Kararan Karanlığın Karartıları (1. Kısım) | Zenahpuryu

[GM - Dimensio]

Zexerena’nın havadan üzerine doğru yaptığı saldırısına karşılık olarak, zihninde Shyrlonay’a fısıldadığın cümlelerle kendini savunma pozisyonuna alıyorsun. Shyrlonay tüm planı anladığını, daha cümlelerinin bitmesiyle savurduğu kuyruğuyla gösteriyor. Shyrlonay havayı yaran kuyruğu doğrudan Zexerena’yı hedef alıyor ve Zexerena’nın yerden yarım metre kadar yüksek olduğu bir anda sağ dizini kırarak üzerine bu şekilde ineceğini belli ediyor. Tam bu esnada Shyrlonay savurduğu kuyruğu Zexerena’nın sağ baldırına temas ettiği anda, kendini hızla sağına doğru yuvarlamaya başlıyorsun! Yuvarlanman esnasında Shyrlonay’ın saldırısının etkisini net olarak göremesen bile, Zexerena’nın yere inmesiyle oluşan toz bulutunun içerisinde kalarak tüm görüşünü kaybediyorsun! Yerden kalkan toz bulutu ve halen yere temas etmen nedeniyle hissettiğin titreşimler, Zexerena’nın saldırısının zeminde ciddi bir etki bıraktığını sana açıkça belli ediyor. Ne var ki, henüz daha tam anlamıyla toparlanma imkanı bulamadığın anda Zexerena’nın hemen sol tarafına inen yumruğu ile göz bebeklerinin büyümesine engel olamıyorsun. Sol kolunun birkaç santim yanına inen yumruk zeminin küçük çaplı da olsa göçmesine neden oluyor! Zemin yere doğru 10 santim kadar göçmüşken, Zexerena tarafından tek bir yumrukta bu etkinin bırakıldığını düşündüğünde, alacağı herhangi bir ciddi darbeyle tüm savaşın sonlanabileceğini anlıyorsun. Toz bulutu hala daha etkisi fazlasıyla sürdürürken, Zexerena’nın sana isabet etmeyen yumruğu bir başka saldırının da her an gelebileceğinin sinyallerini veriyor.

[Zenahpuryu]

Shy ile Zen'in birbirlerine olan güvenleri, planının kısmi bir şekilde işe yaramasına sebebiyet veriyordu. Zexerena dizini kırarak bir saldırı yapacağını ortaya koymasıyla birlikte, sağ baldırında gördüğü kuyrukla birlikte genç adam hızla sağına doğru yuvarlanarak saldırıdan kurtulmuştu. Shy'ın ne derece bir etki bıraktığından emin değildi, ancak Zexerena öyle bir darbe yaratıyordu ki, oluşan toz bulutunun içinde kalıp tüm görüşünü kaybediyordu. Böylesine ciddi bir saldırının ardından kalkmaya çalışsa da, henüz toparlanamadan sol tarafına inen yumruğu gördüğünde, hem büyük bir şaşkınlık yaşıyor hem de bunu avantajına kullanabileceğini düşünüyordu. Zeminin göçmüş olması, tek bir yumruk darbesiyle hayatını kaybetmesine sebep olacağını gösterir nitelikteydi. Yine de, bu toz bulutunun içerisinde Zexerena'nın da görüşünü kaybettiğini düşünüyordu. Bunu kullanmak zorundaydı. Diğer darbenin muhtemelen sağ tarafına doğru geleceğini öngördüğünden, hızlı bir şekilde sol tarafa doğru tekrardan yuvarlanıp, yuvarlanışından fırsat bularak ayağa kalkmayı deneyecekti. Toz bulutunun içerisinde kalmayı planlıyordu, yapacağı plan için buna gerek duyuyordu. Zihninden hızla Shy'a fısıldayarak yeni planını aktardı.

"Shy, bir kuyruk daha çıkar. Toz bulutunun içerisine, tüm gücünle ve hızınla, üçünü birden, her tarafa doğru savur! Bana bir şey olacağından çekinmeni istemiyorum, eğer çekinirsen planımız işe yaramaz! Ölsem bile ayağa kalkacağım, bunu unutma! Sadece savur! Hepsini, bu toz bulutunun içindeki her şeyi yok edecekmiş gibi savur!"

Toz bulutunun içinde her ne kadar görüşünü kaybetse de, hisleriyle ilerleyerek yumruklardan veya diğer darbelerden kaçmayı planlıyordu, ancak toz bulutunun içinde kalmak zorundaydı. Bu yüzden, olduğu yerde dikilmeyecek, saldırılardan az da olsa kaçınabilmek adına sürekli adımlayarak bir daire çizecekti.

[GM - Dimensio]

Zexerena’dan gelebilecek olası bir saldırının konumu kestirerek bedenin diğer tarafa yuvarladığın esnada, bunun ne derece önemli bir hamle olduğunu az önce kafanın bulunduğu yere inen yumrukla anlayabiliyorsun. Bir kez daha yerin içine göçmesine neden olan yumruğa bizzat maruz kalman halinde, bundan zarar görme ihtimalinin oldukça yüksek olduğunu anlayabiliyorsun. Bu haliyle Zexerena’nın şu an tamamen kör ve iç güdülerine uyarak saldırılar yaptığı sonucunu da çıkarman mümkün oluyor. Ayağa kalkıp toparlanmaya başladığın anda ise, Shyrlonay’ın zihnine fısıldadığın cümlelerle birlikte, toz bulutunun keskin kuyruklarla parçalanmaya başladığını görüyorsun. Shyrlonay’ın düzensiz bir şekilde savurduğu kuyruklarıyla birlikte, bu kuyrukların bir şeylere temas ettiğine dair sesle kulağına doluyor. Bu temasların sonucu henüz net bir şekilde görülebilir olmasa bile toz bulutunun aralanmasıyla birlikte Zexerena’nın herhangi bir şekilde vücudunu koruma altına almaksızın vücuduna inen kuyrukların kaynağını tespit etmek ister gibi durduğunu görebiliyorsun. Ancak yakaladığın esas detay, Shyrlonay’ın Zexerena’nın bedenine inen kuyrukları, hafif nitelikte de olsa kesici bir etki bıraksa bile, kesilen noktalarda Zexerena’nın vücudundaki lavımsı yapıların oluşmaya başlaması oluyor.

Toz bulutu giderek aralanmaya başlamışken, Zexerena ile aranda 5 metreden az bir mesafe olduğunu anlıyorsun. Shyrlonay kuyruklarının boyunu hesaba kattığında ise, Shyrlonay ile Zexerena arasında iki metre kadar bir mesafe var gibi görünüyor. Henüz Shyrlonay tam olarak yerini belli etmemiş olsa bile, birkaç saniye içerisinde toz bulutunun tamamen dağılması da muhtemel görünüyor. Bunlarla birlikte, Zexerena’nın şimdilik sana olan ilgisi, Shyrlonay kuyrukları nedeniyle dağılmış görünüyor.

[Zenahpuryu]

Genç adam, Shy'ın plana uyduğunu çıkan seslerle birlikte anlıyordu. Yüzüne oturan hafif bir gülümseme ile dağılan bulutu izlemeye başladı. Düzensiz bir şekilde savrulan kuyrukların temas sesi kulağına doldukça, Zexerena'yı yenmeye bir adım daha yaklaştığını düşünüyordu. Henüz net bir şekilde sonucu göremese de, düşmanının kuyrukların yerini tespit etmeye çalıştığını görebiliyordu. Zexerena'nın dikkatini Shy'dan çekmek istiyordu. Karşısındaki iblisin vücudunda açılan kesiklerden çıkan lavları görmek, genç adamın onun yakınına pek fazla giremeyeceğinin bir işaretiydi. Aralarında beş metre bulunan iblisin, Shy ile olan kısa mesafesini gördüğünde hızlı bir şekilde onun dikkatini çekmesi gerektiğinin farkına vardı. Hızlı bir şekilde, önce Shy ile zihninden konuşmaya başladı. "Shy, Metal Hükümdarının Silüeti'ni kullan. Ne kadar güçlü olursa olsun, tahminimce ona bu toz bulutunun ardından çıkması ona etki edecektir. Kullanmanın ardından, çok hızlı bir şekilde, üç kuyruğunu da göğsüne doğru saplamak için harekete geç." Shy'a planını aktardıktan sonra, sesli bir şekilde karşısındaki düşmana seslendi.

"Bana bak lan bok, senin düşmanın benim. Başkası değil. Dikkatini buraya vereceksin." Beş metre mesafeyi hızla kapatmak için, anında koşmaya başlayan genç adam zaten üst tarafı kopmuş kolunu feda etmeye hazırdı. Hızlı bir şekilde kopan kolunu yumruk yaparak suratına doğru savurmayı deneyecekti. Onu şaşırtarak, Shy'ın saldırısı için iyi bir avantaj yakalamayı planlıyordu.

[GM - Dimensio]

Shyrlonay’a zihninden fısıldadığın cümlelere birlikte aralanmakta olan toz bulutunun içinde oluşmaya başlayan mavi bir parıldamayı görebiliyorsun. Shyrlonay’ın odaklanma süreci içerisinde gerçekleşen bu parıldama başlı başına Zexerena’nın ilgisini çekerken, Shyrlonay’ın yerini de açık eden bir detay oluyor. Ancak tam bu anda Zexerena’ya seslenmenle birlikte, Zexerena’nın bakışlarının üzerine döndüğünü görüyorsun. Bununla birlikte sözlerinden sonra Zexerena’ya doğru saldırıya geçmen, Shyrlonay için gerekli zamanı da sağlıyor ve iki metreye yakın olan ejderhanın siluetinin belirmesiyle birlikte, Zexerena’nın bakışları istemsizce toz bulutlarının arasında var olan bu ejderhaya kayıyor! Zexerena’nın yaşadığı tüm bu dikkat bozulmaları, öncelikle senin yapmayı planladığın saldırıya etki ediyor! Zexerena’nın diğer tarafa dönen bakışlarıyla birlikte, sol yumruğunu Zexerena’nın suratının sol tarafına indiriyorsun! İndirdiğin yumrukla birlikte, Zexerena’nın bedenindeki ısıyla birlikte elinin suratına temas eden bölgesinde derin bir yanık hissi doğmaya başladığında, Zexerena bakışlarını sana doğru çevirmek istiyor. Ancak tam bu esnada, Shyrlonay’ın üç metal kuyruğu doğrudan Zexerena’nın göğsüne saplanıyor!

Zexerena gerek yediği yumruğa gerekse de göğsünün ortasına saplanan kuyruklara rağmen, belirgin bir tepki vermezken, anlık olarak baktığında Shyrlonay’ın kuyruklarının adeta bir lav batağına saplanmış olduğunu görüyorsun! Henüz yumruğunu atmış olman ve Zexerena’nın da hazırlıksız yakalanması karşısında, bir hamle şansının daha olduğunu öngörebilsen bile, Shyrlonay kuyruklarının akıbeti kafanda ciddi sorunların doğacağının habercisi oluyor! Nitekim, Shyrlonay kuyruklarının saplandığı noktada uçlarından hafifçe erimeye başlaması ve aynı zamanda halen daha suratında duran yumruğundaki yanık hissinin giderek artması, fiziksel temasın sürmesi halinde olabilecekleri de aşağı yukarı sana anlatmaya yetiyor.

[Zenahpuryu]

Shy'dan sözlü bir tepki alamasa bile onun mavi parıldamasını görmek, Zen'in suratında gururlu bir gülümsemeye sebebiyet veriyordu. Zexerena'nın dikkati de bu mavi parıldamaya dönerken, minik dostunun yerini apaçık belli eden genç adam, iblise seslenerek onun dikkatini dağıtmayı başarıyordu. İblisin bakışları kendisine doğru dönerken, hızlı bir şekilde koşmaya başlayarak saldırıya geçiyordu. Shy için gerekli zaman sağlanmıştı, ürkütücü ejderhayı görmesiyle birlikte, aynı karşısındaki iblis gibi kendisinin de gözleri bir anlığına o ejderhaya dönüyordu. Dikkati iyice bozulan Zexerena'ya karşı yumruğunu suratının sol tarafına doğru indiriyordu. Elinde derin bir yanık hissi doğuyordu, bu hisse dayanmak zorundaydı. Tam bu anda, Shy'ın saldırısı yerinde gitmiş ve üç kuyruğunu da göğsüne saplamayı başarmıştı. Ancak, asıl sorun kuyrukların lav batağına saplanmış olmasıydı. Bu hazırlıksız yakalanmadan doğan bir avantaj saldırıya daha sahip olduğunu düşünüyordu. Ancak kuyrukları bir an önce geriye çekmek zorundaydı. Ne yapabileceğini tam olarak bilmiyordu. Belki de, Vagror'un karşısında olduğu gibi, bazı duygularına odaklanmak zorundaydı.

Yumruğunu hafifçe geri çekerken, Vagror'un karşısında yaşadığı öldürme arzusunu düşünmeye başladı. Kaşları yavaş yavaş çatılırken, dişlerini sıkmaya başladı. Zihninden Shy'la iletişime geçti önce. "Kuyruklarının keskinliğini kullan ve nereye sapladıysan, orayı yar. Sonrasında kuyruklarını geri çekmen gerek. Uçları erimeye başladı." Zexerena'yı yok etmek, Alamara'da masumların canına kıyan bu canavarın karşısında bir canavara dönüşebilmek, belki de istediği tek şeydi. Hangi canavarın daha güçlü olduğunu görmek istiyordu, kendisinin içinde yatan canavarın bu savaştan mutlak bir zaferle ayrılacağını düşünüyordu. Yok etme ve öldürme arzusunu kalbinin derinlerinde işlemeye devam ederken, yumruğunu tekrardan savurmaya başladı. Kolundaki hissiyatı tamamen kaybedene dek, suratına yumrukları ardı ardına indirmeyi planlıyordu. Her biri, onun etini delip geçecekmiş gibi, teker teker, hızlıca ve tüm gücüyle...

[GM - Dimensio]

Shyrlonay’a fısıldadığın cümlelerle birlikte, Shyrlonay kuyrukları yukarı doğru hareketlenmeye başlarken bir yandan da yumruğunu çekip tekrar savurmak için hareketleniyorsun. Shyrlonay kuyrukları Zexerena’nın başına doğru hareketlenmekteyse de, Zexerena yüzüne dolan öfkeli bir bakışla kendini geriye doğru çekiyor! Shyrlonay’ın kuyrukları saplandığı lavdan bu şekilde kurtulmuş olsa bile uçlarındaki erime dikkatinden kaçmıyor. Bu, olası başka hamlelerin de sonuçlarını doğuracak gibi görünse bile, şu an için tehlike Zexerena’nın geriye çekilmesiyle savurduğun yumruğunun boşa gitmesi oluyor!

Shyrlonay, verdiğin talimatların üzerine kuyruklarını geri çekerken, ivmenle birlikte Zexerena’ya ciddi bir açık vermen, bu savaş içerisindeki belki de dönüm noktalarından biri oluyor. Yumruğunu isabet ettirememe ihtimaline karşı herhangi bir düşünce geliştirmemiş olman seni tamamen gafil avlıyor ve Zexerena’nın sol diz kapağını karın bölgende hissettiğin anda, omurganın çatırdadığını hissediyorsun! Vücudun bir anda iki büklüm bir hale gelmişken kararan gözlerin açıldığı sırada, ağzından fışkıran kanları görebiliyor sadece. Zexerena’nın bacağındaki kuvvet, iç organlarını bile bertaraf edip sırtından çıkmak ister gibi yukarıya doğru havalandığında, ağzından boşalan kanlar da artmaya başlıyor! Shyrlonay’ın “ZEN!” diye bağırması kulaklarına binlerce kilometre uzaktaymış gibi boğuk bir şekilde dolarken, dünyan bir anda hızlanıyor ve bedenini geriye doğru savrulurken buluyorsun!

Zexerena’nın 10 metre kadar ilerisine düşmenin ardından yerde birkaç tur yuvarlanarak anca durabiliyorsun ve durduğun anda sırtındaki inanılmaz ağrıyla göz bebeklerin büyüyor. Şimdilik ayağa kalkmanda ve hareket etmende bir sıkıntı olacağını düşünmesen bile, omurganda oluşan hasarın hareketlerini yavaşlatacağını, yavaşlatmasa bile ciddi acılara neden olacağını öngörebiliyorsun. Tüm bunların yanında, savaşının uzaması halinde bu hasarın seni hareketsiz kılabileceği düşüncesi de aklının bir köşesine kazınıyor. Kendini toparlamak için yerden kalktığında ise, Shyrlonay koşarak sana doğru geldiğini ve Zexerena’nın da her an hareket etmeye hazır bir şekilde Shyrlonay’ı gözlediğini görebiliyorsun.

[Zenahpuryu]

Shy'ın kuyruklarının yukarı doğru hareketlenmesini gördüğü anda yumruğunu ileriye doğru savurmak için harekete geçti genç adam. Zexerena, kendini geriye çektiği anda boşluğa doğru kaçan yumruğu kendisini büyük bir dezavantaja sokuyordu. Yumruğunun boşa gitmesiyle birlikte göz bebekleri büyüyordu, kendisine bir savunma planı da yapmamıştı. Bu açığı vermesiyle birlikte sol diz kapağını karın bölgesinde hissetmesi, tüm görüntünün bir anlığına kararmasına sebep oluyordu. Ağzından fışkıran kanlar, bu karanlığı boyayan kırmızı bir fırça darbesi gibi duruyordu. Sanki tüm iç organları sırtından çıkacakmış gibi hissediyordu, böylesine bir acıyı deneyimlemek ağzından daha fazla kanın boşalmasına sebep oluyordu. Shy'ın seslenişi, öte diyardan bir sesleniş gibi kulaklarına dolarken, bir anda tüm dünyası hızlanmaya başlamış ve geriye doğru gitmeye başlamıştı. On metre kadar yuvarlanan Zen, sırtındaki müthiş ağrıyla birlikte olduğu yerde birkaç saniye kalmak zorundaydı. Tüm iç organlarını bir anda çıkarıp dışarıya atmak isteyeceği dereceden bir acı çekiyordu.

Ayağa kalkmakta şimdilik bir problem görmese de, ilerisi için aynı şeyi düşünemiyordu. Hareketleri yavaşlayacaktı, yavaşlamasa da büyük acılar çekecekti. Savaş daha fazla uzarsa, muhtemelen hareketsiz kalacaktı. Bunların hepsini bir yana koyup düşünmeye çalıştığı sırada ayağa kalktı, Shy kendisine doğru koşarken Zexerena her an harekete geçebilecekmiş gibi Shy'ı izliyordu. Gözleri fal taşı gibi açıldı, Shy'ın böylesine savunmasız bir durumda kalmasına izin veremezdi. "Seni korumak için, her şeyi yaparım Shy. Dostlar, birbiri için böyle yapar değil mi?" Sanki zaman yavaşlamış gibiydi, çektiği tüm acıya rağmen Shy'ın üstüne doğru koşturmaya başladı. "Bana bir şey olursa, sana güveniyorum Shy." Gözleri bir anlığına Zexerena'nın üstüne öfkeyle kaysa da, sonrasında yumuşaklaştı dostuna doğru koşarken. "İkimize birden bir şey olmasına izin vermem." Zexerena'nın hareketine karşılık, kendisine doğru koşan dostunu korumaya kararlıydı. Bu yüzden, ilk amacı dostuna koşup, ona sarılarak kalkan olmaktı, ancak Zexerena'nın harekete geçtiğini görürse, onun saldırısının önüne kendisini atmaktan çekinmeyecekti.

[GM - Dimensio]

Maeve’in Shyrlonay’a doğru ufak adımlarla ilerlemesi sırasında, konuşmaya başlıyorsun. Bir yandan vücuduna saplanan beyaz cisimlere kendini daha da saplamak isterken, diğer yandan da cümlelerini tamamlıyorsun. Ancak vücudunda dolanan tüm gücü kullansan da, kaslarının yırtılmış olması hareketlerini son derece kısıtlıyor. Uzuvlarına dilediğin gibi hükmedememek uygulamak istediğin planın olağandan daha da yavaş gerçekleşmesine neden oluyor. Bir an için, aslında seni şu an ayakta tutanın bile Almazath’ın beyaz cisimleri olduğunu düşünüyorsun. Tüm bu olanlar sırasında ise, Almazath’ın hiçbir şekilde konuşmadan, yüzüne yerleşen gülümsemesiyle seni izlediğini görüyorsun.

Vücudunu olabildiğince zorlayıp Shyrlonay’ın üzerine kendini atmayı denesen bile, bu beklediğin kadar kolay gerçekleşecek bir durum gibi görünmüyor. Maeve’in Shyrlonay’a birkaç adım uzaklıkta kalması, çabalarının da artmasına neden oluyor. Beyaz cisimler vücuduna daha da çok girerek, giriş noktalarındaki acının artık ince bir sızıdan ibaret olduğunu anlıyorsun. Bunun yanından bulanıklaşmaya başlayan görüntün ise, yaşadığın kan kaybının etkilerini göstermeye başladığını ortaya koyuyor. Özellikle kalçalarından destek alarak kendini Shyrlonay’a yaklaştırmaya çalışıyorsun. Fakat Maeve’in Shyrlonay’ın hemen dibine geldiği anda, aranızdaki mesafenin hala daha kapanmaktan uzak olduğunu görüyorsun. Maeve’in ufak sivri dişleri gözlerinin önünde en ölümcül ve tiksindirici silah gibi parlamaya başladığında, ciğerlerinin neredeyse parçalanacağını hissetmeye başlıyorsun. Ancak bunun, Almazath’ın beyaz cisimleri nedeniyle değil, tamamen kendi bağırtınla olduğunu fark ediyorsun. Bu ana kadar, ne kadar bağırdığını ve ne şekilde bağırdığını bile bilemez bir haldeyken, Maeve ufak sivri dişlerini Shyrlonay’ın cansız bedeninin sol baldır kısmına geçiriyor!

Maeve’in ısırığıyla birlikte vücudunu daha da fazla ileriye atmayı deniyorsun. Ancak vücudun milim milim yaklaşsa bile, görüşün giderek daha uzak kılıyor Shyrlonay’ın bedenini. Maeve’in küçük ağzına sığdırabileceği bir büyüklükte et parçasını koparmasıyla birlikte, gözlerinin önünde sanki Shyrlonay hala canlıymış da acı çekiyormuş gibi ağlamaya başlıyor. Bunun zihninin bir oyunu olduğunu çok iyi bilsen bile, en azından bu oyun içerisinde Shyrlonay hala daha yaşıyor olması senin de ruhunu çalkalamaya başlıyor. Ancak gözlerinin önünde beliren gerçek yadsınamaz boyutta oluyor. Bu hızla birkaç dakika içinde öleceğin konusunda hiçbir tereddüdün kalmıyor. Ne var ki seni ölmekten çok, Maeve’in belki de yaklaşık yarım saat içinde Shyrlonay’dan geriye hiçbir şey kalmayana kadar yiyecek olması sarsıyor. Ve bir ısırık daha…

Bir ısırık daha…

Bir ısırık…

Bir…

…

Bir anda zihnine dolan geçmişin izleriyle birlikte yerinden hareket etmeye çalışıyor ve Shyrlonay’a bir zarar gelmemesi için koşmaya başlıyorsun. Aynı anda Zexerena’nın da Shyrlonay’a karşı harekete geçmesi, senin açından en olumsuz senaryolardan bir tanesinin gerçeğe dönüşmesini temsil ediyor. Zexerena’nın gücü ve çevikliği karşısında, tam sağlıklı halinle bile ona rakip olman oldukça zorken, bu halinle hiçbir şekilde ona rakip olamayacağını fark etmek, ruhunu mengeneye almaya başlıyor. Zexerena tek bir adımıyla, senin birkaç adımda aşabileceğin mesafeyi kat etmesi, aynı zamanda bu adımlarındaki hızı ile seninkilerin arasında bir uçurum doğmaya başlaması, bulanıklaşan bir görüş yaratmaya başlıyor. Beynin, kafanın içerisinde daha fazla zonkluyor ve her bir zonklamanın altında, daha önce tattığın ölümün kekremsi tadını alıyorsun…

Daha önce Shyrlonay’ın nasıl parçalandığı…

Daha önce nasıl öldüğün…

Daha önce…

Daha önce…

“Yoksa yine tatsız bir ölümden ibaret mi bu üçüncü hayatı?”

“Peki bu gerçekten üçüncü bir hayat mı onun için?”

“Onu yok edemeyeceğini bilse bile, bir kez daha mı koşacak ölüme?”

“Yoksa ölmeyeceğine mi güveniyor sadece…”

“Ben de dostum diyebilir miyim ona? Dostum Zen! Ne de güzel geliyor kulağa!”

“Bir ölümü daha kaldırabilir mi ruhu?”

“Bu kez onu diriltecek biri yokken?”

Zihninin zonklamaları, anlamsız cümlelerin bir bütün olmasını sağlarken dokunuyorsun en uzak hayaline… Shyrlonay’ın çığlıkları kulağına en hüzünlü melodisi gibi gelirken, bakışlarının Zexerena’ya döndüğü andaki korkusunu hissedebiliyorsun ruhunda. Aranızdaki birkaç metrenin birkaç kilometreye dönüşmüş olmasını anlamlandırmak bile zor geliyor sana. Tek istediğin, bir şekilde Shyrlonay’ı korumakken, ondan bu kadar uzak kalmanın verdiği azapla kaynıyor bedenin. Sadece birkaç saniye kaldığını biliyorsun… Ölümün Shyrlonay için birkaç saniye uzakta olduğunu… Ve senin zarar görmenden dolayı koştuğu bir ölüm olduğunu biliyorsun… Zenahpuryu! En güçlü Aludir olmak isteyen ve en yakın dostunu ölüme gönderen!

İrkilen bedenine ayak uydurmanın imkansızlığı içerisinde, geçmişte yaşananları bir kez daha izliyorsun gerçeğin başka bir penceresinde… Gidişatı farklı, sonu aynı senaryoyu… Kollarının çelimsizliği ile uzanmaya çalışıyorsun sadece… Zamanı hiçe sayıp Zexerena’nın gerilen tekmesini göğüslemek… İmkansızlığın farkında olsan bile ruhun sığmak istemiyor kabına, vücuduna… Gözlerin ise kenetlenmek istemiyor bir kez daha aynı senaryoya… Oysa olanın ve olacağını bu olduğunu biliyorsun…

“Dostum demeli miyim ona?”

[Zenahpuryu]

Geçmiş, büyük bir yük, aynı zamanda en büyük acı olarak dolmaya başlıyordu genç adamın zihnine. Bu yükün altında ezilmeye başlayan ruhunun acısını, vücudunun her bir parçasında hissetmek, ölümü daha fazla arzulamasına sebep oluyordu. Maeve, Almazath ve minik dostunun yaşadığı ölüm, hepsi birer mızrak gibi saplanıyordu göğüs kafesinin altında duran yüreğine. Her bir an, ruhuna vurulan bir zincir darbesiydi. Bacakları, omurgasında hissettiği acıyı yok sayarak koşmak için ileriye doğru atıldığında, Zexerena’nın ileriye gidişi, ruhunun derinliklerinden yüzeye çıkan korkuyu, kalbinin atışı gibi her bir saniye hissetmesine neden oluyordu. Bu sefer, buna izin veremezdi, aynı senaryoyu tekrardan yaşayamazdı, dostunu korumak zorundaydı. Karşısındaki iblisin hızına yetişemiyor olmak, çektiği acıyı ruhundan koparıp beynine doğru yansıtıyordu. Ölümün tadı, ağzının içinde gezinmesine rağmen, tek düşünebildiği Shy’ın güvende olması gerektiğiydi. Gerisi, önemsiz detaylardan ibaretti, zihninde çıkan muharebeyi yok sayıyordu, yüreğinde olan acıyı, ruhunda hissettiği her bir karanlığı, hepsini yok sayıyordu. Bu sefer, dostunun katledilmesine izin veremezdi. Burada, nefes alabilecek birisi varsa, o dostu olmalıydı. Hayallerini taşıyacak birisi varsa, bu hayallerle büyüyecek, sözünü yaşatacak ve tutacak birisi varsa da, bu dostu olmalıydı. Kendisi değil.

“O, ölmeyeceğine güvenmedi…”

Ölmeyeceğine güvenmedi genç adam. Ölüm, dostunu korumak için göğüslemesi gereken bir şeyse, geçmesi gereken bir engelse, onu da geçerdi. Bir daha dirilmeyecek bile olsa, dostunun aldığı her bir nefeste, kurduğu her bir hayalde, birbirlerine verdikleri sözün yolunda ilerlediği her bir adımda yaşayacaktı. Shy’ın ağzından ismi her çıktığında, yüzü her aklına geldiğinde, gülümsemesinde yaşamak isterdi. Bir beden olarak, bu dünyanın içerisinde var olmak önemli değildi. Dostunun nefes alabileceğini sağlayabilecekse, ölümün sıcak kollarına hemen sarılırdı.

“Dostunu korumak için, ruhunu da, bedenini de hiçe saydı…”

Shy’ın çığlıkları kulaklarına dolmaya devam ederken, tek düşünebildiği şey, kendisinin ölmesi gerektiğiydi. O karanlığa hapsolacak birisi varsa, o kişi kendisiydi. Dostunun bunu hak etmediğini biliyordu. Ona bu kadar uzak kalmış olmak, tüm bedeninin ve ruhunun alevler içerisinde kaldığını hissettirse de, adımlarını atmaya devam etti. Yutkunuşu bile sanki saatler alıyormuş gibi hissediyordu. Bağırmak, bir bağırışla tepkisini koymak istiyordu. Shy’ın kendisi yüzünden ölüme doğru adımlayışı, ağır bir karanlığın içerisine sürüklüyordu genç adamı. Bir çok duygu, büyük bir saldırı yapıyordu yüreğine. En güçlü Aludir… Öylesine ağır geliyordu ki bu hayal, daha dostunu koruyamayan bir adamın, en güçlü konumuna oturması ne kadar gerçekçi olabilirdi ki? Bir kez daha… Bir kez daha dostunun ölümünü kaldıramazdı. Onu kaybedemezdi, bu yaşanamazdı. Bu hayali birlikte kurmuşlardı, en güçlü Aludir ve en güçlü Ejderha olarak…

“Zenahpuryu…”

“Shyrlonay…”

“Zenahpuryu ismi, Shyrlonay ismi olmadan, tek başına ilerleyebilir mi?”

“En güçlü Aludir…”

“Zenahpuryu ismi, dostu olmadan, anlamını taşıyabilir mi?”

“En güçlü ejderha…”

Genç adamın öfkesi, ruhunun en karanlık noktalarından aydınlanmaya başlıyordu. Saniyeler içerisinde yaşanacak senaryonun sonunu düşündükçe, bu öfke daha da büyümeye başlıyordu. Zexerena, yok edilmesi gereken bir parça etten ibaretti gözlerinin ve kalbinin içinde. Olacak olanın önüne geçmek istiyordu, yaşanacak senaryoyu baştan değiştirmek, Zexerena’nın kalbini elleriyle parçalamak…

“ZEXERENA!”

Ağzından çıkan ilk söz, bütün öfkesini dışarıya vuruyordu. Kendinden geçmiş olan genç adam, onu yok etmek, öldürebilmek için her şeyi hiçe saymaya hazırdı. Kendisi için asla var olmayacak o karanlığa, her şeyini teslim edebilirdi. Dostunu korumak için, ışığının kararmasına müsaade ederdi. Zenahpuryu, dostunu koruyabilmek için, yazgısının silinmesine izin verirdi. Onun ölümünü izlemektense, her şeyini kaybetmeye, ismini, yazgısını, ışığını kaybetmeye hazırdı.

“Zenahpuryu…”

“Ölmeyeceğine güvenmedi…”

“Aksine, yaşatmak için ölürdü…”

“Yaşatmak için yok olurdu…”

“Yaşatmak için, yazgısını karanlığın ellerine bırakırdı…”

“Yaşatmak için…”

Bedeni, tüm gücüyle ileriye doğru atılmaya devam etti. Sanki zamanı durdurabilecekmiş gibi…