Göklerden Düşen (Esther)

[Esther]

Öğleden sonra yazıyorum.

[Esther]

Azahil ile konuşmasını bitirdikten sonra etrafta biraz gezinerek 'rahat' ve 'temiz' olduğunu düşündüğü bir köşeye kıvrılarak uyumaya başladı... Genç kızın aklında çok farklı düşünceler mevcut olmasına rağmen asıl odak noktası Theo olmuştu. Açıkçası Urilirn pek umurunda değildi fakat Theo'nun başına bir şey gelmediğini umut ediyordu. Esther'in dikkatini kendinden ve sıradan insanlardan oldukça farklı kişiler çekiyordu. Theo'nun sürekli olarak sebepsiz yere yalan söylemesi, Azahil'in kendisine benzer fakat bir o kadar da farklı düşünceleri ilgisini çekmeyi başarmıştı, ki normal şartlar altında insanlara pek bir ilgisi bulunmamasına rağmen. Elbette yolculuğu esnasında bir çok garip karakterli insanla karşılaşmıştı lakin Urilirn, Uphin ve Gyugnal gibi eşsiz şahsiyetler ilgisini çekmeyi başaramamıştı. Ona göre bu insanlar oldukça 'sıradandı'. Uphin bilimiyle kafayı kırmış biraz uçuk bir insan, Urilirn hayatını davasına adamış felsefik bir adam, Gyugnal ise... Gyugnal onun için sadece 'garip' bir adamdı. Belki onunla iletişime geçebilseydi ona karşı da bir ilgi duyabilirdi fakat ne yazık ki bu mümkün olmamıştı... Esther bu şahısların kendisine bir şey katamayacağını düşünüyordu, hatta bundan emindi. Kendisi gibi sığ ve eşsiz olmayan bir insan, onların eşsizlikleri arasında kesinlikle kendisine bir yer edinemezdi. Edinmek de istemezdi, zira o olduğu kişiden bir hayli memnundu.

Yatakta biraz çırpındıktan sonra sonunda uykuya dalmayı başardı. Rüyasında iblis diyarında yaşadıkları bir kez daha gözlerinin önünden geçti fakat bu sefer kendisini üçüncü bir şahsın gözünden görüyordu. Suratındaki ukala gülümsemeyi gördüğünde ilk defa utanma duygusunu da tattı. Gyugnal'ın gitmesine izin vermesinin aptalca bir hareket olduğunu da geç de olsa anlamış oldu. Açıkçası Esther, güçle kibirlenmiş haline tekrardan bürünmek istemiyordu. O an dahi bunu arzu etmemişti fakat hissettiği duygular böyle davranmasına vesile olmuştu. Uyumadan önce Azahil ile yaptığı konuşma da da bayağı bir kibirlenmişti fakat orada söylediklerinden veya davranışlarından ötürü herhangi bir utanç duymuyordu. Bunun tek sebebi söylediklerinin ve yaptıklarının doğru olduğunu düşünmesiydi.

Uzun bir uykunun ardından gözlerini açtı. Yattığı yerin pek rahat olduğu söylenemezdi açıkçası, dolayısıyla uyandığında tutulmuş vücudunu gevşetmek için biraz esnemek zorunda kalmıştı. Yine de bir gün önce ormanın içerisinde yattığından çok daha rahat bir yerde uyuyabildiği için memnundu.

Uyandıktan sonra ilk yapacağı iş Azahil'in durumunu kontrol etmek olacaktı. Eğer çoktan uyanmış ise onunla birlikte yola çıkmak için gerekli hazırlıkları yapacak, aksi takdirde ise kapının önüne çıkarak biraz güneşin tadını çıkartacaktı.

Off Topic

Yolculuk RP'si yapabiliriz.

[GM - Dimensio]

Yattığın yerden kalkıp gözlerini araladığında, dağınık odanın içine dolan ışıkların altında dolanan toz taneleri seni ilk selamlayanlar oluyor. Bir hayli fazla denilebilecek bu toz taneleri gözünün önünde uçuşup dururken, gece boyu bu havayı soluduğunu bilmek seni bir anlığına endişeye sürüklüyor. Ancak bundan daha beter ortamlarda uyukladığın anlar aklına geldiğinde, ciğerlerine dolmuş tozlu havanın en fazla bir miktar öksürük yaratacağını ve bundan öteye gidemeyeceğini düşünüyorsun. Yerinden doğrulup Azahil'i yattığı yerde arayan gözlerin, onun yattığı yerdeki boşluktan başka bir şey görmüyor. Buraya geldiğinde bile bir miktar içmiş olan ve konuşmanız sırasında da içkiyi neredeyse elinden düşürmemiş olan Azahil'in senden daha fazla uyuması gerektiğini düşünsen bile, gördüğün manzara onun çoktan kalkmış ve yerine koca bir boşluk bırakmış olduğu oluyor. Bu yüzden yerinden kalkıp kapıya doğru adımlamayı düşündüğün sırada, hemen yanı başında bulunan bir sandalyenin üzerinde bulunan beyaz, geniş ve derin bir kap dikkatini çekiyor. Gece yatarken burada olmadığı bildiğin kaba baktığından ise, kabın içinde temiz su olduğunu ve kabın altında da katlanmış bir bez parçası olduğunu görüyorsun. Kısacık bir duş için bile yeterli olmasa bile, en azından elini, yüzünü ve hatta vücudunun bir kısmını bile temizlemene yetecek bu suyu bulmak, nedensizce seni mutlu ediyor ve bunun çoktan hazırlanmış olması da Azahil'in yolculuk için gereken hazırlıkları yapmaya başladığını sana gösteriyor.

Kabın altındaki bezi suyla defalarca kez buluşturup kendini mümkün olduğunca temizlemenin ardından, bulunduğu yere giriş yaptığın kapıya doğru yöneliyorsun. Buraya girerken kapının menteşelerinden ayrılarak düştüğünü anımsıyor olmana rağmen, şimdi kapının dik bir şekilde konulmuş olması, Azahil'in en azından uykunun bölünmemesi için bir çaba sarf etmiş olduğunu da sana gösteriyor. Zira kapıyı yerinden kaydırmanın ardından kulaklarına dolmaya başlayan hararetli insan konuşmaları, kapının açık kalmış olması halinde seni çok daha erken uyandırabilecek nitelikte görünüyor.

Kapıdan çıkıp kendini bulunduğun yerleşkenin sokaklarına attığında, buraya ilk geldiğin zamana göre daha kalabalık ve hararetli bir ortamın oluşmuş olduğunu görüyorsun. İnsanların konuşmalarını anlamasan bile, neredeye duyduğun her bir sesten bir hareketlilik olduğunu fark edebiliyorsun. Kapının önünde bekleyip, kendini bu seslere ve seslerin içindeki kelimelere odakladığında, kapının önünden geçip giden birkaç insanın sana garip garip baktığını, ancak bir şey söylemeden geçip gittiklerini görüyorsun. Tüm bu hareketlilik içerisinde ekstra bir telaş veya sıkıntıya dair hiçbir izlenimin olmaması ise, burada yaşayan insanların günlük hayatlarının böyle bir düzen içinde ilerlediğini sana gösteriyor. Birkaç dakika boyunca bu şekilde önünden geçip giden insanları gözlemlemeyi sürdürüyorsun. Onların attıkları her bir adımdan bile kendince bir şeyler çıkarmayı amaçlıyorsun. Bu anlarda ise, hemen binanın köşesinde beliren Azahil'i fark edince, bakışlarını tamamen ona doğru çeviriyorsun. Azahil'in yüzüne yerleşmiş dingin ve umursamaz gülümsemesi doğrudan dikkatini çekerken, özellikle seni şaşırtan husus Azahil'in temiz saçları ve üzerindeki kıyafetlerin de temizlenmiş olması oluyor. Göz göze geldiğiniz anda Azahil sana eliyle gelmeni söyleyen bir hareket yapıyor ve sen de fazla vakit kaybetmek istemeyerek buna uyuyorsun.

Azahil'in yanına geldiğinde, dikkatini doğrudan çeken bir başka şey Azahil'den gelen hoş koku oluyor. Sadece temizlenmekle kalmadığı, üstüne güzel kokmak için de çaba sarf ettiği belli olan Azahil sanki gözlerinin içine bakarak kafandaki bu şaşkınlığı okumuş gibi "Ah~~ Öyle bakmaz mısın lütfen Esth'im? Tüm yol boyunca sana eziyet çektirmemi mi isterdin?" diyor gülümseyerek. Bu sözlerinden sonra hafifçe üstünü başını düzeltip sahte caka satan bir bakış atmasının ardından Azahil "Ah~~ Gel benimle, hemen hemen her şey hazır sayılır." diyor. Azahil'in bu sözleriyle birlikte, uyuduğun binanın diğer cephesine doğru hareketleniyor ve burada, daha büyük bir sokağın ve hareketliliğin olduğunu görüyorsun. Ancak binanın bu tarafına geldiğinde, bakışların hemen önünde duran bir at ve arkasındaki pek de iyi kondisyonda sayılmayacak olan at arabasına dönüyor. At arabasının arkasında yükseklik beline kadar gelebilecek birkaç ahşap kutu olduğunu ve dün gördüğün bazı kişilerin bu kutuların üzerini yeşil bir branda ile örttüğünü görüyorsun. Azahil at arabasına şöyle bir bakmasının ardından "Ah~~ Yiyecek ve içecek konusunda sıkıntı yaşamamak için gerekli hazırlıkları yaptım. Ancak elbette yol üstünde canımız bir şeyler çekerse gidip yeriz! Bir yere varacağız diye acele etmeye veya isteklerimizden vazgeçmeye gerek yok, öyle değil mi?" diyor. Bu sözlerinden sonra bakışlarını sana doğru çeviren Azahil "Yolumuz iki gün kadar sürecek. Gece kalmak için yol üstündeki hanları kullanacağız. Tabi dediğim gibi, ilgini çeken ekstra bir durum olursa da duraklamamız mümkün." diyor. Sanki dünyadaki tüm gizemlere dair şifreyi vermiş gibi gururlu bir şekilde gülümsemesinin ardından Azahil bir an önce yola çıkmayı ister gibi adımını attığı anda, bir anda dünyadaki en büyük bilinmezliğe düşmüş gibi boş gözlerle kafasını sana çeviriyor ve ardından "Ah~~ Bir de evlendik bilgin olsun. Ben Valeri'nden gelen tüccar Bardas Cantacuzene ve sen de benim ikinci karım Minicea Psella. Ölen ilk karımı daha çok seviyorum ve o öldükten iki yıl sonra evlendik. İşlerimizden dolayı çocuk yapmaya fırsat bulamadık ama Viernoit'ya vardığımız çocuk yapmak için çalışmalara başlayacağız." diyor. Her şeyin olağan olduğu bu senaryoyu sana sunmasının ardından bir adım daha atsa bile, Azahil yerinden kıpırdamayıp bir kez daha sana dönüyor ve "Ah~~ Son olarak, biraz işveli bir tipsin ve senin bu işvelerine vurulmuş haldeyim bilgin olsun." diyor.

Azahil tüm açıklamalarından sonra at arabasına doğru adımlamaya başlıyor ve ellerini birkaç kez vurmasının ardından anlamadığın yerel dilde bi şeyler söylemeye başlıyor. Azahil'in konuşmasıyla birlikte, at arabasını hazırlayan kişiler son hazırlıklarını da tamamlıyor ve içlerinden bir tanesi at arabasının arkasına oldukça rahat görünen birkaç minderi de yerleştirerek tüm hazırlıkları tamamlamış oluyor. Azahil at arabasının etrafında dolanarak kontrolünü yapmasının ardından sana doğru bakıyor ve "Ah~~ Arkadaki minderler rahattır, oraya da geçebilirsin." diyor. Bu sözlerinden sonra kendisi atın iplerini kavrayarak at arabasının ön tarafına oturuyor ve yolculuğunuza başlamak için hazır olduğunuzu sana işaret ediyor.

Off Topic

Bayram önü iş yoğunluğu ve bayram tatili derken biraz geciktim, kusura bakmayınız efenim.

[Esther]

Gece yazıyorum.

[Esther]

İş + vizelerden ötürü yazamadım, bu gece kesin yazıyorum.

[Esther]

Pazartesi 2 tane vizem olduğundan yazamadım, kusuruma bakmayın. Ondan sonra perşembeye kadar boşum o yüzden yarın döndükten sonra yazmayı planlıyorum.

[Esther]

Pencereden içeriyi aydınlatan ışık, kıvrıldığı köşede mutlu mesut uyuyan genç kızı rahatsız etmeye başlamıştı bile. Işıktan korunmak için sağ kolunu kaldırarak gözlerini kapatmıştı fakat bu esnada kazara aldığı derin nefesle birlikte ciğerleri tozla dolmuş ve öksürerek uzandığı yerden doğrulmak zorunda kalmıştı. Birkaç saniye boyunca aralıksız öksürdükten sonra kendine gelmeyi başarmış ve yavaşça ayağa kalkmıştı. Düzgün bir zeminde uyumadığından ötürü vücudundaki bütün kaslar tutulmuştu. Ayağa kalktıktan sonra kendisine gelmesi için yaklaşık bir dakika kadar esneme hareketleri yapması gerekmişti.

Kendisine geldikten sonra ilk yaptığı şey Azahil'e bakınmak olmuştu fakat onu yerinde bulamamıştı, onun yerine Azahil tarafından bırakılmış bir kap temiz su ve bezle karşılaşmıştı. Genç kız geçirdiği zorlu yolculuktan sonra bir derede yıkanmayı tercih ederdi fakat bu da hiç yoktan iyidir diye düşünerek vücudunu silmeye başladı.

Temizlik işi bittikten sonra kapıdan çıkarak dışarıya adımını attı. Düne kıyasla etrafta daha fazla insan olmasına rağmen genç kız pek şaşırmamıştı açıkçası. Yine de dün neden böyle bir kalabalıkla karşılaşmadığı konusunda da kafasında soru işaretleri oluşmamış değildi.

Genç kız kısa bir süreliğine karşısındaki insanları gözlemlemeye devam etti. Ne dediklerini anlamıyor olsa da bakıştığı insanların gözlerinde kendisine karşı bir art niyet görmüyordu. Eeh~~ bunda pek başarılı da sayılmazdı gerçi.

Azahil'in gelişiyle birlikte insanları gözlemleme işlemi de sona erdi. Genç adam, Esther'in yanına geldiğinde etrafa yayılan hoş koku oldukça şaşırmasına vesile olmuştu. Azahil hemencecik durumu anlamış ve Esther'e gülümseyerek kendisini açıklamıştı. Genç kız sessizliğini korumasına rağmen hala şaşkın olduğu yüzünden net bir şekilde anlaşılabiliyordu.

İkili at arabasının yanına geçtikten sonra Azahil senaryoyu açıklamaya başladı. Esther hemen hemen her şeyi dinledikten sonra at arabasına bindi. Canı sıkkın bir şekilde konuşmaya başladı. "Bütün bunlar için iyi uğraşmışsın fakat bir sorunumuz var, ben yalan söylemiyorum. İstersen yanında sessiz sakin durabilirim fakat istediğin gibi davranamayacağım." Esther gereksiz konuşmalardan pek hoşlanan bir tip değildi fakat Azahil'le olduğu süre boyunca çenesi eskisine nazaran daha da açılmıştı. Yine de yalan söylememe prensibinde bir değişiklik bulunmuyordu. Azahil bunu istese dahi herhangi bir şekilde yalan söyleyecek değildi. Tabii iyiliğin savunucusu falan da değildi, dolayısıyla yanında Azahil'in bir şeyler sallaması konusunda da bir problemi bulunmuyordu. Onun için önemli olan şey kelimelerin kendi ağzından çıkmıyor oluşuydu.

[GM - Dimensio]

Azahil’e söylediğin sözlerin ardından, Azahil hafif bir tebessümle sana bakıyor ve ardından omuzlarını silkerek istediğin yere istediğin şekilde oturabileceğini bu tek hareketiyle anlatmış oluyor. Bu hareketle birlikte yerin Azahil’in yanı olurken, Azahil de bir miktar sağa kayarak sana yer açıyor. Bu haliyle Azahil sağ tarata, sen ise sol tarafta olacak şekilde ve biraz da sıkışarak yerinizi alıyorsunuz. Azahil birkaç saniye yüzüne bakıp bir şeyler söyleyecek gibi dursa bile, bundan vazgeçerek atın iplerini sallıyor ve bu komutla birlikte at da aheste adımlarını atmaya başlıyor.

Yolculuğunuza başlamanızla birlikte, Azahil bakışlarını önünde tutuyor. Bu aşamada çevresel faktörlere pek dikkat eder gibi bir görüntü çizmiyor ve aynı şekilde sana olan herhangi bir bakışı da bulunmuyor. Bununla birlikte Azahil atı pek de yormayacak şekilde ve bir ata göre yavaş sayılabilecek adımlarla yönlendiriyor. Hatta Azahil’in arada ipleri sallamasını, tamamen bir görsellikten ibaret bulduğun bile oluyor. Yerleşkeyi biraz arkanızda bırakmanıza rağmen, Azahil’in ağzından tek bir kelime bile çıkmaması, bir an için bunun bilinçli bir hareket mi olup olmadığını sana sorgulatıyor. Nitekim bakışlarını her Azahil’e çevirdiğinde, onun sabit bir noktada takılı gibi görünmesi ve sanki yan yana olmanıza rağmen varlığının bile farkında olmayan bir halde olması, yolculuğun bu haliyle seyrinin ne denli eğlenceli geçeceğini de gösteriyor.

[Esther]

Bilincini kazandığı andan itibaren istemsizce bastırdığı narsistik kişiliği, iblisin kudretini elde etmesiyle birlikte yavaşça gün yüzüne çıkmaya başlamıştı. Azahil ile yaşadığı tartışma esnasında da doruk noktasına ulaşmıştı. İçindeki narsistik kişiliğe karşı tam olarak kendisini kaybetmişti fakat bunun farkında dahi olmamıştı. Yaptıkları tartışma da bu sebepten ötürü pek medeni olamamıştı. İkisi de sadece inandığı doğruları sayıklayarak karşısındakinin düşüncelerine önem vermemişti. Esther, Azahil'e olan ilgisinin büyük bir kısmını dün yaptığı konuşmayla birlikte kaybetmişti. Planını kabul etmemesinin sebeplerinden birisi de buydu açıkçası. Elbette ana etken yalan söylemek istemiyor oluşuydu fakat Esther neden yalan söylemek istemiyor ki? Dürüstlüğe önem verdiği için mi? Yoksa yalan söylemeyi beceremeyeceği için mi? Cevap ikisi de değil. Esther, diğer insanları yalan söyleyecek kadar dahi önemsemiyor. Onlardan korkmamasının sebebi de aslında bu, onları önemsemiyor. Uphin gibi deli bir bilim adamı, Gyugnal gibi olağanüstü bir Aludir veya Urilirn gibi insanlığın sınırlarını aşmış bir Aledes. Bu kadar değişik ve korkutucu kişilerle karşılaşmasına rağmen kılının dahi kıpırdamasının yegane sebebi onları kendinden düşük görüyor oluşuydu. Elbette Gyugnal ve Urilirn ile aynı güç seviyesinde olmadığının farkındaydı fakat bunun uzun süre devam edeceğini düşünmüyordu. Bu sebepten ötürü Gyugnal'ın gitmesine izin vermişti. Her ne kadar sonu hüsranla bitmiş olsa da yaptığından pişman değildi, hatta bir kez daha olsa tekrardan aynı şeyi yapardı. Mantıklı mıydı? Kesinlikle değildi. İşte Esther'in kendisiyle çeliştiği nokta tam olarak bu. Normal şartlar altında mantıklı bir insan olan Esther bile karşılaştığı durumlar karşısında mantığı yerine kalbinin sesini dinlemeyi tercih etmişti. Bu, onu en nefret ettiği insanlar kategorisine sokmaz mıydı? Her seferine kendisini bilgisizliği için suçlamış ve bu seçimleri zorla yaptığına dair kandırmış olmasına rağmen gerçekten de böyle miydi? Elbette bir şekilde kendisini kandırması gerekiyordu. Sürekli olarak içgüdülerine göre hareket ederse onun başıboş iblislerden ne farkı kalırdı ki? Bunları düşünmek için bir türlü fırsatını yakalayamamıştı fakat uzun zamandır ilk kez bu kadar rahat bir yolculuk yapma imkanı bulmuştu. Tek gayesi bir yerden bir yere gitmek için olan bir yolculuk. Ne birisini arıyor, ne de birilerini avlıyordu, sadece ilerliyordu. Yanında çoktan ilgisinin büyük bir kısmını kaybettiği bir adam da vardı üstelik. Bu sebeple uzaklara dalarak düşünmeye başladı. Başından geçenleri, yaptığı hareketleri ve altlarında yatan anlamları teker teker analiz etmeye çalıştı. Her ne kadar narsistik kişiliği ona bir nebze engel olmuş olsa da yaptığı hareketleri mantıklı ve mantıksız olarak ayırmayı başardı. Ona göre Gyugnal'ı bırakmak mantıklı bir hamleydi, zira ona aralarındaki farkı göstermesi gerekiyordu. Öte yandan Uphin'e her şeyi anlatmak mantıksız bir hamleydi, her ne kadar o zamanlar Aludirlerden ayrılmak gibi bir gayesi bulunmasa da her ihtimali hesap ederek konuşması gerekiyordu.

Zaman hesabı yapmayı bıraktığı anlarda düşünme sürecini de tamamlamıştı. Ne kadar süredir bu halde olduğunu bilmiyordu fakat kaslarının sertliğinden uzun bir süre olduğunu anlaması pek zor olmamıştı. Oturduğu yerde yavaşça gerinerek vücudunun hamlığını üzerinden atmaya çalışmıştı. Rahat olduğunu düşündüğü bir şekilde oturduktan sonra bakışlarını yoldan ayırmada konuşmaya başladı. "Söylesene Azahil, gideceğimiz yerde beni ne bekliyor?" Genç kız gitmeden önce olabildiğince bilgi alması gerektiğini biliyordu, bunun için de yanında kullanabileceği birisi bulunuyordu. Her ne kadar bunca zamandır içinde bulundukları sessizliği sevse dahi bir şeyler öğrenmesi gerekiyordu.

[GM - Dimensio]

Oturduğun yerde daldığın düşünceler ve kendini teraziye koyduğun anlar, yavaşça gerinmenle noktalanıyor. Ancak bu hareketin, bir başka hareketsiz kişi olan Azahil’in de uyanmasına neden oluyor ve gerinmenle birlikte Azahil de bakışlarını anlık olarak bile olsa sana çeviriyor. Esasında, bu yola çıkmanızın ardından göz göze geldiğiniz ilk an oluyor ve bu anlık göz göze gelişin ardından ikiniz de önceki gibi yoldaki tek bir noktaya dalıyorsunuz. Bu esnada Azahil halen daha sessizliğini korumaya niyetli görünse de, ağzından çıkan soruyla birlikte Azahil derin bir nefes veriyor. Yüzüne yerleşen bir gülümsemeyle bakışlarını sana çeviren Azahil “Ha~~ Bir an için sonsuza kadar konuşmayacağını düşünmeye başlamıştım. Bildiğin içim uyumuştu!” diyor. Pek gerçekçi durmayan ancak büyük bir esnemeyle sanki kendini uyandırdığını belli etmek isteyen Azahil elindeki ipleri bir kez daha tamamen görsellikten ibaret bir şekilde sallamasının ardından ise “Ah~~ Seni bekleyen şey, bundan sonraki hayatının ne şekilde olacağına karar vermek olacak. En azından ben ilk gittiğimden böyle düşünmüştüm.” diyor. Bu sözlerinden sonra bakışlarını ara ara sana çevirip konuşmasını sürdüren Azahil “Ah~~ İlkimde ne gerginlik ne de heyecan hissediyordum. Sadece gitmek istemiştim ve gitmiştim. Orada olup bitenler bana kalsın, ama beklediğimden başka bir manzara vardı. Gerçi ne beklediğimi bile bilmiyordum ya, neyse! Fakat her şey olup biterken, bundan sonra yolumda nasıl yürüyeceğimi, nasıl daha Azahil olacağımı anlamıştım. Umarım sana da aynısı olur Esth’im.” diyor.

Tüm sözlerini sonlandırmasının ardından, Azahil’in yüzündeki görmeye alışık olduğunu tebessüm ile gözlerini sana çevirdiğini görüyorsun. Ancak bu kez bakışlarını her zamankinden daha uzun tutarak sanki sendeki bir gizi görmeye çalışır gibi duran Azahil, birkaç saniyenin sonunda ise “Ah~~ Önemli olan Esth’im… Senin gideceğin yerden ne beklediğin? Dünkü konuşmadan sonra sana bunu sormak çok da akıl karı gibi durmuyor ama esas sen ne bekliyorsun Esth’im?” diyerek sözlerini sonlandırıyor ve bakışlarını bir kez daha muğlak bir ufka çeviriyor.