gerçekliğe sabitliyor. Evet, o bir görev uğruna buraya geldi. Burada bir amacı var. Geri döndüğünde rapor vermesi gereken hükümdarı var. Hükümdar aklında canlanıyor. O güzellik, çekicilik, karizma ve ses! Başarısız olursa nasıl bakar yüzüne? Nasıl ondan öğrenebilir? Nasıl ne olduğunu kavrayabilir? Kim olduğu arayışında nasıl ilerleme kaydedebilir? Peki, içinde bulunduğu bu duruma nasıl yaklaşması gerekiyor? O iblislere zarar veremez. Bu yüzden etkin bir rol oynayamaz. Kho'Raktar'a sağlayabileceği ne gibi bir katkı olabilir? İblis direkt ona bakıyor. O da gözlerini ondan alamıyor. Peki ya kaçınılmaz olan savaşa bodozlama dalmasa? Düşmanın ilgisi devinde değil. Özellikle kendisi ile mi ilgileniyor? Onun ağzından laf alabilir mi acaba? Ne söyleyecek o zaman? İblisler insan gibi değiller ki. Çok daha farklı bir düşünce yapıları var. Bir iblis gibi davransa, işe yarar mı? Denemeye değer! Kho'Raktar'dan ilham alabilir, değil mi?

"Ben Aclania'nın savaşçı aludiri Inias'ım! Evreni kuran ve 11 Havari'nin Boyun Eğdiği Aclania Hükümdarı Eletha "Visyn" Norkian tarafından görevlendirildim. Amacım, İblis Lordu Vagror'un hizmetindeki Akuun'un topraklarını keşfetmek. Sen, iblis, kimsin ve neden karşıma çıkıyorsun?"

[GM - Dimensio]

“Reddediyorum.”

Bulunduğun tüm bölgeyi kaplayan ve her şeyi eritmeye meyletmiş sıcaklığın içerisinde, karşından duran iblisten gelen tek söz, adeta tüm sıcağı bir anda dondurmaya yetiyor. İblis keskin, ancak sessiz çıkan bu tek kelimelik cümlesinin ardından “Bir insana cevap vermeyi reddediyorum.” diyerek hem sıcağı hem de kanını dondurmaya çalışıyor. İblisin ağzından dökülen bu sözlere karşılık kendini tutmakta zorlanan Kho’Raktar, birden varlığını belli eden gürlemesiyle birlikte “Kim ki iki diyarın savaşçısı Kho’Raktar ve onun kudretiyle müjdelenmiş Inias’a karşı geliyor? Bu affedilemez!” diyor. Ancak karşınızdaki iblis, ne Kho’Raktar’ın görünümünden ne gürlemesinden ne de sözlerinden etkilenmemiş gibi bakışlarını sende sabit tutmaya devam ediyor. Fakat Kho’Raktar bu görmezden gelinmeyi kabullenmemişçesine, ciğerlerini yırtarcasına attığı bir savaş narasının ardından “Beni yok saymanın bedelini ödeyeceksin zavallı mahluk!” diyor. Bu sözlerinden sonra bir anda yerinden hareketlenmeye başlayan Kho’Raktar çoktan hazırladığı yumruklarını savurmak için odaklanıyor! Attığı iki adımın ardından iblis halen daha bakışlarını gözlerinin içinde tutmayı sürdürüyor. Kho’Raktar ise, bu andan sonra ne senin varlığını ne de bulunduğunuz ortamı umursamadan vücudunun ön kısmında bulunan sağ yumruğunu savuruyor! Kho’Raktar’ın ezici bir güçle savurduğu yumruğa karşılık iblis yere vurduğu mızrağını bir anda aşağıdan yukarıya doğru savurarak karşılık veriyor. Tam bu anda kulaklarına dolan acı bir çığlık ve gözlerinin önünde havada savrulan Kho’Raktar’ın ön kısımda bulunan kolunun sağ eli, bakışlarının donmasına neden oluyor.

Eli bileğinden itibaren kesilen Kho’Raktar, hissettiği acısına rağmen yeni bir yumruğunu hazırlamak istediği sırada iblis “Her bir uzvunu kesmek istemiyorum iblis. Sadece efendinden cevaplar almak için buradayım.” diyor. İblisin soğuk sesi, bu kez Kho’Raktar’ı anlık bir hareketsizliğe iterken iblis mızrağını sana doğru doğrultarak “Seni buraya gönderen Eletha “Visyn” Norkian diye bahsettiğin kişi mi? O veya başka biriyse, bunu nasıl yaptı?” diye soruyor. İblisin bu tavrı karşısında Kho’Raktar, sağ kolundan akan oluk oluk kana rağmen düştüğü hareketsizlikten kurtulamayıp, senin vereceğin karşılığa odaklanıyor gibi duruyor.

[Inias]

Kho'Raktar'ın kopan elini havada savrulurken görmek, yere tok bir sesle düşmesi ve Kho'Raktar'ın acı dolu çığlığı. Inias tam bu anlarda bütün ruhunu ve aklını kaplayan bir farkındalığa varıyor. Kho'Raktar'ın acısının onu ne kadar rahatsız ettiğini, hatta kendi canının da yandığını fark ediyor. Aklı hemen ölüme gidiyor ve Kho'Raktar'ın ölmesinin onu ne kadar aciz kılacağını fark ediyor. Kho'Raktar'ın elini alan iblise karşı nasıl bir sinir ve öfke beslemeye başladığını fark ediyor. Kho'Raktar'ı yitirmekten ne kadar korktuğunu fark ediyor. Aralarındaki bağın ne kadar hayati olduğunu fark ediyor. Kho'Raktar onun iradesinin bir uzantısı ve ona karşı gerçekleştirilen her olumsuzluk kendisine karşı gerçekleştirilmiş olur. "Beni yere indir, Kho'Raktar. Onunla yüz yüze konuşacağım." İblisten bilgi alamamıştı ama ilgisini çekmişti. Bu da demek oluyor ki, denemeye devam etmeye değer. Yere inerken de iç dünyasından komut verecekti. "Hazır ol, savunmada kal ve sakın ben diyene kadar saldırma." Kho'Raktar'ı kaybedemezdi. Bu kadar çabuk değil. Bu kadar kolay değil. Yere indikten sonra iblisin yanına gidip karşısına dikilecekti. "Bu güzel bir soru ama ben niye kutlu adımı verme onurunu yaşatmama karşın bu kutu anlamaktan kıt bir iblisin bana saygısızlığını ödüllendireyim? Niye acıma gösterip ilk başta saldırmamama karşın iblisimin elini alma hadsizliğini gösteren bir iblise istediğini vereyim? Senin kimliğin nedir ki seni kim hangi amaçla buraya gönderdi? Soruma yanıt ver. Bende senin soruna yanıt vereyim."

[GM - Dimensio]

“Reddediyorum.”

Kulaklarında bir kez daha iblisin bu sözleri çınlarken, Kho’Raktar’ın bu aşamadan sonra seni dinleyecek olmasının rahatlığını hissetmeden edemiyorsun. İlk söylediğin sözlerle birlikte, sana hiçbir soru yöneltmeden ve hiçbir şey demeden söyleneni yapan Kho’Raktar’ın, önce seni aşağıya indirmesi ve sonrasında da olaya sen istemedikçe müdahil olmayacağını belli etmesi, bu noktada arzuladığın yegane sonuç oluyor. Zira öncesinde dahi bir hışımla hareket eden Kho’Raktar’ın şimdi öfkeyle kavrulmaya başladığını rahatlıkla hissedebiliyorsun. Aksi halde, iblisin ilk seferinde olduğu gibi olumsuz tutumu karşısında Kho’Raktar’ın başına buyruk bir saldırıyla harekete geçeceğini biliyorsun. Bu nedenle, bu aşamada Kho’Raktar’ın hareketsizliği, senin lehine oluyor. Ancak öte yandan, bu hareketsizliğin ne kadar devam edebileceğini kendi kendine sormadan edemiyorsun.

İblis verdiği tek kelimelik cevabının ardından bakışlarını adeta gözün kırpmadan sende tutmaya devam ediyor ve ardından “Bir insana cevap vermeyi reddediyorum.” diyerek düşünce yapısını bir kez daha ortaya koyuyor. Tam bu noktada, ne zaman olacağını beklediğin ilk tepki geliyor ve Kho’Raktar gür sesiyle varlığını belli ederken sözünün dışına çıkmamasını umut ediyorsun. Ancak Kho’Raktar bu kez vücudunu değil, ağzını kullanıyor ve “Aynı soruyu ben sormuşum gibi yanıtla!” diyor emredici bir ses tonuyla. Karşında buz gibi duran iblis, bu sözlerin üzerine ilk kez bakışlarını Kho’Raktar’a çevirirken bir kez daha “Reddediyorum.” diyor her zamanki tonlanmasından taviz vermeden. Kho’Raktar’a yönelttiği bakışlarını bir kez daha sana çevirdiğinde ise, muhatabının bizzat sen olduğunu belli eden iblis “Efendiler varken hizmetkarlarına, hele ki bir insanın boyunduruğuna girmiş iblislere cevap vermeyi reddediyorum.” diyor. Her ne kadar Kho’Raktar aldığı bu cevapla öfkesini harlasa da, henüz daha kontrolden çıkmadığını sessizliği ile ortaya koyuyor. Fakat bu ateşin harlanmasının pek hayra alamet olmayacağını çok iyi biliyorsun.

Bu sözlerinden sonra iblis konuşmasını devam ettireceğini gösteren bir kararlılıkla gözlerine bakmayı sürdürürken hafifçe dudaklarını bir kez daha aralıyor ve “Sana anlaşmayı zaten sundum insan. Cevaplarımı aldığım takdirde, karşınızdan çekileceğim ve dilediğinizi yapmakta özgür olacaksınız. Bir insanla bu şekilde bir anlaşma yapmak bile yeterince utanç vericiyken, şansını daha fazla zorlama... İnsan.” diyor. İblisin bu sözleri söylerken sesindeki tınısında herhangi bir değişiklik hissetmesen bile, ruhun varlığını daha önce hiç bilmediği bir tehdit kapısının aralandığını gösteriyor.