Dimensio

Önünde durmuş olduğun kapıdan içeriye girdiğin anda, son derece küçük bir odayla karşılaşıyorsun. Odanın içine sızan Güneş odanın içini oldukça aydınlık bir hale getirmişken, dikkatini ilk çeken şey sanki odada kimse yokmuşçasına boş oluşu oluyor. Ancak gözlerin karanlığı alıştığında, duvar kenarına sinmiş iki kişiyi görebiliyorsun. İlk fark ettiğin kişi, 20 yaşlarında, 185 santim boylarında görünen, siyah saçlı ve uzun, siyah bir pelerin giymiş adam oluyor. Hemen ardından, odanın içindeki ufak bir parıldama, bu adamın hemen yanında bulunan sert mizaçlı, 40'lı yaşlarında, 175 santim boylarında, kafasında fötr şapka bulunan, gözlüklü bir adam oluyor. Bu iki adamın arasında, kendini adeta ölüm sessizliği ve karanlığın girdabına bırakmış gibi hissediyorsun.

Odaya girdiğin anda çöken kasvet, bir anda duruşunu daha da dikleştirirken, gözlüklü adam lafa giriyor ve “Runqel.” diyerek kendini tanıtıyor katı bir ses tonuyla. Hemen ardından gördüğün ilk adam “Miran” diyerek ismini söylüyor, sanki buğulu bir sesle.

Runqel
Miran

Odadaki iki kişinin tek kelimeden ibaret konuşmalarıyla birlikte, kendilerini tanıtmış olduklarını anlıyorsun. Ayrıca, her biri senden de benzer bir şey talep eder gibi görünüyorlar. Ancak şu ana kadar hissettiğin hava, bir mülakat yapılacaksa bile, bunun sana sorulacak soru veya sorularla değil, tamamen senin kendi konuşmanla olabileceğini anlayabiliyorsun.

İçeriye adımını attığı anda hissettiği kasvetli ve baskıcı hava çoğu insanın şevkini kıracak düzeydeydi lakin Esther'in hoşuna gitmişti. Odaya girmeden önce aklında çevirdiği onca senaryonun içerisinde en çok umduğu gerçekleşmişti.

İkilinin zoraki bir şekilde burada bulunduklarını hissedebiliyordu. Büyük ihtimalle vakit kaybı olduğunu düşünüyorlardır diye geçirdi içinden. O da aynı şekilde düşünüyordu. Bilincini birkaç hafta önce kazanmış birisi olarak anlatacağı fazla bir şey yoktu. Kendisini dahi tam olarak tanımıyordu sonuçta. Fakat istekleri belliydi ve bunlara göre hareket edecekti.

Peki genç kız ne arzuluyordu? Aslında bu sorunun cevabı daha önceden verildi; özgürlük. Bir hikayenin ana karakteri olmaktansa figüran olarak köşede dikilmeyi yeğleyen birisiydi. Zira figüranların rolü belli olmasına rağmen ana karakter gibi belli bir olay örgüsünü takip etmek, aksiyon içerisinde, trajedilerle dolu bir hayat yaşamak zorunda değillerdir. Oyun boyunca sadece birkaç sahnede gözükür ve ortadan kaybolurlar. Peki ana karakterimiz bu kadar badire atlatırken figüranlarımız ne yapar? Tabii ki de istedikleri gibi yaşamaya devam ederler.

Uphin'den hoşlanma adının sebeplerinden birisi de kendisini ana karakter gibi hissettirmesiydi. Başından geçenler gerçekten de bir ana karakterin başından geçecek tarzda şeylerdi fakat karşısındaki adamlar için Esther sadece iblisi bulunmayan fakat hayatta kalan önemsiz bir Aludir idi. Uphin'in araştırma notlarını diğerleriyle paylaştığını düşünmüyordu. O, bunu yapacak tarzda birisi değildi. Onlarca kişiyle birlikte bir haftada tamamlayabileceği bir araştırmadan ziyade tek başına yıllarca üzerinde düşünmeyi tercih ederdi. En azından Esther böyle olduğunu düşünüyordu.

Kendini tanıtan ilk kişinin sesindeki katılıktan hoşlanmamıştı. Gündelik hayatında dahi disiplinli bir hayat yaşayan birisinin sesiydi bu.

İkincisi için de durum pek farklı değildi. Tam olarak nedenini söyleyemese de bu adamdan da hoşlanmamıştı.

Yine de ikiliden birisini tercih etmesi gerektiğini biliyordu. Konuşmayı kendisine bırakmaları da işine geliyordu. Karşısındaki ikiliye sormak istediği sadece bir soru vardı. Organizasyonlarınızın amacı nedir? Neden özellikle kendisini seçtiler? Kendisinden beklentileri nedir? Bu ve bunun gibi soruların cevaplarını zerre kadar merak etmiyordu.

Öncelikle durgun bir ses tonuyla kendisini tanıttı. "Esther." Bakışları ikili arasında gidip gelirken net bir şekilde merak ettiği tek soruyu sordu. "Hangi organizasyonu tercih edersem daha önemsiz, daha özgür olurum?"

Sorusunu sorduktan sonra aklına Aspendos geldi. İkisinin de hedeflediği şey aynı olmasına rağmen Aspendos'un kendisi gibi direkt bir şekilde bu soruyu sormayacağını biliyordu. O, daha çok dolambaçlı sorularla istediği cevapları alacak bir tipti. Lakin Esther öyle değildi, istese dahi öyle olamazdı çünkü böyle bir yeteneğe sahip değildi.

Esther karşısındaki kişilerin kendisini dikkatli bir şekilde dinlediğini ve analiz ettiğini fark ettiğinde, morali bozulsa dahi istifini bozmamıştı. Dilediği önemsiz, özgür hayata ulaşmak adına karşısındaki ikilinin tamamıyla zoraki bir şekilde burada bulunması gerekiyordu fakat onlar buraya kendi hür iradeleriyle gelmişlerdi. Esther'in kendilerine ve organizasyonlarına uygun, gerekli birisi olduğunu düşünüyorlardı büyük ihtimalle. Genç kızın arzuladığı figüranlık rolü daha en başından itibaren mümkün değildi, pekala bunun farkındaydı. Yine de aklında kurduğu ufak senaryonun gerçekleşebileceğini ummuştu.

Tarihte eşi benzeri görülmemiş bir grubun parçası olduğunun farkındaydı. Her ne kadar sıradan bir Aludir'e kıyasla daha işlevsiz olsa da büyük bir potansiyele sahipti. İblis diyarında elde ettiği kuvveti hür kullanabildiği takdirde durdurulamaz bir silaha dönüşebilirdi. Elbette genç kız bir silaha dönüşmeyi arzulamıyordu fakat gözünün önündeki gerçekleri inkar edecek kadar aptal da değildi.

Genç kızı pür dikkat dinleyen ikili kısa bir süre düşündükten sonra sırayla sorularını yönelttiler. Esther oldukça kısa ve öz konuştuğunu, daha fazla kelam etmesinin lüzumu olmadığını düşünüyordu. Fakat karşısındaki insanlara kendini daha iyi anlatabilmek adına ağzımı açtı. "Dilediğim vakitte, dilediğim yerde, dilediğim eylemi gerçekleştirebiliyor sam özgürüm demektir." Bakışlarını Miran'a doğrultarak devam etti. "Önemli birisi olduğum takdirde özgürlüğünün kısıtlanacağını düşünüyorum, bu sebeple yaptığım eylemlerin hiçbirinden sorumlu olmak istemiyorum. Büyük bir iş başarsam dahi kimsenin benim yaptığımı bilmesini istemiyorum."

Konuşmasını bitirdikten sonra bakışlarını ikili arasında gezdirmeye başladı. Söylediklerinin yeterli olduğunu, daha fazla anlatacak bir şeyi olmadığını düşünüyordu fakat karşılaşabileceği sorulara cevap vermeye de hazırdı.

Runqel ve Miran organizasyonlarını tanıtmayı bitirdiği anda Esther'in duygusuz suratı şeklini değiştirdi. Dudakları hafifçe büzüldü, kaşları çatıldı. Gözlerinden hissettiği hoşnutsuzluk net bir şekilde belli olabiliyordu. Bunun sebebi iki tarafında net bir şekilde ortaya koyduğu soğuk tavır değildi, aksine bundan oldukça memnundu. Böyle hissetmesini tek nedeni organizasyonların sunduğu amaçlardı.

Runqel'i temsilciğini yaptığı organizasyon dilediği özgürlüğü kendisine sağlamıyordu fakat ilgiden uzak bir hayat sunuyordu. Elbette arzuladığı şeyleri bu kadar kolay elde edemeyeceğinin farkındaydı fakat kendisine teklif yapan iki organizasyon da minimum derecede özgürlük teklif ediyordu. Canını sıkan yegane etmen buydu.

Esther bu aşamada fazla düşünmeden cevabını verdi. "Tercihimi Harcanmış Adalet Birliği'nden yana kullanıyorum."

Esther bir iyilik perisi değil, hiçbir zaman da olmadı. Onun gibi birisinden etrafta gezerek insanları kurtarmasını beklemek tamamıyla aptallık olur. Yine de bu kararı vermesindeki ana etmen bu değildi. Esther, Arındırma Birliği için yeterli bir birey olmadığını düşünmüştü. Bu birlik için sosyal becerileri yüksek insanların bulunması gerektiği kanaatindeydi. Kendisine neden teklifte bulunduklarını dahi anlayamamıştı açıkçası.

Harcanmış Adalet Birliği de kendisine uyan bir yer değildi, zira birilerini cezalandırabilecek kadar yüksek bir adalet veya bağlılık duygusuna sahip değildi. Yine de ikisi arasından bir seçim yapması gerektiğinin farkındaydı ve birilerini cezalandırmak kesinlikle onları ikna etmekten daha kolaydı.

Genç kız karşısındaki insanlardan gelecek sözcükleri beklemek adına birkaç saniyeliğine sessiz kaldı ve sonrasında ağzını açtı. "Organizasyonla ilgili detayları paylaşabilir misin?" Onun için bilgi, en önemli şeydi. Kendisini bilinmezliğin içerisinde bulmaktan nefret ederdi. Bu yüzden elde edebildiği kadar bilgiyi öğrenmeyi amaçlıyordu.

Tercihini dile getiren sözlerini söylemenin ardından ne Runqel’de ne de Miran’da herhangi bir sevinç veya üzüntü belirtisi görmüyorsun. Sırandan bir duruma karşı gösterilen tepkisizliğe benzer bu ifadelere, kafandaki düşünceler nedeniyle pek de takılmıyorsun. Sözlerinden sonra Miran yavaş adımlarla hareketlenmeye başlarken “Tercihine saygı duyuyorum. Umarım kendin için en iyi olanı seçmişsindir.” demekle yetiniyor. Bu sözlerinden sonra ise senin girdiğin kapıya yöneliyor ve yavaşça kapıyı açıp odadan çıkarak Runqel ile seni baş başa bırakıyor.

Runqel ile baş başa kalmanın ardından, Runqel’in bir şeyler deyip demeyeceğini bekliyorsun. Ancak Runqel’in pek de konuşmacı bir tavrı olmadığını anladığın anda, söze giriyor ve sorunu soruyorsun. Sorduğun sorunun ardından hafifçe iç çeken Runqel birkaç saniye kafasında cümlelerini toparlamak için bekledikten sonra “Organizasyonumuzu kabul etmiş olduğun için sana karşı dürüst davranacağım.” diyor. Bu sözleriyle birlikte, bir şekilde hoşuna gitmeyecek şeyleri duyacağın inancına kapıldığın sırada Runqel “Bir Aludir olarak durumunun farkındayız. Yani bir iblis ile bağ kuramadığını, ancak bir şekilde iblis türü hareketlerin olduğunu biliyoruz. Bu durum karşısında sana sıradan bir Aludir’den farksız davranmaya çalışacağız. Ne var ki, senin de takdir edeceğin üzere durum her zaman bu şekilde olmayacak.” diyor. Sözlerinde samimi olduğunu hissettiğin Runqel hafifçe seni süzdükten sonra “Yanlış anlama, bu bilgi sadece organizasyonumuzdaki yetkili kimseler tarafından bilinecek. Organizasyonumuzdaki diğer kişilerle durumun paylaşılmayacak. Bu da seni diğerlerinden farklı kılabilir, ama bunun da önüne bir şekilde geçeceğiz.” diyor. Her ne kadar Runqel senin korunman yönünden bir şeyler söylemişse de, ağzında dolandırdığı bir şeyler olduğunu da hissedebiliyorsun. Sadece bunun için doğru zamanı beklediğini düşündüğün Runqel hafifçe bir nefes aldıktan sonra “Fakat tüm bunlar, seni gözlemeyebilmemiz için gerekli olan şeyler. Özgürlüğü arzulayan biri olsan da, kontrol altında tutulman gerektiğinin farkındasındır. En azından ne olduğun belli olana kadar.” diyor. Durumunu ve organizasyonunun sana olan bakış açısını daha açık bir şekilde dile getirmeye başlayan Runqel bu anda söylediklerini sindirmeni bekledikten sonra “Dürüst olacağım demiştim Esther… Bu yüzden özellikle gözümüz üzerinde olacak. Çünkü sana organizasyonumuzun amacını da söylemiştim. Her an biz Aludirler için bir tehdit olabilirsin. Bunun olmaması için elimizden geleni yapacağız. Tıpkı olması durumunda gereğini yapacağımız gibi.” diyor sözlerinin sonuna katı bir ses tonu ekleyerek.

Sözlerini bitirmesinin ardından seni kendinle bırakan Runqel “Organizasyonla ilgili detayları şu aşamada doğrudan seninle paylaşmayacağım. Lakin, organizasyon içerisinde sana bazı görevler vereceğiz ve sen de bunları yapacaksın. Zamanı geldiğinde, gereken bilgileri alacaksın. Bunun dışında, durumun netlik kazandıkça sen bizi ve biz de seni daha iyi tanıyacağız.” diyor. Sözlerinin anlaşıldığını teyit etmek için birkaç saniye duraksayan Runqel son olarak “Bir sorun veya paylaşmak istediğin bir şey var mı?” diye sorarak sözü sana bırakıyor.

Runqel'in konuşmasından sonra içerisinde bulunduğu durumu daha net bir şekilde kavrayabilmişti. Zincirlerle sarmalanmış bir köleden, kafese hapsedilmiş bir kuştan hiçbir farkı yoktu. Hareket etme özgürlüğü dahi bulunmayan bu varlık, sadece kendisine emir verildiği takdirde harekete geçebilme özelliğine sahipti. Arzuladığı hürriyete tamamıyla zıt olmasına rağmen başından itibaren böyle olacağının farkındaydı. Tarihte eşi benzeri görülmemiş bir vakaydı zira. Böyle değerli bir numunenin üzerinde onlarca deney yapıp, ufuklarını geliştirebileceklerken neden hür olmasına izin versinler ki? Bu noktadan baktığında Esther içerisinde bulunduğu durumu gayet net bir şekilde anlayabiliyordu. Fakat bütün bunları bilmesine rağmen neden özgürlüğü ve göz önünde bulunmamayı arzuladığını belirtmişti? Elbette bunun da bir sebebi vardı. Esther lafı dolandırmayı seven birisi değildi ve bu yaptığı açık bir meydan okumaydı. Her ne kadar duygusuz birisi olsa dahi her zaman benmerkezci olmuştu. Organizasyonlar, Aludirler, Hükümdar. Hiçbiri umurunda değildi, hiçbir zamanda olmayacaktı.

Runqel'e katılmadığı bir nokta vardı, o da Aludiler için bir tehdit oluşturabileceği hakkındaki söylemiydi. İçerisindeki iblise iki kez yenildikten sonra bunun ne kadar iğrenç bir his olduğunun farkına varmıştı, bir daha yenilmeye de hiçbir niyeti yoktu. Damarlarında dolaşan güç kendisine aitti ve bunu azgın bir varlığa teslim etme niyetinde değildi.

Konuşma sonlandıktan sonra kısa bir süre bekleyerek cevap verdi. "Yeterli. Sormak veya paylaşmak istediğim herhangi bir şey yok." Elbette merak ettiği bir çok şey vardı fakat bunların hiçbiri katılmış olduğu organizasyon veya kendisine dayatılan şartlarla ilgili değildi, zira Runqel bu konularda yeterince açık olmuştu.

Nişan
Harcanmış Adalet Birliği Sembolü

Nişanı incelemeye devam ettiğin esnada Runqel “Bu nişan senin hayatın kadar önemlidir. Onu çok iyi koru ve yanından hiçbir zaman ayırma. Sana birçok kapı açacaktır, bu yüzden kaybetme ihtimalini dahi düşünmesen iyi edersin.” diyerek uyarlarda bulunuyor. Fakat içinde tuttuğu bir şeyi dışa vurmak ister gibi duran Runqel senin incelemen bittikten sonra bakışlarını sende sabitliyor ve ardından “Cevap vermek zorunda değilsin, ancak kendimi bunu sormak mecburiyetinde hissediyorum.” diyor. Derin bir nefes almasının ardından hiç istemediği bir geleceğin gerçeğe dönüş olması gibi yüzü ekşiye Runqel “Kudretini kontrol edemeyeceğin bir günün geldiğini hissettiğinde… Sadece bir his olsa bile… Ne yaparsın Esther?” diye soruyor sana. Sorusunu sormasıyla birlikte, Runqel’in yüzüne yansıyan anlık bir rahatlıkla, sanki içini kemiren bir düşünceden kurtulduğunu sana gösteriyor.

Kanatları olmasına rağmen uçabilecek bir yeri olmayan, çerçevenin içerisine sıkışmış bu gaddar savaşçı ne kadar özgür sayılabilir? Çerçeve burada verilen emirleri sembolize ediyor. Bu çerçevenin içerisinde kaldığı takdirde gaddar savaşçı gerçekten de özgür fakat hiçbir zaman onun dışarısına çıkamaz. Esther'in durumu da bundan ibaret değil mi? Organizasyon izin verdiği kadarıyla özgürlüğe sahip. Bir yere gitmesi ve bir şahsı cezalandırması emredildiği takdirde tek özgürlüğü hangi yoldan gideceği olabilecek. Doğru olmadığını düşündüğü şeyleri gerçekleştirmesi gerekecek. Peki Esther gerçekten de böyle birisi mi? Doğru olmadığı bir şeyi gerçekleştirebilir mi? Veya kendisinde merak uyandırmış bir olayı bırakarak görevine odaklanabilir mi? Bunların olmayacağından adı kadar emin genç kız. Sonuçta kendi hayatının her şeyden daha önemli olduğunu biliyor.

Suratı ekşiyen Runqel'in sorduğu son sorunun üzerine Esther hiç tereddüt etmeden cevap verdi. "Böyle bir şey olmayacak." Genç kızın bakışlarında ne kadar kararlı olduğu net bir şekilde belli oluyordu. Hiçbir şekilde vücudunu iblise teslim etmek gibi bir niyeti olmamıştı fakat onunla tekrardan yüzleşebilmek için can atıyordu. Damarlarında dolaşan kudreti başka bir varlığa teslim etme niyeti yoktu, hiçbir zaman da olmayacaktı. Kontrolünü kaybetmektense ölmeyi yeğlerdi.