Uyanış (Asuriel | Archon | Esther | Theo)

[GM - Dimensio]

Esther; Suratına doğru gelen Uphin’in ikinci yumruğuna karşı, kendini savunmasız bırakıyorsun ve bu ikinci yumruk da suratına inip hiçbir acı yaratmıyor. Bu sahne karşısında Uphin büyülenmiş tavırlarını korumaya devam ediyor ve akabinde söylediğin iki kelimeye kocaman bir gülümsemeyle karşılık veriyor. Ne var ki, içinde kopan vahşi bir yakarış bir an için görüşünün kararmasına neden oluyor. Anlık bir şekilde vücuduna hükmedemediğini hissetmenle birlikte, kendini bir kez daha toplamaya çalışıyorsun. Senden bağımsız bir şekilde havalanan yumruğun, Uphin’in dümdüz etmek için ilerlemeye başladığında, verdiğin sindirme mücadelesinin beklediğin kadar kolay geçmeyeceğini anlıyorsun. Karşında çaresiz bir şekilde duran Uphin, kendini savunabilmek için bir şeyler yapamayacak gibi görünürken, bir anda kararan gözlerinin ardından artık Uphin’i değil, kendini görüyorsun!

Sanki bedeninden ayrılan ruhun Uphin’de vücut bulmuş gibiyken, karşında çatılmış vahşi bakışlarını görüyorsun. Sana ait olan vücutta sana ait olmayan ruhun azgınlığı, göz bebeklerinin hararetinden algılanabiliyor. Bu haliyle, her ne kadar gördüğün vücuda bir iblis diyemesen bile, hissettirdiği tek şey bir iblisin ta kendisi oluyor. Yumruğun sana, ancak esasen Uphin’e inerken, Uphin’in geriye savrulduğunu görüyorsun. Vücudun bir anda, fakat tereddüt barındırır bir halde Uphin’e doğru ilerlerken, bu kez Uphin’in duyduğu hazzı fark ediyorsun. Tıpkı içinden gelen o azgın varlığın duyduğu haz gibi, Uphin’in de sana karşı durmaktan mutlu olduğunu ve birbiriniz yumruklamanızın devam etmesi halinde her ikinizin de birbirinize zarar veremeyeceğini anlayabiliyorsun.

Uphin ile olan mücadelen sürerken bir anda hissettiğin Neelenua’nın baskın hali, vücudunun istemsizce ona yönelmeyi arzulamasına neden oluyor. Daha güçlü bir rakibi daha çabuk yok etme arzusu olarak adlandırılabilecek bu durum karşısında, odağını mümkün olduğunca Uphin’de tutmayı amaçlıyorsun. Ne var ki, vücudun pek de söz dinler gibi durmazken, Uphin’in yüzüne indirdiği yumruk vücudunu saran ışığın harlanmasına neden oluyor. İçgüdüsel bir kan arzusu ciğerlerinden damarlarına doğru yol alırken, kendini ne bir insan ne de iblis olarak görmeye başlıyorsun. Zihnin hala varlığını sürdürebilse bile, vücudun aynı şekilde senin hükmünde değil gibi duruyor. Bu haliyle de, Uphin ile olan mücadelenin daha da uzayabileceğini fark ediyorsun.

Theo; Kendine dair varlığın zihninden silinmeye yüz tutmuşken, ilk gördüğün iblise çare olarak tutunmaya çalışıyorsun. Aklında o beyaz sevimli iblisin yüzü can buluyor ve kelimelerin ağzından dökülmeye başlıyor. Ancak bu cümleler pek de beklediğin etkiyi yaratmıyor. Karanlık giderek daha da üstüne çöküyor ve bunun bir son olduğunu düşünmeye başlıyorsun. İşin kötü yanı ise, senin nezdinde bu işin hiçbir eğlencesinin kalmadığını fark etmek oluyor.

Zihnin anlık bir şekilde kararıp yeniden varlık buluyor! Tüm yaşadıkların bir göz açıp kapama anından ibaretmiş gibi etrafına bakınmaya başladığın anda, ilk dikkatini çeken yumruğu suratına ramak kalmış bir şekilde duran Neelenua oluyor. Sanki ömründe ilk kez bir iblis görmüşsün gibi hafifçe ve istemsizce kendini geriye attığın anda ise, artık vücudunu saran o ışığın var olmadığını fark edebiliyorsun. Hızla uzuvlarını kontrol etmenin ardından, vücudunda hissettiğin dayak yeme ağrıları dışında başkaca bir şey olmadığını hissediyorsun. Bu esnada yumruğunu indiren Neelenua’nın bir şeylere anlam vermek ister gibi baktığını görebiliyorsun.

Kendine odaklandığın anda, az önce içinde hissettiğin iblise dair hiçbir şeyin kalmadığını görüyorsun. Sanki sadece vücudundan değil zamandan da silinmiş gibi olan anılarının gerçekten var olup olmadığını sorguluyorsun. Bu sırada bakışların yerde baygın yatan Archon’a ve Uphin ile birbirlerini yumruklar gibi duran Esther’e dönüyor. Onları görmek, tüm yaşadıklarının gerçek olduğunu anlamlandırmanı sağlarken karşında duran Neelenua tüm ilgisini kaybetmiş gibi görünüyor. Seni daha yakından görmek için sana doğru adımladığı sırada ise “İblis... Nereye kayboldun?” diyor gözlerini gözlerinden ayırmadan.

[Esther]

Suratına yediği yumrukla birlikte içindeki harlanan alev, vücudunun kontrolünü bir kez daha kaybetmesine vesile oldu. Göz açıp kapayıncaya kadar gerçekleşen bu süre içerisinde tekrardan kendini hayali parmaklıkların arkasında buldu. Gülümsedi, zira içerisindeki iblisi sindirmenin kolay olmayacağını biliyordu fakat bunu yapmak için de can atıyordu. Bilinmezliğin içerisinde bulunmayı sevmeyen birisiydi Esther, her şeyin mantık çerçevesine oturtulmasını ve kontrolün daima kendisinde olmasını ister. İçerisinde bulunduğu durum bunun tam tersi olduğu için ister istemez heyecanlanmıştı. Düşündüğü gibi iblisi sindirmeyi başarabilirse akla hayale sığmayacak bir kudret elde edecekti fakat o bunu pek düşünmüyordu. Yumruğu Uphin'e doğru harekete geçerken ne olacağını net bir şekilde görebilmek için fal taşı gibi açılmış gözleriyle vücudunun harekete geçişini izledi fakat yumruk hedefini bulamadan Esther'in görüş açısı değişti ve iblisin yönettiği vücudunu gördü. Karşısında kendisine hiç yakışmayan, öfke ile yanıp tutuşan, vahşi bir surat vardı.

Kendisinin kaldırdığı yumruk, Uphin'in suratına indiğinde biraz geriye savruldu zira artık olayları onun bakış açısından takip ediyordu. Esther, Uphin'in vücuduna neden veya nasıl girdiğini bilmiyordu fakat önemsemiyordu da. Kendi vücudunun içerisinde bulunduğu durum onda bir çeşit merak uyandırmıştı. Vücudunu kontrol eden iblis kimdi, neyin nesiydi? Bu gücün kendisine beyaz siluet tarafından verildiğini biliyordu, o halde o kimdi? Bu soruların tamamının yanıtını alabilmesi için tekrardan vücudunun kontrolünü alması gerekiyordu. Yeni elde ettiği bedeni ne olduğundan dahi bihaber olduğu bir varlığa teslim ederek gitmeyecek kadar kibirliydi.

Uphin'in bakış açısından kurtulduktan sonra tekrardan kendi gözlerinden görebilmeye başladı. Ondan hissettiği haz, içerisindeki varlıktan hissettiği hazla birebir aynıydı. Bunu nasıl durdurması gerektiğini bilmiyordu fakat daha önce başarmıştı, tekrardan başarabileceğini biliyordu. İçerisindeki canavar öfkeyle kükrerken Esther vücudunun kontrolünü tekrardan ele geçirmek için harekete geçti. Öncelikle hayali bir şekilde oturarak zihnini sakinleştirmeye çalıştı. Her ne kadar dışarıda büyük bir savaş kopuyor olsa da zihninin derinliklerinde derin nefesler alıp vermeye devam etti. Uzuvlarını tekrardan hissetmek için onları yavaşça hareket ettirmeye başladı. Neelenua ile çatışmaya girdiği takdirde kontrolü eline almak, şu an olduğundan çok daha zor olacaktı. Eninde sonunda başaracağını biliyordu fakat işleri uzatmaya niyeti yoktu. Kalbi ve zihni mükemmel bir uyum içerisinde, tek bir hedefe kilitlenmişti, o da kontrolü geri kazanmak ve içerisindeki iblisi tam anlamıyla sindirmekti.

Zihninin en derin noktalarında bir çıkış yolu ararken anlamsız bir şekilde minik iblis gözlerinin önüne geldi. Kendisine bir şeyler söylemek istiyor gibiydi fakat aynı zamanda çekindiğini de hissedebiliyordu. “Karanlığın içinde ölürüm derken bunu kastetmiyordum kesinlikle!” Minik iblis bir kez daha sözcükleri tekrarladığı vakit suratında kendinden emin bir gülümseme oluştu. Gözlerini açtı ve kendinden emin bir şekilde önünde hareketlenen, gözlerinin gördüğü ışığa doğru uzandı. Her ne kadar onu bu hale sokan şey pembe bir ışık olsa da, her zaman ışığa doğru gitmesi gerektiğini biliyordu. Zira bilincini kazandığı andan itibaren onu kendine getiren şey her zaman ışık olmuştu. Korkması için bir sebep yoktu, sadece harekete geçmesi gerekiyordu. Basit bir iblisi dahi zapt edemeyecek birisiyse yaşamasının anlamı da yoktu zaten.

[Theo]

Hayatta kalmak için son çare olarak ilk gördüğüm iblisten yardım istedim. Ancak son çaremde işe yaramadı. Buraya geldikten sonra onun sesini duyduğum için bir umut hala buralarda olduğunu düşünüyordum ama anlaşılan etrafta değil veya eğlenceli olduğunu düşünmediği için bana yardım etmek istemiyor. Aslında ona hak veriyorum. Buraya geldiğimden beri yeni şeyler deneyerek az da olsa eğlenmeye başlamıştım ama şimdiki durumum hiç eğlenceli değil. Bu durum çok sinir bozucu. İlk başta bedenimin kontrolünü hiç kaybetmemem gerekiyordu. Kontrol bende olmadığı sürece ne yaparsam yapayım eğlenceli olmuyor. Bunu acı bir tecrübe ile öğrenmem kötü oldu.

Zihnim iyice kararmaya başladıktan sonra bir anda yeniden kendime geldim. Her şey bitti diye düşünürken bir anda normale döndüm ve bu normalde dönme süreci çok hızlı bir şekilde gerçekleşti. Neler olduğunu anlamaya çalışmak için etrafa baktığım zaman Neelenua'nın yumruğunu suratımın önünde gördüm. Şaşkınlığımı gizleyemeden istemsiz olarak kendimi birkaç adım geriye attım. Ardından da hızlıca vücudumu kontrol ettim. Her şey yerli yerinde gibi duruyor. Yalnız az önce etrafa saçtığım ışık kaybolmuş gibi gözüküyor. Işık bana muazzam bir güç verse de kontrolü ele geçirmek istediği için bir daha etrafımı sardığı zaman daha dikkatli olmam lazım.

Vücudumu kontrol etmeyi bitirdikten sonra eski rakibimi karşımda şaşırmış bir şekilde bana bakarken buldum. Şaşırmış olması güzel bir şey. Eğer dövüşümüze kaldığımız yerden devam etmek isteseydi işler benim için birazcık zor olabilirdi.

Esther ve Uphin kendi aralarında oynamaya başlamışken Neelenua yanıma yaklaşıp iblisin nereye gittiğini sordu. Işık kaybolduktan sonra görünürde yaram olmamasına rağmen vücudumun her tarafı ağardığı için az önceki gibi dayanıklı olduğunu sanmıyorum. Bu yüzden sakin bir şekilde karşımdaki iblisi sinirlendirmeden konuşmam lazım. Şimdilik sakin gibi dursa da daha birkaç dakika önce beni yerden yere vurduğunu gayet net hatırlıyorum ama ona takılma fırsatı elime geçtiği için bunu boş yere harcamak da istemiyorum. Belki birazcık dalga geçerek onunla eğlenebilirim. Bu yüzden bende bana doğru yaklaşan iblisin yanına doğru giderek kalbimi göstererek "Merak etme iblis hala burada. ama seni çok sevmemiş. Galiba ona biraz fazla sert davrandın." diyeceğim.

[GM - Dimensio]

Esther; Hükmünü dinlemeyen vücudunu geri kazanmak adına zihninde kurduğun dünyaya odaklanmışken, bir yandan da Uphin’den gelecek hamleleri bekliyorsun. Ne var ki, kendini zihnine kapattığın anda sanki tüm dünya ile bağlantın kesiliyor ve sadece kendin ve karanlık geriye kalıyor. İblis diyarının karanlığından farklı olarak seni ısıtan bu karanlıkta, minik iblisi canlandırıyor ve onunla konuşmaya çalışıyorsun. Bir şekilde, iblisin var olmasa bile karanlığın içinde bir yerlerde olduğunu hissedebiliyorsun. Bu hissi iyi veya kötü olarak tanımlamak senin için epey güç olsa da, bu kez birkaç dakika öncesinin aksine gözlerinin zorla açıldığını fark ediyorsun. Bu açılmayı yapanın ise iraden olduğunu fark edebiliyorsun.

Gözlerini açtığın anda karşında şaşkın bir şekilde, yumruğu havada asılı kalmış duran Uphin’i görüyorsun. Onu tanıdığın süre zarfı içinde, sana attığı bakışların altında olan biteni anlama çabası olduğunu hissedebiliyorsun. Bu nedenle gözlerini açtığın anda bir şeyler olduğuna emin olarak vücuduna göz attığında, seni saran o ışık huzmesinin yok olduğunu görüyorsun. Uzuvların tamamen kendi iraden ve hükmün altına girmiş görünüyor ve Uphin’in de anlamaya çalıştığı şeyi aşağı yukarı fark edebiliyorsun.

Theo; Kendine geldiğin anda kurduğun cümleler karşısında Neelenua ile konuşarak eğlenebileceğini düşünüyorsun ve cümlelerini sıralıyorsun. Neelenua ise söylediğin cümleler karşısında hafifçe ve bir yılana atfedilebilecek sinsilikte gülümsüyor. Yavaşça sana doğru adımlamasının ardından o baskın aurasına rağmen olumsuz bir şey sezemiyorsun ve bu nedenle de vücudun rahatlığını korumaya devam ediyor. Neelenua ise dibine kadar geldikten sonra yavaşça kalbine doğru eğiliyor ve sanki göğsünü yarıp kalbini görmek ister gibi gözlerini kalbinin olduğu yere kilitliyor. Hemen ardından ise yılan gibi tıslayarak imalı bir şekilde “Sert olmayı severim tatlım…” diyor ve bakışlarını bir anda sana kaldırırken “Sen de sertlikten hoşlanmaz mısın?” diyor.

Neelenua seninle konuşurken, pek de cevap bekler nitelikte soru sormuyor. Daha çok seninle işi bitmiş gibi davranan Neelenua tekrar doğrulduktan sonra bakışlarını senden ayırmadan “Uphin, tatlım… Bu insana döndü!” diye sesleniyor.

Genel; Esther ile Uphin arasındaki bakışma sürerken, Neelenua’nın seslenişiyle tüm bakışlar bir anda ona doğru dönüyor. Uphin yumruğunu yavaşça indirirken bakışlarını da Theo’ya doğru çeviriyor ve “Esther de tekrar insan oldu.” diyor. Bu cümlesinden sonra iki kolunu da rahatlamış gibi iki yana açarken “BU İ~~NA~~NIL~~MAZ~~!!” diye haykırıyor. Hemen ardından ise bakışlarını Esther’e çevirirken “Önce insansın, sonra insan-iblis oluyorsun, sonra iblis oluyorsun, sonra iblis-insan oluyorsun ve en sonun da tekrar insan oluyorsun!” diyor heyecanlı bir şekilde. Uphin duyduğu heyecanla kelimelerini o kadar hızlı sıralıyor ki, bir an için söylediklerini anlamak bile sizin için güç oluyor. Bu heyecanını dindirmeye niyeti olmayan Uphin Neelenua’ya döndüğü sırada ise “Senlik bir durum kalmadı sanırım hayatım. Hadi geri gel bakalım!” diyor. Bu sözler üzerine Neelenua Theo’ya kaçamak ve bir iblis için bile seksi denebilecek bir bakış attıktan sonra var olduğunun aksine bir ışık huzmesine dönüşüyor ve gölgelenmiş gibi Uphin’in vücuduna doğru geri akıyor.

Neelenua’nın ortamı terk etmesinden sonra Uphin Theo’yu da yanınıza çağırıyor ve ikiniz de yan yana geçmenizin ardından “Son bir şey soracağım, daha sonra serbest bırakacağım sizi.” diyor. Hemen ardından ise ikinize de birazcık sizleri rahatsız edecek kadar yaklaşan Uphin “İçinizde neler hissettiniz, neler yaşadınız? En ufak detayı bile bilmek istiyorum!” diyerek bilgiye olan açlığını sizlere gösteriyor.

[Theo]

İblis dostum az önceki kavgamız sanki hiç yaşanmamış gibi söylediklerimi sinsi bir şekilde gülümseyerek karşılık verdi. Ortaya ilk çıktığı zamankinin aksine kendisinden güçlü bir aura da hissetmediğim için şimdilik güvende olduğumu düşünüyorum. Ancak ben tam rahatlamışken Neelenua ani bir şekilde dibime gelerek beni şaşırttı. Dibime geldikten sonra kalbime doğru eğilerek gözlerimi kalbime kilitlemiş bir şekilde konuşmaya başladı. Konuşmasının sonunda ise ani bir şekilde bana bakarak bir soru sordu. Az önce kazandığım süper güçlerim olmadığı için tüm bunlar olurken şaşkın bir şekilde etrafı incelemek dışında başka bir şey yapmadım. Olay çok hızlı gerçekleştiği için tepki verecek fırsat bile bulamadım.

Neelenua ile tekrardan biraz fazla yakınlaşsak da hareketlerinde bir tehdit sezmediğim için azıcık korkmuş olmamama rağmen bir şey yapmadım. Açıkçası istesem bile pek bir şey yapabileceğimi de sanmıyorum. Bana sorduğu sorudan sonra Neelenua cevabımı beklemeden Uphin ile konuşmaya başladı. Onun sayesinde tekrardan normale döndüğümü teyit etmiş oldum. Zaten etrafımdaki ışık huzmeleri gittikten sonra az önce ne yaşadıysam bittiğini anlamıştım ama onun sayesinde artık kesinkes emin oldum.

Uphin'in kısa açıklamalar yaptıktan sonra iblisine geri dönmesini söyledi. Uphin'in komutunu aldıktan sonra Neelenua, bana seksi bir bakış attıktan sonra aramızdan ayrıldı. Anlaşılan iblisler arasında bir hayli popülerim.

Neelenua gittikten sonra Uphin bizi yanına çağırarak Esther ile dibimize girdikten sonra az önce olanlardan sonra neler hissettiğimizi sordu. Bu soruyu sormasa bile bir bakışta her halinden meraktan içi içini kemirdiğini anlayabiliyorum. Biraz önce bizi öldürme pahasına yaptığı araştırmanın sonucunu görmek istemesine çok şaşırmadım. Buraya geldiğimizden beri hatta ilk tanıştığımız zamandan beri bu anın geleceğini biliyordum. Ancak ona bu istediği şeyi hemen vermenin eğlenceli olacağını düşünmüyorum. Bu yüzden Esther'e küçük bir bakış attıktan sonra "Üzgünüm ama çok fazla bir şey hatırlamıyorum. Etrafı aydınlatmaya başlamadan içim bir vıcık vıcık oldu. Ondan sonrası çok bulanık." diyeceğim.

[Esther]

İl dışında olduğumdan ötürü yazamıyorum. Pazartesi veya salı yazmış olucam.

[Esther]

Uzuvlarını özgürce hareket ettirirken, saf iradesiyle kazandığı bu zaferden keyif alamıyordu zira bunu tam anlamıyla kazanılmış bir zafer olarak görmüyordu. En başından itibaren hedefi içerisindeki iblisi sindirmek ve gücün yegane hakimi olmaktı fakat bunu başaramamıştı. Yine de bunu pek kafaya takmamaya karar verdi, yapması gereken daha önemli şeyler olduğuna inanıyordu. Sahip olduğu gücü kullandıkça günün birinde onun sahipliğini elde edebileceğini biliyordu. Artık onu nasıl zapt edebileceğini de biliyordu, gelecekteki güç çatışmalarında avantajlı taraf kendisiydi... Vücudunu kaplayan pembe ışık ve güç ortadan kaybolmasına rağmen kendisini harika hissediyordu. Esther iplerin elinde olmasını seven bir tip, belki de iblisi bir şekilde bastırabilmesine vesile olan şey de bu olmuştu.

Kısa bir süre sonra Aspendos'un da kendisine geldiğini fark etti, zamanlamaların bu kadar yakın olması aklında soru işaretlerinin oluşmasına neden olmuştu fakat içten içe sebeplerinin aynı olmadığını hissedebiliyordu. Ne kadar kafa patlatırsa patlatsın çözemeyeceği bir şey olduğundan ötürü bu konu hakkında düşünmemeye karar verdi. Zira düşünecek pek zamana da sahip değildi, ikili de kendisine geldikten sonra Uphin'in karşısına geçmiş ve sorularına yanıt vermek için düşünmeye başlamıştı.

Esther düşünmeye devam ederken lafa giren kişi Aspendos oldu. Genç kız, Aspendos'un bilerek kendileriyle bilgi paylaşmadığını düşünmeye başlamıştı. En başından itibaren sürekli olarak kaçamak ve kısa cevaplar vermeye özen gösteriyordu. Merak içerisinde olan Esther için her bilgi birer altın değerindeydi fakat yanındaki insandan istediği verimi elde edemiyordu. Aslında Aspendos'un istediği belliydi, her şeyi hemen anlatmak istemiyordu. Hatta niyetini belli etmek adına Esther'e kaçamak bir bakış dahi atmıştı fakat Esther böyle şeyleri anlamakta pekte yetenekli bir insan değildi. O, düşüncelerini herhangi bir süzgeçten geçirmeden söyleyen birisiydi.

"İblis diyarına girdiğimde daha önce karşılaştığım iblisin sesini duydum, sonrasında ise bilincimi kaybettim. Kendime tekrardan geldiğimde damarlarımda kuvvetin aktığını ve bu kuvveti bir varlıkla paylaştığımı hissedebiliyordum. Aslında onu paylaşıyor gibi değildim, daha çok o varlığın gücünü ödünç alıyor gibiydim. Sonrasında kontrolümü tamamen kaybederek diğerlerini yumruklamaya başladım ama bu durum hoşuma gitmedi. Bende kontrolü elime alabileceğimi düşündüm. Zihnimin içerisinde parmakların arkasında zincirlendiğimi hayal ettim. Parmaklıkların arkasında vücudumun yaptıklarını görebiliyordum, ben de parmaklıkları parçalamaya karar verdim. Kontrolü ilk olarak bu şekilde elime aldım.

Her ne kadar kontrolü almış olsam da diğerlerini dövüşürken görmek kanımın kaynamasına neden oluyordu fakat kendimi, daha doğrusu içimdeki varlığı dizginlemeyi başardım. Aralarına girersem tekrardan kontrolümü kaybedeceğimi biliyordum. Sadece izlemek bile beni rahatsız etmesine rağmen nasıl bir gücümün olduğunu merak ettiğimden ötürü izlemeye devam ettim. İblisin ortaya çıktığında ise kendimi köşeye sıkışmış bir kedi gibi hissettim. Karşımdaki varlığın benden kuvvetli olduğunu biliyordum fakat içgüdülerim bana savaşmamı söylüyordu. Aspendos ile dövüşmeye başladıklarında ise durum ilgimi daha çok çekti. Gerçek bir iblis ile kuvvetlerimiz arasındaki farkın ne kadar olduğunu görmek istedim.

Bana attığın yumruk ağır çekimde üzerime geliyor gibiydi, isteseydim rahatlıkla sıyrılabilirdim fakat sıyrılmamayı tercih ettim çünkü iblisi kontrol edip edemeyeceğimi merak etmiştim. İkinci yumruktan sonra tekrardan kendimi kontrolü kaybetmiş vaziyette buldum. Bu sefer ne yapmam gerektiğini az çok biliyordum, bu yüzden kontrolü geri kazanmam pek zor olmadı."

Konuşma faslını bitirdikten sonra bakışlarını Uphin'in gözlerinin içerisine kilitleyerek ondan gelecek yanıtı beklemeye başladı. Deliler gibi çığlık atacağını, 'muazzam', 'mükemmel' tarzı bir şeyler söyleyeceğini biliyordu fakat sonrasında neler söyleyeceğini kestiremiyordu.

[GM - Dimensio]

Uphin heyecanlı ve bir o kadar da daha şimdiden duyacağı bilgilerden başı dönmüş gibi bakışlarını sürekli ikiniz arasında gezdirip duruyor. En sonunda Theo’nun konuşmaya başlamasıyla neredeyse ağzından akan salyalarıyla birlikte bakışlarını ona kilitliyor. Ancak Theo’nun ağzından dökülen sözlerle, Uphin’in suratının düşmesi de bir oluyor. Bu surat düşmesi o kadar hızlı gerçekleşiyor ki, bir an için Uphin’in tüm yaşam enerjisinin yok olup gittiğini çıplak gözle görebiliyorsunuz. Uphin düşen yüzü ve sarkan yanakları, tatminsiz ve bayık bakışlarıyla bütünleşiyor. Bir şeyler söylemek istese bile, sanki Theo’nun kelimeleri Uphin’in tüm zihinsel fonksiyonlarını yok etmiş gibi olması nedeniyle Uphin sadece öylece kalakalıyor.

Uphin’in yaşadığı tüm hayal kırıklığına rağmen, Esther’in konuşmaya başlaması birden gözlerinin parlamasına neden oluyor. Dünya üzerindeki -veya şu an için iblis diyarı üzerindeki- tüm olan biteni unutmuşçasına ve önemsemiyormuşçasına bakışlarını Esther’e kilitleyen Uphin’in yüzüne gelen kanı da tıpkı çekildiği gibi görebiliyorsunuz. Esther konuştukça kendinden geçmemek için adeta çabalayan Uphin’in aldığı hazza bir an için anlam vermek bile sizin adınıza mümkün olmuyor. Esther’den alabildiği her bilgiyi zihnine kazır gibi görünen Uphin, Esther’in konuşması sonlandığı anda hızla bakışlarını Theo’ya çeviriyor ve “Aspendos… Senden hiç HOŞ~~LAN~~MA~~DIM~~!” diyor. Hemen ardından ise bakışlarını keskin ve şüpheci bir şekilde Theo’da sabit tutmayı sürdürürken “Esther bunca şey yaşamışken senin hiçbir şey hatırlamıyor oluşun, benzer süreçleri geçirdiğiniz dikkate alındığında mantıklı bir açıklama değil.” diyor. Ancak hemen ardından bakışlarını Esther’e doğru çevirirken “Ya kendince bir amaç uğruna saklamak istediğin bir şeyler var ya da gerçekten işe yaramazın tekisin. Bunu zamanla göreceğiz.” diyor. Uphin’in Theo’ya karşı gösterdiği ilgi kaybına kıyasla Esther’e daha hevesli ve iştahlı bir şekilde dönüşü, anlık değişen psikolojik halini de ortaya koyuyor. Bu noktada Theo’yla direk konuştuğunun aksine, Esther’e bir süre bakan Uphin’in zihninden bir şeyler geçirdiğini ve yaşananlar arasında bağlantı oluşturmaya çalıştığını anlayabiliyorsunuz.

Uphin yarım dakika kadar süren sessizliğinden sonra bakışlarını iblis diyarının karanlığına yöneltiyor ve “Her şey, karşılaştığınız ancak bağ kuramadığınız iblisin sesin duymasıyla başlıyor… Oysa aranızda bir bağ kurulmamışsa, onun sesini duyman imkansız. Buna zihinsel bir şey de denebilir. Zira bir iblisle bağ kurmanın ardından zihinlerimiz arasında bir konuşma yapmak mümkün oluyor. Bunun dışında, gösterdiğiniz iblisvari reaksiyonlar da, yaşadıklarınızın gerçekçiliğini ortaya koyuyor. Özellikle diğer iblislere karşı o içinde bahsettiğin varlığın gösterdiği tepki, bir iblisin saf içgüdüsünü yansıtıyor.” diyor. Bu sözlerinden sonra elini çenesine götüren Uphin birkaç saniyelik sessizlikten sonra “Sonuç çıkarmak için yeterli veri ve gözlem yok.” diyor ve tam bu sıradan bayık bakışlarını Theo’ya, ardından da baygın Archon'a çevirirken “Hele böyle bir durumda.” diyerek sitemini dile getiriyor. Ancak hemen ardından “Fakat ilk akla gelen, esasen karşılaştığınız iblislerle olağanın dışında ve muhtemelen istek dışı bir bağ kurmuş olmanız. Ne var ki, bunu ve sonuçlarını ancak yeterli gözlem ve veriyle teyit edebiliriz.” diyor.

Uphin bu cümlelerinin ardından bir kez daha sessizliğe dönerken bundan sonra yapılacakları planladığını sürekli hareketli göz bebeklerinden anlayabiliyorsunuz. Yirmi saniye kadar süren bir sessizliğin ardından “Şu an sizi Serbest Bölge’ye götürmenin bir anlamı yok. Bunun dışında, aslında normal süreci tamamlamanızın ardından organizasyonların mülakatına katılmanız gerekiyor. Ancak sizin durumunuz istisna olduğu için, bir süre daha üste kalmanız gerekiyor. Durumunuzu ilgili kişilerle paylaştıktan sonra geleceğiniz konusunda bir karar verilecek.” diyor. Tam bu sırada sözleri sanki kendine de bir nebze kasıntı ve tehdit dolu gelmiş olacak ki, Uphin kocaman sırıtışını sizlere gönderirken “Yine de sizin bir organizasyona dahil olmanız ve normal Aludirler gibi yaşamanız için elimden geldiğince bastıracağım. Bunun karşılığında da birkaç deneme yapmama hayır demezsiniz sanırım.” diyerek konuşmasını sonlandırıyor.

[Esther]

Esther, Uphin'in garip bir kişilik olduğunun farkındaydı fakat onunla iletişime geçtikçe düşündüğünden çok daha garip birisi olduğunu yavaş yavaş fark ediyordu. Ondan hoşlandığı söylenemezdi, zira sürekli olarak kendi üzerinde bir çeşit deneyler yapmak için fırsat kolluyordu. Fakat ondan nefret ettiği de söylenemezdi çünkü ona bazı konularda güvenebileceğini biliyordu. Onunla karşılaştığı andan itibaren, her ne kadar dolaylı bir şekilde olsa da sürekli olarak kendisine yardımcı olmuştu. İblislerin ve Aludirlerin ne olduğunu ondan öğrenmiş, bilinmezlik içerisindeki dünyasına ışık tutmuştu. Yine de kendisini ona borçlu hissetmiyordu, hatta aksine onun kendisine borçlu olduğunu düşünüyordu. Dünya üzerinde eşi beri görülmemiş bir olaya Esther sayesinde tanıklık etmiş, ilk elden tecrübelerini dinleme fırsatı bulmuştu. Onun gibi iblislerle kafayı yemiş birisi için bundan daha güzel bir ödeme olamazdı.

Az çok karşısındaki insanın nasıl birisi olduğunun bilincinde olan Esther, Uphin'in garip davranışlarına ve anlık duygu değişikliklerine alışmıştı. Bu yüzden hızlı bir şekilde kendisine döndüğünde sakin bir şekilde onu dinlemeye devam etmişti. Ağzından çıkan her sözcüğü beyninin en derin noktalarına kadar işliyor, kelimeleri tam olarak anlamak için elinden geleni yapıyordu. Aslında Esther için oldukça kolaydı bu. Her ne kadar tam olarak farkında olmasa da doğuştan itibaren gelişmiş bir hafızaya sahipti. Gördüğü ve duyduğu şeyleri üzerinden yıllar geçse dahi unutmayacak bir insandı. İlgisini zerre çekmeyen olaylar ve konuşmalar dahi daima aklının bir köşesine yerleşirdi. Tanrı vergisi bu yeteneğin asıl nedeni olağanüstü odaklanma yeteneğine sahip olmasıydı. Kendisi her ne kadar hatırlamasa dahi, yıllar boyunca sürekli olarak merak ettiği şeylerin peşinden koşmuş bir insandı. İblis diyarına girerek hafızasını kaybettikten sonra dahi bu özelliği ortadan kaybolmamıştı.

Uphin'in ağzından çıkan her kelimeyi, yaptığı her hareketi oldukça dikkatli bir şekilde gözleyen Esther aldığı cevaptan pek memnun olmamıştı. İşleri aceleye getirmek istemiyordu fakat karanlığın içerisine doğru ilerlediği takdirde iblisiyle karşılaşabileceğine dair bir his vardı içinde. Yine de Uphin'i dinlemeye ve onun planladığı şekilde ilerlemeye karar verdi. Bunun iki sebebi vardı; birincisi içerisindeki gücü kaybetmesiydi. Her ne kadar oralarda bir yerlerde olduğunu hissetse de gücü ortaya çıkarmak için ne yapması gerektiğine dair herhangi bir fikri yoktu, ikinci sebep ise iblisleri göremiyor oluşuydu. Karanlığın içerisine bilinçsizce daldığı takdirde iblislere yem olacağını hissediyor, daha doğrusu biliyordu. Onları görse dahi henüz karşılık verebilecek yeteneğe de sahip değildi. Elinde herhangi bir silah olmaması da hesaba katıldığında karanlığa girmek kesinlikle mantıklı olmayan bir hareketti.

Gidip gitmemek arasında arada kalmıştı. Kalbi gitmesi gerektiğini söylemesine rağmen beyni gitmemesi için adeta ona yalvarıyordu. Kısa bir süre boyunca odaklanarak düşündü, hemen ardından ise ağzını açtı. "Tamam, nasıl istiyorsan o şekilde ilerleyelim." Esther her zaman mantık yolunu seçen bir insan olmuştu. Elbette bilincini kazandıktan sonra bir çok kez içgüdülerini takip etmek zorunda kaldığı durumla karşılaşmıştı. Her ne kadar içgüdüleri ona bu zamana kadar ihanet etmemiş olsa da onlara güvenmiyordu. Bu zamana kadar içgüdülerine göre hareket etmesinin nedeni hiçbir bilgiye sahip olmamasıydı. Artık yaşadığı dünya hakkında temel bilgilere sahipti ve düşünerek hareket edebilecek seviyeye gelmişti. Uphin'in kendisine zarar verecek bir şey yapmayacağını biliyordu, bu yüzden bir kez daha onu takip etmeye karar verdi.

[Theo]

Acayip eğlenmeye başladım. Esther'e attığım kaçamak bakıştan sonra karşımda neler olup bittiğini anlamak için tüm servetini hatta belki de her şeyini verebilecek adamla konuşmaya başladım. Konuşmaya başlamamla birlikte umut dolu gözlerle bana bakan adamı saniyeler içerisinde darmaduman ettim. Verdiğim kısa ve bir o kadar öz açıklama ile adeta Uphin'in yaşama sevincini elinden aldım. Zaten daha önce kimsenin başına gelmemiş bir olayı yaşadığımız için el mahkum sadece benim ve Esther'in vereceği bilgilere güvenmek zorunda. Bu yüzden hafıza kaybı planımı duyduktan sonra bana inanmaktan başka bir seçeneği yok. Onun bu yıkılmış ve çaresiz halini gördükten sonra içten içe mutlu oldum. Başkalarını kandırmak çok eğlenceli.

Benim başlattığım işi Esther'in devam ettireceğini düşünmüştüm ama şimdiye kadar tüm badireleri beraber atlattığımız kadim dostum beni sırtımdan bıçakladı. Uphin'e son darbeyi vurma şansını kendi elleriyle yok etti. Hatta daha da ileri giderek kan kaybeden adamı kendi elleriyle pansuman yaparak yeniden hayata bağladı. Aslında bir şey söylemesine bile gerek yoktu. Sadece hiçbir şey demeden bekleseydi bile yeterli olacaktı. Ancak o tüm olayları şeffaflığı ile en ince ayrıntısına kadar anlatmayı seçti. Açıklamasını hayret ve düş kırıklığı içinde dinlerken elimden başka bir şansın daha kayıp gittiği için üzülmeye başladım.

Esther'in açıklamasından sonra Uphin şüphelenmeye başladı. İlgisinin benden çok Esther'e kaymasından mutlu olsam da beni işe yaramaz olarak nitelendirmesi kötü oldu. Eğer tüm ilgisini kaybedersem benimle daha fazla zaman harcamak istemeyebilir. Şimdiye kadar iyi kötü hayatta kalmamı karşımdaki adama borçluyum. Benden sıkılmaya başlayıp bir köşeye atmak isterse neler olur emin değilim. Aslında bu bilinmezlik de biraz ilgimi çekmiyor değil ama yine de şimdilik daha fazla bilgi elde etmek istiyorum.

Uphin'in konuşması sırasında gayet ciddi bir şekilde dediklerinden tek kelime kaçırmadan dinlemeye çalıştım. Zaten ortalık karışıkken daha fazla gözüne batmak istemiyorum. Esther'in onayından sonra elimle başımı ovuşturup "Biraz başım ağrıyor ama sizin için elimden geleni yapmaya hazırım." diyeceğim. Bu noktadan sonra diyeceğim hiçbir şeye tam olarak güveneceğini sanmıyorum. Bu yüzden yavaş yavaş aramızdaki güven bağını yeniden kurmam lazım.