Ayrılış ve Başlayış (Esther)

[Esther]

Yreona'nın son cümlesinden sonra Esther'in suratında ilk defa ciddi anlamda bir ifade belirmişti. Kaşları hafifçe çatılmış, dudakları büzülmüş ve kafası hafifçe yukarıya doğru kalkmıştı. Durumdan hoşnutsuz olduğu ve hissettiği kibir yüzünden rahat bir şekilde okunabiliyordu. "O kadar da naif bir insan değilim, durumumun elbette farkındayım." Konuşmasının bu esnasında kısa bir süre ara verdikten sonra aynı ses tonunu ve tavırlarını koruyarak devam etti. "Bu köyden ayrılırken Mihr'in yanında bir kişinin daha olduğunu biliyorum. Madem bu kadar engel olmak istiyordunuz neden bunca insan öldürülmeden önce onu durdurmadınız? Köyde sadece üç kişi hayatta kalana kadar size engel olan şey neydi? Üstelik ikisini, beni bu binanın içerisine yemlemek için kullanmandan bahsetmiyorum bile. Sana ve bahsettiğin Lord Urilirn güvenmem için ortada hiçbir sebep bulunmuyor." Esther, bilincini kazandıktan sonra bir çok duyguyu hissetmesine rağmen ilk defa öfkeyi hissediyordu ve açıkçası bu ona yabancı bir histi. Hal böyle olunca kızcağızın çenesi de düşüvermişti.

Esther karşısındaki kişiye konuşma fırsatı tanımadan devam etti. "Kimsenin emrine girmeye niyetim yok, hiçbir zaman da olmayacak." Esther bu esnada konuşmayı bir anda kesti. Akıllıca olanı yapmıştı zira az kalsın Aludirler ile de uzun süre kalmayı planlamadığını ağzından kaçıracaktı... Vermiş olduğu bu arayla birlikte tekrardan sakinliğini kazanan genç kızın suratı tekrardan hissizleşmişti. "Aludirlerin bana yalan söylediğini söylüyorsun, bu dediğinde haklı olabilirsin fakat yeterince inandırıcı olduğunu düşünmüyorum. Sorduğum sorulara net bir şekilde cevap vermek yerine tek yaptığın şey duyduğum takdirde hoşuma gidecek, size sempati duymamı sağlayacak şeyler söylemek. Bu yüzden son iki sorumu sormak istiyorum, kararımı ondan sonra net bir şekilde vereceğim." Genç kız sağ elinin işaret parmağını havaya kaldırarak "Birincisi; başıma neler gelebileceğini az çok tahmin ettiğinizi söylemiştin, tahminlerinizin ne olduğunu öğrenmek istiyorum." dedi. Hemen ardından orta parmağını kaldırarak devam etti. "İkincisi; Karanlığın Gerçek Hükümdarları ve genel olarak Hükümdar nedir, bunları öğrenmek istiyorum."

Esther karşısındaki insana açıkçası pek güvenmiyordu fakat Aludirlere karşı da aynı hisleri besliyordu. Birkaç dakika sonra vereceği karar hayatının gidişatını tamamıyla etkileyecek olmasına rağmen genç kız yolun sonunu net bir şekilde görebiliyordu. Yaşanılan bu güç çekişmesi içerisinde hangi tarafı seçerse seçsin yolun sonunda zincirlerinden kurtularak özgür kalacaktı.

[GM - Dimensio]

Konuşmaya başlamanla birlikte Yreona seni takınabildiği en ciddi ifadeyle dinliyor. Sözlerinin her birini anladığını kafasıyla tasdikledikten sonra, her iki sorunu da anladığını belli eden bir işaret yapıyor. Ancak senin gömüldüğün sessizlik içerisinde, Yreona hemen konuşmaya girmemeyi tercih ediyor. Bakışlarıyla halen daha seni süzmeyi sürdürüyor ve bu birkaç saniye içerisinde sanki sorularının cevabını değil, ruhunun altına neler olduğunu bulmaya çalışıyor. Bu birkaç saniye sonunda Yreona ellerini iki yana açıyor ve ardından “Açıkçası ben buraya tüm bu olanlardan sonra geldim. Ancak bana sorarsan burada iki yol vardı. Bunlardan ilki, Mihr’i o anda öldürmekti. Bir insanın hayatı mı onlarcasının mı? Bu soruya normal bir insanın vereceği cevap bellidir. Fakat konu Karanlığın Gerçek Hükümdarı olabilecek biriyse, onlarca insanın ölümüne katlanmak ve bu günahla yaşamak çok daha mantıklı bir karar olacaktır. Eminim Lord Urilirn de bu şekilde düşünmüş ve Mihr’i öldürmek yerine, onu etkisiz hale getirebileceği anı kollamıştır. Dayanılmaz bir acıya, Lord Urilirn yüce gönlüyle katlanmak zorunda kalmıştır.” diyor. Bu sözlerinden sonra Yreona “Çünkü Esther, sizin gibi olanlar Aludirlerden bile daha nadir… Bu yüzden Aclania için olmasa bile Karanlığın Gerçek Hükümdarları için değerlisiniz. Yani senin için de onlarca insanın günahına katlanılmak zorunda kalınırdı. Sadece yaşaman için…” diyor. Bu sözlerinde oldukça samimi duran Yreona iki yana açtığı kollarını göğsü hizasında birleştirirken “Seni karşılayan kişiler buradan değiller. Bana yardımcı olmaları için onları buraya ben getirdim. Doğrudan karşına çıksam ve yanına başkaları olsa, şu an seninle bu konuşmayı yapabileceğimi düşünmüyordum. Bu yüzden o ikisini kullanmak zorunda kaldım, sadece sana ulaşabilmek için.” diyor. Yreona bu sözlerinde ise, az önce bahsettiğin ölülerin acısını yaşıyor gibi olsa bile, iki kişi için pek de bir şey hissetmiyor gibi ve bunun senin tarafından anlaşılmasını umursamıyor gibi duruyor.

Aldığı hafif bir nefesin ardından dudaklarını diliyle hafifçe ıslatan Yreona “Niyetim senin sempatini kazanmak veya benimle gelmeni sağlayacak sözler söylemek değil Esther. Sana olanı, yaşanmışlıkları ve bundan sonrasını zorlu olacağını söylüyorum. Belki dediklerimin hiçbiri yaşanmayacak veya belki de daha fazlası olacak. Buna karar verecek olan, şu an olduğu gibi sensin.” diyor. Hemen ardından ise sorularına cevap vermek ister gibi, bağlı tuttuğu sağ elinin işaret parmağını hafifçe kaldırırken “Yani eğer bir Aludir olarak kalmayı tercih edersen, seni görünmez bir kafesin içinde tutacaklar. Mihr’in yaptıklarının açığa çıkmasının ardından, senin yaşaman gerekip gerekmediğine karar verecekler. Tüm bu süreçte, daha öncekilere yaptıklarının sonuçlarını hesap edecekler. Sonunda ise, ya seni öldürecekler ya da özgür olduğunu söyleyip uykunda aldığın nefesi bile kontrol altında tutacaklar. Eğer seni yaşatmaya karar verirlerse de, iyi bir Aludir olman için değil, kontrollü bir imha silahı olmanı amaçlayacaklar. İşin özü Esther, ya öleceksin ya da özgürlüğün tamamen ortadan kalkacak.” diyor. Bu konuşmalarından sonra kafasını hafifçe sağa doğru eğen Yreona “Diğer taraftan, eğer Karanlığın Gerçek Hükümdarı olmayı seçersen, ilk önce sahip olduğun kudreti nasıl kullanman gerektiğini öğreneceksin. Bu kudreti, doğrularınla birleştireceksin ve ardından, sana bahşedilen kudreti yaşayacaksın. Hepsi bu.” diyor.

Cümlelerini tamamlamasının ardından orta parmağını da havaya kaldırarak ikinci soruna geldiğini belli eden Yreona yine dudaklarını diliyle hafifçe ıslattıktan sonra “Anlayacağın üzere, Karanlığın Gerçek Hükümdarları, senin sahip olduğun kudrete hükmedebilen kişilere deniyor. Bu kudrete hükmedebilen kişi Hükümdardır, zira onun kudreti normal bir Aludirden farklıdır. Aynı zamanda, kendisine biçilen veya reva görülen hayatı değil, kendine yakışan hayatı yaşamayı seçtiği için de, o bir Hükümdar olur. Peki hükmünün nasıl sürmesini istersin? İşte bu senin karar vereceğin bir şey…” diyor.

Yreona sözlerinden sonra bir kez daha sessizliğe gömülürken kollarını da açıyor. Yüzü, eskiye nazaran daha yumuşak bir hal aldığında ise Yreona “Bak Esther… Ben bir Hükümdar değilim, sadece Lord Urilirn’e bağlılığı olan biriyim. Bu yüzden onlarla ilgili her soruna cevap verebilmem olanaklı değil. Belki de üstüme vazife olandan fazlasını bile dile getirdim. Zaten bu yüzden seni bir Hükümdar yapmak için değil, Lord Urilirn ile görüştürebilmek için geldim. Tabi buradan bir hükümdar olma yönünde niyetini belli edersen, bu benim daha çok işime gelir. En azından Lord Urilirn-” diyor ve bir anda konuşmasını kesiyor. Yüzü hafif kızaran Yreona bakışlarını hafifçe önüne doğru eğerken, mırıltı halinde “Anlarsın ya işte.” diyerek konuşmasını sonlandırıyor.

[Esther]

Oldukça keskin bir yol ayrımında bulunduğunun, bir tarafa doğru adımını attığı anda geri dönüşünün olmayacağını gayet net bir şekilde biliyordu. Bir tarafta Aludirler, diğer tarafta ise Karanlığın Gerçek Hükümdarları olarak adlandırılan bir grup vardı. Aludirler kendisini bu zamana kadar bir kobay faresi gibi incelemekten, gözlem altında tutmaktan çekinmemişti. Esther bütün bunları göz ardı edebilmişti zira karşısındaki insanlarla yaptığı şey tamamıyla bilgi takasından ibaretti. Bu yüzden Uphin'den hoşlanmamasına rağmen ona karşı dürüst olarak bütün deneyimlerini paylaşmıştı fakat ne elde etmişti? Aludirler ve temelleri hakkında birkaç bilgi. Elbette bu bilgilerin önemsiz olduğunu düşünmüyordu, daha doğrusu hiçbir bilginin önemsiz olduğunu düşünmüyordu. Ağaçların nasıl büyüdüğü, evlerin nasıl inşa edildiği gibi bilgiler kendisinin herhangi bir işine yaramasa dahi onları öğrenmekten asla gocunmazdı. Onu rahatsız eden şey aldığı bilgilerin miktarının azlığıydı. Kendisini minik bir kafesin içerisine hapsetmiş olan Aludirler ona sadece kendi istedikleri bilgileri vermişlerdi. Minik kuşun kafesinden çıkmasını ve özgürce uçmasını asla arzulamamışlardı. Bugün dahi Runqel tarafından sıkı bir gözetim altında tutularak Mihr'in peşinden gönderilmişti. Ne için? Mihr'e karşı kullanılabilecek bir silah olarak. Elbette bunun en başından itibaren farkındaydı fakat kendisi gibi birisiyle karşılaştığı takdirde daha fazla bilgi edinebileceğini düşünmüştü. Zaten reddetmek gibi bir özgürlüğü de bulunmuyordu.

Yreona'nın, Urilirn hakkında söylediği şeyler ilgisini çekmemişti. Sonuçta onun ne kadar iyi bir insan olduğu, ölenlerin için üzülüp üzülmediği umurunda değildi. Kendisi de üzülmüyordu, tanımadığı insanların katledilmesi hakkında bir şeyler hissedebilecek bir insan değildi... Onun ilgisini çeken şey Hükümdarlar hakkında paylaşmış olduğu bilgiler olmuştu. İçindeki kudreti bir an önce kontrol altına alması gerektiğinin farkındaydı, zira güç olmadan bu dünyada hiçbir şey yapılamayacağını öğrenmesi pek uzun sürmedi. Peki genç kız ne yapmak istiyordu? Bozulmuş adaleti düzeltmek mi? Dünyayı yok etmek mi? İnsanlar tarafından saygı görmek mi? Hayır, onun istediği tek şey özgür olmaktı. Özgürce hakkında hiçbir şey bilmediği dünyayı keşfetmek, içerisindeki binbir çeşit insanı ve iblisi gözlemlemek, kendisinde merak uyandıran konuları araştırmak istiyordu... Güç aşığı kesinlikle değildi fakat bütün bunlara erişebilmek adına belirli bir kudrete sahip olması gerektiğini biliyordu. Kendisiyle aynı yollardan geçmiş Urilirn, Aludirlerin kendisine öğretebileceğinden çok daha fazlasını öğretebilirdi. Bu yüzden kararını vermesi pek zor olmamıştı.

"Hadi gidelim. Runqel ile uğraşmak istemiyorum."

Runqel'in kısa bir süre içerisinde peşinden geleceğinin farkındaydı, belki çoktan kapının önünde onu bekliyordu. Esther'in elini kolunu sallayarak gitmesine izin vermeyeceğinin bilincindeydi fakat olası bir savaş anında Yreona'ya yardım etmek gibi bir niyeti de bulunmuyordu. Her ne kadar içinde dolaşan kudretin bilincinde olsa dahi henüz onu nasıl ortaya çıkaracağına dair herhangi bir fikri yoktu, bu yüzden karışmadan ikiliyi izlemek ve Aludirlerin nasıl savaştığıyla ilgili daha detaylı bilgi edinmek için eline geçecek olan fırsatı değerlendirmeyi planlıyordu.

[GM - Dimensio]

Verdiğin cevabın ardından Yreona’nın ağzı neredeyse kulaklarına varırken, yanaklarına düşen allık ise onu esas mutlu edenin teklifini kabul etmiş olman değil, Lord Urilirn olarak bahsettiği kişinin vermiş olduğu görevi başarıyla yerine getirmiş olması olduğunu gösteriyor. Ancak bu durumdan pek hayıflanacak bir halin bulunmuyor ve Yreona da aranızdaki mesafeyi kapatarak sana doğru gelmeye başlıyor. Bu noktada Yreona sana doğru adımlarken “Tenerin’e gideceğiz ve orada bir yerlerde Lord Urilirn’i bulacağız.” diyerek güzergahınız hakkında da bilgi vermeyi ihmal etmiyor. Bunun ardından yapacağınız tek şey, yola koyulmak oluyor.

Yreona yanından geçip gidip kapıya yöneliyor ve yavaşça kapıyı açmasının ardından etrafına bakınıyor. Yaklaşık 10 saniye süren bu gözetlemesinin ardından ise sana dönerek “Kimse yok, hızlıca gidelim.” diyor. İlk olarak kendini kapıdan dışarı atan Yreona, önünüzde bulunan cesetlerden kendini korumak için sekerek ilerlemeyi tercih ediyor. Köye ayak bastığını noktanın tam tersine doğru ilerlemeye başladığında, onu takip ediyorsun. Yer yer kafanı arkana çevirdiğinde ise, ne Runqel’i görüyor ne de onun varlığını hissediyorsun. Bir an için onun halen daha sağ olup olmadığı fikri bile aklına doluyor cesetler arasında. Bu da belki, yeni başladığın hayatında ilerlemeyi tercih ettiğin yoldan önceki son çıkış olarak geliyor sana.

Off Topic

Son bir RP aldıktan sonra konuyu sonlandırabiliriz.

[Esther]

Esther'in dürüstlüğü çoğu zaman kendi çıkarlarının aksine hizmet etse de genç kızın bu özelliğinden ödün vermeye hiç niyeti yoktu. Konuşması esnasında hiçbir zaman Karanlığın Gerçek Hükümdarlarından birisi olmaya veya onlardan birinin emrine girmeye niyetinin olduğunu söylememişti, hatta aksini defalarca kez söylemişti. Genç kız, Yreona'nın kendisine verebileceği bilgilerin kısıtlı olduğuna kısa konuşmaları esnasında kanaat getirmiş, Urilirn ile görüşmeden herhangi bir rota çizemeyeceğinin farkına varmıştı. Açıkçası Urilirn adındaki bu adam Esther'in dikkatini çekmeyi başarabilmişti. Kendisiyle aynı durumda olan ve içindeki kudreti kontrol edebilen bir adamla karşılaşabileceğini ummuyordu zira.

Yreona kapıdan çıktıktan sonra Esther hemen peşinden onu takip etmeye başladı. Yerdeki ceset parçalarının üzerinden dikkatlice sıçrayan ufak kızı gördüğü anda derin bir iç çekti ve onu takip etmeye başladı. Yol boyunca ona bolca soru sorabilecek fırsata sahip olacağından ötürü biraz da olsa durumundan memnundu.

Bakışlarını köye geldiği yöne doğru çevirdiğinde Runqel'i görmeyince başına bir şey gelip gelmediğini düşünmeden edemedi. Pek umurunda değildi fakat en azından durumunu bilseydi uğraştığı insanların ne tarz insanlar olduğunu daha net bir şekilde anlayabilirdi.

Bakışlarını bir anlığına gökyüzüne dikti. Önünde oldukça uzun bir yol bulunuyordu ve o henüz daha en başındaydı. Keşfedecek bir çok gizem, öğrenilecek bir çok bilgi bulunuyordu. Bir üssün içerisine tıkılıp kalarak belirli başlı 'görevler' ile birlikte kısa süreliğine özgürlüğü tatmaktansa seçtiği yolun daha doğru olduğunu düşünmüştü, pek de yanlış düşündüğü söylenemezdi. Ne olursa olsun özgürlüğü arzulayan bir insandı kendisi, belki de Aludir olmadan önce bile böyleydi. Kim bilir, belki de onu Aludir olmaya iten şey de bu olmuştur.

[GM - Dimensio]

Off Topic

Konu sonlanmıştır.

Konu Sonu Ödülleri

• 30 GP

• 30 AGP

• 30 İGP