Dimensio

Odanıza geri dönmenizin ardından geçen 6 gün sizin normal hayata alışmanızı sağlıyor. Bu süre zarfında iblislerden ziyade gündelik hayata ilişkin bilgiler alıyor ve normal bir yaşama dönmeye hazır hale geliyorsunuz. Bunu sağlayan ise, odanızdan çıkıp üste gezmenize izin verilen alanlarda karşılaştığınız kişiler ve size yemek servisi yapan insanlar oluyor. Rütbe olarak önemli noktalarda olmayan bu kişiler size son derece saygılı ve nazik davranıyor. Bununla birlikte kafanızda yaşama dair sorulara da yanıt bulabiliyorsunuz. Ancak konunun iblislere ve buna bağlı diğer konulara geldiğinde, konuştuğunuz kişiler kibarca bu konularda sizlere bilgi veremeyeceklerini, kendilerinin de sınırlı bilgileri olduğunu ve söyleyeceklerinin bildiklerinizden çok da farklı olmadığını iletiyor. Bu nedenle, kendinizi daha çok normal yaşama dair geliştiriyor ve bu konudaki bilgilerle dış dünyaya kendinizi hazır hale getiriyorsunuz.

Altıncı günün sonunda odanıza gelen bir görevli, yarın için üsten ayrılacağınız bilgisini size iletiyor. Bununla birlikte, her ikiniz için de 2 organizasyonun görüşme talebinde bulunduğunu, ancak bölüklerden herhangi bir şekilde talep gelmediğini iletiyor. Aklınıza ister istemez bölüklerden neden talep gelmediği sorusu yankılandığında ise, görevli kişi genellikle bölüklere doğrudan alım yapmadıklarını ve bir süre organizasyonda zaman geçirmiş kişilerin daha rahat bir şekilde bölüklere dahil olabildiğini, bu yüzden böyle bir amacınız olması halinde aceleci ve karamsar olmamanızı size bildiriyor. Akabinde sizler için iyi dileklerini ileterek odanızdan ayrılıyor.

Bu, belki de birlikte geçireceğiniz son geceniz oluyor. Bu ana kadar bir şekilde birbirinize yoldaşlık yapmış ve kaderinizi bölüşmüş hissediyorsunuz. Ayrıca bu, gerçek anlamda yeni hayatınıza başlamanız için geçireceğiniz son gece de oluyor. Her ne kadar zihninizde halen daha bilinmezlikler bulunsa bile, bundan sonraki hayatınızda tüm bu gizemlerin de çözüleceğini düşünüyorsunuz.

Sıradan insanlar nasıl bir hayat yaşar? Ne yaparlar? Amaçları nelerdir? Bu ve bunun gibi onlarca sorunun daha cevabını almayı başardı, sakin bir şekilde geçen altı gün onu oldukça tatmin etmişti. Her ne kadar aklında iblislerle, özellikle kendi iblisiyle ilgili onlarca soru olsa da bu sorulara herhangi bir yanıt alamamıştı. Daha doğrusu yanıt alabileceği birisiyle karşılaşmamıştı. Yine de bu süre içerisinde düşünmek için bolca fırsatı olmuştu. Her ne kadar sonunda bir kanıya ulaşamamış olsa da bu süreçten keyif almıştı. Aspendos ile birlikte vakit geçirmekten de keyif almıştı. Açıkçası pek fazla aktivitede bulundukları söylenemez fakat zamanlarının büyük çoğunluğunu bir arada geçirmişlerdi. Beraber yemek yemiş, beraber insanlarla konuşmuş ve beraber uyumuşlardı. Aralarında garip bir bağ oluşmuş gibi gözükmüyordu, en azından Esther adına. Aralarındaki bu ufak çaplı yakınlaşma, Aspendos'un neden yalan söylediğini daha da merak etmesine vesile olmuştu. Yine de bu konuyu üstelemeye niyeti yoktu.

Altıncı günün sonunda, ertesi gün üsten ayrılacaklarını bilgisini vermek üzere bir görevli odalarına uğramıştı. Sonrasında ikişer organizasyonun, ikiliyle görüşme talebinde bulunduğunu fakat bölüklerden herhangi bir talep gelmediğini belirtmişti. Esther bu durumu pek kafasına takmamıştı açıkçası çünkü neden teklif almadığını mantığına oturtabiliyordu. Daha herhangi bir iblisle anlaşma yapmış değildi, elbette minik iblisle arasında istemsizce de olsa bir bağ kurulmuştu fakat ne onu kontrol edebiliyor, ne de onunla iletişime geçebiliyordu.

Esther için önemli olan tek husus ne derecede özgür olabileceğiydi. Tamamıyla özgür olduktan sonra önemsiz, bilinmeyen bir şahıs olmak onun için önemli değildi. İstediği zaman, istediği yerde, istediği şekilde hareket etmek istiyordu. Elbette bu isteğini belirtse dahi onun gitmesine izin vermeyeceklerinin farkındaydı. Şimdilik kendi başına dışarıda hayatta kalamayacağının da farkındaydı, bu yüzden yeterli seviyeye ulaşana kadar Aludirler ile birlikte hareket etmenin doğru olacağını düşünüyordu.

Yatağına uzandı, tavanı seyrederken Aspendos'a hitaben konuşmaya başladı. "Organizasyon seçerken neye dikkat etmeyi düşünüyorsun? Şahsen olabildiğince özgür olabileceğim bir tanesine katılmayı yeğlerim." Aspendos gerçekten de dikkatini çekmiş bir şahıstı ve onu daha iyi bir şekilde tanımak istiyordu. Belki bu şekilde aklından geçen şeyleri daha iyi anlayabilirdi.

Odaya geri döndükten sonra hiçbir sorunla karşılaşmadan sessiz ve sakin bir şekilde yaşamaya başladık. Bu normal gündelik hayat beklentimin aksine beni birazcık şaşırttı. Çünkü küçük kaçma girişimimiz yüzünden başımız ağrıyacağı konusunda neredeyse emindim ama anladığım kadarıyla olay Uphin'in kulağına gitmediği için herhangi bir sorun yaşamadık. Ayrıca odada yaşamaya başladığımızdan beri bizimle ilgilenen arkadaşlar sayesinde gündelik hayat hakkında bir hayli yararlı bilgiler edinebildik. Bize yardımcı olan bu arkadaşlar bize karşı gayet nazik ve kibar davranarak gündelik yaşama alışmamızı konusunda bize bir hayli yardımcı oldular. Nazik arkadaşlar konu iblisler olduğu zaman ise yine kibarlıklarından ödün vermeden bize bilgi veremeyeceklerini söylediler. Aludir olmadıkları için bize önemli bilgileri veremeyeceklerini biliyorum ama hiçbir bilgi vermemeleri birazcık şüpheli duruyor. Üst kademelerden biri veya birileri bizim hiçbir şekilde iblisler ile ilgili bir bilgi edinmemizi istemiyorlar. Neden iblisler konusunda bu kadar cahil kalmamızı istiyorlar bilmiyorum.

6 gün geçirdikten sonra yarın üssü terk edeceğimizi söyledi. Ardından da organizasyonlar ve bölükler hakkında bir şeyler söyledi. Anladığım kadarıyla üssün dışına çıkabilmemiz için bu bahsettiği organizasyonlardan birine girmemiz gerekiyor. Eğer ikisinden birini de seçmek istemezsek neler olacağını hakkında bir şey söylemedi. Tercih yapmayanlara neler olduğunu merak etsem de bu riske girmeyi düşünmüyorum. Eğlenmek için buradan çıkmam gerekiyor. Günlük sürekli aynı şeyleri tekrar tekrar ve tekrar yapmak beni giderek yormaya başladı. Yeni şeyler deneyimlemek istiyorum.

Heyecanlı bir şekilde yarın neler olacağını düşünürken kadim dostumun sözüyle hayallerime ara vermek zorunda kaldım. Anlaşılan kendisi birazcık kararsız kalmış gözüküyor. Bu kararsızlığını bir nebzede olsa gidermek için aklımdaki dahiyane planı ona anlatmaya karar verdim. "Bilmediğimiz iki organizasyondan birini seçme konusunda pek heyecanlı değilim. Buradan özgürce çıkabildiğimiz sürece hangisi olduğu çok da önemli değil." diyeceğim. Ardından da onun ranzasına yaklaşarak heyecanlı bir şekilde "Bu yüzden sen nereye gidersen oraya gelmeyi planlıyorum. Böyle yaparsak daha da eğlenebiliriz." diyeceğim.

Gecenin karanlığını gündüzün ışığına teslim ettiği vakitlerde, kapınızın çalınmasıyla birlikte gözleriniz açılıyor. Her biriniz uyandığınız anda kapının neden çaldığını ve bundan sonraki sürecin başlangıcını aşağı yukarı tahmin edebiliyorsunuz. Yatağınızdan doğrulmanızın ardından içinizden biri kapıyı açıyor ve karşısında, sizinle en son konuşan görevliyi görüyor. Sabahın erken saatleri olmasına rağmen yüzünden uykuya veya uyanamamışlığa dair hiçbir emare bulunmayan adam güleryüzlü bir şekilde önce kapıyı açan kişiyi, daha sonra da diğerlerini selamlıyor. Bu selamının ardından ise hazırlanmanızı ve organizasyonlardan gelen kişileri mülakat amacıyla sizleri beklediğini iletiyor. Ardından da bir adım geri çıkarak sizi odanın içinde rahat bırakıyor.

Odanın içinde hazırlıklarınızı tamamlamanınız ardından odadan dışarıya çıkıyorsunuz. Belki de bir daha hiç dönmeyeceğiniz bu odaya son bir bakış atarak bu ana kadar yaşadıklarınızı bir kez daha anılarınızda canlandırıyorsunuz. Kapının kapanmasıyla birlikte ise, yeni hayatınızda yeni bir bölümün başlayacağını daha iyi idrak edebiliyorsunuz. Görevliyle birlikte koridoru geçip aşağı kata iniyor ve bu katın koridorundaki odaların önünden geçmeye başlıyorsunuz. Üsse hakim olan sessizlik, esasen alıştığınız bir durum olsa bile, istemsizce kapıldığınız heyecan ve merak duygusuna engel olmakta güçlük çekiyorsunuz. Görevli, bir kapının önünde durduğu anda bakışlarını Esther'e çeviriyor ve odanın içinde mülakata gireceğini söylüyor. Hemen ardından ise, bir yandaki odada Theo'nun beklendiğini sözlerine ekliyor. Görevlinin kapıların kilidini açmak için bir girişimde bulunmaması, kapıların zaten açık olduğunu size gösteriyor. Bu aşamadan sonra görevli size sevecen bir şekilde iyi şanslar dilerken, artık şansa mı inanmanız gerektiğini yoksa kadere mi kendinizi bırakacağınızı düşünmeye başlıyorsunuz. Her biriniz size gösterilen odanın kapısına geçerken, birbirinize son sözlerinizi iletebileceğiniz küçük bir anı yakalayabiliyorsunuz.

Kadim dostumla yaptığımız ufak konuşmadan sonra başımı yastığıma koyarak deliksiz bir şekilde uyudum. Uykumdan sabahın köründe birinin kapımıza tıklatmasıyla uyandım. Bugün büyük gün olduğu için neden geldiklerini tahmin edebiliyorum ama bu kadar erken geleceklerini de düşünmemiştim. Yataktan kalkmaya üşendiğim için kapıdan gelen sesleri duymazdan gelerek uyuyor numarası yapmaya devam ettim. Kadim dostuma bunu yaptığım için üzgünüm ama sıcak yatağımı terk etmeyi hiç planlamıyorum. Elbet eninde sonunda çıkmam gerekecek ama bunu olabildiğince ertelemek istiyorum. Daha yataktan çıkmaya psikolojik olarak hazır değilim.

Kadim dostum kapıyı açtıktan sonra içeriye dün bizimle konuşan arkadaş girdi. Kapı açıldığı için yaptığım uyuma numarasını bırakarak yatakta doğrulup ayılmaya çalışırken içeri giren arkadaş gayet enerjik bir şekilde bize selam verdikten sonra mülakatı yapacak kişilerin bizi beklediğini söyledi. Anladığım kadarıyla tüm organizasyon çalışmayı çok seviyor. Sabah sabah bu kadar kişinin ayakta olmasını başka türlü anlam veremiyorum.

Hazırlanıp üstümü değiştikten sonra bizi bekleyen arkadaş ile birlikte odamızdan dışarıya çıktık. Kısa süreliğine burada bulunmuş olmamıza rağmen hatırladığım kadarıyla en çok burada vakit geçirdiğim için biraz garip hissetmeye başladım. Ancak tüm hayatım boyunca tek bir odada kapalı kalmak istemediğim için zaten eninde sonunda bu odayı terk etmem gerekecekti. Bu ayrılışın erken olması iyi oldu ama yine de garip hissetmekten kendimi alıkoyamıyorum.

Görevliyle birlikte her zamanki gibi ürkütücü bir sessizliğe sahip üssün içerisinde ilerleyerek mülakata gireceğiz yere geldik. Görevli kibar bir şekilde yan yana olan iki odayı göstererek birinde benim diğerinde Esther'in sınava gireceğini söyledikten sonra iyi şanslar diledi. Gerçekten şimdiye kadar ilk tanıştığımız andan beri duruşunu hiç bozmadı. Sürekli aynı kibarlıkla bizimle ilgilenmeye devam etti. Ancak son dedikleri biraz beni huzursuz etti. Çünkü şimdiye kadar mülakata sürekli kadim dostumla beraber gireceğimizi düşünmüştüm. Sınava ayrı ayrı gireceğimiz aklımın ucundan bile geçmemişti. Onunla aynı organizasyona katılmanın eğlenceli olacağını söylemiştim ama gerçekten birlikte olup olmamamızı çok fazla önemsemiyorum. Bu yüzden gülümseyerek ona el sallayıp "Hızlıca işimizi bitirip yeniden buluşalım." diyerek beni bekleyen arkadaşı daha fazla bekletmeyerek odaya girmek için hamle yapacağım.

Aspendos'a kendisini yakın hissetmesinin nedenlerinden birisi de benzer düşüncelere sahip olduklarını düşünmesiydi. Elbette bir çok açıdan birbirlerinin zıttı olduğunu söylemek mümkün. Mesela Esther daha asosyal ve daha direkt konuşan bir tip. Kimseden saklayacağı bir şey olmadığını düşünüyor fakat Aspendos bunun tam tersi. Daha gizli ve kurnaz bir insan. Yine de ikisini ortak noktada buluşturan bir özellikleri var, özgürlük hissi. İkisi de belli başlı kurallara bağlı olmak istemiyor. Her ne kadar bilincini kazandığı andan itibaren tamamıyla kurallara bağlı bir şekilde yaşamış olsa da, bunu kendisi için en iyisi olduğunu düşündüğü için yapmıştı. Geçtiğimiz günlerde Aludir olmak ile ilgili bir çok bilgi öğrenmiş olsa da pek çoğu ilgisini çeken şeyler değildi. Aludirlerin arasında bir piyon olarak yaşamaktansa ıssız bir ormanın ortasında olmayı yeğlerdi. Günün birinde bunu yapacağından da neredeyse emindi fakat ilk olarak kendi başına hayatta kalabilmesini sağlayacak bilgileri öğrenmesi gerekiyordu. Dünya'nın nasıl işlediğine dair neredeyse hiçbir fikri yoktu. Şu aşamada, dış Dünya'da birkaç günden fazla yaşayamayacağından da emindi.

Aspendos'un sözlerini dinledikten sonra hiçbir cevap vermeden gözlerini kapadı. Kısa bir süre düşündükten sonra ise uykuya daldı.

Rüyasında herhangi bir şey görmedi, gördüyse de hatırlamıyordu. Kısa bir süre içerisinde hazırlandı ve Aspendos ile birlikte odadan çıktı. Sabahın erken saatlerinde olmasına rağmen oldukça dinçti. Nedendir bilinmez, oldukça rahattı da. İçinden bir his günün istediği şekilde geçeceğini belirtiyordu kendisine.

Kapının önüne geldiklerinde Aspendos konuşmaya başladı. Konuşması bittiği anda Esther, onun sözlerini onaylarmışçasına hafifçe başını salladı ve içeriye girdi.