Ayrılış ve Başlayış (Inias | Diniel)

[Inias]

Eğer Inias'ın, bulunduğu kurgusal gerçekliğin ötesindeki gerçeklikten haberi olsaydı, kafasında yüksek olasılık ile ve son ses ile şu sözler çalardı.

"BİNDİK BİR ALÂMETE, GİDEYOZ KIYÂMETE! AMANİİİİİİİİİİİİİN!"

Ding, ding, ding! Bugünün boks maçına hoşgeldiniz, değerli izleyiciler! Mavi köşede geleceğin parıldayan yıldızı, savaşçı felsefesinin kurucusu, Inias var! Karşı köşede ise, Evrenin Kurucularından, 11 Havari'nin Efendisi, Aclania'nın Hükümdarı, Aludirlerin ve Savaşçıların Lideri, Eletha "Visyn" Noooorkiaaaaaaan! Yan köşede ise İblis Boyutu'na ilk ziyaretinde on iblis katletmiş, Acı İmparatoru, Cyyyyyyysaaaaaaaaaa! Bir diğer köşede ise, umursamaz ve vurdumduymaz olmasına karşın en güçlü türe mensup iblisin aludiri, Diiiiiniiiiiieeeeeeeeeeel! Inias bu üç rakibine karşı ne halt yiyecek? Hangi Tanrı'nın bizzat irade edeceği mucize ve acıma ile hayatta kalabilecek? Bu dezavantaj Sevr Antlaşması'nda bile yok sevgili izleyenler! Bahadırımız götünü kurtarabilecek mi? Göreceğiz! Az sonra!

Inias bir hayli rahatsız bir ruh hâline bürünüyor ve bunun suratına yansımasından endişe ediyor. Hükümdarı kavrayamadı, görevi ilkelce anlayabildi, Diniel'in tavrı ileride sorun çıkaracak gibi, Cysa'nın ona karşı gerçekleştirdiği her bir söz ve davranışı hâlâ yersiz ve garip buluyor. Ne hükümdara onu anlamak için soru sorabiliyor, ne Diniel ile iki lafın belini kırabiliyor, ne de Cysa'ya bir şey diyebiliyor. Bir dakika, Cysa'ya bir şey diyebilir! Hazır Cysa kendisini koluna takıp takımlara ayrılmayı öne sürmüşken Inias oyun bozanlık yapmadan akışa kapılsa ve İblis Boyutu'na geçince ağzındaki baklayı çıkarsa, işte bu, yerinde olur.

Inias onun kolundan tutup onu kaldırmaya çalışan Cysa'ya karşı ufacık bir direnç gösteriyor önce. Ardından kendi kuvveti ile kalkarak küçük direnç gösterisinin nedenini açıklamış oluyor. Elini yüreğinin biraz altına götürüyor ve hükümdara doğru başını eğiyor. "Yüksek müsaadenizle, hükümdarım. Görev beklemez." Sonrasında doğrularak Cysa'ya tebessüm ediyor. "Lütfen, yolu göster." Ne olursa olsun insan olmak ile ilişkilendirdiği bu saygı ve sevgi dolu söz ve davranışlarından ödün vermek istemiyor. Bu kadar karmaşık bir dünyada kendisini kaybetmek en büyük korkusu olabilir. Cysa ile İblis Boyutu'na geçtiği gibi de gözlerinin içine bakıp "Tanımadığın bana karşı bu olumlu tavrını anlamlandıramıyorum. Aydınlat beni." demeyi hedefliyor. Önce bu kızın olayının ne olduğunu çözmesi gerek. Sonrasında ise hükümdarı çözmesi gerek. Diniel ile de bağını koparmaması gerekli. Hmmm, kişilerarası ilişkiler şimdiden onu zorlamaya başlıyor. Hayırlısı!

[Diniel]

Inias'a baktığımda ona yalnızca bakanın kendim olmadığını görüyordum. Cysa denen kadın, Inias'ın ağzından çıkacak kelimeleri havada yakalayacaktı sanki. Neden daha birkaç dakika öncesine kadar hakkında hiçbir şey bilmediği birine karşı böylesine bir tutku beslediğini anlamlandıramıyordum. Tavrını anlamlandırmaya çalışırken göz göze gelmemizin ardından o Vadlena'msı çarpıklık ve küçümseyici bakışlarıyla karşı karşıya kaldıyordum. Tepkisine karşı sukunetimi koruyor ve ona en ufak pirim vermeden Visyn'e dönüyordum. Ancak onun bu tavrını aklıma kazımadan edemiyordum.

Sözlerimin ardından Visyn'in yüzünde belirgin bir tebessüm oluşuyordu. Bu sanırım iyi bir şeydi. Gördüğüm herkesin davranışının ardında bir kötülük aramakla bir yere varabileceğimi de sanmıyordum. Sözlerimden sonra ortaya atılan Cysa ise iblisler ile çarpışacağımız konusunda fikir öne sürmüştü. İddialı olarak tek başına da bunu halledebileceğini söylemişti. Bu kadar özgüven neresinden geliyor bilmiyordum ama onu görmezden gelmekte de zorlanıyordum.

Bütün bu görevi kabul etme şartını Inias'ın onunla beraber gelmesine bağlıyordu. İçler acısı... Kadının Inias'la alıp veremediği neydi bilmiyordum ancak Inias'ın geleceği konusunda olumsuz hisler hissetmeye başlamıştım. Inias bu kadına pirim verecek miydi yoksa onunla mı gidecekti bilmiyordum ama artık rahatsızlık veren bu duruma karşı bir şeyler yapmam gerektiğini düşünüyordum. Sonuçta Inias benim ilk yakınımdı.

Cysa'nın sözlerinin ardından oldukça kendisini ezen cümleyle suskunluğuna dönüyordu Lenith. Onda dikkatimi çeken ise Cysa'nın onu sürekli sinirlendiriyor oluşuydu. Bu konuda yalnız olmadığıma sevinsem mi bilemiyordum...

Onun cevabının ardından Eletha bakışlarını üzerimizde gezdiriyordu. Ardından "Akuun" kelimesini döküyordu. Bunun ne demek olduğunu bilmiyor ve acaba devamı gelecek mi diye bekliyorken açıklamasını sürdürüyor ve tamamlıyordu. İblis Lordu kelimesini duyduğumda olayların bir anda ne kadar ciddileştiğini kavrayabiliyordum. Bristran bir ilbis lordunun Raldrinin boynunu rahatlıkla kırabileceğini söylemişti. İçimde öfke belirtileri ortaya çıkmış, kaşlarım istemsizce çatılmaya başlamıştı.

Visyn'in sözlerini hazmetmeye çalışırken Cysa ortaya atılan oluyordu. Inias ile bu görevi halledebileceğini çocuk işi gibiymişçesine söylüyordu. Ardından topu Inias'a atıyordu. Tüm bu konuşmalarının ve tavrının ardından Inias ne yapacak merak ediyordum. Inias ise Cysa onu kolundan tutup kaldırmaya çalışırken kendisi kalkıyordu. Hükümdara saygısını gösterdikten sonra görevin beklemeyeceğini söyleyerek Cysa'dan yolu göstermesini istiyordu.

"Ne?! Inias sen ne... Anlıyorum..."

Gözlerimi üzerinden çekip Visyn'e dönüyordum. Cysa'nın bu hareketine karşı ne yapacağına bakacaktım. Visyn karşısında tartışmaya girmek hatalı bir hareket olurdu ama Inias'ın bana karşı en ufak bir tavrı bile olmamıştı. Bense onu yakınım diye görüyordum. Beklenti içine girmiştim belli ki. Bu benim hatamdı. Beklentiye girmek dünyadaki en saçma şeydi sanırım. Neyse ki kimse bunun farkında olmadığı için bu hatamı kendi içimde telafi ediyordum.

İblis lordunu yenemezdim. Ama onun hizmetkarını yenebilir miydim? En kötü senaryoda onunla karşılaşmış olmam yatıyordu ki bu duruma karşı bir planım da yoktu. Görevin tam olarak ne olduğunu öğrenmem gerekiyordu. Bu yüzden öncelikle sorumu soracaktım. "Visyn, bu görev yalnızca bu toprakların tespiti ve raporundan mı ibaret?" diye soracaktım. Göreve diğerlerine açıklama yapmadan yalnız gitmek istiyordum. Yalnız gidip kendimi tanımak, neler yapabildiğimi görmek benim için en iyisi olacaktı. Diğerlerine ihtiyacım olamazdı. İhtiyaç duymak acizlerin kitabında yazan bir kelime olmalıydı zaten.

[GM - Dimensio]

Genel; Inias, ayaklanmış olan Cysa’ya uyum sağlayıp kendiliğinden ayağa kalkıyor ve Eletha’ya karşı cümlelerini kuruyor. Cysa, Inias’ın kendi gücüyle kalkmış olduğunu fark etmiş gibi dursa bile, buna hiç takılmadan Inias’ın kolunu tutmaya devam ediyor. Ancak Inias’ın Cysa’ya yolu göstermesini söylemesi akabinda, Cysa’nın bakışları da bir anda Eletha’ya dönüyor. Gidilecek yol konusunda kendisinin de pek bir fikri yok gibi görünen Cysa’ya karşı Eletha hafif bir tebessümle bakıyor ve ardından sağ elini yere paralel gelecek şekilde havaya kaldırıyor. Bu aşamada Diniel Eletha’nın Cysa’ya karşı tavırlarını gözlemlemek istese bile, Eletha herhangi bir olumsuz tutum ortaya koymuyor.

Eletha’nın sağ elini kaldırmasından sonra, daha önce karşılaştığını karanlık dairenin yavaşça oluşmaya başladığını görüyorsunuz. Ancak Eletha’nın daha önce karşılaştığınız anahtarların bu boyutu açarken sergiledikleri konsantre olma veya hareketleri sergileme gibi bir çabaya girmemesi dikkatinizden kaçmıyor. Sanki nefes alıp verir gibi rahat bir şekilde oluşturduğu karanlığın ardından Eletha, adeta Cysa ve Inias’ı İblis Diyarına buyur ediyor. Bu aşamada ne Cysa ne de Inias İblis Diyarına girişleri konusunda tereddüt göstermedikleri için birlikte karanlığa kendilerini bırakıyorlar.

Diniel; Cysa ve Inias’ın ortamdan ayrılmasının akabinde, Eletha bir anda havadaki elini indiriyor ve yarattığı karanlık daire de yok oluyor. Hemen ardından ise Diniel sorusunu sorduğunda Eletha“Evet, hepsi bu kadar.”diyor. Ancak bu sözlerinden sonra hafif bir nefes alan Eletha“Akuun şu an için karşı koyabileceğiniz bir iblis değil. Dolayısıyla sizden onu yok etmeyi istemek hayalperestlik olur.”diyor. Ancak bu noktada bir anda duraksayan Eletha hem sana hem de Lenith’e bakmasının ardından“Hayır, bu ölüme gönderme olur.”diyor ciddi bir ses tonuyla. Bu sözlerinden sonra Eletha tekrar ikinize baktıktan sonra, bu kez kolunu da yana açıyor ve iki karanlık daireyi zorlanmadan oluştururken“Birlikte mi gideceksiniz, yoksa tek mi?”diye soruyor nazik bir şekilde. Lenith oturduğu yerde bakışlarını belki de ilk kez sana çevirirken “Birlikte gitmemizin yararlı olacağını düşünüyorum. Ancak tercih elbette senin Diniel.” diyor. Bu sözlerden sonra ise, hem Eletha’nın hem de Lenith’in sana odaklanan bakışları vereceğin cevabı beklemeye koyuluyor.

Off Topic

Inias'ın hikayesi bu konudan devam edecektir.

[Diniel]

Cysa’nın aceleci gitme isteğine karşı Visyn’den olumsuz bir tepki gelmiyordu. Sağ elini kaldırıp karanlık madde ile odayı dolduruyor ve iblis boyutuna geçit açıyordu sanki yapabileceği en kolay işmiş gibi. Bunu gördüğümde şaşırmıştım çünkü anahtar denen özel kişilerin bunu yapabildiği söyleniyordu. Onda bir Kitath düşünülünce boyutu açarken epey güç sarf ettiğini net bir şekilde hatırlıyordum. Visyn üstün yetenekli olmalıydı. Başka hangi alanlarda yeteneği var diye merak etmeden edemiyordum.

İkili geçitten geçiyor ve odadan kayboluyorlardı. Onun ardından Eletha kapıyı kapatıyordu tek bir hamlede. Sorumu cevaplıyordu. Görevin bir keşif görevi olmaktan ibaret olmasına ne tepki vereceğimi bilemiyordum çünkü bütün bu yaşananlar daha önce deneyimlediğim şeyler değildi. Ama ne yapmam gerektiğini biliyor olmak bu sorunun üstesinden geleceğimi hissettiriyordu bana.

Akuun’u alt etme görevi başlıca intihar görevi olacağını öğrenmek canımı sıkmıştı. İblis lordu kolayca Raldrin’i alt edebileceği gibi onun hizmetkarı da dört kişiye karşı mutlak bir zafer kazanıyordu Visyn’in dediğine göre. Bunun üzerine daha fazla düşünmeye fırsat kalmadan tek mi yoksa Lenith’le mi gideceğim soruluyordu. Lenith’in bakışlarını ilk kez üzerimde hissettiğimde ben de nötre çalan bakışlarla ona bakıyordum. Birlikte gitmemizin yararlı olacağını söylüyor, kararı bana bırakıyordu. Yalnız başıma gitmeyi düşünmüş olsam da onun bu tavrını görmezden gelmek istememiştim. Yeni bir müttefiklik kurmak belki de iyi olabilirdi. Şimdiye kadarki hal ve hareketlerinden dolayı bana sorun çıkaracağını da hissetmemiştim.

Onu sükûnet içinde başımla onayladıktan sonra birkaç saniye daha ona bakma gereği hissediyordum. Burada şimdiye kadar gördüğüm en normal kişi o olabilir miydi? Belki de Visyn en normaliydi. Kim bilir? Ardından Visyn’e dönüp "Gitmeye hazırım ama görevi tamamladıktan sonra anahtar olmadan nasıl geri döneceğiz?" diye soracaktım.

[GM - Dimensio]

Cümlene başladığın anda Eletha’nın yüzünde beliren tebessüm, cümleni tamamladığın anda bir anda kahkahaya dönüşüyor! Eletha’nın neredeyse odayı inleten ve dışarıdan da rahatça duyulduğunu düşündüğün kahkahası, ne bir Hükümdara ne de Eletha’ya yakışır duruyor. Ancak durumdan o kadar eğlenmiş gibi duran Eletha, bir süre sadece kahkaha atmakla yetiniyor. Ne var ki, Eletha’nın bu kadar gülmesine sebep olan cümlenin altında yatan sebebi de şiddetli bir şekilde merak etmeye başlıyorsun. Gözlerin bu anda Lenith’e döndüğünde, onun şaşkın bir şekilde Eletha’ya baktığını görüyorsun. Lenith’in gözlerinde bu kahkahayı tasvip etmeyen bir ışık görsen bile, vücut dili buna karşı koyacağını da bir o kadar göstermiyor. Bu haliyle ve önceki davranışlarıyla birlikte Lenith’in Hükümdarı adeta bir mit olarak gördüğünü anlayabiliyorsun.

Eletha’nın kahkahaları bir süre daha devam ediyor, ancak giderek azalan kahkahaları arasında Eletha birkaç kez gözlerinden akan yaşları siliyor. Konuşabilecek kıvama gelene kadar birkaç kez derin nefes alan Eletha en sonunda“Bunu hiç düşünmemiştim.”diyor sanki oldukça basit bir şey söyler gibi. Bir anda Eletha’ya duyulan saygı bir yanda da Eletha’nın duruşu ve sözleri yan yana geldiğinde, içinde ne hissetmen gerektiğini bile kestiremiyorsun. En normal olarak değerlendirebileceğin Eletha’nın bu bariz hususu atlamış olması, onun gerçekten normal mi yoksa bir ahmak mı ya da tüm bunlardan öte bambaşka boyutta bir varlık mı olduğunu sorduruyor sana. Odaya çöken sessizlik içerisinde kalan Lenith ise, ne yapacağını bilmez bir şekilde kalıyor öylece.

Eletha’nın cevabını vermesinin üzerine odaya hakim olan sessizlik yine Eletha tarafından bozuluyor. Yavaşça yerinden doğrulan Eletha“Sizlerin yanına bir Anahtar göndermem yararlı olur. Hazır Cysa ve Inias da çok uzaklaşmadan, onlara da bir Anahtar göndermem gerek sanırım.”diyor. Bu sözlerinden sonra ise bir anda bakışlarını halen hakimiyetinde tuttuğu karanlığa çeviriyor ve“Neyse, siz de hazırsanız zaman kaybetmeyelim. Arkanızdan bir Anahtar göndereceğim.”diyor. Hemen ardından ise yüzüne yayılan bir tebessümle“Söz.”demekle yetiniyor.

[Diniel]

Merak edip sorduğum sorunun oluşma sebebi Visyn’in bunu herhalde daha önceden düşünmüş olması ve belki de sır olarak saklamasıydı ancak durumun hiç de böyle olmamasını bir anda patlattığı kahkahayı anlamlandırmaya çalışırken sonunda anlıyordum. Gülmekten gözleri yaşaran Visyn’i ben bile şaşkınlığımı gizleyemeden bakarken sonunda bunu hiç düşünmediğini itiraf etmesiyle “He? Ne?” diye kısa iki soru zihnimden geçiyordu cümlesini anlamak istemezce.

Cümlesinin ardından odada bir sessizlik çöküyordu. Lenith’e baktığımda ne yapacağını bilemez bir hali vardı. Bense nedense bu fiyaskoya rağmen sakinliğimi korumayı başarıyordum. Görevin ciddiyeti bir yana Visyn’in başıma iş açacağını hissediyordum nedense. Kendisinin hala hükümdar olduğunun farkındaydım ama diğer herkesten farklı hissettirdiği için büyük bir negatif hisse kapılamıyordum. Durumla ilgili açıklama yapan Visyn’in ardından kollarımı göğüs hizamda birleştiriyor ve gözlerimi kapatıp “Nedense bana sürekli borçlanacak ve bunları bir türlü ödeyemeyeceksin gibi geliyor Visyn” diyordum. Sözlerimin tonunda yalnızca hafif bir hayıflanma içeriyordu. Ardından gözlerimi açıp kollarımı çözüyor ve Lenith’e gidiyor muyuz diye başımla işaret ettikten sonra içimden Visyn’e daha fazla şey söylemek gelse de yalnızca hissiyata sebep Visyn’e bu kadar yakın davranmamam gerektiğini düşünüyordum. Lenith de geçide doğru hareketlenirse geçide dönecek ve yaşanacakları düşünmeyle beraber içimde büyüyen gizli hissiyatı, öfke ve kibri dışarı salacaktım. Kaşlarım hafifçe çatılmış, orada kül olmayı bekleyen iblisler ile bir an önce karşılaşmak istiyordum.

[GM - Dimensio]

Eletha sözlerinden sonra sizden gelecek bir hareketi bekliyor gibi duruyor. Ancak bunun yanında, üzerine çöken sabırsızlığı da rahatlıkla görebiliyorsun. Bu sabırsızlığın sebebini hayra yorarak, Eletha’nın acilen bir Anahtar gönderme sözüne istinaden olduğunu düşünmeye çalışıyorsun. Bu esnada ise, Lenith ile göz göze geldiğinde, onun Eletha’nın sözlerine karşı kayıtsız ve şartsız duyduğu güveni görebiliyorsun. Bu durum da, Eletha’nın yarattığı karanlığa kendini bırakmaya hazır olduğunuz anlamına geliyor senin nezdinde. Böylece, ilk adımları sen atıyor ve ardından gelen Lenith ile birlikte kendini tanıdık karanlığa bir kez daha bırakıyorsun.

Off Topic

Diniel'in hikayesi bu konudan devam edecektir.