Göklerden Düşen (Esther)

[Esther]

Esther, Aludirler ile birlikte oldukça az vakit geçirdiğinden ötürü genel kültür sayılabilecek konular hakkında oldukça bilgisizdi. Dolayısıyla iblis diyarı ve iblisler hakkında edindiği bu bilgiler onun için altın değerindeydi. Genç kız bilgiye aç birisi olduğundan ötürü Azahil'in kendisini aşağılamış olmasını dahi göz ardı etmişti. Aslında pek de aşağılama sayılmazdı, zira genç kız henüz Azahil'in bahsettiği gibi "Razguk" seviyesinde olduğunu biliyordu. Her ne kadar farkında olmasa da Azahil'in dediği gibi Esther çok daha güçlüymüşçesine geziyordu. Açıkçası bunun sebebi kaybedecek bir şeyinin olmadığını düşünmesiydi. İblisin kudretini ilk kez kullanmaya başladığı anda tam anlamıyla öldüğünü hissetmişti, hal böyle olunca korkacak hiçbir şeyinin kalmadığının da farkına varmıştı. Gyugnal'ın elini bırakmasından, Azahil ile yaptığı agresif konuşmalara kadar hepsinin sebebi buydu. Önceden de lafını sakınan biri değildi fakat bu yaşananlardan sonra daha da cüretkar olmaya başladı. Açıkçası Azahil ve Gyugnal'ın büyük bir saygıyla adından bahsettiği 'O' ile karşılaşmasını merak etmiyor değilim.

Aludirlerin iblisleri gerçekten yok etmek istemediğini düşündüğü söylediği anda Esther birazcık düşündü. Azahil'in söyledikleri mantıklıydı fakat gerçekten de durum böyle miydi? Elbette güç çekici bir şey fakat geçen bin yılda, bir insan dahi iblisleri yok etmek için Aludirlere öncülük etmeye çalışmadı mı? İşte Esther'e garip gelen kısım burasıydı. Kahramanlıklarından gururla bahsettikleri insanların hiçbirinin asıl amacı iblisleri yok ederek insanların hüküm sürdüğü bir diyar yaratmak değil miydi?

Genç kız bakışlarını yolda tutarken konuşmaya başladı. "Yani bu savaş içerisinde ne insanların ne de iblislerin tarafındasınız... O halde üçüncü bir taraf olarak tam amacınız nedir? Elbette bizim gibilerin özgürlüğünü arzuladığınızı biliyorum fakat sadece bu kadar mı? İçimden bir his bana amaçlarınız hakkında bir şeyler sakladığını söylüyor... Sürekli olarak 'O'nun ne kadar kudretli olduğundan bahsedip duruyorsun fakat gölgelerde dolaşarak Aledesleri toplamak dışında yaptığınız bir şey yok gibi gözüküyor. Elbette tam olarak yaptıklarınıza hakim değilim fakat dışarıdan bir göz olarak benim gördüğüm şey bu. Esther normalde burada susmayı planlıyordu fakat merakına yenik düşerek devam etti. "Bizden tam olarak kaç tane var?" Esther konuşmasını bitirdiği esnada arkasına yaslanmış, göz ucuyla Azahil'e bakıyordu. Gözlerindeki merak parıltısı net bir şekilde kendisini belli etmesine rağmen suratında herhangi bir mimik yoktu.

[GM - Dimensio]

Azahil'in ardından bir kez daha konuşmaya başladığında, Azahil seni kendine has belirgin ettiği dikkatiyle dinliyor. Ancak sorduğun sorunun ardından başını sana çevirip gülümsemeye başlarken "Ha~~ Yeteri kadar Esth'im, yeteri kadar!" diyor. Fakat tam bu anda, Azahil'İn bakışlarının altında beliren parlaklık, aslında bu cevabın altında söylenenlerden fazlasının yattığına işaret ediyor. Azahil, bunu belli etmek ister gibi başının hafifçe sallayıp öne doğru çevirdiğinde ise, cümlenin altında yatan diğer anlamlardan hangisini veya hangilerini seçeceğini tamamen sana bırakmış gibi görünüyor.

Azahil'in bu cümlesinin altındakileri düşünmeye başlarken, sessizlik de birkaç saniye varlığını sürdürüyor. Bu sürenin sonunda ise Azahil "Ah~~ Sanırım tam anlatamadım Esth'im... Biz bu dünyanın dengesini oluşturuyoruz... Aslına bakarsan, her zıt kavram birbirini bünyesinde barındırır. Bu durum iyi ve kötü için de geçerlidir. Bilirsin, her kültürde iyi ve kötünün çatışması anlatılır. Kimi bunu bir felsefeye bağlar kimi ise dini temellere... Ancak istinasız olarak, iyi ve kötünün bu çatışması içerisinde, iyi ve kötü hep birbirine girift olmuştur. Ne derler bilirsin... Her iyiliğin içinde bir kötülük, her kötülüğün içinde ise bir iyilik vardır... Ya da başka bir deyişle, her hayırda bir şer, her şerde bir hayır vardır... Bunları uzatman ve hatta kendine özgü bir felsefe ve yetmezse bir din bile yaratabilirsin." diyor. Bu sözlerinden sonra bakışlarını kaçamak bir şekilde seninle buluşturan Azahil "Tüm bu anlatılarda, iyi veya kötü tektir... Ancak gerçek dünyada işler bu şekilde işlemez... Herkesin iyisi ve kötüsü kendi çıkarları veya içgüdüsü çerçevesinde şekillenir. Bu yüzden varlık, mutlak olandan uzaklaşıp kendisini mutlak kılmaya çabalar. İşte bu noktada biz, yani Aledesler devreye gireriz." diyor. Azahil sana sözlerini tartman için bir süre sessizliği ile eşlik ediyor. Bu esnada yan yan sana bakmayı da ihmal etmeyen Azahil, bir nevi kendi içinde bir neticeye ulaşıp ulaşmayacağını kontrol etmeye çalışıyor. Yarım dakika kadar süren sessizliğin ardından ise Azahil "Ah~~ Yani Esth'im, biz o mutlak olanın içindeki zıtlığı yaşatanlarız. Biz, mutlak olanız!" diyerek sözlerini sonlandırıyor

[Esther]

Azahil konuşmasını bitirdikten sonra Esther birkaç saniye boyunca gözlerini kapatarak düşündü, taşındı ve sonunda da konuşmaya karar vererek gözlerini tekrardan açtı. "Diğerlerine kıyasla mükemmelliğe daha yakın olduğumuzu düşünüyorum fakat mutlak olanın bizler olduğunu da düşünmüyorum. Dediğin gibi bu konular biraz felsefeye kaçıyor fakat bence mutlak olan varlık düşünmemeli, arzulamamalı ve ölmemeli zira onun bunlara ihtiyacı olmamalı. Hiçbir hatası da olmamalı..." Esther kısa bir ara verdikten sonra derin bir nefes vererek devam etti. "Mutlak olan ne benim gibi kibirli, ne de senin gibi tembel olmalı. Kelimenin tam anlamıyla mükemmel ve kusursuz olmalı. Yani bu açıdan bakıldığında bana biraz benziyor fakat aynı zamanda da benzemiyor. Sana ise kesinlikle benzemiyor." Esther sonunda kibirli kişiliğini kabullenmişti, zira Azahil ile karşılaştığı andan itibaren bunu kabullenmemek için kendisiyle büyük bir savaş veriyordu. Konuşmasının bu kısmında biraz huzursuzdu zira aslında hala kibirli olduğunu kabullenmek istemiyordu. Ona göre bu kibir değil, doğal olan şeydi. "Her ne kadar bunlar benim düşüncelerim olsa da çok derin bir konu, iyilik ve kötülük kavramı da aynı şekilde. Açıkçası iyi ve kötünün belirli kalıpları olduğunu düşünüyorum, en azından toplum nezdinde. Birisinin toplu katliam yapmasına izin vermek pekte iyi bir şey değildir diye düşünüyorum. Yine de umurumda değil tabii, eğer işime geliyorsa bende görmezden gelebilirim fakat günün sonunda da iyi bir insan olduğumu söyleyerek kendimi avutmam." Burada örnek verirken Mihr ve Urilirn üzerinden örnek vermeyi tercih etmişti. Karşısındakinin anlayıp anlamayacağını bilmiyordu fakat zaten amacı da bunu ölçmek değildi, sadece o anda aklına o gelmişti. "Kendimi bu konuda tartarsam nötr bir insan olduğumu söyleyebilirim. Ne insanlığın savunucusu, ne de cani bir katilim fakat duruma göre ikisi de olabilirim. Senin de benimle aynı düşüncede olduğunu düşünüyorum, zira ikisini de yapmak için fazla tembelsin."

Esther konuşmasını bitirdikten sonra konuşmanın çok daha farklı bir noktaya gittiğini fark etmişti fakat ciddi bir konuşma içerisinde de değillerdi, daha çok iki dostun arasında yaptığı boş bir muhabbet gibi ilerliyordu konuşma. Açıkçası Azahil ile konuşmaktan keyif alıyordu, zira kendisini daha da iyi tanımasına vesile oluyordu. Bütün bu düşünceleri kafasından geçirmek onun kendisini tanıması için yeterli değildi fakat bu düşüncelerin ağzından çıktığını gördükten sonra nasıl bir insan olduğuna dair daha da bilgi sahibi oluyordu.

[GM - Dimensio]

Sözlerin ağzından dökülmeye başladığı anda, Azahil bu konudaki düşünceleri pek de önemser gibi görünmese bile, söylediklerini dikkatli bir şekilde dinlediğini hissedebiliyorsun. Aranızda geçen diyalogların ilişki boyutunuzu olgunlaştırdığının ve hatta birbirine fikir dayatmadan çok içini dökme şekline bürünmüş bu sohbetin yakınlığınızı arttırdığının farkına varabiliyorsun. Azahil de tıpkı bu bilince sahip bir şekilde sözlerinin sonlanmasıyla bakışlarını sana çevirdiğinde “Ha~~ Tembel miyim? Ben öyle adlandırmazdım.” diyor. Hemen ardından bakışlarını yola çeviren Azahil “Ah~~ Ben sadece acelesi olmayan ve yaşamdan zevk almaya çalışan biriyim. Bunun tembellik olduğunu düşünmüyorum.” diyor. Fakat hemen ardından bakışlarını biraz kısarak ve yüzündeki gülümsemeyi arttırarak “Ah~~ Ya da tembelliğimi kendimce mutlaklaştırıyorum.” diyor. Gülümsemesi neredeyse bir kahkahaya dönüşeceği esnada ise Azahil “Ah~~ Ama şu çizdiğin mutlaklık tablosu… Bana pek de samimi gelmedi Esth’im… Mutlak olanın mükemmel ve kusursuz olması gerektiğini kim söyledi? Kim böyle bir şeye karar verdi? Mutlak dediğimiz, kusurlarıyla da var olabilir… Öyle ki, bu kusurların düzeltilmesi mümkün değildir… Mesela benim tembelliğim veya senin kibrin… Bunlar törpülenmesi veya değiştirilmesi mümkün olmayan unsurlarsa, mutlaklığa bir adım atmışsındır. Bu sebeple Esth’im, benim mutlaklığım mükemmel ve kusursuz olarak nitelendirilemez… Mutlaklık, her türlü kusuruna rağmen kaçınılmaz olandır.” diyor. Bu sözlerinden sonra, sanki kaçınılmaz olanın kendisi olduğunu belli edercesine tek gözünü kırpan Azahil, ardından tekrar bakışlarını yola çevirerek sessizliğe geçiyor.

Off Topic

Dilediğin vakitte seyahat kısmını hızlandırabiliriz, bilgi olarak vereyim dedim.

[Esther]

Azahil tembel olmadığını söylediği anda Esther'in suratına alaycı bir gülümseme yerleşti. Genç kızın gözlerinden ne düşündüğü gayet net bir şekilde okunabiliyordu, hatta içinden geçen kelimelerin tam olarak "Gerçekten mi?" olduğu dahi okunabiliyordu. Azahil ile aralarındaki samimi diyalog hoşuna gitmişti ve açıkçası normalden çok daha fazla duygusunu belirtir hale gelmişti. Normalde bir odundan daha soğuk bakışlara sahip olan genç kız, iblis diyarında yaşadıklarından sonra daha da insancıl olmaya başlamıştı. Normalden daha fazla duygu gösteriyor, normalden daha fazla konuşuyor, normalden daha fazla düşünüyordu.

Azahil konuşmasına devam ettikçe Esther'in suratındaki sırıtış yavaşça silindi ve tekrardan duygusuz suratı ortaya çıktı. Düşündüğü net bir şekilde belli olabiliyordu fakat suratında belirli bir duygu da bulunmuyordu. "Tembelliğini mutlaklaştırıyorsun demek..." Kendi kendine mırıldandığı bu sözcüklerden hemen sonra sakin bir sesle devam etti. "Bu konuya bakış açılarımız çok farklı olmasına rağmen senin düşüncelerini anlayabiliyorum. Tabii bu sana hak verdiğim anlamına da gelmiyor. Mutlak olan bir varlık varsa onun herhangi bir insancıl özelliği olmamalı, zira hiçbir insan o mertebeye yükselemez. Benim düşünceme göre mutlak olan olarak adlandırılan varlık, eğer varsa, her şeyi bilmeli, her şeye kudreti yetmeli fakat aynı zamanda ne düşünmeli ne de hissetmeli. Tamamıyla insanlıktan üstün bir varlık olmalı." Cümlelerini bitirmesiyle birlikte suratına kendini beğenmiş bir gülümseme yerleşmesi bir oldu. Kibirle kabarmış göğsünü göstermekten hiç çekinmeden konuşmasına devam etti. "Elbette böyle sıkıcı bir varlık olmaya niyetim yok, ben olduğum halimden oldukça memnunum."

Esther konuşmasını bitirdikten sonra arkasına yaslanarak yolu izlemeye başladı. Yollarının ne kadar kaldığına dair bir fikri yoktu fakat pek uzun bir yolları kalmadığını da hissedebiliyordu.

Off Topic

Hızlanabiliriz.

[GM - Dimensio]

Sözlerine karşılık olarak Azahil iki omzunu hafifçe silkerek “kim bilir” dercesine sana bakıyor ve yüzündeki gülümsemesini ufka çevirerek atları biraz olsun hızlandırmaya başlıyor. Sohbetiniz esnasında zamanın geçişi ikiniz açısından da tanımsız oluyor ve öğle vakitlerine gelmiş olduğunuz fark edebiliyorsun. Bununla birlikte, yolculuğunuzun devamını pek de enteresan bir şeye denk gelmeksizin ve mümkün olduğunca az konuşarak geçiriyorsunuz. Nitekim, havanın kararmaya başlamasıyla birlikte ilk kez bir yerleşim yerinin ışıkları sizi selamlıyor ve Azahil de yorulmuş ve mutlu bir şekilde at arabasını bu yöne doğru sürmeye başlıyor.

Karşılaştığınız yerleşim yerinin adını Azahil’in de bilmediğini söylemesiyle birlikte, bu yerin ikiniz için de yeni bir lokasyon olduğunu anlayabiliyorsun. Ancak bulunduğunuz noktadan bakıldığında fazla kalabalık olmayan bir yer olduğunu, yerleşkeden gelen ışıklardan anlayabiliyorsun. Nitekim, giderek yerleşkeye yaklaştığınızda, bu yerleşkenin daha çok hanlar ve restoranlar ile bezendiğini, bu haliyle de yolculuk edenlere bir durak noktası olduğunu fark edebiliyorsun. Yerleşkeye yaklaşmanızla birlikte nüfusun da arttığını, ancak at arabalarının da aynı şekilde fazlalaştığını görebiliyorsun. Yerleşke içerisinde yaşamaya uygun binalar olsa bile, bu binaların burada yaşayanlar tarafından kullanıldığı hususu da aklının bir köşesine yerleşiyor. Yerleşke içinde biraz ilerlemeye başladığınız sırada ise, her bir işletmeden çıkan erkek veya kadının sizi içeriye davet etmesi, bu yerleşke için para kaynağından başka bir şey olmadığınızı sana gösteriyor.

Yerleşke içinde yavaş bir şekilde ilerlemeye devam ettiğiniz sırada, kulağınıza dolmaya başlayan müzik sesleri de Azahil’in dikkatini çekiyor ve Azahil usulca sana dönerken “Nasıl bir yer istersin? Sessiz sakin? Ben eğlenebileceğim bir yer isterim… Tabi bir de rahat olsun! Büyük bir yatak ve banyo! Ne dersin? Müzik sesini takip edelim mi?” diyor. Azahil isteğini açık bir şekilde dile getirmiş olsa bile, yine de en son tercihi sana bırakacağını anlayabiliyorsun. Yerleşkede kafandan geçtiği şekilde bir yerler bulabileceğini de düşünerek, nasıl bir yerde geceyi geçirmek istediğine karar vermek için düşünmeye başlıyorsun.

[Esther]

Gece vakitlerine doğru ulaştıkları köy ve kasaba karışımı olan yere dair ikilinin de herhangi bir bilgisi bulunmuyordu. Açıkçası bu duruma biraz şaşırmıştı, zira Azahil'in Viernoit'ten sınıra giderken burayla karşılaşmış olması gerektiğini düşünüyordu. Elbette içerisinde bulundukları yerleşke pek büyük bir yer sayılmazdı fakat gözden kaçırılabilecek kadar ufak da değildi. Her ne kadar bu durum kendisinde biraz şüphe uyandırmış olsa da şimdilik üzerinde fazla durmamaya karar verdi.

Azahil kendisine kalacak yer hakkında tercihlerini söyledikten sonra Esther başını sallamakla yetindi. "Kalabileceğimiz en lüks yerde kalalım." diye kendi yorumunu da ekledi. Esther'in para açısından herhangi bir problemi yoktu, daha doğrusu Aludirlerden kazandığı parayı harcayacak bir yeri yoktu. Oldukça uzun ve rahatsız bir yolculuk süreci geçirdiğinden hiç bahsetmiyorum bile. Şu an onun için en önemli olan şey güzel bir banyo yapıp rahat bir yatakta uyumak.

[GM - Dimensio]

Azahil verdiğin karardan son derece memnun bir şekilde, belki de yol boyunca olmadığı kadar, mutlu bir şekilde sana gülümsüyor ve atları kontrol eden ipleri bu kez büyük bir heyecanla sallıyor. Etrafına bakındığında, birbirine benzer birkaç mekanı geçerek insanların daha yoğun olduğu yerlere sapmaya başlıyorsunuz. Bu esnada müzik seslerinin giderek artıyor olması, Azahil’in en son önerdiği şeye doğru yol aldığınızı da gösteriyor. Bununla birlikte, yol kenarlarında kış vakti olmasına rağmen etlerini göstermeye meyilli kadınlarla yüzleşmek, senin için biraz garip oluyor. Birkaçından aldığın öpücük ve birkaçından da aldığın göz kırpmasıyla beraber, yerleşkeye göre kalabalık diyebileceğin ve tamamen ışıklarla donatılmış dört katlı, taş bir yapının önüne geldiğinizde Azahil at arabasını durduruyor. At arabasının durmasıyla birlikte ise, önünde durduğunu yapının içinden çıkan hafif kambur bir adam doğrudan atların iplerini tutarak sizlere “Hoşgeldiniz Efendim!” diyor. Azahil adamı şöyle bir süzmesinin ardından yavaşça at arabasından inerken “Ah~~ Tek bir cıvatasına zarar gelirse sana cehennemi yaşatırım, bilmiş ol!” diyor. Kambur adam ise sahip olduğu tüm gerçekçi olmayan ezikliği ile “Hiç merak etmeyin Beyim!” diyerek at arabasını uygun bir alana çekmek için hareketlenmeye başlıyor.

Azahil ile birlikte at arabasından inip yapının giriş kısmına geldiğinizde, karşınızda iki kişinin rahatça geçebileceği ve yüksek bir kapı sizi karşılıyor. Binaya nazaran daha yeni görünümü olan bu kapının yeni takıldığını ve oldukça sağlam göründüğünü daha ilk bakışında anlayabiliyorsun. Kapıdan geçerken müzik sesleri de giderek artmaya başlıyor ve iki kişinin yan yana yürüyebileceği bir koridorun hemen karşısında bir başka kapı daha bulunuyor. Birkaç adım sonunda bu kapıya ulaştığınızda ise, kapının hemen kenarındaki bir boşluğa sinmiş kısa boylu bir adam hızlı ayağa kalkıyor ve kapıyı sizin için açıyor. Kapının açılmasıyla birlikte, müzik sesi tüm saflığı ile kulaklarına dolmaya başlarken, içerden gelen eğlence seslerini de duyabiliyorsun.

Azahil hemen kapıdan geçip kendini bir an önce ortama bırakmak isterken, adımlarınla onu takip ediyor ve kapının arkanızdan kapanmasıyla birlikte kendini tamamen bu eğlence ortamının girişinde buluyorsun. Tam karşınızda duran büyük bir sahne ve sahnede bulunan çalgıcılarla birlikte, 3 kadın oldukça açık kıyafetlerle dans ederken, bir başka açık giyimli kadın da şarkısını söylüyor. İçerideki uğultu, duyduğun şarkının sözlerini bile anlamanı zorlaştırsa bile, kadının sesinden çok görünümünün ilgi çekmesinden dolayı, şarkının sözlerine takılmadan etrafını incelemeye başlıyorsun. Bu esnada, yanınıza gelen temiz giyimli genç bir erkek Azahil’e bir şeyler söyleyip mekanın içerisinde herhangi bir düzene bağlı kalınmaksızın dizilmiş masaları işaret ediyor. Aynı anda sen de etraftaki insanlara baktığında, çoğunluğu erkek olan bu mekanda kaç kişinin şu an sarhoş olmadığını sorguluyorsun. Masaların her birinde bir kadın bulunsa bile, bu kadınların tamamı masadakilerin arkadaşı, eşi veya sevgilisi gibi görünüyor. Ancak buna rağmen masalardan birden fazla erkek bulunması, bu mekanın baş başa zaman geçirilecek bir yer olmadığını da sana anlatıyor. Fakat bu mekan için en hoşuna giden özelliğin, ne kadar kalabalık olursa olsun insanların birbirlerine ilişmemesi oluyor. Yine de, masalarda toplu insanlar olmasına rağmen senin sadece Azahil ile olmanın burada dikkat çeken bir detay olabileceğini düşünmeden edemiyorsun.

Etrafı incelediğin bu süre zarfında, Azahil de yanına gelen genç ile konuşmasını bitiriyor ve birlikte sahneye yakın bir masaya doğru ilerlemeye başlıyorsunuz. Sahnenin önünde ve ikinci sırada diyebileceğiniz bir masaya geldiğinizde, Azahil ile konuşan genç hemen seni sandalyene oturtmak için hareketleniyor. Masada bulunan sandalyeye oturduğunda ise, beklemediğin bir şekilde sandalyenin rahat olması garibine gidiyor. Malum bölgende onca saattir at arabasında olmanın getirdiği bir düzleşme olmasından dolayı sıradan bir sandalyenin bile rahat geleceğini düşünsen bile, oturduğun sandalye bambaşka bir rahatlık sunuyor sana. Azahil ise, sahneyi görebileceği bir açıyla masaya oturmasının ardından, masayı gösterip eliyle bir halka çizmesiyle birlikte, odağını tamamen sahnedeki kadınlara veriyor. Birkaç dakika sonra ise, iki genç masanıza gelerek etinden çorbasına, salatasından mezesine, tatlısından aperatifine birçok yiyeceği masanıza dizmeye başlıyor. Bunun yanında gençler taşıdıkları sürahilerden bir tanesini Azahil’in, diğerini de senin yanına bıraktıktan sonra masadan birkaç adım uzaklaşıyorlar. Azahil şöyle bir masayı süzmesinin ardından başını hafifçe sallayıp tek gözünü kırpmasından sonra ise gençler masanın yanından ayrılıyor.

Azahil, tüm iştahını toplamak ister gibi masadaki yiyeceklere bir kez daha bakmasından sonra yanına konan sürahiden bordo renkli içeceğini bardağına doldururken, sana da gülümseyerek bakıp “Ah~~ Yumul hadi!” diyor.

[Esther]

Yol boyunca karşılaştığı kadınların kendine gönderdiği öpücükler karşısında biraz şaşkına dönmüş olmasına rağmen duruma adapte olması pek uzun sürmedi. Bu kış ayında neden böyle açık bir elbise tercih ettiklerine veya kendisine neden öpücük yolladıklarına dair herhangi bir fikri olmasa da onları gözlemlemek dışında bir şey yapmadı. Azahil'e sorabileceğinin bilincindeydi fakat kendisinin keşfetmesinin daha eğlenceli olacağını düşündü. Elbette bunu yapacak zamanı olmadığının farkındaydı fakat gözlemlerine daha sonra devam ettiği takdirde bir çıkarımda bulunabileceğini fark edecek kadar gözlemlemeyi başarmıştı.

At arabasını yerleşkede bulunan en kalabalık binanın önüne getirdikten sonra ikili aşağıya indi. Azahil at arabasını kendisinden teslim alan adamı tehdit ettikten sonra ikili içeriye girdi. Kapının açılmasıyla birlikte müzik sesi ve içerideki insanların çıkardığı neşeli sesler kulaklarını çınlatmaya başladı. Garip bir şekilde sesten rahatsız olmuyordu. Belki de bunun sebebi içerideki insanların eğleniyor olmasıydı. Elbette bu eğlence anlayışı kendisinin pek tercih ettiği bir şey değildi fakat sıradan insanlar için 'normal' olan bu eğlence anlayışını görmek hoşuna gitmişti.

İkili en öndeki masalardan birine geçtikten sonra Azahil yemek siparişi verdi. Masa tamamıyla yiyeceklerle doldurulduktan sonra ne kadar acıktığının farkına varmıştı. Bu zamana kadar nasıl açlık hissetmediğini de düşünmeden edemedi. Acaba iblisiyle birlikte olduktan sonra insancıl ihtiyaçları azalmış mıydı?

Azahil'in doldurduğu bardaktan bordo renkli içeceğini yudumlarken bir yandan da önündeki yemekleri yemeye başladı. Gözü yemekten başka bir şeyi görmüyordu demek yanlış olurdu zira genç kızın gözleri sürekli olarak etrafındaki insanları, özellikle müzik söyleyen kadını incelemekle meşguldü.

[GM - Dimensio]

Azahil ile birlikte, birkaç yüzyıldır açmış gibi masadakileri yemeye başlıyor ve bu esnada neredeyse nefes bile almıyorsunuz. Sana nazaran Azahil’in daha haşin bir şekilde yemek yiyor olması, en azından iştah konusunda senin önünde olduğunu gösteriyor. Bunun yanında, bordo renkli içecek başta ağzında ekşi bir tat bıraksa bile, ilerleyen yudumların daha keyifli hale geldiğini hissediyorsun. Bu şekilde, yaklaşık yarım saat süren bir ziyafetin ardından, Azahil’in şişen göbeğine hafif belirginleşen göbeğinle eşlik ediyorsun. Azahil, yemekten aldığı keyifle birlikte içeceğini daha da keyifli yudumluyor ve bir yandan da ortamdaki müziğe eşlik ediyor. Yaklaşık 1 saat süren bu keyifli anlardan sonra ise Azahil “Ah~~ Ben kaçar! Burada durmaya devam edeceksen sana hangi odada kalacağımızı garsonlar söyler.” diyor. Bu sözlerinden sonra Azahil bardağından koca bir yudum daha alıyor ve ardından masadan kalkarak ilerlemeye başlıyor.

Off Topic

Ortamdaki insanlarla etkileşime girebilme ihtimalinden dolayı turun ilerleyişini sana bırakıyorum. Herhangi biriyle konuşmamayı tercih etmen halinde, ertesi güne geçip tekrar yola çıktığınız şeklinde bir RP yazabilirsin.